Posrebrne odblaski - ebook

TYLE MNIE

_WYŁUSKANA Z ZASUPŁANIA IMPRESJĄ PEŁNI BEZSENNEJ_

_Z LUNATYCZNYM KSIĘŻYCEM SKRZĄCYM MYŚLI SREBRZYSTE_

_JAK GDYBY CHCIAŁ UWIECZNIĆ POSREBRZONE SKRONIE I LIŚCIE_

_WCIĄŻ SZUKAM POWROTÓW W PIERWSZE TĘSKNOTY_

_Z NIEŚWIADOMOŚCI ZDRADZONYCH PRZYSIĄG_

_I NIEPAMIĘCI DOZY_

_PRZYOBLEKAM SIĘ W GWIAZDY SPADAJĄCE Z POWIEK NOCY_

_CHCĘ ROZJAŚNIAĆ DZIEŃ PEŁGAJĄCY NAPRZECIW_

_GRUZŁOWATY NIEOSWOJONY NIJAKI — PISZĘ WIERSZ …_

_W ROZKRYWANYCH PŁATKACH CODZIENNOŚCI_

_ODNAJDUJĘ KROPLE NATCHNIEŃ Z ODBICIEM TĘCZY_

_ULOTNIE OSIADAJĄCEJ NA SKRAJU KAŻDEJ Z OBIETNIC_

_KIEDYŚ WYPIJĘ JEDNYM TCHEM BEZ ROZŻALENIA_

_SŁODKO-GORZKI NEKTAR NIESPEŁNIONYCH MARZEŃ I ROZCZAROWAŃ_

_ALE JESZCZE CHCĘ SMAKOWAĆ POZIOMKI ZAWSZE JAKBY PO RAZ PIERWSZY_

_WPADAĆ W ZACHWYT NASION KIEŁKUJĄCYCH_

_ODKRYWAĆ KSZTAŁTY PULSUJĄCYCH MIŁOŚCI I DRZAZG INTENCJE_

_PRZEDE MNĄ JESZCZE NAJPIĘKNIEJSZE_

_I WIELE ŻAŁOSNYCH SZRAM WCIĄŻ MŁODYCH WIEKIEM …_

_NIECH TEN WIERSZ PRZENIESIE MNIE NA DRUGĄ STRONĘ_

_W GŁĄB SIEBIE ODKRYJE DRUGIE DNO ROZUMIENIA RZECZY_

_ILE MNIE JEST WE MNIE ILE SPRZENIEWIERZEŃ ILE ROZPACZY …_

_PO DRUGIEJ STRONIE UTRACONEJ DRACHMY_

_PRZEZ MAJESTAT CISZY_

_KAMIENNY OSTANIEC WIERSZEM PRZEMÓWI_

_PROSTĄ KRESKĄ DOPOWIADAJĄC OPOWIEŚĆ_

_GRANITOWY KARB POŚRÓD DWÓCH ROZLICZONYCH DAT …_

_I CZAS SIĘ ZŁUSZCZY I GŁAZ ZMURSZEJE_

_WIATR WIERNIE ROZEŚLE_

_POSREBRNE ODBLASKI W ZIARENKACH PROCHU I PIASKU_CZAS SPOTKANIA

_OPUSTOSZAŁY ULICE_

_NA PLACU ZABAW NIE SŁYCHAĆ ŚMIECHU DZIECI_

_W SZPITALACH SAMOTNE UMIERANIA_

_CICHNĄCE SYCZENIA RESPIRATORA_

_SELEKCJA — BRAK SALOMONOWYCH ROZWIĄZAŃ_

_BRAK FUNDAMENTÓW BARYKAD_

_NIEMOŻNOŚĆ — BEZMOC JAK CYKUTA …_

_ŚLAD NA EKRANIE PROSTOLINIJNIE UWODZI DOCZESNOŚĆ_

_W PERSPEKTYWĘ UNIWERSUM W OGRODACH_

_GDZIE NIC NIE ZNACZĄ WSZYSTKIE TRYUMFY I BRAWA_

_ZWODNICZE I POZORNE …_

_— ŁZY ROZLEGŁA RANA ZDRADZA POKORĘ …_

_GDY NIEWIDZIALNE NIEPOZNANE DEMIURGICZNIE BROCZY_

_PRAGNIEMY WIERZYĆ ŻE BEZPIECZNIE PRZEJDZIEMY_

_PRZEZ ŚRODEK WZBURZONEJ WODY_

_NIM BRZEGI ZATOPIĄ PANDEMII FUNERALNE POTOPY_

_BEZKOMPROMISOWO …_

_UROBEK MIKROBÓW PRZEKAZYWANYCH DOTYKIEM DŁONI_

_W POWIETRZU KONIECZNYM W KAŻDYM ODDECHU A STRASZNYM_

_JAK WIDMA ŚMIERCI NIESPODZIEWANYCH I NAGŁYCH …_

_ŚWIAT OBNAŻYŁ NIEKONKRETY I WSZECHMARNOŚĆ_

_NA STOSACH PROCHÓW NIEME ZNICZE ZAPALAJĄC …_

_CZAS SMUTKU CZAS BEZ NADZIEI_

_W KRONIKACH WYBLAKNIE Z BARWY KIRU_

_POZOSTANIE BALANS CZŁOWIECZY NA WĄTŁEJ LINIE_

_GDY PORUSZONA SKRZYDŁEM MOTYLIM REZONANSOWO DRŻY_

_PRZY ROSNĄCEJ AMPLITUDZIE WYCHYLEŃ_

_ARCHETYP PRZYSZŁYCH DNI_

_MARZEC 2020_SYMETRIA

_BYŁEŚ OBOK A DALEKO NA CZUŁOŚĆ NA DOMKNIĘCIE RĄK_

_BLIŻEJ NIEŚMIAŁOŚĆ CHWILI I ZWĄTPIENIA_

_MGŁY CIĘŻSZE OD OGROMU PIEKŁA I NIEBA_

_POCIĘŁY NA FRAGMENTY ŚWIEŻĄ MIŁOŚĆ — AMBIWALENTNIE_

_CIĄG DALSZY Z MARZEŃ UTKANY_

_ZAWISŁ ZA FIRANĄ POWIEK W CIASNEJ PRZESTRZENI KABAŁY_

_ARCHETYPEM POŻĄDANIA W SZKATULE NIECZUŁEGO CHRONOMETRU_

_ZGRZYT SPRĘŻYN ODMIERZAŁ WIECZNOŚĆ — CZAS ROZSTANIA_

_ORANT TĘSKNOTY PO WIELEKROĆ_

_CELEBRANS PAMIĘCI_

_JAK PŁATEK RÓŻY ZASUSZONEJ W WIERSZU I WE MGLE BLASK_

_BEZWOLNIE GASŁY WSZYSTKIE POBLASKI_

_JAŚNIAŁY ZAPRZECZENIA POZY WSCHODZĄCE NA TWARZY_

_RÓWNOWAŻNIA POCHYŁA_

_REPASACJE TRANSFUZJE CAŁOPALENIA …_

_NADZY WŚRÓD POPIOŁÓW PRZYOBLEKLIŚMY SIĘ W MIŁOŚĆ_

_OD SKRZYDEŁ AŻ DO SZPONÓW_

_ROZWIKŁALIŚMY PO PĘTELCE GESTY NIEME SERCA_

_WSPÓLNA PERSPEKTYWA ODKŁAMAŁA KRZYWE LUSTRA_

_DAL SIĘ PRZYBLIŻYŁA NA DOTYK UST NA SZEPT NA BÓL_

_O SŁODKO-GORZKIM SMAKU AMBROZJI_SPACER POSREBRNĄ ULICĄ

_„A PODOBNO JEST GDZIEŚ ULICA_

_(LECZ JAK TAM DOJŚĆ? KTÓRĘDY?),_

_ULICA ZDRADZONEGO DZIECIŃSTWA,_

_ULICA WIELKIEJ KOLĘDY.”_

_K.I.GAŁCZYŃSKI_

_DO MURÓW SREBRZĄCYCH SIĘ W DUSZY_

_PRZYWARŁA PAPILARNĄ KOLĘDĄ_

_OPOWIEŚĆ DZIECIŃSTWA ULICY_

_GDY PULS USTANIE KOLĘDA TRWAĆ BĘDZIE_

_W POGŁOSACH ULICY Z ULIC NAJPEWNIEJSZEJ_

_WYBRUKOWANEJ W SZARE KAMIENIE_

_KALECZĄCE PALCE A UKŁADANE WIERNIE_

_TWORZĄ SENTENCJE DROGI DRÓŻKI ŚCIEŻYNY_

_DO MIEJSCA GDZIE KONA WIATR NIECIERPLIWY_

_W SZCZELINACH ODARTYCH ŚCIAN_

_STARY DOM RODZINNY_

_W KTÓRYM KIEŁKOWAŁY WZAJEMNYM WIERSZEM_

_NIEDOKŁADNE RYMY_

_W KROMCE CHLEBA DOBRZE WYPIECZONEGO_

_PACHNIAŁA OBFITOŚĆ DNI WYBAWIONYCH OD ZŁEGO_

_WSPOMNIEŃ NI PAMIĘĆ NI CZAS NIE ZŁUSZCZY_

_WCIĄŻ NA NOWO ROZWIERAJĄ SIĘ DRZWI JAK OCZY_

_I NIEBA DOTYK ZWIASTUJE ŚWIEŻY POWIEW_

_NA KAMIENIACH ZAKWITAJĄ PELARGONIE_

_DZIECIŃSTWA ŚWIAT DOPEŁNIONY KOLĘDĄ_

_ZACZYN DOBREGO — W NAWAŁNICY REMEDIUM_

_MOJEJ KOLĘDY ULICA_

_DO KTÓREJ WCIĄŻ POWRACAM JAK NA SKRZYDŁACH_

_MOJEJ ULICY KOLĘDA_

_CICHA I PIĘKNA_

_CHWILA ZATRZYMANIA SIĘ_

_NA JEDNO TCHNIENIE NA UŚMIECH NA WESTCHNIENIE_

_CHWILA WSPOMNIEŃ_

_PODRÓŻY OD ZARANIA DO WIECZNOŚCI KORZENI …_NA CHWILĘ …

_NIE DO WIARY DOSKOCZYŁ AŻ TAK WYSOKO_

_W MÓJ SAMOTNY POKÓJ W SEDNO SPŁOWIAŁEJ ŚCIANY_

_NA ÓSMYM PIĘTRZE Z WIELKIEJ PŁYTY CHŁODNEGO BETONU_

_NA OSIEDLU BEZDUSZNYCH MOLOCHÓW_

_PROSTOSKRZYDŁY PRZYJACIEL ZE ŚWIATA DZIECIĘCEJ BAŚNI_

_SZMARAGDOWEJ PEŁNI POGODNEJ I ZBAWCZEJ_

_ŚMIESZNIE ŁASKOTAŁ W DŁONI_

_ROZTKLIWIONEJ DOTYKIEM NIEBA_

_SZKODA — KAZUS ŻYCIA — MUSIELIŚMY SIĘ ROZSTAĆ_

_NIE MIAŁAM DLA NIEGO NADZIEI ANI BEZPIECZNEGO MIEJSCA_

_PRZYMIERZE ZAGARNĘŁY RAMY UKŁADY BANAŁY_

_ŚWITANIEM WYRAZISTSZE NIŻ WCZORAJSZE TWARZE_

_A WSZYSTKO NIEZBĘDNE DLA RACJI STANU I POWAGI_

_ZA OKNEM BĘDZIE SZCZĘŚLIWSZY I DOSKONAŁY_

_POŚRÓD UJMUJĄCYCH TRAW ZAPRZYJAŹNIONYCH_

_W JEGO ŚWIECIE SZCZODRYM I PRAWDZIWYM_

_BEZ PRAW PISANYCH A SPRAWIEDLIWYCH_

_MÓJ ŚWIAT ZA HERODOWY DLA JEGO MALEŃKICH CZĄSTEK_

_DLA SPRAW KRYSZTAŁOWYCH JAK WOLNA PRZESTRZEŃ_

_MOŻE MNIE ZNÓW ODWIEDZI W PORZE LUNARNEGO BLASKU_

_NAD SNEM ZIELONE PIRUETY ZATAŃCZY KU GWIAZDOM_

_SŁYSZĘ JAK CO NOC CYKA KOŁYSANKĘ PASTELOWĄ_

_AKSAMITNIE — SZELESZCZĄCO — NA SKRZYDEŁKACH MUŚLINOWYCH_

_MÓJ PRZYJACIEL KONIK POLNY_

_BIJĄCE SERCE MATKI PRZYRODY_

_I OJCA BOGA_WZRASTANIE AMPLITUDY

_SEKUNDOWANIE BUDZIKA NAKRĘCA MINUTY_

_PO KRES CIERPLIWOŚCI TRYBÓW I NATURY_

_ZWIASTUJE NADEJŚCIE NOCY PO PRZESZŁYM DNIU CO NIE WRÓCI_

_SUPŁA SIĘ CIEMNOŚĆ NOSTALGIA I CODZIENNA MGŁA_

_BRZĘCZY UWIĘZIONA W NOCNEJ LAMPCE NOCNA ĆMA_

_KU CIERPIENIU ZWIODŁY JĄ BLASKU BLICHTRY_

_MIŁOSIERNIE NACISKAM WYŁĄCZNIK SUBSTYTUCYJNY I OCZYWISTY …_

_A KTO NAM WYŁĄCZY_

_GDY STRZĘPY SKRZYDEŁ OPADAJĄ — WZLATUJĄ KŁAMSTW ABSOLUTY_

_HIPOKRYZJI CIENIE — DEMIURGICZNE LEJTMOTYWY_

_KU POBLASKOM KU WZLOTOM OSTATECZNIE KU UPADKOM_

_KRĄŻĄ SREBRNIKI — KRĄŻĄ WYGLANSOWANE OD ŚCISKANIA_

_A WSZECHMOGĄCE W ŁASKAWOŚCI SWEJ AUREOLI LUB CIENIA …_

_Z CIĄŻENIEM Z PRZEMIJANIEM I ZIEMIA SIĘ KRĘCI_

_Z KRĄŻENIEM CIĄGŁYM WOKÓŁ WŁASNYCH ZWĄTPIEŃ I NIEPAMIĘCI …_

_SKOŁOWANA DNIEM CO SPŁYNĄŁ JAKKOLWIEK LUB ŹLE_

_W TUMULCIE ULICZNEJ NAWAŁNICY TYLKO ZRANIENIA_

_JESZCZE NIE ŚMIERĆ…_

_ODPŁYWAM NA WYSYPY OCZEKUJĄCYCH SNÓW_

_HYPNOS I TANATOS — CZUWAJĄCY BRACIA — PROWADZĄ NA BRZEG_

_W SWEJ GALAKTYCE NIESPOKOJNIE ŚNIĘ_

_Z NIEWIERNOŚCI MARZEŃ SENNYCH_

_ZRYWA MNIE HAŁAS BUDZIKA I HAŁAS ZZA NIEDOMKNIĘTYCH OKIENNIC_

_ŚWIAT URUCHAMIA FANFARY KLAKSONY HEKATOMBY PYCHY …_

_GINĄ AUTORYTETY …_

_REZONANS ZAGŁUSZA PRZEŚMIECH PAJACA I SZMERY SUMIENIA_

_TAKIE FAUX PAS_

_POŚRODKU INDOKTRYNACJI I SKŁÓCENIA CIEŃ MROCZY …_

_I KOLEJNY DZIEŃ UMIERA ZALANY SYMPATYCZNYM ATRAMENTEM NOCY_

_SEKUNDOWANIE BUDZIKA UCZCI PAMIĘĆ W CISZY_

_CO NIE JEST PRZEMILCZENIEM_

_POGŁOSY BROCZĄ CODZIENNIE …_

_PAŹDZIERNIK 2020_PRZEOBFITOŚĆ

_W CYBERNETYCZNEJ SIECI POWIĄZAŃ_

_POSZUKUJEMY SZCZĘŚCIA_

_GLOBALNĄ AUTOSTRADĄ PROSTO DO NIEBA_

_IGNORUJĄC ŚWIATŁA NA PRZEJŚCIACH_

_I ZNICZE PRZY DROGACH_

_UWIĘZIENI W SZEREGU ZERO JEDYNKOWYM_

_PAPILARNIE POTWIERDZAMY SENS ISTNIENIA_

_SAMOTNEGO TĘTNA_

_CORAZ BARDZIEJ UWIKŁANI W POZORY ŻYCIA I UZALEŻNIENIA_

_NA MOMENT KORONNY STWARZAMY SIEBIE W ŚWIECIE WIRTUALNYM_

_BY BYĆ_

_W BAJTACH NEURONÓW_

_RODZI SIĘ RACJONALNOŚĆ ZŁUDZEŃ_

_UKŁADÓW SCALONYCH JARZMO_

_OCHRONA DANYCH DAWNO ZAPRZEDANYCH DIABŁU_

_WIRUSÓW WIDMO — ODPOWIEDZIĄ CORAZ NOWSZE PANDEMIE_

_POWSTAJĄ KOMPATYBILNIE_

_WSZECHPANUJĄCY PLASTIKOWY KONWENANS_

_CORPUS DELICTI CZŁOWIEKA I BEZDUSZNOŚĆ_

_ODDYCHAMY DO POŁOWY PŁUC_

_DRUGĄ POŁOWĘ SPOWIŁ DYM RAKOTWÓRCZO_

_MILCZENIOM WYKRZYWIAJĄC USTA_

_AKTYWNOŚĆ ZMIENIA PLANETĘ_

_ŚWIADOMOŚĆ WIEDZY NIE SPŁYWA DO SERC_

_KONSUMPCJONIZM BEZ SZACUNKU PRARZECZY_

_BY MIEĆ_

_RESZTA TO GŁUPSTWO_

_I DRZEW CORAZ MNIEJ_

_NIEZAPRZECZALNE ŻYCIE TRWA_

_W DRAMACIE W KILKU ODSŁONACH_

_NA KOŃCU OPADA CIĘŻKA KURTYNA_

_W ZASOBACH LUDZKICH POGRZEBANY CZŁOWIEK_

_KRZYCZY_

_KRZYKU NIKT NIE SŁYSZY_

_W SŁUCHAWKACH MUZYKA GRA_

_MARSZ CHOPINA_ROZBRAJANIE CHANDRY

_CHCIANO UBRAĆ CHANDRĘ W LIRYCZNE WIERSZE_

_POWIEDZIAŁA BEZNADZIEJNIE ŻE NIE CHCE_

_ŻE JEST NIECIEKAWA WIECZNIE APATYCZNA_

_DLATEGO POZOSTANIE ZWYCZAJNIE PROZAICZNA_

_CHCIANO PRZYOZDOBIĆ JĄ RYMAMI_

_PIĘKNYMI JAK NOC ROZGWIEŻDŻONA_

_JAK TĘCZA UBARWIONA NAPRZECIW SŁOŃCA_

_ODMÓWIŁA ŻE JEJ KOLOR TO MELANCHOLIA_

_I SPOPIELONE POBLASKI I ŁZY SŁONE JAK ATLANTYK_

_CHCIANO CHANDRĘ OSZLIFOWAĆ METAFORĄ_

_WOLI BYĆ RZECZYWISTĄ NIE ABSTRAKCYJNĄ FORMĄ_

_ZAGARNĄĆ HORYZONT ZACIEMNIĆ I UTONĄĆ_

_NIE CHCIAŁA BYĆ NAWET ALEGORIĄ_

_WOLI BYĆ SMUTNA JAK ŻAŁOBA_

_I KRNĄBRNA JAK SĘKATA LAGA_

_APOSTROFA TEŻ JEJ NIE BAWI I NIE WZNOSI_

_TUDZIEŻ PERYFRAZY SZCZEGÓŁOWY OPIS_

_NAWET OKSYMORON JEJ NIE UBARWI NIE ZADZIWI_

_ROZDRAMATYZOWANA SZTUKA GNĘBIENIA LUDZI_

_POMIMO I WBREW POPEŁNIONO WIERSZ_

_CHANDRY KSZTAŁTY BEZ WYRAZU DELIKATNIE OTULONO FRAZĄ_

_LITERKI NIEZESTROFOWANE WZIĘŁY CHANDRĘ WE WŁADANIE_

_A ONA CHCĄC ZACHOWAĆ TWARZ WZIĘŁA POCHMURNOŚĆ ZA PAS_

_POZOSTAWIAJĄC BŁĘKIT — JAKO WYRZUT Z CZYSTEJ NIECHĘCI_

_I KLASYCY STWORZYLI DZIEŁA Z JEJ SMĘTNYCH PIEŚNI_

_NA CHANDRĘ NAJLEPSZE JEST PISANIE WIERSZY_ZDĄŻYĆ

_ZDĄŻYĆ DO BETLEJEM Z WĘDROWANIEM_

_PRZED GOLGOTY OSTATECZNYM UKRZYŻOWANIEM_

_GDZIE GWOŹDZIE WBIJANE CIĘŻKIM MŁOTEM_

_ZDĄŻYĆ POMIĘDZY ICH TRWOŻĄCYM ŁOSKOTEM_

_CO Z JĘKIEM Z UST WYRWANYM BÓL NIESIE_

_JAK ECHO ŚCIĘTEGO DRZEWA W LESIE_

_NIEPOTRZEBNIE ZWIĘDŁEJ ZIELENI DRŻENIE_

_NAPEŁNIA SERCE GŁĘBOKIM OCZEKIWANIA MILCZENIEM_

_ŚPIESZYĆ CO TCHU DŹWIGAJĄC MIŁOŚCI JARZMO_

_NIM RĄCZE KONIE PONIOSĄ W DAL NIEPEWNĄ_

_POCHWYCIĆ CUGLE W DŁONIE NIEZDARNE_

_UCHWYCIĆ KIERUNEK I ZDĄŻYĆ PRZEJŚĆ PRZEZ PRAWDĘ_

_ŚPIESZYĆ Z DĄŻENIEM PRZED BRAMY ZATRZAŚNIĘCIEM_

_Z WIARY PŁOMYKIEM MIGOCZĄCYM_

_WEJŚĆ W PODWOJE W STROJU GODOWYM_

_ZDĄŻYĆ BYĆ NA TEN CZAS W PEŁNI GOTOWYM_

_I USŁYSZEĆ SZEPT MCHÓW WZRUSZONYCH KOŃSKIMI KOPYTAMI_

_GALOP SKOŃCZONY CHOĆ NIEPRZERWANY …_ECHOSONDOWANIE PEJZAŻY

_ODRAPANA BIEL ŚCIANY_

_NA ZEWNĄTRZ SPRZEDAJĄ MARZENIA I POZORY_

_PRZEZ OKNA WNIKA ŚWIATŁO NOCY_

_Z ROZISKRZONĄ POŁACIĄ NIEBA_

_NOCY W KTÓREJ WYCHODZĄ NADZY I CISI_

_ZE SZPITALNYCH POKOI W BEZKRESNĄ PRZESTRZEŃ_

_PRZECZUWAJĄC PIĘKNO_

_PONAD WSZELKIM STANEM SKUPIENIA I ZMYSŁÓW_

_MÓWIĄ ŻEBY ŁEZ NIE RONIĆ_

_PRZECIEŻ I TAK ODEJŚĆ MUSZĄ_

_Z PRAGNIENIEM PERSPEKTYWY TAMTEJ MATERII_

_CHCEMY ZATRZYMAĆ DOTYK DŁONI NA ODLEGŁOŚĆ_

_NIE GŁĘBSZĄ NIŻ SMUGA WOTYWNYCH ŚWIEC_

_SPOJRZEŃ CIEPŁO WYSUPŁANE Z WEZBRANYCH CIENI_

_UŚMIECHÓW DRŻENIE_

_I DŹWIĘKI SŁÓW DOPOWIEDZIANYCH POSZEPTEM_

_WEWNĄTRZ WŁASNYCH MYŚLI_

_STRZEPNIĘTYCH NA BOCZNY OŁTARZ REZUREKCJI_

_ŚWIAT SKURCZONY DO JEDNEJ ŁZY_

_W SERCU WYRWA_

_PRAGNIEMY ZAPAMIĘTAĆ WSZYSTKO_

_KAŻDY SZCZEGÓŁ OZDOBIONY PERŁĄ_

_ZATRZYMUJEMY WCZORAJ I POWIELAMY BLISKO SERCA_

_BLIŻEJ SIĘ NIE DA_UŚMIECH BIAŁYCH PŁATKÓW

_KWITNĄCE ZAWILCE OBUDZIŁY UŚPIONE ZESZŁOROCZNE LIŚCIE_

_ROZWARŁY SKARBNICE_

_ZABIELIŁY LEŚNE POLANY_

_ZALŚNIŁY JAK PERŁY_

_RADOŚĆ ROZSIAŁY I SZCZODROŚĆ ZIEMI_

_DO KORON DRZEW PULSUJĄ TRANSCENDENTALNE SOKI_

_SPŁYWAJĄC PO KORZE NIOSĄ PAMIĘĆ I NADZIEJE_

_JAKO MOTYW: MIŁOŚĆ NA CO DZIEŃ I PRZEMIJANIE_

_SZUKAJĄC ODPOWIEDZI Z WOLI PYTAŃ_

_UNOSZĘ DŁONIE KU NIEWINNOŚCI ZDRADZONEJ_

_EMPIRYCZNYM ARCHETYPEM_

_ZBIERAJĄC ROZSYPANE ZAWILCÓW PŁATKI_

_UKŁADAM WOTYWNE KWIATOSTANY_

_PRZYOBLEKAM ZAMYŚLENIEM REFLEKSJAMI_

_ZDOBIĘ W NIE SZAROŚĆ I WSZYSTKIE MARNOŚCI_

_ROZJAŚNIAJĄ SIĘ WIDOKI_

_MOJEGO ŻYCIA WIOSNY_

_POŻĄDANIA PIĘKNA I ROZKOSZY_

_W BUKIECIE ZERWANYCH KWIATÓW ŻYCIODAJNE ZGONY_

_W PRAPRZYCZYNIE ICH ŚLADY I ZALĄŻKI_

_OFIARUJĄ SIEBIE BEZWARUNKOWO W DZIĘKCZYNIENIU_

_ZADOŚĆ_

_
_

_UCZĘ SIĘ WZAJEMNOŚCI BY NIE RANIĆ SERCA KWIATÓW_

_A ZROZUMIEĆ DELIKATNOŚĆ PŁATKÓW WIERNYCH SWEJ ISTOCIE_

_POGODZONYCH Z PRZEMIJANIEM_

_W SZMARAGDOWEJ KWINTESENCJI ZAPAMIĘTANE_

_POWRACAJĄ CO ROKU INNE A W DOSKONAŁOŚCI TAKIE SAME_

_BEZ GRZECHU_

_ROZGRZESZAJĄCE ZIMĘ I MNIE Z MOJEGO CZASU_

_
_

_NIEUCHRONNIE WIĘDNĄC PO PŁATKU GUBIĘ SIEBIE_

_PODEPTANE PRZEZ TŁUM SĄ MOJĄ POKUTĄ I NADZIEJĄ_

_ŻE PŁODNIEJSZĄ STANĘ SIĘ ZIEMIĄ_

_W OGRODZIE_NIEWINNOŚĆ RÓŻY

_STWARZASZ MNIE RÓŻĄ_

_WIEDZĄC ŻE BEZ KOLCÓW MNIE NIE MA_

_DELIKATNIE PRZYTULASZ ZIELONY AKSJOMAT_

_UNIKAJĄC KRNĄBRNYCH ZADZIORÓW_

_ROZWIERASZ NIEŚMIAŁE PŁATKI OPUSZKAMI PALCÓW_

_ROZKWITAM OŚMIELONA AKSAMITNYM DOTYKIEM_

_KOLCE TO MOJA OBRONA PRZED BRUTALNOŚCIĄ_

_JESTEŚ PRYZMATEM — POZWALASZ POZOSTAĆ SOBĄ_

_ZACHWYCAĆ ŚWIAT I ZACHWYCAĆ SIĘ ŚWIATEM_

_GDY ROZSYPIĄ SIĘ POMIĘTE PŁATKI WSPOMNIEŃ_

_RANIĄC O PRÓŻNOŚĆ PALCE POZBIERASZ NIEWINNE_

_DOTYKIEM ŁAGODNOŚCI I PRAGNIENIA_

_UŁOŻYSZ BEZGRZESZNY WIENIEC — NASZA IKONA_

_A KIEDY ZAPŁONĄ WSZYSTKIE ZMYSŁY_

_W ODMĘTACH POZNANIA I TAJEMNICY_

_CHŁONIESZ ISTOTĘ KAŻDEJ URONIONEJ ŁZY_

_WSPINASZ SIĘ PO CIERNIACH KU NAMIĘTNOŚCI_

_W ABSOLUCIE ZENITU_

_SPRAGNIONYMI USTAMI WYBIERASZ SZMARAGDY ROSY_

_I SPIJASZ AMBROZJI ROZKOSZ DOSKONAŁĄ …_

_PO AKCIE SPEŁNIENIA SKRZYDEŁ DODAJĄC_

_MIŁOŚĆ SIĘ W NAS UKORZENIA_

_NIESKOŃCZENIE PĄKAMI BRZEMIENNA_

_NADZIEJA ODRODZEŃ_

_WIĘC STWORZYSZ_

_MNIE — STWORZYSZ NA NOWO — RÓŻĄ JAK CO DZIEŃ_

_NIECODZIENNĄ NAD PODZIW_

_UBIERZESZ W ZMYSŁOWOŚĆ I ŁZĘ POŻEGNAŃ_

_DZIEWICZĄ_

_CO DZIEŃ_DROBIAZGI — MASKI

_ODKURZAŁA BIBELOTY_

_SIEDZIAŁ W WYTARTYM FOTELU Z GAZETĄ CODZIENNĄ_

_W CODZIENNYM SPOJRZENIU_

_PODLEWAŁA KWIATY_

_OGLĄDAŁ WIADOMOŚCI ZE ŚWIATA_

_BLIŻSZEGO NIŻ PRZESTRZEŃ ŚCIANY NIESPŁOWIAŁA_

_ZA ŚLUBNYM PORTRETEM_

_GOTOWAŁA OBIADY_

_PARZYŁA HERBATĘ W CZAJNIKU Z PORCELANY…_

_W MILCZENIU ODESZŁA_

_POZOSTAWIAJĄC SMAK NAJLEPSZEJ KAWY NA ŚWIECIE_

_W PUSTEJ FILIŻANCE_

_PRZY STOLE PUSTE MIEJSCE_

_PORANKIEM NIE NAPEŁNI PUSTEGO DOMU_

_AROMATU NIE URONI_

_ŁZĘ TYLKO I NAGŁY SKURCZ SERCA W POBRUŻDŻONEJ DŁONI …_

_PRZERWANA KONCELEBRA CODZIENNYCH KROPLI_

_PRZEŻUTYCH SAMOTNOŚCIĄ WE DWOJE_

_PODWÓJNIE NIEWYPOWIEDZIANYM SŁOWEM_

_SPÓŹNIONYM GESTEM_

_CHCIAŁ UCHWYCIĆ NAGĄ DŁONIĄ ZAPACH JEJ PERFUM_

_W PUSTEJ SZAFIE W PUSTYM POKOJU_

_SKALECZYŁ SIĘ O CHROPOWATOŚĆ ŚCIANY_

_I GWÓŹDŹ TRZYMAJĄCY OZDOBNĄ RAMKĘ_

_ZMARNOTRAWIONYM SERCEM_SCHRONY PEŁNE NADZIEI

_PODZIEMIA — SCHRONY — PIWNICE_

_CHRONIĄ ZAKLĘTE W LAURCE DZIECIĘCEJ ŻYCIE_

_NAMALOWANEJ PRZEZ OSIEROCONE DZIECKO_

_CZEKAJĄCE NA POWRÓT MAMY_

_PRZY KTÓREJ BEZPIECZNIE I CIEPŁO_

_GDY NA ZEWNĄTRZ ŚWISZCZĄ KULE I BOMBY WYBUCHAJĄ_

_ROZTRZASKANE KIKUTY DRZEW KONAJĄ NIEMO_

_PRZERAŻONE PTAKI ULATUJĄ W DAL NIEPEWNĄ_

_NIE WSZYSTKIE POWRÓCĄ DO SWOICH GNIAZD NA ZGLISZCZACH_

_TE UNIESIONE SKRZYDŁAMI ANIOŁA ŚMIERCI_

_SPOCZNĄ NA KAMIENNYCH POMNIKACH — JAKO ZWYCIĘZCY_

_I WIECZNIE ŚNIĆ BĘDĄ O PODNIEBNYCH LOTACH …_

_ZE ŚRODKA ROZSZARPANEJ RANY SĄCZY SIĘ ŻYCIA ZEW_

_PISANY KRWIĄ I ŁZAMI NAPRZECIW ŚMIERCI I WBREW_

_NA PRZECIW NIENAWIŚCI_

_W SCHRONACH PRZECIW BOMBOWYCH RODZĄ SIĘ DZIECI_

_RODZI SIĘ NADZIEJA_

_NADZIEJA — PRZEPEŁNIONYCH LĘKIEM — DNI_

_NADZIEJA — NA NOWY LEPSZY ŚWIT_

_CO NIEUCHRONNIE JAK DZIEŃ JUTRZEJSZY NASTANIE_

_CELEBROWANY SKURCZAMI I ROZKURCZAMI SERCA_

_PÓKI ZIEMIA NIE PRZEMINIE …_

_NIE PAMIĘTAJĄC NAUK KOLEJNY UZURPATOR ŚNI SEN_

_SEN O POTĘDZE — KTÓRA WRAZ Z NIM UMRZE — UMRZE HANIEBNIE_

_ALE PRZEDTEM NA PALCACH CHCIWIE ROZCAPIERZONYCH_

_ZADZIERZGNIE SWÓJ MIRAŻ — PEJZAŻ NIGDY NIESPEŁNIONY_

_I WOLNO POWOLI ZACISKAĆ BĘDZIE WĘZEŁ NA WŁASNEJ SZYI_

_AŻ PO SZUBIENICY PĘTLĘ — TAK ZAWSZE KOŃCZĄ TYRANI._

_ZŁO NIGDY NIE ZWYCIĘŻA — NAWET GDY SIĘGA PO NIEBO A BÓG MILCZY_

_DOBRO WYLEWA SIĘ FALĄ TSUNAMI Z KIELICHA GORYCZY_

_JAK NIGDY DOTĄD — I RODZI CZŁOWIEKA DLA LUDZI_

_Z RUIN POWSTAJE WIARA — NA OBCYCH BRUKACH NADZIEJA SIĘ BUDZI_

_ŻE POWRÓCĄ DO SWOJEGO KRAJU_

_I BĘDĄ PRZY FILIŻANCE HERBATY WSPOMINAĆ BOHATERÓW …_

_MARZEC 2022R._Z NIEDOSYTU

_CIĄGŁY NIEDOSYT TĘTNIĄCY W PIERSIACH_

_KARMI WEZBRANE CHWILE_

_ZLICZONE W ŁUT SZCZĘŚCIA_

_CHWILE OPRAWIONE W ZACHWYT_

_INKRUSTOWANE JAK MGŁAWICE_

_NA DROGACH MLECZNYCH GALAKTYK_

_MLECZNYCH JAK PIERSI MATKI_

_
_

_WTULONA W CIELESNĄ RZECZYWISTOŚĆ_

_ŚWIAT MATERIALNY_

_POCHYLAM SIĘ NAD GĄSIENICĄ_

_CO MOTYLEM ZOSTANIE_

_CHOWAM W GŁĄB DUSZY TĘ CHWILĘ_

_BY ZAPAMIĘTAĆ JEJ MIJANIE_

_
_

_I PRZEMIJAM PAPILARNIE OKREŚLONA_

_PRZEZ MOMENT WSZECH NIEPEWNY_

_CO WŁAŚNIE ZAISTNIAŁ I JUŻ SIĘ SPOPIELIŁ_

_PORUSZYŁY SIĘ KOŚCI I CIENIE_

_MYŚLI OPUŚCIŁY SWOJE CELE_

_POWSTAŁ WIERSZ_PRZEMIJANIE NOCY

_STRAWIONY DZIEŃ POZAMYKAŁ BRAMY_

_I SZARE OCZY DOMÓW SZARYCH_

_ZAWIESIŁ LENIWYMI KOTARAMI_

_MROK PRZYKRYŁ CZATUJĄCE CIENIE_

_CZARNY KOT STAŁ SIĘ NIEWIDOCZNY_

_GODZINY ZAMKNIĘTE PO PÓŁNOCY_

_W DUSZACH ZEGARÓW_

_I WAHADŁA WPRAWIONE W RUCH JEDNOSTAJNY_

_NIE PRZERYWAJĄ CISZY_

_MIAROWYM POSZEPTEM KAŻDEJ MINUTY_

_…_

_ZA ZASŁONĄ DROGI MLECZNEJ_

_SPOKOJNIE PRZEMIJAJĄ GWIAZDY_

_I PŁOWIEJE KSIĘŻYC_

_PURPUROWIEJĄ OBŁOKI_

_KOLOR CZERWONY ZMIENIA BARWĘ_

_JAŚNIEJE_

_WYSTAWIONY NA PROMIENIE SŁONECZNE_

_DLATEGO HORYZONTY OTWIERAJĄ SIĘ DELIKATNIE_

_PRZEGANIAJĄ ZE SNÓW MARY NOCNE_

_DŹWIGAJĄ CIEMNE RZĘSY_

_RÓŻOWIĄC ZBUDZONE KURANTY_

_ROZCIĄGAJĄ WSKAZÓWKI_

_NA ROZJAŚNIONEJ TARCZY CZUWAJĄCYCH ZEGARÓW_

_RUSZAJĄ TURBINY_

_Z TRZASKIEM TURKOCZĄ ZWIJANE ROLETY_

_NA ZEWNĄTRZ OKIEN_

_ABSORBUJĄC BLASKI_

_KOLEJNY DZIEŃ STAJE SIĘ REALNY_

_DOTKNIĘTY NIEWINNOŚCIĄ_MIRAŻE

_USCHŁE DRZEWA UMARŁY STOJĄC W SAMOTNOŚCI_

_W PROCH OBRÓCONE ŚWIECĄ W CIEMNOŚCIACH_

_UDAJĄC ŚWIETLIKI CO UDAREM PORAŻONE ZGASŁY_

_Z NIEDOPAŁKIEM W ODWŁOKACH_

_STOKROTKI PADŁY ZWIĘDNIĘTE I ZASUSZONE_

_POMIĘDZY STRONICE BAJEK Z MORAŁEM_

_NA PAMIĄTKĘ ŻE ISTNIAŁY PACHNĄCE I BIAŁE_

_WŚRÓD RYMÓW ZATRZYMANY CZAS KWITNIENIA_

_CZAS OŻYWCZY JAK PORANNA KAWA_

_CZAS ŻYCIA PRZED CZASEM_

_GDY ŻNIWO ZAGARNĘŁA BEZWZGLĘDNA SAHARA_

_I LUKROWANE MIRAŻE POJĄ JAK KROPLE WEZBRANE_

_NA KRYSZTAŁOWYM BRZEGU FILIŻANEK_

_
_

_A PUSTYNIE SIĘ ROJĄ_

_ROJĄ …_