Psychoseksuologia - ebook

Rozdział 1

Psychoseksuologia
– nowa specjalizacja w Polsce

Zbigniew Lew-Starowicz, Monika Szymańska

Z inicjatywy prof. Marii Beisert i prof. Zbigniewa Lew-Starowicza zrodził się pomysł utworzenia specjalizacji z psychoseksuologii – nowego zawodu medycznego. Pomysł uzyskał akceptację zarządu głównego Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego, ministra zdrowia i dyrektora Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Warszawie (CMKP). Dyrektor CMKP powołał zespół mający opracować program nowej specjalizacji w składzie: Zbigniew Lew-Starowicz (przewodniczący), Maria Beisert, Jerzy Gierowski, Filip Szumski, Monika Szymańska. Program został zatwierdzony. Centrum Egzaminów Medycznych (CEM) w Łodzi powołało komisję egzaminacyjną, której przewodniczącym został prof. dr hab. n. med. Piotr Gałecki. Po zdaniu egzaminu specjalizację z psychoseksuologii uzyskały pierwsze cztery osoby: Maria Beisert, Zbigniew Lew-Starowicz, Filip Szumski i Monika Szymańska. W wyniku kolejnych sesji egzaminacyjnych w CEM obecnie jest już trzydziestu trzech psychoseksuologów. Do egzaminu przygotowują się kolejni psycholodzy.

Dyrektor CMKP powołał również kolejną komisję ds. akredytacji, której przewodniczy prof. Maria Beisert. Pierwszym ośrodkiem akredytacyjnym został Zakład Seksuologii Medycznej i Psychoterapii CMKP w Warszawie.

Specjalizacja z psychoseksuologii jest zawodem medycznym i daje uprawnienia do pracy w służbie zdrowia. W niniejszym rozdziale został przedstawiony jej program. Osoby zainteresowane uzyskaniem tej specjalizacji podlegają tym samym przepisom, które dotyczą specjalizacji w innych zawodach medycznych. Jak powstanie specjalizacji w dziedzinie seksuologii dla lekarzy było wydarzeniem historycznym, tak analogicznie doniosłym wydarzeniem jest zaistnienie specjalizacji w zakresie psychoseksuologii.

Specjalizacja w zakresie psychoseksuologii:

program podstawowy dla osób posiadających

tytuł zawodowy magistra na kierunku

psychologia

Założenia organizacyjno-programowe

A. Cele kształcenia

1. Rozwój wiedzy z zakresu seksuologii, nauk medycznych i humanistyczno-społecznych umożliwiającej rozumienie i rozwiązywanie problemów związanych z seksualnością.

2. Nabywanie i doskonalenie umiejętności wykorzystywania wiedzy w działalności diagnostycznej, terapeutyczno-rehabilitacyjnej, eksperckiej, orzeczniczej.

3. Nabywanie i doskonalenie wiedzy oraz umiejętności potrzebnych do stosowania psychologicznych metod terapii zaburzeń i problemów seksualnych.

4. Rozwój świadomości metodologicznej.

5. Rozwijanie wysokich standardów funkcjonowania zawodowego (etyka zawodowa) w kontakcie z pacjentem i jego rodziną oraz we współpracy z pracownikami służby zdrowia.

B. Uzyskane kompetencje zawodowe

Absolwent studiów specjalizacyjnych w dziedzinie psychoseksuologii uzyska szczególne kwalifikacje umożliwiające:

a. samodzielne definiowanie problemu, stawianie diagnozy psychologiczno-seksuologicznej;

b. wskazywanie i planowanie postępowania terapeutycznego i/lub rehabilitacyjnego w zakresie wyznaczonym psychologiczno-seksuologiczną diagnozą pacjenta;

c. stosowanie psychologicznych metod leczenia zaburzeń i problemów seksualnych;

d. stosowanie psychologicznych metod rehabilitacji zaburzeń i problemów seksualnych;

e. wydawanie opinii psychologiczno-seksuologicznych;

f. opracowanie programów profilaktyki i promocji zdrowia seksualnego;

g. opracowanie i przeprowadzanie/wykonywanie programów edukacji seksualnej.

Ponadto psychoseksuolog będzie uprawniony do:

a. udzielania konsultacji;

b. wystawiania specjalistycznych opinii i zaświadczeń;

c. udzielania konsultacji w kwestiach zdrowia publicznego i polityki społecznej;

d. edukacji innych profesjonalistów.

C. Czas trwania specjalizacji

Specjalizacja trwa cztery lata. W jej trakcie kandydat powinien odbyć staż podstawowy w zakresie wykonywania czynności zawodowych zgodnych z programem specjalizacji.

D. Sposób organizacji specjalizacji

Kształcenie specjalizacyjne prowadzone jest zgodnie z programem specjalizacji i kończy się egzaminem. Kierownik specjalizacji na podstawie programu przygotowuje indywidualny plan specjalizacji, który określa jej warunki i przebieg zapewniający opanowanie wiadomości oraz nabycie umiejętności praktycznych określonych w programie. Kształcenie specjalizacyjne odbywa się poprzez udział w kursach, warsztatach, stażach w wytypowanych instytucjach, samokształcenie drogą studiowania piśmiennictwa oraz nabywanie doświadczenia w wyniku realizacji zadań praktycznych.

Specjalizacja obejmuje pięć bloków:

1. Blok podstawowy.

2. Seksuologia rozwojowa.

3. Seksuologia kliniczna.

4. Seksuologia sądowa.

5. Seksuologia społeczna i kulturowa.

E. Postępowanie kwalifikacyjne

Do specjalizacji z zakresu psychoseksuologii może przystąpić psycholog. Postępowanie kwalifikacyjne odbywa się na podstawie formalnej oceny wniosku kandydata. O zakwalifikowaniu kandydata do specjalizacji z zakresu psychoseksuologii decyduje komisja kwalifikacyjna powołana przez kierownika jednostki kształcącej. W przypadku, gdy liczba kandydatów przekracza liczbę wolnych miejsc, dodatkowo przeprowadza się z kandydatami rozmowę kwalifikacyjną. Celem rozmowy kwalifikacyjnej jest określenie predyspozycji kandydata do rozpoczęcia specjalizacji z zakresu psychoseksuologii oraz wyłonienie kandydatów rokujących pomyślne jej ukończenie. Rozmowa powinna dotyczyć przede wszystkim motywacji kandydata do podjęcia specjalizacji, ale także treści merytorycznych związanych z zastosowaniem psychologii w zaburzeniach i problemach seksualnych.

***

Ponieważ obecnie kształcenie psychologów – seksuologów klinicznych znajduje się w gestii Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego, które wydaje certyfikaty jako następstwo procesu specjalizacyjnego, konieczne staje się uregulowanie statusu osób, które certyfikat ten posiadają i od wielu lat pracują jako psycholodzy – seksuolodzy kliniczni, oraz statusu osób, które znajdują się w trakcie procesu specjalizacyjnego.

BLOK PODSTAWOWY

I. Założenia organizacyjno-programowe

A. Wiedza teoretyczna

1. Status seksuologii jako nauki w Polsce i na świecie.

2. Pojęcie normy i patologii seksualnej.

3. Modele seksualności człowieka.

4. Zdrowie seksualne.

5. Etyczny i prawny kontekst pracy psychoseksuologa.

B. Wykaz umiejętności będących przedmiotem specjalizacji

1. Znajomość podstawowych zasad warsztatu badawczego, diagnostycznego i terapeutycznego psychoseksuologa.

2. Umiejętność odróżniania normy i patologii w seksuologii.

3. Znajomość podstawowych modeli seksualności człowieka.

4. Znajomość podstaw psychofizjologii seksualnej.

5. Znajomość ram etycznych i prawnych pracy psychoseksuologa.

II. Program nauczania poszczególnych modułów bloku

Moduł I. Status seksuologii jako nauki

Tematyka modułu jest realizowana na kursie teoretycznym.

A. Kurs teoretyczny „Status seksuologii jako nauki w Polsce i na świecie”

Treści nauczania

1. Rys historyczny – rozwój seksuologii od okresu przedhistorycznego do współczesnej naukowej wiedzy seksuologicznej.

2. Pionierzy seksuologii w Polsce i na świecie.

3. Zasady prowadzenia badań w seksuologii, korzystania z ich wyników oraz ich rozpowszechniania.

4. Podstawy etyczne i prawne pracy psychoseksuologa.

Nabywane i doskonalone kompetencje

1. Znajomość historycznych podstaw seksuologii oraz postaci zasłużonych dla jej rozwoju.

2. Umiejętność określenia współczesnego statusu seksuologii jako nauki.

3. Znajomość podstawowych zasad warsztatu badawczego, diagnostycznego i terapeutycznego psychoseksuologa i umiejętność ich aplikowania.

4. Znajomość podstawowych kodeksów etycznych i uregulowań prawnych określających ramy pracy psychoseksuologa.

B. Wskazówki metodyczne dotyczące realizacji programu modułu

Czas realizacji: 6 godzin teoretycznych.

Forma zajęć: wykłady teoretyczne w ramach kursu „Status seksuologii jako nauki w Polsce i na świecie”.

Moduł II. Pojęcie normy i patologii seksualnej

Tematyka modułu jest realizowana na kursie teoretycznym.

A. Kurs teoretyczny „Pojęcie normy i patologii seksualnej”

Treści nauczania

1. Pojęcie normy i patologii w seksuologii.

2. Etiologia norm seksuologicznych.

3. Rodzaje norm w seksuologii i ich związek z innymi normami społecznymi.

4. Wpływ definicji normy w seksuologii na ujęcie i klasyfikacje patologii (ICD i DSM).

Nabywane i doskonalone kompetencje

1. Znajomość definicji różnego typu norm seksuologicznych.

2. Znajomość zależności między normami seksuologicznymi i innymi normami społecznymi oraz znajomość ich wpływu na pracę psychoseksuologa.

3. Znajomość sposobów definiowania patologii seksualnej i wynikających stąd konsekwencji.

B. Wskazówki metodyczne dotyczące realizacji programu modułu

Czas realizacji: 5 godzin teoretycznych.

Forma zajęć: wykłady teoretyczne w ramach kursu „Pojęcie normy i patologii seksualnej”.

Moduł III. Zdrowie seksualne

Tematyka modułu jest realizowana na kursie teoretycznym.

A. Kurs teoretyczny „Zdrowie seksualne”

Treści nauczania

1. Modele seksualności człowieka.

2. Pojęcie i koncepcje zdrowia seksualnego:

a. Uwarunkowania zdrowia seksualnego.

b. Procesy osiągania zdrowia seksualnego i zapobiegania patologii.

3. Psychofizjologia seksualna:

a. Psychofizjologiczne podstawy seksualności.

b. Anatomia i fizjologia narządów płciowych żeńskich i męskich.

c. Psychofizjologia reakcji seksualnych.

Nabywane i doskonalone kompetencje

1. Znajomość współczesnych modeli seksualności człowieka.

2. Znajomość współczesnych definicji zdrowia seksualnego i koncepcji, z których się wywodzą.

3. Znajomość uwarunkowań zdrowia seksualnego i zachowań prozdrowotnych.

4. Znajomość podstaw psychofizjologii seksualnej.

B. Wskazówki metodyczne dotyczące realizacji programu modułu

Czas realizacji: 11 godzin teoretycznych.

Forma zajęć: wykłady teoretyczne w ramach kursu „Zdrowie seksualne”.

SEKSUOLOGIA ROZWOJOWA

I. Założenia organizacyjno-programowe

A. Wiedza teoretyczna

1. Ogólna charakterystyka rozwoju seksualnego:

a. Znajomość wybranych teorii rozwoju seksualnego człowieka.

b. Znajomość biomedycznych podstaw rozwoju seksualnego człowieka.

c. Znajomość psychologicznych podstaw rozwoju seksualnego człowieka.

d. Znajomość społeczno-kulturowych uwarunkowań rozwoju seksualnego człowieka.

e. Normatywne i pozanormatywne wątki rozwoju seksualnego w cyklu życia człowieka.

2. Specyfika poszczególnych okresów rozwoju seksualnego:

a. Dzieciństwo.

b. Dorastanie.

c. Dorosłość.

3. Znajomość zasad i metod prowadzenia oddziaływań z zakresu edukacji seksualnej dla wszystkich grup wiekowych.

B. Wykaz umiejętności będących przedmiotem specjalizacji

1. Umiejętność odróżniania normatywnej i nienormatywnej linii rozwoju seksualnego.

2. Umiejętność określania zachowań repertuarowych właściwych dla poszczególnych okresów rozwojowych.

3. Zdolność rozumienia i identyfikowania mechanizmów rozwoju seksualnego.

4. Umiejętność rozpoznawania biopsychospołecznych uwarunkowań rozwoju seksualnego i kierunku ich wpływu.

5. Umiejętność prowadzenia oddziaływań z zakresu edukacji seksualnej dla wszystkich grup wiekowych.

II. Program nauczania poszczególnych modułów bloku

Moduł I. Rozwój seksualny w okresie dzieciństwa

Tematyka modułu jest realizowana na kursie teoretycznym i na warsztatach praktycznych.

A. Kurs teoretyczny „Rozwój seksualny w okresie dzieciństwa”

Treści nauczania

1. Biomedyczne i psychospołeczne aspekty rozwoju seksualnego w okresie życia płodowego – prawidłowości i zaburzenia rozwoju, wady rozwojowe i ich konsekwencje.

2. Biomedyczne aspekty rozwoju seksualnego w okresie wczesnego, średniego i późnego dzieciństwa – prawidłowości i zaburzenia rozwoju, wady rozwojowe i ich konsekwencje.

3. Psychospołeczne aspekty rozwoju seksualnego w okresie dzieciństwa:

a. Żeńska i męska linia rozwoju seksualnego.

b. Wpływ osób znaczących na kształt i przebieg rozwoju seksualnego.

c. Wpływ rówieśników na kształt i przebieg rozwoju seksualnego.

4. Urazy wczesnodziecięce i ich znaczenie dla rozwoju seksualnego człowieka.

5. Pojęcie normy seksuologicznej dla dzieci i pojęcie zaburzeń rozwoju seksualnego.

6. Typowa i nietypowa ekspresja seksualna w okresie dzieciństwa.

7. Specyfika interwencji w sytuacjach normatywnych i odbiegających od normy rozwojowej w okresie dzieciństwa.

Nabywane i doskonalone kompetencje

1. Różnicowanie prawidłowego i nieprawidłowego kształtu i przebiegu rozwoju seksualnego w życiu płodowym oraz określanie czynników na ten stan wpływających.

2. Różnicowanie prawidłowego i nieprawidłowego kształtu i przebiegu rozwoju seksualnego w dzieciństwie na każdym z jego trzech etapów oraz określanie czynników na ten stan wpływających.

3. Określanie przebiegu żeńskiej i męskiej linii rozwoju seksualnego.

4. Różnicowanie typowej dziecięcej ekspresji seksualnej i ekspresji zaburzonej.

5. Wykorzystywanie wiedzy o rozwoju seksualnym w dzieciństwie i urazach wczesnodziecięcych do planowania i przeprowadzania interwencji.

B. Warsztaty praktyczne „Rozwój seksualny w okresie dzieciństwa – urazy wczesnodziecięce, diagnoza i interwencja”

Treści nauczania

1. Uwarunkowania urazów wczesnodziecięcych.

2. Treść i rodzaje urazów wczesnodziecięcych na wszystkich etapach rozwoju seksualnego w dzieciństwie.

3. Leczenie urazów wczesnodziecięcych.

Nabywane i doskonalone kompetencje

1. Rozpoznawanie objawów różnego typu urazów wczesnodziecięcych.

2. Określanie wpływu różnego typu urazów wczesnodziecięcych na linię rozwoju seksualnego w przyszłości.

3. Wykorzystywanie wiedzy o urazach wczesnodziecięcych do planowania i przeprowadzania interwencji.

C. Wskazówki metodyczne dotyczące realizacji programu modułu

Czas realizacji:

• 22 godziny teoretyczne,

• 22 godziny warsztatowe.

Forma zajęć:

• wykłady teoretyczne w ramach kursu „Rozwój seksualny w okresie dzieciństwa”,

• warsztaty praktyczne w ramach kursu „Rozwój seksualny w okresie dzieciństwa – urazy wczesnodziecięce, diagnoza i interwencja”.

Sposób zaliczenia:

• kurs teoretyczny: zaliczenie na zakończenie kursu prowadzone przez jego kierownika – sprawdzian pisemny,

• warsztaty praktyczne: zaliczenie na zakończenie warsztatów prowadzone przez ich kierownika – zadanie praktyczne.

Moduł II. Rozwój seksualny w okresie dorastania

Tematyka modułu jest realizowana na kursie teoretycznym i na warsztatach praktycznych.

A. Kurs teoretyczny „Rozwój seksualny w okresie dorastania”

Treści nauczania

1. Biomedyczne aspekty rozwoju seksualnego w okresie dorastania – prawidłowości i zaburzenia rozwoju oraz ich konsekwencje.

2. Psychospołeczne aspekty rozwoju seksualnego w okresie dorastania:

a. Żeńska i męska linia rozwoju seksualnego.

b. Wpływ osób znaczących na kształt i przebieg rozwoju seksualnego.

c. Wpływ grupy rówieśniczej na kształt i przebieg rozwoju seksualnego.

d. Wpływ mediów i internetu na kształt i przebieg rozwoju seksualnego.

e. Specyfika zagrożenia ryzykiem chorób przenoszonych drogą płciową w okresie dorastania.

3. Pojęcie normy seksuologicznej dla młodzieży i pojęcie zaburzeń rozwoju seksualnego w okresie dorastania.

4. Typowa i nietypowa ekspresja seksualna w okresie dorastania.

5. Specyfika interwencji w sytuacjach normatywnych i odbiegających od normy rozwojowej w okresie dorastania.

Nabywane i doskonalone kompetencje

1. Różnicowanie prawidłowego i nieprawidłowego kształtu i przebiegu rozwoju seksualnego w okresie dorastania oraz określanie czynników na ten stan wpływających.

2. Określanie przebiegu żeńskiej i męskiej linii rozwoju seksualnego.

3. Różnicowanie typowej ekspresji seksualnej i ekspresji zaburzonej w okresie dorastania.

4. Wykorzystywanie wiedzy o rozwoju seksualnym w dorastaniu do planowania i przeprowadzania interwencji.

B. Warsztaty praktyczne „Rozwój seksualny w okresie dorastania”

Treści nauczania

1. Nawiązanie kontaktu (emocjonalnego i intelektualnego) z nastolatkiem zgłaszającym problem seksualny oraz umiejętność posługiwania się specyficznymi narzędziami w procesie diagnozowania.

2. Rozpoznawanie objawów różnego typu zaburzeń okresu dorastania.

3. Wykorzystywanie wiedzy o seksualności okresu dorastania do diagnozowania i planowania interwencji.

4. Wykorzystywanie wiedzy o seksualności dorastających do współpracy na linii rodzice, opiekunowie – dorastający w rozwiązywaniu problemów seksualnych tego okresu.

Nabywane i doskonalone kompetencje

1. Umiejętność rozpoznawania objawów różnego typu zaburzeń w okresie dorastania.

2. Umiejętność wykorzystywania wiedzy o specyfice rozwoju seksualnego w okresie dorastania do planowania i przeprowadzania interwencji.

3. Umiejętność współpracy na linii rodzice, opiekunowie – dorastający w trakcie rozwiązywania problemów seksualnych tego okresu.

C. Wskazówki metodyczne dotyczące realizacji programu modułu

Czas realizacji:

• 22 godziny teoretyczne,

• 22 godziny warsztatowe.

Forma zajęć:

• wykłady teoretyczne w ramach kursu „Rozwój seksualny w okresie dorastania”,

• warsztaty praktyczne w ramach kursu o takiej samej nazwie.

Sposób zaliczenia:

• kurs teoretyczny: zaliczenie na zakończenie kursu prowadzone przez jego kierownika – sprawdzian pisemny,

• warsztaty praktyczne: zaliczenie na zakończenie warsztatów prowadzone przez ich kierownika – zadanie praktyczne.

Moduł III. Rozwój seksualny w okresie dorosłości

Tematyka modułu jest realizowana na kursie teoretycznym i na warsztatach praktycznych.

A. Kurs teoretyczny „Rozwój seksualny w okresie dorosłości”

Treści nauczania

1. Biomedyczne i psychospołeczne aspekty rozwoju seksualnego w okresie wczesnej, średniej i późnej dorosłości – prawidłowości i zaburzenia rozwoju.

2. Charakterystyka zjawisk typowych dla seksualności okresu wczesnej dorosłości, czyli poszukiwania stałego partnera seksualnego i budowania związku:

a. Sposób kształtowania swojego wizerunku jako osoby seksualnej (zróżnicowane dla młodych kobiet i mężczyzn modele cyklu seksualnego, fenomeny orgazmu, satysfakcja seksualna).

b. Podejmowanie decyzji prokreacyjnych: seksualność okresu ciąży, porodu i połogu, wybór właściwej antykoncepcji.

c. Aseksualność.

3. Charakterystyka zjawisk typowych dla seksualności okresu średniej dorosłości, czyli czasu stabilizacji seksualnej:

a. Rytualizacja zachowań seksualnych.

b. Zmiany wzorców seksualnych (eksperymentowanie z seksualnością: swinging, pornografia, promiskuityzm, uzależnienie od seksu, seksualność związków rekonstruowanych o dużej różnicy wieku, podejmowanie nowych i późnych decyzji prokreacyjnych).

c. Menoi andropauza wraz z towarzyszącymi im zmianami fizjologicznymi.

4. Charakterystyka zjawisk typowych dla seksualności okresu późnej dorosłości, czyli czasu przeformułowania lub wycofania się z aktywności seksualnej:

a. Przejście z genitalności do zachowań pozagenitalnych.

b. Korzystanie z nietypowych form aktywności seksualnej: bezpieczny i niebezpieczny udział osób starych w zachowaniach seksualnych wykorzystujących nowe zdobycze techniki (internet, telefonia komórkowa).

c. Pomoc i uzależnienie od innych przy podejmowaniu aktywności seksualnej.

5. Normatywna i pozanormatywna ekspresja seksualna okresu wczesnej, średniej i późnej dorosłości:

a. Wpływ wieku i kontekstu społecznego na ocenę ekspresji seksualnej osób dorosłych.

b. Ryzykowne zachowania seksualne.

Nabywane i doskonalone kompetencje

1. Różnicowanie prawidłowego i nieprawidłowego kształtu i przebiegu rozwoju seksualnego w okresie wczesnej, średniej i późnej dorosłości oraz określanie przyczyn na ten stan wpływających.

2. Definiowanie i rozpoznawanie typowej i zaburzonej ekspresji seksualnej.

3. Wykorzystywanie wiedzy o rozwoju seksualnym w okresie wczesnej, średniej i późnej dorosłości do postawienia diagnozy oraz planowania i przeprowadzania interwencji.

B. Warsztaty praktyczne „Rozwój seksualny w okresie dorosłości – diagnoza i interwencja”

Treści nauczania

1. Opis przebiegu rozwoju seksualnego w ciągu życia – praca z pacjentem dorosłym zgłaszającym problem seksualny.

2. Diagnoza różnicowa i funkcjonalna (lub inna) występujących u pacjenta zaburzeń seksualnych lub rozpoznanie braku zaburzeń.

3. Planowanie działań leczących na podstawie postawionego rozpoznania.

Nabywane i doskonalone kompetencje

1. Umiejętność nawiązania kontaktu (emocjonalnego i intelektualnego) z pacjentem zgłaszającym problem seksualny oraz umiejętność posługiwania się narzędziami badawczymi w procesie diagnozowania.

2. Umiejętność rozpoznawania objawów różnego typu zaburzeń na podstawie wyników badań.

3. Umiejętność konstruowania różnego typu diagnoz (różnicowa, strukturalno-funkcjonalna, genetyczna, protodiagnoza) adekwatnych do zgłaszanego problemu i potrzeb pacjenta.

4. Umiejętność wykorzystywania wiedzy o seksualności dorosłego pacjenta do diagnozowania i planowania działań leczących.

C. Wskazówki metodyczne dotyczące realizacji programu modułu

Czas realizacji:

• 22 godziny teoretyczne,

• 22 godziny warsztatowe.

Forma zajęć:

• wykłady teoretyczne w ramach kursu „Rozwój seksualny w okresie dorosłości”,

• warsztaty praktyczne w ramach kursu „Rozwój seksualny w okresie dorosłości – diagnoza i interwencja”.

Sposób zaliczenia:

• kurs teoretyczny: zaliczenie na zakończenie kursu prowadzone przez jego kierownika – sprawdzian pisemny,

• warsztaty praktyczne: zaliczenie na zakończenie warsztatów prowadzone przez ich kierownika – zadanie praktyczne, to jest postawienie diagnozy pacjentowi zgłaszającemu problem seksualny.

Moduł IV. Edukacja seksualna

Tematyka modułu jest realizowana na kursie teoretycznym, na warsztatach praktycznych i na stażu kierunkowym w szkole podstawowej lub ponadpodstawowej.

A. Kurs teoretyczny „Edukacja seksualna”

Treści nauczania

1. Zasady edukacji seksualnej.

2. Diagnoza potrzeb edukacyjnych.

3. Konteksty edukacji seksualnej.

4. Edukacja seksualna jako kształtowanie wiedzy, umiejętności i postaw.

5. Metodyka i metody stosowane w edukacji seksualnej.

6. Dostosowywanie treści i metod edukacji seksualnej do potrzeb odbiorców, ze szczególnym uwzględnieniem:

a. wieku odbiorców,

b. specjalnych potrzeb odbiorców, w tym związanych z niepełnosprawnościami,

c. poziomu wiedzy i umiejętności oraz postaw odbiorców.

Nabywane i doskonalone kompetencje

1. Umiejętność rozpoznania potrzeb edukacyjnych odbiorców w specyficznym kontekście.

2. Znajomość metodyki i metod stosowanych w edukacji seksualnej.

3. Nabycie wiedzy niezbędnej do samodzielnego przygotowywania oddziaływań w zakresie edukacji seksualnej.

B. Warsztaty praktyczne „Edukacja seksualna”

Treści nauczania

1. Nawiązanie i utrzymanie relacji z indywidualnym odbiorcą edukacji seksualnej.

2. Nawiązanie i utrzymanie relacji z grupą w ramach edukacji seksualnej.

3. Prowadzenie indywidualnej edukacji seksualnej.

4. Prowadzenie warsztatów i wykładów z zakresu edukacji seksualnej.

5. Znaczenie doświadczeń odbiorców edukacji seksualnej dla prowadzonych oddziaływań.

6. Znaczenie doświadczeń psychoseksuologa dla prowadzonych przez niego oddziaływań z zakresu edukacji seksualnej.

Nabywane i doskonalone kompetencje

1. Umiejętność samodzielnego zaplanowania oddziaływań edukacyjnych z zakresu edukacji seksualnej, zarówno wobec grup, jak i wobec pojedynczych odbiorców.

2. Umiejętność samodzielnego przeprowadzenia oddziaływań edukacyjnych z zakresu edukacji seksualnej, zarówno wobec grup, jak i wobec pojedynczych odbiorców.

C. Staż „Edukacja seksualna w szkole”

Treści nauczania

Psycholog specjalizujący się odbywa staż w szkole podstawowej lub ponadpodstawowej. W czasie stażu uczestniczy w diagnozie potrzeb edukacyjnych oraz w przygotowywaniu i realizacji oddziaływań z zakresu edukacji seksualnej. Psycholog poszerza wiedzę o edukacji seksualnej oraz nabywa umiejętności związane z nawiązaniem kontaktu edukacyjnego i prowadzeniem oddziaływań edukacyjnych. Przygotowuje program warsztatów, które następnie przeprowadza, co jest warunkiem zaliczenia.

Nabywane i doskonalone kompetencje

1. Planowanie i przygotowywanie oddziaływań edukacyjnych.

2. Diagnoza potrzeb edukacyjnych.

3. Budowanie kontaktu edukacyjnego z grupą młodzieżową.

4. Prowadzenie indywidualnych i grupowych oddziaływań edukacyjnych.

D. Wskazówki metodyczne dotyczące realizacji programu modułu

Czas realizacji:

• 22 godziny teoretyczne,

• 22 godziny warsztatowe,

• 1 miesiąc stażu (20 godzin tygodniowo).

Forma zajęć:

• wykłady teoretyczne w ramach kursu „Edukacja seksualna”,

• warsztaty praktyczne w ramach kursu o takiej samej nazwie,

• staż w szkole podstawowej lub ponadpodstawowej.

Sposób zaliczenia:

• kurs teoretyczny: zaliczenie na zakończenie kursu prowadzone przez jego kierownika – sprawdzian pisemny,

• warsztaty praktyczne: zaliczenie na zakończenie warsztatów prowadzone przez ich kierownika – zadanie praktyczne,

• staż praktyczny: zaliczenie u kierownika stażu – na zakończenie stażu psycholog przygotowuje i przeprowadza warsztaty z młodzieżą, kierownik stażu zaświadcza w karcie specjalizacyjnej odbycie stażu i nabycie umiejętności przewidzianych w jego programie.

------------------------------------------------------------------------

Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki

------------------------------------------------------------------------