MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
Radość Miłości - ebook
Interpretacja adhortacji „Amoris laetitia” budzi ogromne emocje. Czy osoby po rozwodach żyjące w nowych związkach mogą przystąpić do komunii czy nie? Przyjaciel Franciszka rozjaśnia tę kwestię.
Spis treści
Słowo wstępne - ks. Adam Boniecki MIC
Od autora
Prezentacja doktryny Kościoła odnośnie do małżeństwa i rodziny
Duszpasterskie podejście Kościoła do osób, które znalazły się w sytuacji nieuregulowanej
Subiektywne czy też wynikające ze świadomości uwarunkowania konkretnych osób znajdujących się w sytuacjach nieuregulowanych oraz wynikający z tego problem dopuszczania ich do sakramentu pokuty i Eucharystii
Relacja pomiędzy doktryną i normą ogólną a sytuacją konkretnych osób
Integracja, czyli uczestnictwo w życiu oraz posłudze Kościoła osób o nieuregulowanej sytuacji
Hermeneutyka osoby u papieża Franciszka
Doktryna ruszyła - Artur Sporniak
| Kategoria: | Wiara i religia |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-65610-06-5 |
| Rozmiar pliku: | 1,3 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Słowo wstępne
Ks. Adam Boniecki MIC
Adhortacja papieża Franciszka „Amoris laetitia”, a mówiąc ściśle: jej ósmy rozdział, wzbudziła kontrowersje, by nie rzec: kontestację. Nawet kardynałowie – Amerykanin Raymond Leo Burke, Niemcy Walter Brandmüller i Joachim Meisner oraz Włoch Carlo Caffarra – wystosowali list do Kongregacji Nauki Wiary, potem opublikowany, w którym wyrazili wątpliwości co do zawartej w adhortacji (właśnie w ósmym jej rozdziale) nauki o możliwości rozgrzeszenia i dopuszczenia do Komunii Świętej osób, które mając zawarty ważnie związek małżeński żyją z inną osobą i współżyją z nią seksualnie. Czterej purpuraci niedwuznacznie dają do zrozumienia, że ich zdaniem papież w tej kwestii niebezpiecznie odszedł od tradycyjnego nauczania Kościoła. Niepokoje tych kardynałów prawdopodobnie podziela jeszcze wielu ludzi Kościoła.
W tej atmosferze ważnym wydarzeniem stała się niewielka książeczka, której polski przekład oddajemy właśnie do rąk naszych czytelników. Według zamiaru autora, kardynała Francesca Coccopalmeria, przewodniczącego Papieskiej Rady Tekstów Prawnych, ma ona być przewodnikiem po lekturze owego ósmego rozdziału adhortacji. Wydana w papieskiej Libreria Editrice Vaticana, spotkała się z ogromnym zainteresowaniem. Niemal natychmiast wyczerpana, wymagała szybkiego dodruku. Autorowi i wydawcy dziękujemy za zgodę na jej publikację w „Tygodniku Powszechnym”.
Kard. Coccopalmerio jest nie tylko wybitnym znawcą prawa kanonicznego, lecz jako taki został powołany przez Benedykta XVI na stanowisko szefa dykasterii, która jako jedyna jest upoważniona do autentycznej interpretacji prawa kościelnego. Przypomnijmy, że specyfiką tego prawa jest zakorzenienie w teologii, tak więc jego interpretacja znacznie wykracza poza granice semantyki jurydycznej. Książka nie jest dokumentem urzędowym, jednak funkcja pełniona przez jej autora i to, że ukazała się ona w wydawnictwie Stolicy Apostolskiej, wyróżnia ją spośród innych opracowań.
Kardynał w sposób przystępny, posługując się znakomicie dobranymi, kluczowymi fragmentami papieskiego dokumentu, przedstawia zawartą w nim myśl papieża Franciszka. Już samo to jest ważne, bo – sądząc po różnych, nie tylko dziennikarskich komentarzach – myśl ta nie zawsze bywa odczytywana właściwie. Ale jest tu coś więcej. Po lekturze całości, a zwłaszcza po uważnym przeczytaniu ostatniego rozdziału („Hermeneutyka osoby u papieża Franciszka”), będącego rodzajem podsumowania, odkrywamy, że teraz lepiej rozumiemy nie tylko adhortację, ale samego papieża i jego pontyfikat.
Adhortacja w najmniejszym stopniu nie podważa nauki o nierozerwalności małżeństwa, lecz wychodząc poza ramy myślenia czysto jurydycznego stawia Kościół przed pytaniem, czy na pewno i czy zawsze wolą Chrystusa jest to, by osoby znajdujące się w sytuacji niezgodnej z prawem były wykluczone ze wspólnoty eucharystycznej. Pamiętam czasy, kiedy chodzący po kolędzie ksiądz omijał drzwi ludzi żyjących w związkach niesakramentalnych, a „porządne katolickie rodziny” zrywały stosunki z osobami żyjącymi bez „ślubu kościelnego”. To się zmienia: Jan Paweł II wyraźnie powiedział osobom żyjącym w takich związkach, że choć nie są w porządku, nie oznacza to wykluczenia z Kościoła. A papież Franciszek jest przekonany, że w pewnych przypadkach trzeba – w duchu ewangelicznej zasady niewykluczania – pójść dalej. Papież, jak przed laty Sobór Watykański II, przypomina, że jeszcze nie wszystko z testamentu Jezusa zostało w pełni odczytane.
I tak kardynał Coccopalmerio pomaga nam zrozumieć papieża Franciszka, a papież Franciszek pomaga nam zrozumieć Jezusa.
Ks. Adam Boniecki MICOd autora
Rozdział ósmy posynodalnej adhortacji apostolskiej „Amoris laetitia” ma znaczący tytuł: „Towarzyszyć, rozpoznać i włączyć to, co kruche”. To część niezbyt obszerna, składająca się z dwudziestu dwóch akapitów (nr. 291-312), ale treściowo gęsta, a w związku z tym przysparzająca sporych trudności podczas analizy i próby zrozumienia. Dodajmy jeszcze zauważalny brak wewnętrznego zorganizowania, czyli nie zawsze uporządkowaną kolejność podejmowanych zagadnień.
Traktowano ten rozdział niezbyt przychylnie albo co najmniej z rezerwą, czy to z powodu treści, czy formy. Podchodzono do niego z ostrożnością, nie poddawano zbyt dokładnym badaniom ani uważnej i analitycznej egzegezie. Mam nadzieję, że zaprezentowane na tych stronach skrupulatne podejście do cennego tekstu rozdziału ósmego pozwoli dotrzeć do jego bogatego przesłania doktrynalnego i duszpasterskiego.
Ks. Adam Boniecki MIC
Adhortacja papieża Franciszka „Amoris laetitia”, a mówiąc ściśle: jej ósmy rozdział, wzbudziła kontrowersje, by nie rzec: kontestację. Nawet kardynałowie – Amerykanin Raymond Leo Burke, Niemcy Walter Brandmüller i Joachim Meisner oraz Włoch Carlo Caffarra – wystosowali list do Kongregacji Nauki Wiary, potem opublikowany, w którym wyrazili wątpliwości co do zawartej w adhortacji (właśnie w ósmym jej rozdziale) nauki o możliwości rozgrzeszenia i dopuszczenia do Komunii Świętej osób, które mając zawarty ważnie związek małżeński żyją z inną osobą i współżyją z nią seksualnie. Czterej purpuraci niedwuznacznie dają do zrozumienia, że ich zdaniem papież w tej kwestii niebezpiecznie odszedł od tradycyjnego nauczania Kościoła. Niepokoje tych kardynałów prawdopodobnie podziela jeszcze wielu ludzi Kościoła.
W tej atmosferze ważnym wydarzeniem stała się niewielka książeczka, której polski przekład oddajemy właśnie do rąk naszych czytelników. Według zamiaru autora, kardynała Francesca Coccopalmeria, przewodniczącego Papieskiej Rady Tekstów Prawnych, ma ona być przewodnikiem po lekturze owego ósmego rozdziału adhortacji. Wydana w papieskiej Libreria Editrice Vaticana, spotkała się z ogromnym zainteresowaniem. Niemal natychmiast wyczerpana, wymagała szybkiego dodruku. Autorowi i wydawcy dziękujemy za zgodę na jej publikację w „Tygodniku Powszechnym”.
Kard. Coccopalmerio jest nie tylko wybitnym znawcą prawa kanonicznego, lecz jako taki został powołany przez Benedykta XVI na stanowisko szefa dykasterii, która jako jedyna jest upoważniona do autentycznej interpretacji prawa kościelnego. Przypomnijmy, że specyfiką tego prawa jest zakorzenienie w teologii, tak więc jego interpretacja znacznie wykracza poza granice semantyki jurydycznej. Książka nie jest dokumentem urzędowym, jednak funkcja pełniona przez jej autora i to, że ukazała się ona w wydawnictwie Stolicy Apostolskiej, wyróżnia ją spośród innych opracowań.
Kardynał w sposób przystępny, posługując się znakomicie dobranymi, kluczowymi fragmentami papieskiego dokumentu, przedstawia zawartą w nim myśl papieża Franciszka. Już samo to jest ważne, bo – sądząc po różnych, nie tylko dziennikarskich komentarzach – myśl ta nie zawsze bywa odczytywana właściwie. Ale jest tu coś więcej. Po lekturze całości, a zwłaszcza po uważnym przeczytaniu ostatniego rozdziału („Hermeneutyka osoby u papieża Franciszka”), będącego rodzajem podsumowania, odkrywamy, że teraz lepiej rozumiemy nie tylko adhortację, ale samego papieża i jego pontyfikat.
Adhortacja w najmniejszym stopniu nie podważa nauki o nierozerwalności małżeństwa, lecz wychodząc poza ramy myślenia czysto jurydycznego stawia Kościół przed pytaniem, czy na pewno i czy zawsze wolą Chrystusa jest to, by osoby znajdujące się w sytuacji niezgodnej z prawem były wykluczone ze wspólnoty eucharystycznej. Pamiętam czasy, kiedy chodzący po kolędzie ksiądz omijał drzwi ludzi żyjących w związkach niesakramentalnych, a „porządne katolickie rodziny” zrywały stosunki z osobami żyjącymi bez „ślubu kościelnego”. To się zmienia: Jan Paweł II wyraźnie powiedział osobom żyjącym w takich związkach, że choć nie są w porządku, nie oznacza to wykluczenia z Kościoła. A papież Franciszek jest przekonany, że w pewnych przypadkach trzeba – w duchu ewangelicznej zasady niewykluczania – pójść dalej. Papież, jak przed laty Sobór Watykański II, przypomina, że jeszcze nie wszystko z testamentu Jezusa zostało w pełni odczytane.
I tak kardynał Coccopalmerio pomaga nam zrozumieć papieża Franciszka, a papież Franciszek pomaga nam zrozumieć Jezusa.
Ks. Adam Boniecki MICOd autora
Rozdział ósmy posynodalnej adhortacji apostolskiej „Amoris laetitia” ma znaczący tytuł: „Towarzyszyć, rozpoznać i włączyć to, co kruche”. To część niezbyt obszerna, składająca się z dwudziestu dwóch akapitów (nr. 291-312), ale treściowo gęsta, a w związku z tym przysparzająca sporych trudności podczas analizy i próby zrozumienia. Dodajmy jeszcze zauważalny brak wewnętrznego zorganizowania, czyli nie zawsze uporządkowaną kolejność podejmowanych zagadnień.
Traktowano ten rozdział niezbyt przychylnie albo co najmniej z rezerwą, czy to z powodu treści, czy formy. Podchodzono do niego z ostrożnością, nie poddawano zbyt dokładnym badaniom ani uważnej i analitycznej egzegezie. Mam nadzieję, że zaprezentowane na tych stronach skrupulatne podejście do cennego tekstu rozdziału ósmego pozwoli dotrzeć do jego bogatego przesłania doktrynalnego i duszpasterskiego.
więcej..
