- nowość
- W empik go
Praktyczna magia sigili. Na podstawie prac Austina Osmana Spare'a i technik Magii Chaosu - ebook
Praktyczna magia sigili. Na podstawie prac Austina Osmana Spare'a i technik Magii Chaosu - ebook
Odkryj klucz do realizacji marzeń, poznaj niezwykłą moc sigili!
Magia sigili to jedna z najskuteczniejszych dyscyplin magicznych, oparta na pracy z potęgą własnej Woli. Polega na tworzeniu symboli, które mają moc przekształcania intencji w rzeczywistość, a dzięki temu umożliwiają zwiększanie własnych możliwości i realizację wyznaczonych sobie celów.
Frater U.D., najsłynniejszy europejski znawca magii praktycznej, prowadzi czytelników krok po kroku przez różnorodne metody tworzenia sigili, zapewniając nie tylko teoretyczne fundamenty, ale także liczne praktyczne przykłady.
Ten kultowy już podręcznik, po latach znów dostępny na polskim rynku, przybliża wiedzę o pracy z potęgą Woli w prosty sposób, zrozumiały dla początkujących magów i interesujący dla zaawansowanych. Przedstawia sigile jako uniwersalne narzędzie, które można łatwo i efektywnie wykorzystywać w życiu codziennym.
Już teraz zacznij korzystać z potęgi Woli i spełniać swoje marzenia. Twórz symbole sukcesu i korzystaj z ich mocy każdego dnia!
Kategoria: | Ezoteryka |
Zabezpieczenie: |
Watermark
|
ISBN: | 978-83-8371-736-4 |
Rozmiar pliku: | 3,6 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Po pierwsze, oferuje dobre wprowadzenie do podstawowych założeń systemu Austina Spare’a, z należytym objaśnieniem miejsca tego systemu w zachodniej myśli magicznej.
Po drugie, zawiera prosty, ale jednocześnie wyczerpujący opis wielu niezwykle praktycznych technik magicznych, wykraczając poza prace Spare’a i uwzględniając bardziej współczesne rozwiązania.
Po trzecie, nawet jeżeli ktoś nie jest bezpośrednio zainteresowany Spare’em ani magią sigili, cały temat został omówiony w inteligentny sposób, który prowokuje do ciągłego myślenia o magii, jej działaniu i rządzących nią zasadach.
Z niecierpliwością czekam na kolejne książki Fratera UD, ponieważ zawierają w sobie coś naprawdę ważnego: posługując się kategoriami astrologicznymi, Frater UD umie łączyć _kardynalność_ brytyjskiej myśli magicznej ze stałością niemieckiej praktyki, aby stworzyć nurt magiczny, który jest zmienny w tym sensie, że jest żywy, płodny i dokądś zmierza”.
– LIONEL SNELL (RAMSEY DUKES)
_Thundersqueak_
„Frater UD wprowadza nas w świat niezwykłej dyscypliny – magii sigili. Dostarcza opisu praktycznych technik i szczegółowo wyjaśnia leżące u ich podstaw mechanizmy psychologiczne, dając nam w ten sposób możliwość magicznej restrukturyzacji naszego wewnętrznego wszechświata. Korzystając z prac Austina Osmana Spare’a, rozbudowuje jego system, tworząc model praktyki magicznej na miarę dwudziestego pierwszego wieku. Unika przy tym staroeonicznych pojęć w rodzaju „wysoka”, „niska”, „czarna” lub „biała” magia, oferując zamiast tego nową perspektywę magiczną – magię pragmatyczną. Ten system wymaga ciężkiej pracy, ale gwarantuje konkretne rezultaty. Frater UD, podobnie jak Pete Carroll, Lionel Snell i wielu innych, należy do nowego pokolenia Magów, którzy pogłębiają świat okultyzmu, krzycząc i kopiąc w Nowy Eon”.
– FREYA
_Northern Mysteries & Magick_O Autorze
Frater UD, znany także jako Ralph Tegtmeier, jest czołowym ekspertem w dziedzinie współczesnej magii praktycznej, zarówno od strony teoretycznej, jak i praktycznej. Urodzony w Egipcie, przez wiele lat studiował filozofię Wschodu, po czym zainteresował się zasadami magii zachodniej. Przez jakiś czas pracował w księgarni okultystycznej, zdobył stopień magistra literaturoznawstwa porównawczego, jest aktywnym pisarzem i tłumaczem. Jego prace były publikowane w „The Lamp of Thoth and Chaos International”. Frater UD założył „Anubis”, niemieckie czasopismo zajmujące się zagadnieniami magii praktycznej i psychonautyki. Przetłumaczył także na język niemiecki _Liber Null i Psychonautę_ Petera Carrolla oraz _Księgę kłamstw_ Aleistera Crowleya.WPROWADZENIE
Magia sigili, w szczególności system opracowany przez angielskiego malarza i maga Austina Osmana Spare’a, jest jedną z najskuteczniejszych i najbardziej wydajnych dyscyplin magicznych. W przeważającej części może być ona uprawiana bez konieczności przeprowadzania skomplikowanych rytuałów, nie wymaga używania prawie żadnych akcesoriów, jest wolna od filozoficznych założeń i dogmatów, zaś z powodu prostoty można nauczyć się jej szybko i łatwo. Co jednak najważniejsze, _żadna ze znanych obecnie technik magicznych nie jest równie skuteczna ani nie daje nawet początkującym osobom równie szybkiej możliwości przekonania się o swojej potędze oraz ich własnych umiejętnościach_. Niniejsza książka jest godna uwagi choćby z tego powodu, że prezentuje możliwości oferowane przez tę dyscyplinę oraz opisuje jej techniki i podstawy logiczne. Czytelnik – zarówno kompletny nowicjusz, jak i doświadczony praktyk – otrzyma dzięki niej wprowadzenie, które przez długi czas będzie mu towarzyszyć podczas praktyki magicznej.
W rozdziale pierwszym niniejszej książki znajdziesz przedruk mojego artykułu pt. _Austin Osman Spare i jego teoria_ _sigili_, który ukazał się w nieistniejącym już (niestety) niemieckim czasopiśmie „Unicorn”, a dokładniej w numerze pierwszym z 1982 roku. Numer ten jest od dłuższego czasu niedostępny. Jednak pytania wielu czytelników uświadomiły mi, że mój artykuł w dalszym ciągu cieszy się dużym zainteresowaniem i że zainteresowanie to każdego dnia wzrasta. Jako że przedstawiłem w nim zarys historycznych i filozoficznych podstaw spare’owskiej magii sigili, uznałem, że dobrym pomysłem będzie ukazanie go w nowym kontekście, by mógł trafić do szerszego grona odbiorców.
Pojawiające się w nim słowo _metoda_ zostanie opisane dokładniej w rozdziale drugim, w którym zaprezentuję więcej przykładów, a także komentarze i praktyczne wskazówki, które bardzo rzadko pojawiają się w literaturze dotyczącej tego zagadnienia.
Następnie zajmiemy się _metodą obrazkową_, która w porównaniu z metodą słowa posiada zarówno zalety, jak i wady. Także w tym przypadku, zgodnie z tytułem niniejszej książki, praktyka magiczna będzie miała największe znaczenie.
Opis _metody mantrycznego zaklęcia_ zamknie część poświęconą technikom konstruowania sigili. Mam nadzieję, że przykłady i komentarze zaczerpnięte z mojej osobistej praktyki dostarczą ci wielu nowych sugestii.
Pomimo tego, że stworzony przez Spare’a tajemniczy _alfabet pragnień_ jest w zasadzie metodą obrazkową i pod pewnymi względami ociera się o metodę słowa, może być uważany za najważniejsze osiągnięcie tego wybitnego maga. Niestety, jego własne komentarze dotyczące tego zagadnienia są dość mgliste. Z tego powodu większość autorów zaznajomionych z tym tematem wyłącznie na poziomie teoretycznym wniosła znacznie więcej zamętu niż jasności, gdy poruszała go w swoich pracach. Wydaje mi się, że kiedy spojrzy się na podstawową zasadę owego języka symboli magicznych z perspektywy systemu Spare’a jako całości, staje się on zdumiewająco prosty.
W rozdziale zatytułowanym _Alfabet pragnień_ zaprezentuję ogólny komentarz dotyczący fragmentów dość chaotycznego dziedzictwa Spare’a, a także skrystalizowany system symbol-logiki, z którego może korzystać każdy, kto będzie mieć na to ochotę. Spare z całą pewnością miał zamiar ukończyć to, co stało się znane jako legendarny _Grimuar Zos_, czyli zamknąć go komentarzami objaśniającymi kierowanymi do współczesnych mu magów.
Chociaż osobista filozofia Spare’a (którą on sam nazywał _Zos Kia Cultus_) nie jest tak ważna dla magii sigili jako takiej, nie sposób nie wspomnieć o jego technice _atawistycznej nostalgii_, która z całą pewnością stanowi jeden z najbardziej fascynujących przykładów zastosowania magii sigili. Co więcej, ukazuje ona związek myśli Spare’a z szamanizmem i tak zwaną „magią prymitywną”, dwiema dyscyplinami, które współczesnym magom mogą przynieść tylko i wyłącznie korzyści.
Głównym tematem ostatniego rozdziału niniejszej książki będą używane w tradycji hermetycznej _sigile planetarne_. Pomimo tego, że eksperci są zaznajomieni z metodą ich tworzenia od dziesięcioleci, szersze grono odbiorców miało bardzo ograniczony dostęp do literatury poświęconej temu zagadnieniu lub nie miało go w ogóle. Z tego powodu postanowiłem poświęcić mu osobny rozdział.
Czytelnik zwróci zapewne uwagę na to, że koncentruję się w niniejszej książce na tworzeniu _osobistych_ czy też _indywidualnych_ sigili. Jest to kompletnie odmienne podejście niż to, które cechuje wiele innych książek, prezentujących zazwyczaj tradycyjne – w znacznej mierze okaleczone lub niedokładnie zreprodukowane – sigile zaczerpnięte z „magicznych książek kucharskich” napisanych przez mało znanych autorów z niewielkim lub zerowym doświadczeniem praktycznym. Pomimo tego, że omawiane na końcu tej pracy sigile planetarne pochodzą z dzieła Korneliusza Agryppy, którego nie dotyczą powyższe zarzuty, wystarczy jeden rzut oka na inne typowe książki poświęcone symbolom magicznym, by zobaczyć, że większość magów i alchemików średniowiecza (które było rzekomo „punktem szczytowym” magii okcydentalnej) w dużej mierze opracowywała swój własny język sigili, opierając się przy tym na dość małej liczbie powszechnie uznawanych symboli. Mit głoszący, że istnieje niewielka liczba „prawidłowych”, a bardzo duża „błędnych” sigili przyporządkowanych istotom (na ogół demonom), których imiona są bardzo często niczym innym niż okaleczeniem błędnie rozumianych starszych terminów¹, od dawna wywołuje zamęt w umysłach nawet najbardziej doświadczonych wyjadaczy. Nie można tego dłużej tolerować.
Oczywiście, nawet „błędne” dogmaty mogą z biegiem czasu generować swoje własne, jak najbardziej realne, egregory magiczne. Nie powinniśmy się jednak dłużej koncentrować na walce z astralnymi śmieciami, które inni ludzie tworzyli przez stulecia. Spare z całą pewnością otworzył – prawdopodobnie bez wyrażania intencji, by to zrobić – nasze oczy na atawizm różniący się od tego, który omówię w rozdziale szóstym, a mianowicie ukazał nam źródło wszystkich symboli magicznych – _ludzką duszę_! Twierdził on, że sigile magiczne, które naprawdę działają, pochodzą z naszej własnej nieświadomości i powrócą do niej, aby rozpocząć swoją pracę, kiedy tylko zostaną zapłodnione naszą wolą. Oczywiście, i tyczy się to całej magii, można odnieść mylne wrażenie, że znacznie łatwiej byłoby to wszystko zorganizować i przygotować w oparciu o wskazówki „Wielce Oświeconego Prawdziwego Mistrza Mądrości”, ale nie ma to jakiegokolwiek związku z praktycznym sukcesem magicznym. Sytuację tę można porównać do studiowania na uniwersytecie: wszystko, co opuścisz z lenistwa na początku, będziesz musiał prędzej czy później nadrobić z trzy razy większym wysiłkiem. Zazwyczaj nie mamy jednak czasu na nadrabianie zaległości.
Spare uważał, że „sigile są monogramami myśli” i że powinny być tworzone zgodnie z indywidualnym stylem myślenia. Dlatego pamiętaj, proszę, o tym, że przykłady zaprezentowane w tej książce powinny być traktowane wyłącznie jako przykłady. Nie używaj ich z lenistwa i w nieprzemyślany sposób. Może to być niebezpieczne! Początkowo możesz potrzebować około kwadransa, by stworzyć swój pierwszy indywidualny sigil, ale przy piątym lub szóstym zajmie ci to zaledwie kilka minut. Wysiłek ten z pewnością okaże się wart zachodu, jeżeli weźmiesz pod uwagę ewentualny sukces.
Jak już wspominałem, magia sigili jest prawdopodobnie jedną z tych dyscyplin magicznych, których najszybciej i najłatwiej jest się nauczyć. W większości przypadków nie będziesz potrzebować niczego poza kartką papieru i długopisem. Kiedy nabierzesz doświadczenia, będziesz w stanie zakończyć całą operację, wraz z aktywacją i późniejszym odpędzeniem, w mniej niż dziesięć minut. Nie ma szybszej metody – nawet w magii!
1 Wystarczy wspomnieć o niefortunnym losie, jaki na przestrzeni wieków przytrafił się imieniu Astarte (Isztar). Niegdysiejsza chaldejska bogini Księżyca, za sprawą dodania do jej imienia końcówki liczby mnogiej, zmieniła się w średniowieczu w męskiego (!) demona o imieniu Astaroth. Współcześni magowie ewokacyjni mogliby się bardzo zdziwić, gdyby zamiast męskiego demona, na przykład Kedemela, z przestrzeni wenusjańskiej niespodziewanie pojawiła się przed nimi istota kobieca! (Może się to wydawać dość oczywiste, ale kto o tym myślał zawczasu?)Rozdział 1
AUSTIN OSMAN SPARE I JEGO TEORIA SIGILI²
Koniec dziewiętnastego i początek dwudziestego wieku był czasem, który charakteryzowały radykalne zmiany i wielcy heretycy. Powszechnie triumfowały wiedza tajemna i okultyzm. Istniały ku temu dobre powody: triumf materialistycznego pozytywizmu z jego manchesterskim industrializmem zaczynał pokazywać swe złowrogie oblicze, czego rezultatem było społeczne i psychologiczne wykorzenienie. Wyniszczenie świata przyrody zaczęło już wydawać swe pierwsze trujące owoce. Mówiąc w skrócie, był to czas, w którym właściwe wydawało się kwestionowanie wiary w technologię i wszechpotęgę wysławianych nauk naturalnych. W szczególności intelektualiści, artyści i tak zwani „ludzie bohemy” stali się adwokatami wartości krytycznych wobec całości cywilizacji, co daje się zauważyć w literaturze naturalizmu, sztuce ekspresjonistycznej i całym ruchu dekadenckim, który w tamtym okresie cieszył się całkiem dużym zainteresowaniem.
_Dalsza część książki dostępna w wersji pełnej_
2 Przedruk z czasopisma „Unicorn”, numer 1/82, s. 34–38.