MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
-
W empik go
Psoriasis Sequentia - ebook
Psoriasis Sequentia - ebook
Łukasz Wilk założył rodzinę i wiedzie szczęśliwe życie. Jest jednak coś, co go wyjątkowo dręczy. Powtarzające się przerażające sny, nie dają mu spokoju. W pewnym momencie, wpada na pomysł by całkowicie rozliczyć się z przeszłością, chorobą i swoimi wewnętrznymi demonami, jednocześnie spełniając marzenie. Niestety prawdziwy koszmar zaczyna się, gdy znaki z tajemniczych snów przedzierają się do realnego życia. Przed czym ostrzega go los? Czy mężczyzna poradzi sobie z tym, co na niego czeka?
| Kategoria: | Proza |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8273-055-5 |
| Rozmiar pliku: | 2,3 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Co autor miał na myśli…
Kiedy postanowiłem spełnić jedno ze swoich marzeń, jakim było napisanie książki, a motywem przewodnim miała stać się tolerancja i walka z chorobą, pomysł wydawał się skazany na porażkę. Nieznany autor, niemający pojęcia, jak pisze się powieść z prawdziwego zdarzenia, posiadający jedynie ogromne pokłady motywacji od żony oraz najbliższego otoczenia i niszowy temat — łuszczyca (łac. _psoriasis_). Czyste szaleństwo!
Po rocznym zlepianiu w całość pomysłów, wspomnień i różnych fragmentów życia powstała _Psoriasis vulgarna_. Historia miała dwa cele — dać wsparcie osobom chorym i uświadomić te zdrowe. Jak się okazało niedługo po premierze, spełniła je. Ponadto została bardzo ciepło przyjęta przez środowisko biedronek, co tylko utwierdziło mnie w tym, że moja praca nie była pozbawiona sensu.
Przez pewien czas uważałem temat za zamknięty, a wydanie książki nazywałem ciekawą, choć jednorazową, przygodą. W końcu doszedłem do wniosku, że nie wszystko, co można powiedzieć na temat łuszczycy, znalazło się w pierwszej powieści. Poza tym zapragnąłem poruszyć inne aspekty ze swojego życia, a wielu czytelników bardzo ciekawiły dalsze losy bohaterów. Dlatego postanowiłem pokusić się o kontynuację (łac. _sequentia_) i właśnie teraz, Drogi Czytelniku, trzymasz ją w rękach. Historia jest fikcyjna, jednak w tym przypadku również nie brakuje inspiracji zaczerpniętych z otaczającej mnie rzeczywistości. Tak jak pierwsza książka mówiła dużo o tolerancji i dyskryminacji, tak w tej skupiłem się bardziej na motywacji i zniechęceniu.
Tę część postanowiłem zadedykować moim córeczkom — Aleksandrze i Annie. Dziękuję im za to, że są z nami i swoją obecnością dają niesamowite natchnienie do życia oraz mnóstwo radości. Gdyby ktoś zapytał mnie, jakie jest moje największe marzenie, odpowiedziałbym, że jest nim to, aby nigdy nie spotkały się z „vulgarną”.
Obie książki są dowodem na to, że przewlekła i nieuleczalna choroba potrafi nie tylko zniszczyć życie oraz zrujnować plany, ale także… dodać skrzydeł.
Kiedy postanowiłem spełnić jedno ze swoich marzeń, jakim było napisanie książki, a motywem przewodnim miała stać się tolerancja i walka z chorobą, pomysł wydawał się skazany na porażkę. Nieznany autor, niemający pojęcia, jak pisze się powieść z prawdziwego zdarzenia, posiadający jedynie ogromne pokłady motywacji od żony oraz najbliższego otoczenia i niszowy temat — łuszczyca (łac. _psoriasis_). Czyste szaleństwo!
Po rocznym zlepianiu w całość pomysłów, wspomnień i różnych fragmentów życia powstała _Psoriasis vulgarna_. Historia miała dwa cele — dać wsparcie osobom chorym i uświadomić te zdrowe. Jak się okazało niedługo po premierze, spełniła je. Ponadto została bardzo ciepło przyjęta przez środowisko biedronek, co tylko utwierdziło mnie w tym, że moja praca nie była pozbawiona sensu.
Przez pewien czas uważałem temat za zamknięty, a wydanie książki nazywałem ciekawą, choć jednorazową, przygodą. W końcu doszedłem do wniosku, że nie wszystko, co można powiedzieć na temat łuszczycy, znalazło się w pierwszej powieści. Poza tym zapragnąłem poruszyć inne aspekty ze swojego życia, a wielu czytelników bardzo ciekawiły dalsze losy bohaterów. Dlatego postanowiłem pokusić się o kontynuację (łac. _sequentia_) i właśnie teraz, Drogi Czytelniku, trzymasz ją w rękach. Historia jest fikcyjna, jednak w tym przypadku również nie brakuje inspiracji zaczerpniętych z otaczającej mnie rzeczywistości. Tak jak pierwsza książka mówiła dużo o tolerancji i dyskryminacji, tak w tej skupiłem się bardziej na motywacji i zniechęceniu.
Tę część postanowiłem zadedykować moim córeczkom — Aleksandrze i Annie. Dziękuję im za to, że są z nami i swoją obecnością dają niesamowite natchnienie do życia oraz mnóstwo radości. Gdyby ktoś zapytał mnie, jakie jest moje największe marzenie, odpowiedziałbym, że jest nim to, aby nigdy nie spotkały się z „vulgarną”.
Obie książki są dowodem na to, że przewlekła i nieuleczalna choroba potrafi nie tylko zniszczyć życie oraz zrujnować plany, ale także… dodać skrzydeł.
więcej..
