Przemijające echa - ebook
Przemijające echa - ebook
Sójcze Pióro i Lwi Płomień odkrywają, że to Gołębia Łapa jest trzecim kotem z przepowiedni zwiastującej trójkę, która w swoich łapach trzyma potęgę gwiazd. Teraz muszą odkryć dokładne znaczenie słów tej przepowiedni. Gdy poznają mroczne plany Tygrysiej Gwiazdy względem klanów, ich zaufanie do pobratymców zostaje poddane próbie. W tym samym czasie jedną z członkiń Klanu Pioruna zaczyna nawiedzać w snach tajemniczy kot, który obiecuje jej, że zostanie najpotężniejszym wojownikiem Klanu Pioruna. Czy młoda kotka pozostanie lojalna własnemu klanowi, czy zbrata się z wrogiem?
Kategoria: | Popularnonaukowe |
Zabezpieczenie: |
Watermark
|
ISBN: | 978-83-8203-077-8 |
Rozmiar pliku: | 1,5 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
KLAN PIORUNA
PRZYWÓDCA
OGNISTA GWIAZDA — płomiennorudy kocur
ZASTĘPCA
JEŻYNOWY PAZUR — ciemnobrązowy pręgowany kocur o bursztynowych oczach
MEDYK (kocur lub kotka, którzy posiedli zdolność leczenia)
SÓJCZE PIÓRO — szary pręgowany kocur o ślepych błękitnych oczach
WOJOWNICY (koty i kotki bez młodych)
SZARA PRĘGA — długowłosy szary kocur
MILKA — srebrzysta pręgowana kotka
ZAKURZONA SKÓRA — ciemnobrązowy pręgowany kocur
PIASKOWA BURZA — jasnoruda kotka o zielonych oczach
PAPROCIOWE FUTRO — złocistobrązowy pręgowany kocur
SZCZAWIOWY OGON — szylkretowo-biała kotka o bursztynowych oczach
OBŁOCZNY OGON — długowłosy biały kocur o niebieskich oczach
JASNE SERCE — biała kotka w rude łaty
CIERNISTY PAZUR — złocistobrązowy pręgowany kocur; uczennica: Wrzoścowa Łapa
WIEWIÓRCZY LOT — ciemnoruda kotka o zielonych oczach
LIŚCIASTA SADZAWKA — jasnobrązowa pręgowana kotka o bursztynowych oczach; była medyczka
PAJĘCZA NOGA — długonogi czarny kocur o brązowym podbrzuszu i bursztynowych oczach
BRZOZOWY ZACHÓD — jasnobrązowy pręgowany kocur
BIAŁE SKRZYDŁO — biała kotka o zielonych oczach
JAGODOWY NOS — kremowy kocur
LESZCZYNOWY OGON — drobna szaro-biała kotka; uczennica: Kwitnąca Łapa
MYSI WĄS — szaro-biały kocur; uczeń: Trzmiela Łapa
ROZŻARZONE SERCE — szara pręgowana kotka; uczennica: Bluszczowa Łapa
LWI PŁOMIEŃ — złocisty pręgowany kocur o bursztynowych oczach; uczennica: Gołębia Łapa
LISI SUS — rudawy pręgowany kocur
OBLODZONA CHMURA — biała kotka
ROPUSZY KROK — czarno-biały kocur
RÓŻANY PŁATEK — ciemnokremowa kotka
UCZNIOWIE (koty, które skończyły sześć księżyców, szkolące się na wojowników)
GOŁĘBIA ŁAPA — bladoszara kotka o zielonych oczach
BLUSZCZOWA ŁAPA — srebrzysto-biała pręgowana kotka o ciemnoniebieskich oczach
WRZOŚCOWA ŁAPA — ciemnobrązowa kotka
KWITNĄCA ŁAPA — szylkretowo-biała kotka
TRZMIELA ŁAPA — bardzo jasny szary kocur w czarne pręgi
KARMICIELKI (kotki oczekujące młodych lub opiekujące się nimi)
PAPROTKOWA CHMURA — bladoszara kotka w ciemniejsze cętki o zielonych oczach
STOKROTKA — długowłosa kremowa kotka z siedliska koni
MAKOWY MRÓZ — szylkretowa kotka, matka kociąt Jagodowego Nosa: Wisienki (rudej koteczki) i Krecika (brązowokremowego kocurka)
STARSZYZNA (byli wojownicy i karmicielki)
DŁUGI OGON — jasny kocur w ciemniejsze pręgi; wcześnie dołączył do starszyzny z powodu utraty wzroku
MYSIE FUTRO — mała ciemnobrązowa kocica
PIĘKNIŚ — pulchny pręgowany kocur o posiwiałym pysku; były samotnik
KLAN CIENIA
PRZYWÓDCA
CZARNA GWIAZDA — duży biały kocur o wielkich czarnych łapach
ZASTĘPCZYNI
RDZAWE FUTRO — ciemnoruda kotka
MEDYK
MAŁA CHMURA — bardzo drobny pręgowany kocur; uczeń: Płonący Ogon (rudy kocur)
WOJOWNICY
DĘBOWE FUTRO — mały brązowy kocur; uczeń: Fretkowa Łapa (kremowo-szary kocur)
JARZĘBINOWY PAZUR — rudy kocur
DYMNA STOPA — czarny kocur
ROPUSZA STOPA — ciemnobrązowy kocur
JABŁKOWE FUTRO — nakrapiana, brązowa kotka
WRONI MRÓZ — czarno-biały kocur
SZCZURZA BLIZNA — brązowy kocur z długą blizną wzdłuż grzbietu; uczennica: Sosnowa Łapa (czarna kotka)
ŚNIEŻNA PTASZYNA — śnieżnobiała kotka
BRUNATNA SKÓRA — szylkretowa kotka o zielonych oczach; uczeń: Szpacza Łapa (rudy kocur)
OLIWKOWY NOS — szylkretowa kotka
SOWI PAZUR — jasnobrązowy pręgowany kocur
RYJÓWCZA STOPA — szara kotka o czarnych stopach
OSMOLONE FUTRO — ciemnoszary kocur
RUDA WIERZBA — cętkowany brązowo-rudy kocur
TYGRYSIE SERCE — ciemnobrązowy kocur
ŚWITAJĄCA SKÓRA — kremowa kotka
KARMICIELKI
SPLĄTANE FUTRO — pręgowana kotka o roztrzepanym długim futrze
BLUSZCZOWY OGON — czarno-biało-szylkretowa kotka
STARSZYZNA
CEDROWE SERCE — ciemnoszary kocur
WYSOKI MAK — długonoga, jasnobrązowa pręgowana kocica
WĘŻOWY OGON — ciemnobrązowy kocur o pręgowanym ogonie
BIAŁA WODA — biała długowłosa kocica, ślepa na jedno oko
KLAN WIATRU
PRZYWÓDCA
POJEDYNCZA GWIAZDA — pręgowany, brązowy kocur
ZASTĘPCZYNI
JESIONOWA STOPA — szara kotka
MEDYK
PUSTUŁKOWY LOT — cętkowany szary kocur
WOJOWNICY
WRONIE PIÓRO — ciemnoszary kocur
SOWI WĄS — pręgowany jasnobrązowy kocur; uczeń: Wąsata Łapa (jasnobrązowy kocur)
BIAŁY OGON — mała biała kotka
NOCNA CHMURA — czarna kotka
JANOWCOWY OGON — bardzo jasny szaro-biały kocur o niebieskich oczach
ŁASICZE FUTRO — rudy kocur o białych łapach
ZAJĘCZY BRYK — brązowo-biały kocur
LIŚCIASTY OGON — ciemny pręgowany kocur o bursztynowych oczach
MRÓWCZA SKÓRA — brązowy kocur z jednym czarnym uchem
ŻARZĄCA STOPA — szary kocur o dwóch ciemnych łapach
WRZOSOWY OGON — jasnobrązowa kotka o niebieskich oczach; uczennica: Kolcolistna Łapa (szaro-biała kotka)
BRYZOWA SKÓRA — czarny kocur o bursztynowych oczach; uczeń: Głazowa Łapa (duży bladoszary kocur)
TURZYCOWY WĄS — jasnobrązowa kotka
JASKÓŁCZY OGON — ciemnoszara kotka
OSTOWE SERCE — długowłosa biała kotka
SŁONECZNY CIOS — szylkretowa kotka z dużą białą łatą na czole
STARSZYZNA
PAJĘCZYNOWA STOPA — pręgowany ciemnoszary kocur
ROZDARTE UCHO — pręgowany kocur
KLAN RZEKI
PRZYWÓDCZYNI
LAMPARCIA GWIAZDA — nietypowo nakrapiana złocista kotka
ZASTĘPCZYNI
MGLISTA STOPA — szara kotka o niebieskich oczach
MEDYCZKA
ĆMIE SKRZYDŁO — złocista nakrapiana kotka; uczennica: Wierzbowy Blask (szara pręgowana kotka)
WOJOWNICY
TRZCINOWY WĄS — czarny kocur; uczeń: Wydrążona Łapa (ciemnobrązowy pręgowany kocur)
SZARA MGŁA — bladoszara pręgowana kotka; uczennica: Pstrągowa Łapa (bladoszara pręgowana kotka)
MIĘTOWE FUTRO — jasnoszary pręgowany kocur
OBLODZONE SKRZYDŁO — biała kotka o niebieskich oczach
PŁOTKOWY OGON — ciemnoszara kotka; uczennica: Mszysta Łapa (brązowo-biała kotka)
OTOCZAKOWA STOPA — nakrapiany kocur; uczeń: Sitowata Łapa (jasnobrązowy pręgowany kocur)
MALWOWY NOS — jasnobrązowy pręgowany kocur
RUDZIKOWE SKRZYDŁO — szylkretowo-biały kocur
ŻUKOWY WĄS — brązowo-biały pręgowany kocur
PŁATKOWE FUTRO — szaro-biała kotka
TRAWIASTE FUTRO — jasnobrązowy kocur
KICHAJĄCA CHMURA — szaro-biały kocur
KARMICIELKI
ZMIERZCHOWE FUTRO — brązowa pręgowana kotka
OMSZONA SKÓRA — szylkretowa kotka o niebieskich oczach
STARSZYZNA
CĘTKOWANY NOS — cętkowana szara kocica
SKOCZNY OGON — rudo-biały kocur
KOTY SPOZA KLANÓW
DYMEK — muskularny szaro-biały kocur zamieszkujący stodołę w siedlisku koni
NITKA — mała szaro-biała kotka zamieszkująca stodołę w siedlisku koni
INNE ZWIERZĘTA
PÓŁNOC — borsuczyca wpatrująca się w gwiazdy, żyjąca niedaleko morzaPROLOG
Gałęzie drzew szeptały ponad pozbawionym życia leśnym podszyciem. Blada niczym kość mgła otoczyła gładkie pnie drzew i tańczyła pomiędzy nimi w ciemnym, spowitym nocą lesie. Niebo było senne, zimne i pozbawione gwiazd. Brakowało na nim księżyca, który rzucałby na świat cienie, chociaż pośród drzew prześwitywał tajemniczy blask.
Raptem na martwej ziemi zabrzmiał tętent kroków. Dwóch wojowników podniosło się na tylne łapy i rzuciło na siebie, dysząc i wykręcając ciała. Pośród mroku wyglądali niczym dwa duchy. Jeden brązowy. Jeden czarny. Wiatr potrząsnął gałęziami, kiedy brązowy kot napiął mięśnie szerokich barków i zamierzył się wściekle na smuklejszego przeciwnika. Czarny kocur uchylił się, nawet na krótką chwilę nie spuszczając wzroku z łap rywala. Zmrużył oczy. Skoncentrował się.
Brązowy wojownik chybił i wylądował twardo na ziemi. Odwrócił się, ale był zbyt powolny, by uniknąć natychmiastowego ataku czarnego kocura. Wycofał się z syknięciem, okręcił na tylnych łapach i skoczył. Jego przednie łapy runęły niczym kamienie na barki czarnego wojownika.
Kocur upadł pod ciężarem przeciwnika. Na chwilę stracił oddech, uderzając grzbietem o ziemię. Brązowy wojownik przejechał po skórze powalonego kota ostrymi niczym ciernie pazurami. Jego nozdrza zadrżały, kiedy poczuł zbierającą się w ranach krew, szkarłatną i słoną.
Czarny wojownik szybko jak wąż wypełznął spod ciężaru rywala i zaczął okładać go przednimi łapami. Rytmicznie, raz z jednej, raz z drugiej strony, bił go tak długo, aż brązowy kocur odskoczył w tył. Napastnik wykorzystał chwilę jego nieuwagi, ruszył naprzód i zatopił zęby w przedniej łapie brązowego wojownika.
Ten wrzasnął i odepchnął czarnego kocura. Oczy płonęły mu wściekłością. Przez chwilę koty wpatrywały się w siebie nawzajem, próbując odgadnąć kolejne ruchy przeciwnika. Wtem czarny kocur rzucił się do przodu z pochyloną głową i przekręcił na grzbiet, by przejechać pazurami po śnieżnobiałym podbrzuszu drugiego wojownika. Jednak nim zdążył wykonać swój manewr, brązowy kocur skoczył na niego, zatopił długie, zakrzywione pazury w jego futrze i przyszpilił go do leśnej ściółki.
— Za wolno — warknął.
Czarny kocur miotał się z paniką w oczach, kiedy szczęki rywala zaczęły zaciskać się na jego gardle.
— Wystarczy — mruknął ciemny pręgowany kot, wychodząc spośród cieni. Mgła zawirowała wokół jego ogromnych łap.
Wojownicy zamarli i odsunęli się od siebie. Brązowy kocur przysiadł na tylnych łapach i uniósł jedną z przednich tak, jak gdyby go bolała. Czarny natomiast z trudem stanął na ziemi, a kiedy otrzepał futro, na ściółkę wokół niego spadły kropelki krwi.
— Wykonałeś kilka niezłych ataków, Jastrzębi Mrozie. — Ciemny kocur skinął głową w kierunku potężnego wojownika, a potem przeniósł wzrok na czarnego kota. — A tobie, Bryzowa Skóro, idzie coraz lepiej. Musisz jednak być jeszcze szybszy, jeżeli chcesz pokonać wojowników silniejszych od ciebie. Skoro nie możesz dorównać im wagą, postaw na swoją szybkość i wykorzystaj ich ciężar przeciwko nim.
Bryzowa Skóra opuścił głowę.
— Popracuję nad tym, Tygrysia Gwiazdo.
Spośród cieni wyłonił się czwarty kocur. Jego czarne pręgi połyskiwały w półmroku, kiedy przechadzał się wokół Tygrysiej Gwiazdy.
— Jastrzębi Mróz pokona każdego wojownika — zamruczał słodko niczym miód. — Niewiele jest kotów tak zdolnych i silnych.
Tygrysia Gwiazda skrzywił się.
— Milcz, Ciemna Pręgo — syknął. — Jastrzębi Mróz zna swoje mocne strony.
Ciemna Pręga zamrugał.
— Ja nie chciałem…
— Poza tym zawsze można zrobić coś lepiej — przerwał mu Tygrysia Gwiazda.
W tym samym czasie zza drzewa wysunął się piąty kot. Jego ciemnobrązowe futro otarło się o gładką szarą korę.
— Jastrzębi Mróz za bardzo polega na swojej sile — mruknął. — Za to Bryzowa Skóra na swojej szybkości. Gdyby byli jednym wojownikiem, byliby doskonali, jednak każdego z osobna można łatwo zranić.
— Złamana Gwiazdo. — Jastrzębi Mróz powitał skołtunionego, pręgowanego kocura, obnażając zęby. — Czyżbyśmy mieli przyjmować rady od wojownika, któremu nie udało się uciszyć Sójczego Pióra?
Koniuszek ogona Złamanej Gwiazdy zadrżał.
— Nie spodziewałem się, że cały Klan Gwiazdy stanie do tak zażartej walki, żeby go ratować.
— Nigdy nie lekceważ wroga. — Jastrzębi Mróz wyprostował przednią łapę i syknął z bólu.
Bryzowa Skóra polizał głębokie, wyżłobione pazurami rany na swoim boku. Język zabarwił mu się czerwienią własnej krwi.
— Musimy być gotowi — warknął Tygrysia Gwiazda. — Pokonanie jednego wroga naraz nam nie wystarczy. Będziemy trenować tak długo, aż każdy z nas będzie umiał powalić cały patrol jedną łapą!
Bryzowa Skóra podniósł wzrok znad swojej rany. Jego oczy błysnęły.
— Na treningach potrafię już bez trudu pokonać Zajęczego Bryka i Liściastego Ogona.
Oczy Tygrysiej Gwiazdy pociemniały.
— Trening to jedno, ale kiedy dochodzi do walki na śmierć i życie, każdy kot walczy zajadlej.
Bryzowa Skóra wbił pazury w ziemię.
— Ja też potrafię walczyć zajadlej.
Tygrysia Gwiazda skinął głową.
— I masz ku temu najlepsze powody.
W gardle Bryzowej Skóry rozbrzmiało warczenie.
— Potraktowano cię niesprawiedliwie — mruknął czule Tygrysia Gwiazda.
W mroku młody pysk Bryzowej Skóry wyglądał jak mordka kociaka.
— Chyba tylko ty jeden to widzisz…
— Mówiłem ci, że musisz szukać zemsty — przypomniał mu Tygrysia Gwiazda. — A z naszą pomocą będziesz mógł jej dokonać na każdym kocie, który cię zdradził.
Bryzowa Skóra spojrzał na niego wygłodniałym wzrokiem.
— I na każdym kocie, który stał obok i nie reagował, podczas gdy inni odbierali ci to, co należało do ciebie — dokończył ciemny wojownik.
— Zaczynając od Wroniego Pióra. — Bryzowa Skóra z odrazą wymówił imię ojca.
Złamana Gwiazda machnął zakrzywionym ogonem.
— Co zrobił twój własny ojciec, żeby cię bronić? — Jego słowa były tak przepełnione goryczą, jak gdyby wywołały je własne wspomnienia.
Ciemna Pręga wystąpił naprzód.
— On nigdy cię nie doceniał!
Tygrysia Gwiazda odpędził pręgowanego wojownika ruchem ogona.
— Wronie Pióro usiłował cię zniszczyć. Chciał cię osłabić.
— Ale to mu się nie udało! — oznajmił Bryzowa Skóra.
— Nie, ale próbował. Być może bardziej niż ciebie ceni swoje kociaki z Klanu Pioruna. Ta trójka nigdy nie powinna była przyjść na świat. — Tygrysia Gwiazda podszedł do młodego wojownika. Jego oczy błyszczały, gdy wpatrywał się w tęczówki Bryzowej Skóry tak intensywnie, jak wąż chcący zahipnotyzować ofiarę.
— Od urodzenia nasiąkałeś kłamstwem i słabością innych. Ty cierpiałeś, a inni odnosili sukcesy. Ale jesteś silny. Odegrasz się za to wszystko. Twój ojciec zdradził swój klan i ciebie. A Liściasta Sadzawka zdradziła Klan Gwiazdy, gdy znalazła sobie partnera.
Ogon Bryzowej Skóry przecinał powietrze.
— Zapłacą za to, co mi zrobili. — W jego spojrzeniu nie było ani odrobiny ciepła. Tylko lodowata nienawiść. — Zemszczę się na każdym, kto wyrządził mi krzywdę.
Złamana Gwiazda przepchnął się naprzód.
— Jesteś szlachetnym wojownikiem, Bryzowa Skóro. Nie możesz wieść życia utkanego z kłamstw. Masz we krwi lojalność wobec kodeksu wojownika.
— W przeciwieństwie do tamtych słabeuszy — zgodził się Bryzowa Skóra.
Jastrzębi Mróz poderwał się na łapy.
— Trenujemy dalej? — zasugerował.
Tygrysia Gwiazda nie zgodził się na to.
— Masz inne zadanie — powiedział, odwracając potężną głowę, by spojrzeć na wojownika.
— Jakie? — Jastrzębi Mróz przymrużył oczy o lodowatym spojrzeniu.
— Jest jeszcze jedna uczennica — odparł Tygrysia Gwiazda — która ma potężną moc. Musi do nas dołączyć, żeby bitwa stała się wyrównana.
— Chcesz, żebym ją odwiedził? — miauknął gniewnie Jastrzębi Mróz.
Tygrysia Gwiazda skinął głową.
— Wejdź do jej snów. Przekonaj ją, że nasza walka jest jej przeznaczeniem. — Machnął końcem długiego, ciemnego ogona. — Ruszaj.
Kiedy barczysty wojownik odwrócił się i zniknął pośród mgły, Tygrysia Gwiazda warknął za nim jeszcze jedno:
— Nie powinieneś mieć z tym kłopotów. Jest gotowa.