Radiestezja mentalna - ebook

OD AUTORA

Szanowny Czytelniku

Kieruję do Ciebie kolejną książkę, w której podejmuję się kontynuacji zadania popularyzacji dziedziny radiestezji.

W obecnej książce proponuję przeprowadzenie krytycznej analizy i dyskusji na temat podstaw powszechnie uznanego rodzaju radiestezji, to jest „radiestezji mentalnej”.

Jest to bardzo trudne zadanie, ponieważ ta forma radiestezji, jak się wydaje, stanowi obecnie zupełne niewzruszone tabu. Zdecydowana większość radiestetów wyobraża sobie radiestezję wyłącznie jako mentalne działanie, z zadawaniem pytań do podświadomości, bo z takim stanowiskiem spotkała się w książkach oraz na kursach. Najwyraźniej trudno jest również znaleźć autorów, którzy zechcieliby podjąć się dyskusji na tak trudny temat jak krytyka metody mentalnej. Zazwyczaj spotykamy się jedynie z zupełną aprobatą lub co najwyżej z bezkrytycznym milczeniem w tym zakresie.

Moim zdaniem taki stosunek do metody mentalnej, na zasadzie bezwarunkowego i bezkrytycznego zawierzenia jej wszelkim zasadom, może prowadzić w określonych przypadkach do sprowadzania radiestezji na wirtualne manowce, w wyniku tworzenia różnego rodzaju złudzeń oraz błędnych wyobrażeń i interpretacji.

Książka stanowi próbę krytycznego spojrzenia na radiestezję mentalną. Odmienność ujęcia tematu wynika z chęci uwzględnienia racjonalnego i logicznego sposobu oceny tej metody.

Celem, który postawiłem sobie w tej książce, nie jest zaprzeczanie lub sprzeciwianie się dotychczasowym teoriom. Chodzi mi jedynie o sceptyczną analizę metody mentalnej, wraz z poszukiwaniem błędnych założeń, które mogą wynikać z bezkrytycznego zaufania i podporządkowania się wszystkim wymyślonym zasadom tej metody w radiestezji.

Wspólne prześledzenie krytycznej analizy tego tematu być może przyczyni się do innego spojrzenia na zjawisko radiestezji, z jednoznaczną korzyścią dla tej dziedziny.

Zapraszam do zapoznania się z treścią książki.

Tomasz SitkowskiPODSTAWY TEORII RADIESTEZJI MENTALNEJ

Wprowadzenie

Zanim przejdziemy do właściwego rozpatrywania wyobrażeń na temat radiestezji mentalnej, spróbujmy omówić niektóre zagadnienia związane z tym tematem.

Pierwszym takim problemem jest sama definicja radiestezji. Możemy ją uznać za metodę poznawania rzeczywistości w specjalny, pozazmysłowy sposób oraz rozwiązywania w nieświadomy sposób różnych problemów. Radiestezja przetwarza docierające do nas bodźce fizyczne oraz psychiczne i przetwarza je na ruchy różdżki i wahadełka.

Na początku spróbujmy zastanowić się nad tym, co tak naprawdę oddziałuje na nas w pozazmysłowy sposób. Na początku powstania pojęcia radiestezja czynnik ten określano jednoznacznie jako „promieniowanie”. Później zaczęto posługiwać się innymi nazwami, jak na przykład „wibracje”. Współcześnie zaczęto coraz to częściej używać określenia „energie”.

Powyższe świadczy o tym, że tak naprawdę w radiestezji do tej pory zupełnie nie wiemy, jaka jest prawdziwa natura oddziaływań radiestezyjnych oraz w jaki sposób się one realizują. Mamy świadomość, że istnieje coś, co na nas oddziałuje i co możemy wykryć za pomocą różdżki i wahadła. Brak wiedzy na ten temat wynika z natury dziedziny radiestezji, określanej jako oddziaływania pozazmysłowe. Ze względu na to, że nie mamy ani zmysłów, ani receptorów do odbioru tych tajemniczych oddziaływań, trudno mieć konkretną wiedzę na temat radiestezji. W tym właśnie momencie możemy dojść do najważniejszego wniosku, że nasza wiedza na temat tej dziedziny wynika nie z faktów, a z naszej interpretacji oraz wyobrażeń, powstałych w celu wyjaśnienia zachodzących zjawisk przy posługiwaniu się różdżką i wahadłem.

Dlatego też powinniśmy zdawać sobie dokładnie sprawę z tego, że duża część poważnych dyskusji na temat radiestezji jest niczym innym, jak żonglowaniem różnego rodzaju pojęciami i wyobrażeniami, które sami przedtem stworzyliśmy.

Następnym bardzo ważnym problemem jest zagadnienie występowania dwóch różnych modeli radiestezji. W szeregu książek i kursów na temat radiestezji przedstawiany jest zazwyczaj tylko jeden model tej dziedziny. Chodzi mianowicie o radiestezję mentalną. Często przemilczana jest w ogóle możliwość występowania jeszcze jednego modelu, tak zwanej radiestezji fizycznej. W związku z tym prawdopodobnie duża część radiestetów zna tylko jedną stronę medalu i nie wyobraża sobie, że może istnieć jeszcze jeden, odmienny model radiestezji. Przedstawmy zatem oczywistą prawdę, że w radiestezji możemy wyróżnić jej dwa zupełnie odmienne modele, oparte na metodzie mentalnej i fizycznej.

Radiestezja mentalna, której analizą będziemy się zajmować, zakłada, że ruch wahadła i różdżki powstaje wyłącznie w wyniku sterowania naszych odruchów za pomocą podświadomości. Bez zgody oraz decyzji podświadomości nie ma prawa powstać żaden ruch przyrządów radiestezyjnych. Nie dopuszcza się przy tym żadnej innej możliwości powstawania ruchów przyrządów. Jest to pośrednia metoda pracy, ponieważ wszelkie decyzje zależą wyłącznie od pośrednictwa naszego umysłu nieświadomego. Tego rodzaju radiestezja często przedstawiana jest jako jedynie możliwy model.

Radiestezja fizyczna zakłada, że ruchy wahadła i różdżki w rękach radiestety mogą powstawać w sposób naturalny, w wyniku oddziaływania na nasz organizm bodźców fizycznych z otoczenia. Za przyczynę tych ruchów uznaje się wyłącznie taki rodzaj oddziaływania, który doprowadza do podrażnienia tkanek pobudliwych naszego organizmu, co w następstwie powoduje mimowolne skurcze mięśni ręki i powstanie w naturalny sposób ruchów przyrządów. Jest to bezpośrednia metoda badawcza, ponieważ zależy od naturalnych reakcji naszego organizmu, a nie od pośredniego sterowania odruchów przez umysł.

Podstawowe zasady radiestezji mentalnej

Metoda mentalna w radiestezji określa sposób reakcji radiestety na oddziałujące na niego bodźce, w wyniku sterowania ruchem różdżki i wahadła za pomocą naszej podświadomości, nazywanej również umysłem nieświadomym.

Ten rodzaj radiestezji związany jest nierozerwalnie z pojęciem podświadomości. Pojęcie to zostało utworzone na podstawie prac badawczych lekarzy, psychologów, psychiatrów, takich jak Freud, Janet oraz Jung. W dziedzinie psychotroniki duży wpływ na popularyzację tego pojęcia wywarły zapewne prace pisarza Longa na temat Huny.

Uznaje się, że nasz mózg posiada pewien rodzaj filtru, który klasyfikuje wszystkie odbierane przez nas bodźce i wiadomości. Najbardziej potrzebne dla naszego bezpośredniego życia wiadomości kierowane są od razu do tak zwanego umysłu świadomego, natomiast wszelkie pozostałe do umysłu nieświadomego. Stąd podświadomość uznawana jest za niewyczerpalny zbiór wszelkiego rodzaju wiadomości, które dostały się do niej w różny sposób, w sposób bezpośredni z otoczenia lub zostały wyparte z naszej świadomości. Uważa się, że wiadomości ukryte w umyśle nieświadomym można wydostać z niego w wyniku różnych technik relaksacji i medytacji.

Na tej podstawie bazuje metoda radiestezji mentalnej.

W podstawowych założeniach metody uznaje się, że uzyskiwane w radiestezji ruchy różdżki lub wahadła mogą być powodowane i sterowane wyłącznie przez nasz umysł nieświadomy. Praktycznie ruchy przyrządów radiestezyjnych mogą powstać jedynie w wyniku polecenia naszej podświadomości, po wcześniejszym zadaniu do niej pytania mentalnego. Uznaje się, że ruchy przyrządów radiestezyjnych nie mogą powstawać same, a jedynie na podstawie kierowniczej roli podświadomości.

Na podstawie przekonań istniejących w założeniach radiestezji mentalnej uważa się, że nasz umysł nieświadomy dysonuje własnościami odbioru i rozpoznawania oddziałujących na nas fizycznych i psychicznych bodźców, może analizować i oceniać ich działanie oraz przekazywać nam informacje na temat tej oceny, za pomocą odpowiedniego kodu ruchów różdżki i wahadła.

Uważa się również, że istnieje rzeczywista i realna możliwość porozumienia z niedostępnym zazwyczaj dla nas umysłem nieświadomym. Aby uzyskać możliwość takiego porozumienia, potrzebna jest specjalna procedura postępowania. Na potrzeby kontaktu z podświadomością utworzona została specjalna procedura postępowania nazywana umową mentalną.

W procedurze umowy mentalnej możemy wyróżnić następujące punkty i etapy:

• Orientacja mentalna – jest to dokładne ustalenie celu podejmowanych badań radiestezyjnych, np. wyszukiwanie „żył wodnych”, wykonanie diagnozy terapeutycznej, określenie doboru lekarstw lub żywności itp.

• Nastawienie mentalne – to świadome ukierunkowanie wrażliwości odbioru bodźców na selektywny wybór tylko jednego rodzaju oddziaływania (promieniowania) oraz tylko na jeden oddziałujący na nas obiekt. Przed badaniem musimy wypowiedzieć niezbędną formułkę, na przykład: „pragnę być uczulony wyłącznie na promieniowanie (oddziaływanie)... np. radiacji wodnej”.

• Konwencja mentalna – jest etapem, na którym dokonujemy ustalenia, w jaki sposób ma działać podświadomość. Czynność tę możemy przyrównać do opracowania recepty lub napisania odpowiedniego programu dla pracy naszego biologicznego komputera.

Programujemy nasz umysł w zakresie, na co i w jaki sposób ma reagować. Należy bacznie zwrócić uwagę na to, że od tego momentu podświadomość będzie działała tylko w ten sposób, jak została przez nas zaprogramowana, niezależnie od innych, równocześnie oddziałujących na nas bodźców, które nie będą dostrzegane przez wgrany do naszego mózgu program.

Rysunek 1. Ruch wahadła w prawo lub oscylujący prostopadle do radiestety oraz wybicie różdżki do góry oznacza każdą odpowiedź twierdzącą na – TAK, DOBRZE, ZDROWO.

Często takie działanie nazywamy „twórczą wizualizacją”. Tak więc wyobrażamy sobie jakąś sytuację i programujemy się na to, aby nasz umysł działał według ustalonego przez nas programu.

Porozumienie z podświadomością realizowane jest przez zadawanie do niej pytań przez radiestetę oraz na oczekiwaniu odpowiedzi, w postaci ustalonego z góry kodu ruchu różdżki lub wahadła¹.

• Programowanie kodu ruchów wahadła i różdżki – Zazwyczaj dokonujemy następujących ustaleń na temat powstawania ruchu wahadła lub różdżki.

• Nieregularne i nieskoordynowane ruchy wahadła lub ich brak mogą oznaczać odpowiedź podświadomości: „nie wiem” lub „nie chcę nic na ten temat odpowiedzieć”.

Rysunek 2. Ruch wahadła w lewo lub oscylujący poziomo, równolegle do radiestety oraz wybicie różdżki do dołu oznacza każdą odpowiedź negatywną na – NIE, ŹLE, NIEZDROWO.

• Pytanie mentalne – jest sposobem nawiązania kontaktu świadomości z podświadomością. Radiesteta zadaje pytanie do podświadomości, aby zaznajomiła się z przedstawionym jej problemem oraz rozwiązała go i udzieliła odpowiedzi za pomocą ustalonego wcześniej kodu ruchu wahadła. Pytania należy zadawać w krótkiej i jednoznacznej formie, która umożliwi właściwą odpowiedź na TAK lub NIE. Niedopuszczalne są pytania sformułowane tak, że nie można dać na nie jednoznacznej odpowiedzi. Na przykład, czy stoję na „żyle wodnej”, czy też nie stoję? Poprawnie zadane pytanie powinno zawierać tylko jeden człon poprzedniego, w tym przypadku powinno być następujące: czy stoję na „żyle wodnej”?