MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
-
nowość
-
promocja
Powrót do ciała. Jak odzyskać siebie po doświadczeniu traumy - ebook
Wydawnictwo:
Seria:
Format:
EPUB
Data wydania:
20 listopada 2025
Powrót do ciała. Jak odzyskać siebie po doświadczeniu traumy - ebook
Odblokować ciało, ukoić umysł.
Nie możesz zasnąć, bo wciąż powracają bolesne obrazy z przeszłości? Twoje ciało napina się bez ostrzeżenia, a emocje wymykają spod kontroli? To mogą być konsekwencje przeżytej traumy.
Sabina Sadecka pełnym empatii językiem wyjaśnia, co się dzieje z ciałem, pamięcią i emocjami po trudnym doświadczeniu. Tłumaczy, w jaki sposób chroniczne przeciążenie narusza poczucie bezpieczeństwa, oraz wskazuje, jak wyjść ze stanu ciągłego zagrożenia i przestać odtwarzać traumę. Zawarte w każdym rozdziale pytania i ćwiczenia wspierają odzyskanie poczucia sprawczości i realnego wpływu na własne życie. Poradnik dostarcza narzędzi niezbędnych do przejścia przez trzy etapy zdrowienia: regulację, stabilizację oraz integrację.
Powrót do ciała łączy rzetelną wiedzę z praktyką terapeutyczną, by poprowadzić cię ku uważności i wyciszeniu, a także wzmocnić twoją odporność psychiczną. Sięgnij po tę książkę, jeśli pragniesz znów poczuć spokój, zaufać swojemu ciału i ruszyć do przodu z nową energią.
Mówić o traumie w sposób zrozumiały, a zarazem budzący nadzieję i oparty na rzetelnych dowodach potrafi niewiele osób. Sabina jest jedną z nich. Na polskim rynku brakowało takiej książki. Bardzo mnie cieszy – jako psycholożkę, kobietę i człowieka – że się ukazała. Nareszcie!
Joanna Chmura, autorka książki To nawet lepiej. Jak obracać trudności w szanse
W tej książce znajdziecie wszystko, czego może potrzebować układ nerwowy rozregulowany po doświadczeniu traumy: wiedzę, wsparcie, delikatność i ogromny szacunek dla mądrości ciała. Po każdym rozdziale autorka proponuje zestaw pytań skłaniających do refleksji i pomagających w udzieleniu wsparcia samemu sobie. Co ważne, pytania te zostały dobrane tak, aby wzmacniać zasoby, autonomię i poczucie sprawczości naruszone przez traumę. Lektura tej książki koi, otula, daje nadzieję na regenerację i pokazuje, jak kroczek po kroczku zmierzać w dobrą stronę – w zgodzie ze sobą.
Marta Piegat-Kaczmarczyk, psycholożka, terapeutka TSR
Autorka pięknym, prostym, „demokratycznym” językiem syntetyzuje zachodnią wiedzę o mechanizmach i symptomach reakcji potraumatycznych oraz metodach przywracania dobrostanu. Ci z nas, którzy borykają się ze skutkami traumy, mogą teraz w jednym miejscu znaleźć wszystko, co potrzebne, aby bardziej świadomie kierować swoim procesem zdrowienia.
Marek Małkowicz, Polskie Stowarzyszenie Somatic Experiencing
Trauma, odbierana jako doświadczenie skrajnie zagrażające życiu, nie musi zatrzymywać nas w poczuciu beznadziei. Możemy nauczyć się rozumieć, dlaczego coś tak głęboko i negatywnie wpłynęło na sposób, w jaki myślimy, czujemy i działamy. Uświadamiając sobie ten wpływ, paradoksalnie odkrywamy o sobie coś, czego wcześniej nie byliśmy świadomi – i możemy zrobić krok naprzód.
Choć trauma niesie za sobą ból i psychiczne cierpienie, Sabina Sadecka potrafi mówić o niej tak, że człowiek niemal chciałby się z tym stanem zmierzyć. Bo wtedy mógłby spotkać się z sobą samym, dotknąć sedna własnych przeżyć i przejść drogę powrotną – z mądrością płynącą ze zrozumienia.
Iwona Zabielska-Stadnik, redaktorka naczelna „Newsweek Psychologia”
Sabina Sadecka – terapeutka traumy, nauczycielka akademicka i edukatorka. Absolwentka psychologii i polonistyki na UAM w Poznaniu, Università di Pisa oraz Akademii „Artes Liberales”. Twórczyni podcastu „Ładnie o traumie”, cenionych kursów psychoedukacyjnych i portalu opsychologii.pl. Autorka ponad setki artykułów o psychologii i psychoterapii. Stosuje metodę Somatic Experiencing, integrując ją z podejściami behawioralnym i systemowym. W swoim debiucie książkowym pokazuje, że trauma to nie wyrok, lecz opowieść, którą można napisać na nowo.
Ta publikacja spełnia wymagania dostępności zgodnie z dyrektywą EAA.
Spis treści
Wstęp, czyli o tym, w czym wychodzenie z traumy przypomina proces tworzenia książki 11
CZĘŚĆ I. TEORETYCZNA (Z ELEMENTAMI PRAKTYKI)
Mapa traumy
Wszystko, co potrzebujesz wiedzieć o traumie i zdrowieniu po niej
1 O gracji utraconej w wyniku przytłoczenia i o najszerszej definicji traumy 19
2 Różnorodne rodzaje traumy i nasze sposoby reakcji na traumatyczną sytuację 33
3 Krajobraz po traumie 59
4 O zablokowaniu energii przetrwania prowadzącym do straumatyzowania i spontanicznych sposobach jej odblokowania 75
5 A zatem czego potrzebujemy, by wyjść z mroku traumy? 93
CZĘŚĆ II. PRAKTYCZNA (Z ELEMENTAMI TEORII)
Stabilizacja, konfrontacja, integracja
Sposoby wychodzenia ze straumatyzowania
1 Warunek wstępny naszego zdrowienia: poznać swój układ nerwowy 115
2 Nowe, spokojniejsze wzorce zamiast starych strategii, czyli jak skutecznie stabilizować i gruntować swój układ nerwowy 135
3 Transformowanie, a nie powtarzanie – o tym, jak tworzyć nowe zakończenie traumatycznego wspomnienia 157
4 GHIA, czyli bezgraniczne pobudzenie 171
5 Jak zagospodarować bycie w pełni żywym, czyli w jaki sposób wyjść z cienia traumy 191
Zakończenie, czyli o życiu poza zasięgiem traumy 205
Podziękowania 209
Bibliografia 211
Spis ćwiczeń 219
| Kategoria: | Poradniki |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-233-7750-4 |
| Rozmiar pliku: | 549 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Wstęp, czyli o tym, w czym wychodzenie z traumy przypomina proces tworzenia książki*
Pisanie o psychologii to nie tylko prezentowanie zdobytej wcześniej merytorycznej wiedzy. To przede wszystkim odkrywanie dla siebie na nowo przedmiotu, o którym decydujemy się opowiedzieć innym. Zaczynałam pracę nad tą książką jako osoba formalnie przygotowana do prowadzenia terapii traumy i jako psychoterapeutka z kilkunastoletnim doświadczeniem. Dopiero w trakcie pisania mogłam jednak tak naprawdę się spotkać z wielowarstwowością tematu straumatyzowania, odporności psychicznej i procesu potraumatycznego zdrowienia.
Pisanie jest równocześnie uczeniem się wielu rzeczy o sobie i poznawaniem zupełnie nowych prawd o naturze otaczającej nas rzeczywistości. Jednym z moich najbardziej zaskakujących odkryć podczas tworzenia tego tekstu było to, jak wiele punktów stycznych mogą mieć praca nad książką i czas wychodzenia z traumy. Pisanie – o czym przekonałam się na własnej skórze – jest bowiem długą, mozolną, czasami pozbawioną nadziei drogą, na której niejednokrotnie tracimy wiarę w szczęśliwy finał naszych wysiłków. I kiedy już prawie się poddajemy i rozstajemy z marzeniem ukończenia czegokolwiek, pojawia się decydujący rozdział, akapit, a może nawet konkretne słowo – i sprawia, że książka nabiera bardziej namacalnych kształtów. Podobnie jest w trakcie odzyskiwania naszego życia po traumie. To rozłożony na miesiące, a nawet lata proces, którego efektów możemy długo nie zauważać – tak subtelną, nieuchwytną i nieoczywistą ma on naturę. I wtedy znienacka pojawiają się TA wyjątkowa myśl, TO odczucie, TO marzenie – i te doświadczenia znacząco przyśpieszają zdrowienie.
Pisanie książki jest też równoznaczne z ciągłym doskonaleniem napisanych zdań, skracaniem ich i upraszczaniem. W tej kwestii także wychodzenie z traumy i tworzenie książki wydają się podobne. Zdrowienie po traumie jest przecież nieustannym redagowaniem dawno temu utrwalonej, traumatycznej opowieści, tak by mogła zmieścić się pośród innych historii naszego życia.
Nie można napisać książki (a przynajmniej nie takiej jak ta, którą trzymasz właśnie w rękach) przy użyciu samego intelektu. Pisze się ją również obrazami, odczuciami, metaforami i intuicją. I to kolejne podobieństwo do zdrowienia po traumie. Nasze myśli i słowa są tylko częścią terapeutycznej układanki. Trauma zapisuje się w naszej pamięci bardzo głęboko i potrzebujemy kontaktu z ciałem, emocjami i fantazjami, by dotrzeć do wszystkich warstw psychiki, których dotknęła.
Czasami w trakcie pisania książki chcemy ulec pokusie, by na czas tworzenia zatrzymać swoje życie i wrócić do niego, gdy dzieło będzie już ukończone. Podobna iluzja powstaje też często podczas terapii traumy – wchodzimy w tryb warunkowy naszego życia, karmimy się myślami w stylu: „Gdy tylko uda mi się wyzdrowieć, wtedy…”, „Najpierw uporam się z traumą, a potem…”, „Kiedy w końcu pozbędę się ataków paniki, to zacznę…”. Ani pisanie, ani zdrowienie nie wydarzają się jednak w próżni. Żadnego z tych procesów nie można wyjąć z naszej codzienności. Tworzymy zatem i zdrowiejemy w tym samym czasie, gdy zanurzamy się w naszych najzwyklejszych – ale równocześnie najważniejszych – rolach i zadaniach. I choć czasami może się wydawać, że „zwykłe” życie spowalnia realizację dużych celów, to właśnie ono zasila je energią i nadaje naszym wysiłkom dynamiczny rytm.
Zarówno pisaniu, jak i zdrowieniu sprzyjają struktura, plan oraz widok mety na horyzoncie. Równie mocno jednak pomagają nam w tym spontaniczność i przekonanie, że nasz układ nerwowy wie, co robi, nawet jeśli trochę się pogubiliśmy. Pisania książki nie da się przecież w pełni kontrolować. Tak samo jak niemożliwe jest przewidzenie wszystkiego, co się wydarzy, gdy zdecydujemy się zaopiekować naszą traumą. Efekty tego procesu mogą za to przerosnąć nasze najśmielsze oczekiwania.
***
I tak oto, mimo wielu zwątpień i postojów po drodze, oddaję w twoje ręce moją pierwszą książkę – poradnik o zdrowieniu po traumie. Wyrosła ona z mojej – kultywowanej już od ćwierć wieku – miłości do psychologii, kilkunastoletniej pracy terapeutycznej, fascynacji terapią traumy i terapią opartą na pracy z ciałem, których uczę się już niemal dziesięć lat, oraz z moich doświadczeń i refleksji zaczerpniętych z intensywnej i wieloletniej pracy klinicznej.
To książka dla każdego, kto przeżył w swoim życiu coś przytłaczającego i od tej chwili wiedział, że nic już nie będzie takie samo. To pozycja także dla tych, którzy w swoim ciele, emocjach i reakcjach noszą niewidzialną tajemnicę – i pragną ją lepiej zrozumieć. Wreszcie – kieruję ją do osób, które nie chcą już wywierać na siebie presji, lecz pragną stać się dla siebie najlepszymi towarzyszami na drodze zdrowienia.
Chciałam w niej przetłumaczyć złożoną, wielowarstwową naturę traumy na język możliwie demokratyczny, dostępny dla wszystkich. Zależało mi też na pokazaniu, czego potrzebujemy, by nie pozwolić traumie zdominować naszego życia. Nie znajdziesz tu terapeutycznych protokołów postępowania z traumą, choć jako psychoterapeutka znam ich całkiem sporo. Dostaniesz za to wyjaśnienia, wskazówki, zachęty i przykłady, które mogą ci pomóc uszyć swój własny – modyfikowalny, gdy tylko będzie to potrzebne – „protokół” odzyskiwania odporności psychicznej po traumie. Każdy proces zdrowienia jest przecież wyjątkowy.
Książka składa się z dwóch części: pierwszej, bardziej teoretycznej, opisującej rzeczywistość straumatyzowania i zdrowienia po traumie, i drugiej, praktycznej, zawierającej użyteczne wskazówki i pytania pozwalające poprowadzić siebie w kierunku dobrostanu. Trudno jednak rozumieć teorię bez doświadczeń, a doświadczenia bez kontekstu merytorycznego. Dwie warstwy książki – „wiedzowa” i praktyczna – stale się zatem w tym poradniku przenikają. Znajdziesz tu też opis trzech ważnych etapów spotkania z traumą: stabilizowania układu nerwowego, konfrontacji z traumatycznymi wspomnieniami i integracji, czyli skupienia się nie tylko na przeszłości, lecz także na wolnej od straumatyzowania przyszłości. Możesz pracować z książką w ustalonej trzyetapowej sekwencji lub sięgnąć po to, czego najbardziej w danym momencie potrzebujesz.
W trakcie pisania tej książki wyobrażałam sobie jej lekturę jako proces cyrkularny, a nie linearny. Chciałam umożliwić ci powrót do jej starszych części i nieustanne aktualizowanie tego, jak rozumiesz najważniejsze elementy odzyskiwania życia po traumie. Wielokrotnie na kartach tej książki wprost zachęcam cię zatem do powrotu do jej wcześniejszych fragmentów, by umożliwić spojrzenie na nie – i na siebie – w jeszcze pełniejszy, bardziej zintegrowany sposób. Zdrowienie to proces kulisty. Dlatego też mnóstwo tej „kulistości” znajdziesz na kartach tego tomu.
Czytanie poradników psychologicznych ma największy sens wtedy, gdy jest to proces aktywny, współtworzony przez czytającą osobę i w ten sposób zindywidualizowany – według twoich potrzeb i celów. I choć ta książka nie zastąpi psychoterapii, najgłębszą intencją towarzyszącą jej napisaniu było wsparcie cię w tych momentach, w których czujesz się wobec swojej traumy najbardziej samotnie. Dołączyłam także dodatkowe materiały, by można było sięgnąć po nie zawsze, gdy będziesz tego potrzebować – link wraz z kodem QR znajdziesz na stronie 221.
Zwalniam cię też niniejszym z powinności zostawienia tej publikacji w takim samym stanie, w jakim była w momencie zakupu. Po tej książce można pisać, rysować albo wraz z nią płakać i głośno się śmiać, a także zabierać ją ze sobą wszędzie, gdzie tylko chcesz. Niech się stanie notatnikiem z twojego zdrowienia. Byłoby też dla mnie ogromnym zaszczytem móc zobaczyć twoje – spisane podczas lektury – notatki (mój adres e-mail to: [email protected]).
Wyruszmy zatem teraz wspólnie na poszukiwania nowych zakończeń traumatycznych historii. Stańmy razem na krawędzi między znanym a nieznanym. I choć wiem, że czasami na tej ścieżce może być trudno, to chcę cię zapewnić, że w tym procesie będę zawsze obok ciebie.
Powodzenia!
Sabina
#wiedzaimiłość
------------------------------------------------------------------------
1.
* W tytule rozdziału nawiązuję do cytatu z książki Nie zaczęło się od ciebie: „Wychodzenie z traumy pod wieloma względami przypomina pisanie wiersza. Obie czynności wymagają właściwego momentu, odpowiednich słów i obrazów. Gdy spełniają się wszystkie warunki, pojawia się coś zupełnie innego, co można odczuć w ciele. Do zdrowienia konieczne jest odpowiednie tempo. Jeżeli zbyt szybko dojdziemy do obrazu, możemy nie być gotowi go przyjąć. Jeżeli za wcześnie usłyszymy słowa, które mają nas ukoić, możemy nie być gotowi, aby je usłyszeć” (Wolynn, 2017, s. 23). Mam świadomość, że książka Wolynna może budzić kontrowersje ze względu na odwołania do Hellingera, w moim odczuciu zawiera jednak kilka istotnych dla terapii traumy obserwacji. I ten cytat właśnie do nich należy.Spis treści
Wstęp
Część I, teoretyczna (z elementami praktyki). Mapa traumy. Wszystko, co potrzebujesz wiedzieć o traumie i zdrowieniu po niej
1. O gracji utraconej w wyniku przytłoczenia i o najszerszej definicji traumy 19
2. Różnorodne rodzaje traumy i nasze sposoby reakcji na traumatyczną sytuację 33
3. Krajobraz po traumie 59
4. O zablokowaniu energii przetrwania prowadzącym do straumatyzowania i spontanicznych sposobach jej odblokowania 75
5. A zatem czego potrzebujemy, by wyjść z mroku traumy? 93
Część II, praktyczna (z elementami teorii). Stabilizacja, konfrontacja, integracja. Sposoby wychodzenia ze straumatyzowania
1. Warunek wstępny naszego zdrowienia: poznać swój układ nerwowy 115
2 Nowe, spokojniejsze wzorce zamiast starych strategii, czyli jak skutecznie stabilizować i gruntować swój układ nerwowy 135
3. Transformowanie, a nie powtarzanie – o tym, jak tworzyć nowe zakończenie traumatycznego wspomnienia 157
4. GHIA, czyli bezgraniczne pobudzenie 171
5. Jak zagospodarować bycie w pełni żywym, czyli w jaki sposób wyjść z cienia traumy 191
Zakończenie
Podziękowania 209
Bibliografia 211
Spis ćwiczeń 219
Pisanie o psychologii to nie tylko prezentowanie zdobytej wcześniej merytorycznej wiedzy. To przede wszystkim odkrywanie dla siebie na nowo przedmiotu, o którym decydujemy się opowiedzieć innym. Zaczynałam pracę nad tą książką jako osoba formalnie przygotowana do prowadzenia terapii traumy i jako psychoterapeutka z kilkunastoletnim doświadczeniem. Dopiero w trakcie pisania mogłam jednak tak naprawdę się spotkać z wielowarstwowością tematu straumatyzowania, odporności psychicznej i procesu potraumatycznego zdrowienia.
Pisanie jest równocześnie uczeniem się wielu rzeczy o sobie i poznawaniem zupełnie nowych prawd o naturze otaczającej nas rzeczywistości. Jednym z moich najbardziej zaskakujących odkryć podczas tworzenia tego tekstu było to, jak wiele punktów stycznych mogą mieć praca nad książką i czas wychodzenia z traumy. Pisanie – o czym przekonałam się na własnej skórze – jest bowiem długą, mozolną, czasami pozbawioną nadziei drogą, na której niejednokrotnie tracimy wiarę w szczęśliwy finał naszych wysiłków. I kiedy już prawie się poddajemy i rozstajemy z marzeniem ukończenia czegokolwiek, pojawia się decydujący rozdział, akapit, a może nawet konkretne słowo – i sprawia, że książka nabiera bardziej namacalnych kształtów. Podobnie jest w trakcie odzyskiwania naszego życia po traumie. To rozłożony na miesiące, a nawet lata proces, którego efektów możemy długo nie zauważać – tak subtelną, nieuchwytną i nieoczywistą ma on naturę. I wtedy znienacka pojawiają się TA wyjątkowa myśl, TO odczucie, TO marzenie – i te doświadczenia znacząco przyśpieszają zdrowienie.
Pisanie książki jest też równoznaczne z ciągłym doskonaleniem napisanych zdań, skracaniem ich i upraszczaniem. W tej kwestii także wychodzenie z traumy i tworzenie książki wydają się podobne. Zdrowienie po traumie jest przecież nieustannym redagowaniem dawno temu utrwalonej, traumatycznej opowieści, tak by mogła zmieścić się pośród innych historii naszego życia.
Nie można napisać książki (a przynajmniej nie takiej jak ta, którą trzymasz właśnie w rękach) przy użyciu samego intelektu. Pisze się ją również obrazami, odczuciami, metaforami i intuicją. I to kolejne podobieństwo do zdrowienia po traumie. Nasze myśli i słowa są tylko częścią terapeutycznej układanki. Trauma zapisuje się w naszej pamięci bardzo głęboko i potrzebujemy kontaktu z ciałem, emocjami i fantazjami, by dotrzeć do wszystkich warstw psychiki, których dotknęła.
Czasami w trakcie pisania książki chcemy ulec pokusie, by na czas tworzenia zatrzymać swoje życie i wrócić do niego, gdy dzieło będzie już ukończone. Podobna iluzja powstaje też często podczas terapii traumy – wchodzimy w tryb warunkowy naszego życia, karmimy się myślami w stylu: „Gdy tylko uda mi się wyzdrowieć, wtedy…”, „Najpierw uporam się z traumą, a potem…”, „Kiedy w końcu pozbędę się ataków paniki, to zacznę…”. Ani pisanie, ani zdrowienie nie wydarzają się jednak w próżni. Żadnego z tych procesów nie można wyjąć z naszej codzienności. Tworzymy zatem i zdrowiejemy w tym samym czasie, gdy zanurzamy się w naszych najzwyklejszych – ale równocześnie najważniejszych – rolach i zadaniach. I choć czasami może się wydawać, że „zwykłe” życie spowalnia realizację dużych celów, to właśnie ono zasila je energią i nadaje naszym wysiłkom dynamiczny rytm.
Zarówno pisaniu, jak i zdrowieniu sprzyjają struktura, plan oraz widok mety na horyzoncie. Równie mocno jednak pomagają nam w tym spontaniczność i przekonanie, że nasz układ nerwowy wie, co robi, nawet jeśli trochę się pogubiliśmy. Pisania książki nie da się przecież w pełni kontrolować. Tak samo jak niemożliwe jest przewidzenie wszystkiego, co się wydarzy, gdy zdecydujemy się zaopiekować naszą traumą. Efekty tego procesu mogą za to przerosnąć nasze najśmielsze oczekiwania.
***
I tak oto, mimo wielu zwątpień i postojów po drodze, oddaję w twoje ręce moją pierwszą książkę – poradnik o zdrowieniu po traumie. Wyrosła ona z mojej – kultywowanej już od ćwierć wieku – miłości do psychologii, kilkunastoletniej pracy terapeutycznej, fascynacji terapią traumy i terapią opartą na pracy z ciałem, których uczę się już niemal dziesięć lat, oraz z moich doświadczeń i refleksji zaczerpniętych z intensywnej i wieloletniej pracy klinicznej.
To książka dla każdego, kto przeżył w swoim życiu coś przytłaczającego i od tej chwili wiedział, że nic już nie będzie takie samo. To pozycja także dla tych, którzy w swoim ciele, emocjach i reakcjach noszą niewidzialną tajemnicę – i pragną ją lepiej zrozumieć. Wreszcie – kieruję ją do osób, które nie chcą już wywierać na siebie presji, lecz pragną stać się dla siebie najlepszymi towarzyszami na drodze zdrowienia.
Chciałam w niej przetłumaczyć złożoną, wielowarstwową naturę traumy na język możliwie demokratyczny, dostępny dla wszystkich. Zależało mi też na pokazaniu, czego potrzebujemy, by nie pozwolić traumie zdominować naszego życia. Nie znajdziesz tu terapeutycznych protokołów postępowania z traumą, choć jako psychoterapeutka znam ich całkiem sporo. Dostaniesz za to wyjaśnienia, wskazówki, zachęty i przykłady, które mogą ci pomóc uszyć swój własny – modyfikowalny, gdy tylko będzie to potrzebne – „protokół” odzyskiwania odporności psychicznej po traumie. Każdy proces zdrowienia jest przecież wyjątkowy.
Książka składa się z dwóch części: pierwszej, bardziej teoretycznej, opisującej rzeczywistość straumatyzowania i zdrowienia po traumie, i drugiej, praktycznej, zawierającej użyteczne wskazówki i pytania pozwalające poprowadzić siebie w kierunku dobrostanu. Trudno jednak rozumieć teorię bez doświadczeń, a doświadczenia bez kontekstu merytorycznego. Dwie warstwy książki – „wiedzowa” i praktyczna – stale się zatem w tym poradniku przenikają. Znajdziesz tu też opis trzech ważnych etapów spotkania z traumą: stabilizowania układu nerwowego, konfrontacji z traumatycznymi wspomnieniami i integracji, czyli skupienia się nie tylko na przeszłości, lecz także na wolnej od straumatyzowania przyszłości. Możesz pracować z książką w ustalonej trzyetapowej sekwencji lub sięgnąć po to, czego najbardziej w danym momencie potrzebujesz.
W trakcie pisania tej książki wyobrażałam sobie jej lekturę jako proces cyrkularny, a nie linearny. Chciałam umożliwić ci powrót do jej starszych części i nieustanne aktualizowanie tego, jak rozumiesz najważniejsze elementy odzyskiwania życia po traumie. Wielokrotnie na kartach tej książki wprost zachęcam cię zatem do powrotu do jej wcześniejszych fragmentów, by umożliwić spojrzenie na nie – i na siebie – w jeszcze pełniejszy, bardziej zintegrowany sposób. Zdrowienie to proces kulisty. Dlatego też mnóstwo tej „kulistości” znajdziesz na kartach tego tomu.
Czytanie poradników psychologicznych ma największy sens wtedy, gdy jest to proces aktywny, współtworzony przez czytającą osobę i w ten sposób zindywidualizowany – według twoich potrzeb i celów. I choć ta książka nie zastąpi psychoterapii, najgłębszą intencją towarzyszącą jej napisaniu było wsparcie cię w tych momentach, w których czujesz się wobec swojej traumy najbardziej samotnie. Dołączyłam także dodatkowe materiały, by można było sięgnąć po nie zawsze, gdy będziesz tego potrzebować – link wraz z kodem QR znajdziesz na stronie 221.
Zwalniam cię też niniejszym z powinności zostawienia tej publikacji w takim samym stanie, w jakim była w momencie zakupu. Po tej książce można pisać, rysować albo wraz z nią płakać i głośno się śmiać, a także zabierać ją ze sobą wszędzie, gdzie tylko chcesz. Niech się stanie notatnikiem z twojego zdrowienia. Byłoby też dla mnie ogromnym zaszczytem móc zobaczyć twoje – spisane podczas lektury – notatki (mój adres e-mail to: [email protected]).
Wyruszmy zatem teraz wspólnie na poszukiwania nowych zakończeń traumatycznych historii. Stańmy razem na krawędzi między znanym a nieznanym. I choć wiem, że czasami na tej ścieżce może być trudno, to chcę cię zapewnić, że w tym procesie będę zawsze obok ciebie.
Powodzenia!
Sabina
#wiedzaimiłość
------------------------------------------------------------------------
1.
* W tytule rozdziału nawiązuję do cytatu z książki Nie zaczęło się od ciebie: „Wychodzenie z traumy pod wieloma względami przypomina pisanie wiersza. Obie czynności wymagają właściwego momentu, odpowiednich słów i obrazów. Gdy spełniają się wszystkie warunki, pojawia się coś zupełnie innego, co można odczuć w ciele. Do zdrowienia konieczne jest odpowiednie tempo. Jeżeli zbyt szybko dojdziemy do obrazu, możemy nie być gotowi go przyjąć. Jeżeli za wcześnie usłyszymy słowa, które mają nas ukoić, możemy nie być gotowi, aby je usłyszeć” (Wolynn, 2017, s. 23). Mam świadomość, że książka Wolynna może budzić kontrowersje ze względu na odwołania do Hellingera, w moim odczuciu zawiera jednak kilka istotnych dla terapii traumy obserwacji. I ten cytat właśnie do nich należy.Spis treści
Wstęp
Część I, teoretyczna (z elementami praktyki). Mapa traumy. Wszystko, co potrzebujesz wiedzieć o traumie i zdrowieniu po niej
1. O gracji utraconej w wyniku przytłoczenia i o najszerszej definicji traumy 19
2. Różnorodne rodzaje traumy i nasze sposoby reakcji na traumatyczną sytuację 33
3. Krajobraz po traumie 59
4. O zablokowaniu energii przetrwania prowadzącym do straumatyzowania i spontanicznych sposobach jej odblokowania 75
5. A zatem czego potrzebujemy, by wyjść z mroku traumy? 93
Część II, praktyczna (z elementami teorii). Stabilizacja, konfrontacja, integracja. Sposoby wychodzenia ze straumatyzowania
1. Warunek wstępny naszego zdrowienia: poznać swój układ nerwowy 115
2 Nowe, spokojniejsze wzorce zamiast starych strategii, czyli jak skutecznie stabilizować i gruntować swój układ nerwowy 135
3. Transformowanie, a nie powtarzanie – o tym, jak tworzyć nowe zakończenie traumatycznego wspomnienia 157
4. GHIA, czyli bezgraniczne pobudzenie 171
5. Jak zagospodarować bycie w pełni żywym, czyli w jaki sposób wyjść z cienia traumy 191
Zakończenie
Podziękowania 209
Bibliografia 211
Spis ćwiczeń 219
więcej..
