Profesor Dębski. Lekarz od cudu życia - ebook

Nie­dziel­ny wie­czór, 9 grud­nia 2018 roku. Je­den z tych nie­licz­nych, kie­dy pro­fe­sor Ro­mu­ald Dęb­ski nie pra­co­wał. Od­po­czy­wał, krzą­ta­jąc się po kuch­ni swo­je­go domu na war­szaw­skich Bie­la­nach.

Uwiel­biał go­to­wać i lu­bił owo­ce mo­rza. Z ho­ma­rów, prze­grzeb­ków, kra­bów, kre­we­tek wy­cza­ro­wy­wał ku­li­nar­ne cuda.

Tego wie­czo­ru przy­rzą­dzał swo­ją po­pi­so­wą taj­ską zupę z owo­ca­mi mo­rza. Jego żona Ma­rze­na, rów­nież pro­fe­sor me­dy­cy­ny, gi­ne­ko­log, w po­ko­ju obok oma­wia­ła ze zna­jo­mą le­kar­ką ja­kiś skom­pli­ko­wa­ny me­dycz­ny pro­blem – te­mat ich wspól­ne­go ar­ty­ku­łu. Zwy­czaj­ny, spo­koj­ny wie­czór u Dęb­skich. W miesz­ka­niu uno­sił się już de­li­kat­ny, sma­ko­wi­ty za­pach ko­la­cji.

Na­gle usły­sza­ły dziw­ny ha­łas. Po­bie­gły do kuch­ni. Pro­fe­sor, nie­przy­tom­ny, le­żał na pod­ło­dze.

Za­czę­ły re­ani­ma­cję, we­zwa­ły po­go­to­wie.

– Mąż upadł. Jak to się sta­ło? Dla­cze­go? Nie wiem do­kład­nie – wspo­mi­na tam­ten wie­czór Ma­rze­na Dęb­ska. – Do­szło do zła­ma­nia krę­go­słu­pa w od­cin­ku szyj­nym, uci­sku na­czyń do­pro­wa­dza­ją­cych krew do mó­zgu, za­trzy­ma­nia krą­że­nia.

Ka­ret­ka przy­je­cha­ła po pięt­na­stu mi­nu­tach. Pro­fe­sor, mimo nie­usta­ją­cej ak­cji re­ani­ma­cyj­nej, wciąż był nie­przy­tom­ny. Gdy am­bu­lans do­tarł do Szpi­ta­la Bie­lań­skie­go, cze­ka­li już na nie­go naj­lep­si spe­cja­li­ści. Zde­cy­do­wa­li, że trze­ba ope­ro­wać. Na­tych­miast.

12 grud­nia 2018 roku me­dia obie­gła nie­praw­dzi­wa in­for­ma­cja, że słyn­ny gi­ne­ko­log nie żyje. Pierw­sza na­pi­sa­ła o tym „Ga­ze­ta Wy­bor­cza”, za nią inne dzien­ni­ki, por­ta­le i ser­wi­sy in­for­ma­cyj­ne. Wi­ki­pe­dia zdą­ży­ła na­wet uzu­peł­nić bio­gram Dęb­skie­go o datę śmier­ci.

Pro­fe­sor Ma­rze­na Dęb­ska na­pi­sa­ła wte­dy spro­sto­wa­nie, któ­re umie­ści­ła na stro­nie „Bie­lań­skich Mam”:

„Sza­now­ni Pań­stwo, Dro­dzy Przy­ja­cie­le, Ko­cha­ne Pa­cjent­ki. Pro­fe­sor Dęb­ski jest w szpi­ta­lu, wal­czy o ży­cie. Dzię­ku­je­my za sło­wa wspar­cia, któ­re do­sta­je­my ze­wsząd, ogrom­nie dużo dla nas zna­czą. Pro­fe­sor nie wie­rzył w cuda. On je po pro­stu ro­bił. Wie­rzy­my, że taki cud przy­da­rzy się i jemu. W peł­ni na to za­słu­żył”.

Ale cud się nie zda­rzył. Pro­fe­sor od­szedł w czwar­tek 20 grud­nia, parę mi­nut po dru­giej w nocy. Do koń­ca nie od­zy­skał przy­tom­no­ści.

Miał za­le­d­wie 62 lata.

------------------------------------------------------------------------

Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki

------------------------------------------------------------------------