- nowość
Przygody Jagódki - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
31 października 2024
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
PDF
czytaj
na laptopie
czytaj
na tablecie
Format e-booków, który możesz odczytywać na tablecie oraz
laptopie. Pliki PDF są odczytywane również przez czytniki i smartfony,
jednakze względu na komfort czytania i brak możliwości skalowania
czcionki, czytanie plików PDF na tych urządzeniach może być męczące dla
oczu. Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na laptopie
Pliki PDF zabezpieczone watermarkiem możesz odczytać na dowolnym
laptopie po zainstalowaniu czytnika dokumentów PDF. Najpowszechniejszym
programem, który umożliwi odczytanie pliku PDF na laptopie, jest Adobe
Reader. W zależności od potrzeb, możesz zainstalować również inny
program - e-booki PDF pod względem sposobu odczytywania nie różnią
niczym od powszechnie stosowanych dokumentów PDF, które odczytujemy
każdego dnia.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Przygody Jagódki - ebook
Poznaj Jagodę – dziewczynkę z niezwykłym darem, która odkryła tajemnice ukrytego świata!
Jagoda, to nie tylko zwykła poszukiwaczka przygód. Ma dar, o jakim inni mogą tylko marzyć – potrafi rozmawiać ze zwierzętami! W czasie swoich niezwykłych podróży odkryła sekrety, które skrywał świat: zaprzyjaźniła się z wiatrem i wodą, pomogła zagubionemu słoniowi, a nawet zyskała siostrę w najbardziej nieoczekiwany sposób. Co czeka na nią dalej? To rzeczywistość pełna zagadek, gdzie każda chwila przynosi nowe, fascynujące wyzwania.
Dołącz do Jagody i daj się porwać przygodom, które na zawsze zmienią jej życie. Tajemnice tego świata czekają na odkrycie!
| Kategoria: | Dla dzieci |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-67613-57-6 |
| Rozmiar pliku: | 4,5 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Joanna Smilowski
Przygody
Jago dki
Wydawnictwo DEBIUTANT
2024
Spis treści
Jagoda i suknia mamy \ 7
Jagoda i woda \ 15
Jagoda i słoń \ 26
Jagoda i skunks \ 34
Jagoda i kot, który lubił jeść \ 43
Jagoda i ciemność \ 51
Jagoda, Liza i Wróżka \ 58
Jagoda i lalka \ 65
Jagoda i przeprowadzka \ 70
Jagoda i suknia mamy
Jagoda mieszkała z mamą i tatą w małym domku na skraju niedużego miasta. Dziewczynka miała starszego brata Mariusza i siostrę Kingę. Jej włosy były ciemne, oczy orzechowe. Lat miała pięć. Była tak podobna do Królewny Śnieżki, że niektóre dzieci w przedszkolu widząc Jagodę wykrzykiwały:
„Chodzimy do przedszkola z Królewną Śnieżką!”. Różniły się jedynie pod względem charakteru. Jagoda zdecydowanie nie zawsze była spokojna, miła i grzeczna. Potrafiła się szybko rozzłościć. A wtedy była jak burza z błyskawicami.
Poza tym miała zawsze zwariowane pomysły. Do głowy ciągle wpadały jej zwariowane chochliki, które namawiały dziewczynkę do psot. Niektóre z nich nie były zbyt mądre i przysparzały dziewczynce masę kłopotów. Tak jak tego dnia, gdy Jagoda robiła wiosenne porządki na strychu. Kiedy zamiatała zakurzoną podłogę miotłą dwa razy większa od siebie, w pewnym momencie znalazła wielkie pudło. Podniosła wieczko i ujrzała piękną białą suknię.
– Mamusiu, jaka ona śliczna! Skąd ją masz?
– Kochanie… to jest suknia, w której przeżyłam najpiękniejszy dzień w moim życiu. Zdecydowanie przyniosła mi szczęście – zażartowała mama.
Jednak Jagoda potraktowała te słowa bardzo poważnie.
„To suknia przynosząca szczęście. Też chcę taką! Chcę mieć szczęście! By Kinga chciała się ze mną bawić i by Mariusz mi nie dokuczał…”. Przez cały dzień Jagódka myślała, jak zdobyć taką sukienkę. „Hmm, może po prostu zmniejszę sukienkę mamy? TAK!!!”. Z tą myślą dziewczynka poszła umyć zęby i położyła się spać.
Przyśniło się jej, że ma suknię szczęścia. Też taką białą, całą z koronek.
Dzięki niej wszyscy byli dla Jagódki mili. I Kinga, i Mariusz, nawet mama pozwoliła jej zamiast obiadu zjeść cały słoik nutelli. Gdy rano się obudziła, przypomniała sobie ten sen. Długo się nie zastanawiając, zaraz po śniadaniu
wzięła z szuflady wielkie krawieckie nożyce mamy i pobiegła na strych.
Otworzyła wielkie zakurzone pudło, które w odpowiedzi sypnęło białym pyłkiem jej prosto w nos.
– Aaaakiuuuuhu – kichnęła głośno.
Wyciągnęła suknię i zaczęła obcinać. Najpierw rękawy, później troszkę na dole.
„Gotowe” – pomyślała z dumą. „Nie mogę się doczekać, kiedy ją założę” – z radości serce Jagody chciało wyskoczyć jej z piersi. Pomimo swojej ogromnej dumy jednak nie chciała pokazywać mamie swojego arcydzieła. Wsunęła szybciutko swoją „sukienkę szczęścia” do plecaczka i ruszyła z mamą do przedszkola.
– Jagódko?
– Tak, mamo?
– A czemu ty masz taki napakowany plecak?
– Hmm, pani w przedszkolu pozwoliła nam wziąć dziś swoje ulubione zabawki. –
Jagódka zaczerwieniła się, bo właśnie okłamała mamę. Było jej tak bardzo, bardzo wstyd. Ale przecież nie mogła się przyznać, co stało się z sukienką. Pewnie mama byłaby bardzo zła…
Dzisiaj po Jagódkę do przedszkola przyszła babcia.
– Babciu? Pójdziemy na plac zabaw? Może będzie tam Emilka albo Maja?
– Dobrze, kochanie. – Uśmiechnęła się babcia szeroko. – A co ty masz w tym plecaczku takiego dużego?
– Babciu, ja mam sukienkę szczęścia – odpowiedziała Jagódka z dumą i otworzyła swój plecaczek. Oczom babci ukazała się krzywo obcięta sukienka.
– No, no. – Babcia z uznaniem pokiwała głową. – Ale… coś mi ta sukienka przypomina. No nic… baw się ostrożnie, wnusiu.
Jagódka przytuliła mocno swoją sukienkę. „Przynieś mi, przynieś mi dużo szczęścia” wypowiedziała w myślach życzenie.
– Jagoda, cześć! – krzyknęła Emilka
Jagoda ostrożnie odłożyła swoją suknię szczęścia na ławkę i pobiegła z Emilką na ślizgawki.
Gdy zdyszane dziewczynki chciały zjechać po raz dziesiąty, rozległ się głos babci:
– Jagódko, chodź już! Idziemy do domu.
Dziewczynka po kilku protestach typu „babciu jeszcze chwilka, proszę”, pożegnała się z Emilką i ruszyła z babcią w stronę domu.
Gdy kończyła jeść swój ulubiony deser (pieczone jabłka z kruszonką) przypomniała jej się sukienka szczęścia. „Ach, nie, zapomniałam. Została na placu zabaw”. Dziewczynka była przerażona.
– Mamusiu, musimy iść szybko na plac zabaw – krzyknęła zrozpaczona.
– Ale po co, Jagódko?
– Oj. – Dziewczynka zaczerwieniła się. Przecież nie może się mamie do wszystkiego przyznać. Rozpłakała się.
– Wiem, Jagódko, że pocięłaś moją sukienkę ślubną. Ale bardzo chciałam, byś mi o tym sama powiedziała. Gdzie ona teraz jest? i czy to ma jakiś związek z twoim smutkiem? I dlaczego się nie przyznałaś?
– Mamusiu, ale skąd ty to wiesz? – Jagódka zrobiła się czerwona jak pomidor.
– Zauważyłam pozostałości po niej na strychu. – Uśmiechnęła się mama.
– Przepraszam, mamusiu. Ja chciałam mieć też suknię szczęścia, ale teraz ona się zagubiła. – Jeszcze głośniej zaczęła płakać.
– Kochanie, na pewno się znajdzie. Ale żadna sukienka nie przynosi szczęścia.
To ludzie sami decydują o swoim szczęściu, a nie sukienki lub inne rzeczy.
Przygody
Jago dki
Wydawnictwo DEBIUTANT
2024
Spis treści
Jagoda i suknia mamy \ 7
Jagoda i woda \ 15
Jagoda i słoń \ 26
Jagoda i skunks \ 34
Jagoda i kot, który lubił jeść \ 43
Jagoda i ciemność \ 51
Jagoda, Liza i Wróżka \ 58
Jagoda i lalka \ 65
Jagoda i przeprowadzka \ 70
Jagoda i suknia mamy
Jagoda mieszkała z mamą i tatą w małym domku na skraju niedużego miasta. Dziewczynka miała starszego brata Mariusza i siostrę Kingę. Jej włosy były ciemne, oczy orzechowe. Lat miała pięć. Była tak podobna do Królewny Śnieżki, że niektóre dzieci w przedszkolu widząc Jagodę wykrzykiwały:
„Chodzimy do przedszkola z Królewną Śnieżką!”. Różniły się jedynie pod względem charakteru. Jagoda zdecydowanie nie zawsze była spokojna, miła i grzeczna. Potrafiła się szybko rozzłościć. A wtedy była jak burza z błyskawicami.
Poza tym miała zawsze zwariowane pomysły. Do głowy ciągle wpadały jej zwariowane chochliki, które namawiały dziewczynkę do psot. Niektóre z nich nie były zbyt mądre i przysparzały dziewczynce masę kłopotów. Tak jak tego dnia, gdy Jagoda robiła wiosenne porządki na strychu. Kiedy zamiatała zakurzoną podłogę miotłą dwa razy większa od siebie, w pewnym momencie znalazła wielkie pudło. Podniosła wieczko i ujrzała piękną białą suknię.
– Mamusiu, jaka ona śliczna! Skąd ją masz?
– Kochanie… to jest suknia, w której przeżyłam najpiękniejszy dzień w moim życiu. Zdecydowanie przyniosła mi szczęście – zażartowała mama.
Jednak Jagoda potraktowała te słowa bardzo poważnie.
„To suknia przynosząca szczęście. Też chcę taką! Chcę mieć szczęście! By Kinga chciała się ze mną bawić i by Mariusz mi nie dokuczał…”. Przez cały dzień Jagódka myślała, jak zdobyć taką sukienkę. „Hmm, może po prostu zmniejszę sukienkę mamy? TAK!!!”. Z tą myślą dziewczynka poszła umyć zęby i położyła się spać.
Przyśniło się jej, że ma suknię szczęścia. Też taką białą, całą z koronek.
Dzięki niej wszyscy byli dla Jagódki mili. I Kinga, i Mariusz, nawet mama pozwoliła jej zamiast obiadu zjeść cały słoik nutelli. Gdy rano się obudziła, przypomniała sobie ten sen. Długo się nie zastanawiając, zaraz po śniadaniu
wzięła z szuflady wielkie krawieckie nożyce mamy i pobiegła na strych.
Otworzyła wielkie zakurzone pudło, które w odpowiedzi sypnęło białym pyłkiem jej prosto w nos.
– Aaaakiuuuuhu – kichnęła głośno.
Wyciągnęła suknię i zaczęła obcinać. Najpierw rękawy, później troszkę na dole.
„Gotowe” – pomyślała z dumą. „Nie mogę się doczekać, kiedy ją założę” – z radości serce Jagody chciało wyskoczyć jej z piersi. Pomimo swojej ogromnej dumy jednak nie chciała pokazywać mamie swojego arcydzieła. Wsunęła szybciutko swoją „sukienkę szczęścia” do plecaczka i ruszyła z mamą do przedszkola.
– Jagódko?
– Tak, mamo?
– A czemu ty masz taki napakowany plecak?
– Hmm, pani w przedszkolu pozwoliła nam wziąć dziś swoje ulubione zabawki. –
Jagódka zaczerwieniła się, bo właśnie okłamała mamę. Było jej tak bardzo, bardzo wstyd. Ale przecież nie mogła się przyznać, co stało się z sukienką. Pewnie mama byłaby bardzo zła…
Dzisiaj po Jagódkę do przedszkola przyszła babcia.
– Babciu? Pójdziemy na plac zabaw? Może będzie tam Emilka albo Maja?
– Dobrze, kochanie. – Uśmiechnęła się babcia szeroko. – A co ty masz w tym plecaczku takiego dużego?
– Babciu, ja mam sukienkę szczęścia – odpowiedziała Jagódka z dumą i otworzyła swój plecaczek. Oczom babci ukazała się krzywo obcięta sukienka.
– No, no. – Babcia z uznaniem pokiwała głową. – Ale… coś mi ta sukienka przypomina. No nic… baw się ostrożnie, wnusiu.
Jagódka przytuliła mocno swoją sukienkę. „Przynieś mi, przynieś mi dużo szczęścia” wypowiedziała w myślach życzenie.
– Jagoda, cześć! – krzyknęła Emilka
Jagoda ostrożnie odłożyła swoją suknię szczęścia na ławkę i pobiegła z Emilką na ślizgawki.
Gdy zdyszane dziewczynki chciały zjechać po raz dziesiąty, rozległ się głos babci:
– Jagódko, chodź już! Idziemy do domu.
Dziewczynka po kilku protestach typu „babciu jeszcze chwilka, proszę”, pożegnała się z Emilką i ruszyła z babcią w stronę domu.
Gdy kończyła jeść swój ulubiony deser (pieczone jabłka z kruszonką) przypomniała jej się sukienka szczęścia. „Ach, nie, zapomniałam. Została na placu zabaw”. Dziewczynka była przerażona.
– Mamusiu, musimy iść szybko na plac zabaw – krzyknęła zrozpaczona.
– Ale po co, Jagódko?
– Oj. – Dziewczynka zaczerwieniła się. Przecież nie może się mamie do wszystkiego przyznać. Rozpłakała się.
– Wiem, Jagódko, że pocięłaś moją sukienkę ślubną. Ale bardzo chciałam, byś mi o tym sama powiedziała. Gdzie ona teraz jest? i czy to ma jakiś związek z twoim smutkiem? I dlaczego się nie przyznałaś?
– Mamusiu, ale skąd ty to wiesz? – Jagódka zrobiła się czerwona jak pomidor.
– Zauważyłam pozostałości po niej na strychu. – Uśmiechnęła się mama.
– Przepraszam, mamusiu. Ja chciałam mieć też suknię szczęścia, ale teraz ona się zagubiła. – Jeszcze głośniej zaczęła płakać.
– Kochanie, na pewno się znajdzie. Ale żadna sukienka nie przynosi szczęścia.
To ludzie sami decydują o swoim szczęściu, a nie sukienki lub inne rzeczy.
więcej..
