Rewolucja pokojowa - ebook

Przedmowa

Ład i porządek, które panują od niewielu zresztą lat w Portugalii, słusznie i powszechnie są przypisywane pracy, wiedzy i doświadczeniu dr. Oliveiry Salazara, profesora uniwersytetu w Coimbre, ministra skarbu od 1928 roku, a ponadto prezesa rady ministrów od 1933 roku.

Prof. O. Salazar będąc powołany do rządów nie olśniewał swego społeczeństwa rewelacyjnym programem, ani rewelacyjnymi obietnicami.

Praca jego dała jednak niespodziewane rezultaty. Dzięki niej zwiększyło się bogactwo materialne Narodu portugalskiego i pogłębiło się jego życie duchowe. Państwo wzmogło swoją powagę polityczną i ugruntowało swój ustrój. Stało się tak dlatego, że obecny szef rządu Portugalii, przystępując do realizowania swych zamierzeń, reprezentował nie tylko silną wolę i zdecydowanie, poparte doświadczeniem i głęboką wiedzą, lecz ponadto miłość prawdy i poczucie rzeczywistości.

To już jest bardzo wiele. Szczególnie gdy uświadomimy sobie, że siła, na której opierał się dr Salazar, tkwiła w nim samym, a wyrastała z mocy niezniszczalnej – z wiary w Boga.

Wierząc w Opatrzność, pełen szacunku dla człowieka, przeprowadzał reformy gospodarcze, polityczne i społeczne. Nie powodował się doraźnym celem poprawy dobrobytu jednostki, klasy, czy wzrostu potęgi Państwa, lecz przede wszystkim dążeniem do udoskonalenia człowieka, rodziny i Narodu przez pogłębienie i spotęgowanie życia wewnętrznego.

Materialistyczne założenia naszej epoki nakazują myśleć raczej wyłącznie kategoriami gospodarczymi. W ten sposób jednak nie jest możliwe osiągnięcie pozytywnych rezultatów na polu działań społecznych. A nawet, bodajże, słuszne jest twierdzenie, że myślenie jedynie gospodarcze eliminuje wprost wszelką myśl społeczną. Jeżeli jednak ten sposób rozumowania zawiera w sobie sporo prawdy, to równocześnie niesie za sobą wiele niebezpieczeństw.

Niebezpieczeństwa te kryją się przede wszystkim w tej wielkiej niewiadomej, jaką jest interpretacja pojęcia myśleń i działań społecznych.

Pojęcie to może być i nadmiernie ograniczone i chorobliwie rozszerzone.

Społecznikowi grozi ugrzęźnięcie w poszczególnych reformach ustawodawstwa pracy, ubezpieczeń pracowniczych, czy choćby budownictwa robotniczego, przesłaniających inne, niemniej ważne zadania, których zaniedbanie zniszczy skuteczność już przeprowadzonych reform.

Wojownik skłonny jest widzieć dobro społeczne przede wszystkim w silnej armii, rozbudowanym przemyśle wojennym i odpowiednio zorganizowanym rolnictwie. Wspomnienie klęski i tryumfów wojen minionych czasów kształtują jego wizję przyszłości, jawi ona mu się jako refleks przewidywanych konfliktów zbrojnych.

Ekonomista, zapatrzony w tablice statystyczne określające dochód społeczny jednostki, sumę bogactwa narodowego, lub zapas złota w skarbcu, błądzi, gdy tylko w tych zmiennych pozycjach widzi istotę interesu społecznego.

Polityk, pochłonięty jedynie żądzą stworzenia imperialistycznej potęgi swego państwa gotów jest uznać i usprawiedliwić każdy czyn, który będzie sprzyjał jego planom. Gotów jest zużytkować każde hasło i usunąć wszelkie przeszkody, które, w jego oczywiście mniemaniu, mogłyby stawać w poprzek absolutnej supremacji Państwa. Na tym polu od dawien dawna dochodzi do walk władców z religią; na tym tle rodzą się ideologie rasistowskie, wytwarzają się kasty i elitaryzmy. Chociaż taka polityka racji stanu poszczycić się może nieraz i pięknymi hasłami i pociągającymi wynikami, to jednak obciąża ją zazwyczaj obłuda i kłamstwo, gangrenujące duszę narodu, a na takim fundamencie wzniesione budowle nie wytrzymują próby czasu, krytyki sumienia i rozumu. Taki mąż stanu zbyt często ulega nakazom chwili, warunkującym powodzenie jego dalszych planów i poświęca doraźnym względom taktycznym bezcenne i trwałe wartości moralne, gospodarcze i socjalne społeczeństwa.

Nakazy chwili nie powodowały nigdy zmiany kierunku głównego, jaki wytknął dla swej pracy dr Salazar.

Dzieło swe rozpoczął od uporządkowania budżetu państwa. Praca ta bynajmniej nie zawęziła zakresu jego równoczesnych wielkich reform w dziedzinie społecznej i politycznej. Wzmocnił on siłę finansową państwa, pomnożył bogactwo narodu i dochód jednostki, stworzył rzeczywiste podstawy dla rozwoju siły zbrojnej, podniósł autorytet państwa wewnątrz i na zewnątrz, a równocześnie nie tylko nie zniszczył inicjatywy prywatnej, lecz znakomicie pobudził jej twórczość.

Doszedł do rządów bez łamania ustaw i wykonywał je zgodnie z prawem, nie uciekał się nigdy do gwałtu, kłamstwa i siły.

Uznanie i szacunek dla swej osoby w kraju i na całym święcie zdobył i ugruntował niezaprzeczalnymi wartościami pracy i charakteru.

Zdzisław Grabski

Antonio de Oliveira Salazar 1889-1970ROZDZIAŁ I Warunki Reformy Finansowej

Oto pierwsze słowa jakie Salazar skierował do ludności Portugalii. Zostały one wypowiedziane w sali Prezydium Rady Ministrów dnia 27 kwietnia 1928 r. w chwili objęcia przez niego Ministerstwa Skarbu. W tym krótkim przemówieniu wyłożone zostały główne zasady reformy finansowej, której skutki dziś wywołują ogólny podziw.

Narzuca się pytanie, co stanowi tajemnicę tego dzieła odrodzenia i jak można było przekształcić budżet, będący przez tyle lat przykładem chaosu, w budżet mogący służyć za wzór ładu. Przemówienie Salazara odpowiada na powyższe pytania i wykazuje prostotę środków, przy których pomocy udało mu się zwalczać zło, zdawałoby się, nieuleczalne.

W chwili tej, którą wy Panowie, moi znakomici koledzy i przyjaciele tak licznie tutaj zebrani, zechcieliście uczynić szczególnie uroczystą, powiem tylko słów kilka...

Dziękuję Panu, Panie Premierze, że zechciał Pan, wraz z całą Radą Ministrów, powierzyć mi tekę Ministra Skarbu, jak również dziękuję za uprzejme słowa, które raczył Pan do mnie skierować.

Generał Vincente de Freitas.

Niech mi Pan nie dziękuje za to, że przyjąłem ten Urząd. Wymaga to ode mnie tak wielkiej ofiary, jakiej nie zgodziłbym się ponieść dla nikogo, gdyby powodowała mną tylko zwykła uprzejmość lub wdzięczność. Robię to dla mego kraju z poczucia obowiązku, który spełniam na zimno z całym spokojem i rozwagą.

Nie podjąłbym się tego ciężkiego zadania, gdybym nie był pewien, że działalność moja może być co najmniej pożyteczna i że stworzono mi warunki potrzebne dla skutecznej pracy. Obecność Panów świadczy, że Rada Ministrów wykazała całkowitą jednomyślność poglądów na ten temat, że zgodziła się na ścisłą współpracę ze mną jako Ministrem Skarbu i że nawet w pewnych wypadkach gotowa jest odsunąć inne zagadnienia dla rozwiązania tego, które jest najważniejsze w chwili obecnej: zagadnienia finansów. Metoda naszej pracy sprowadza się do czterech punktów:

a) Każdy minister zobowiązuje się ograniczyć i zorganizować swoje urzędy, nie przekraczając sumy, która mu zostanie przyznana przez ministerstwo skarbu;

b) Zarządzenia, wydawane przez poszczególne ministerstwa i mające bezpośredni wpływ na dochody lub wydatki państwa, będą uprzednio omówione i uzgodnione z ministerstwem skarbu;

c) Ministerstwo Skarbu może przeciwstawić się wszelkiemu podniesieniu wydatków bieżących lub wydatków na roboty publiczne, jeżeli nie były dokonane uprzednio nieodzowne operacje kredytowe;

d) Ministerstwo skarbu zobowiązuje się współpracować z poszczególnymi ministerstwami w celu opracowania zarządzeń w sprawie redukcji wydatków lub pobierania dochodów, ażeby można je było zorganizować, w miarę możliwości, według jednolitych zasad.

Te surowe zasady, które będą podstawą naszej wspólnej pracy, wskazują na niezłomną wolę uporządkowania raz na zawsze naszego życia finansowego, a wraz z nią – życia gospodarczego naszego kraju.

Oczywiście zwodnicza byłaby wiara, że warunki życia portugalskiego zmienią się, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. I znikome będą nasze osiągnięcia, jeśli kraj cały nie będzie gotów do złożenia koniecznych ofiar i nie będzie zdecydowany iść za mną z całym zaufaniem do mego rozumu i uczciwości – zaufaniem bezwzględnym, lecz spokojnym, bez przesadnych entuzjazmów i bez zwątpień.

Będę się starał zawsze wskazać drogę, jaką zamierzamy kroczyć, wyjaśniać przyczyny i znaczenie wszystkiego tego, co nie jest jasne same przez się: naród będzie miał do swej dyspozycji wszystkie elementy potrzebne do zrozumienia i oceny sytuacji.

Wiem dobrze, czego chcę i dokąd zdążam, lecz nie można żądać ode mnie, bym osiągnął cel w ciągu kilku miesięcy. Na razie niech naród bada, obserwuje, zapytuje, dyskutuje – i niech będzie gotów mnie słuchać, kiedy nadejdzie chwila, w której zacznę rozkazywać.

Działalność Ministerstwa Skarbu będzie miała w tym pierwszym okresie przygotowawczym charakter wyłącznie administracyjny; nie dostarczy ona dziennikowi urzędowemu motywu do szerokiej współpracy z rządem. Nie należy jednak sądzić, że milczenie jest jednoznaczne z bezczynnością.

Dziękuję wszystkim, którzy raczyli mnie zaszczycić swą obecnością w chwili objęcia przeze mnie urzędowania. Niech będą pewni, że będzie to dla mnie tytuł do chwały: doceniam sympatię, jaką mi okazują w mej pracy i będzie ona dla mnie jeszcze jednym bodźcem do spełnienia dzieła, którego się podejmuję.

27 kwietnia 1928 roku.ROZDZIAŁ XVIII Prawa wieczyste

Zapraszamy do zakupu pełnej wersji

Sprzedaż książki w Internecie:

www.multibook.pl

------------------------------------------------------------------------

Erik von Kuehnelt-Leddihn

Demokracja – opium dla ludu

Wierzysz, że demokracja to najlepszy system rządów, jaki stał się udziałem ludzkości? Wierzysz, że demokracja najlepiej broni twoich praw, jest sprawiedliwa, twój głos ma realne znaczenie, a ty masz wpływ na rzeczywistość polityczną? Jeśli tak uważasz to bezwzględnie musisz poznać pracę Demokracja – opium dla ludu, w której Autor poddaje system demokratyczny dogłębnej analizie. Książka jest o tyle niebezpieczna, że po jej lekturze Czytelnik już nigdy nie będzie patrzył na demokrację łaskawym okiem i pokładał w niej swoich nadziei na lepsze jutro.

Austriacki mistrz pióra z bezlitosną siłą rozbija w proch wszystkie fałsze i sofizmaty apologetów demokracji.

Prof. Jacek Bartyzel

Demokracja – opium dla ludu jest dowodem niezwykłej erudycji i świeżości spojrzenia autora.

Prof. Grzegorz Kucharczyk

Kuehnelt-Leddihn skutecznie budzi czytelnika z demokratycznego letargu.

Jerzy Wolak, „Polonia Christiana”

To, co wyróżnia pisarstwo Kuehnelta-Leddihna to styl, w którym profesorska uczoność miesza się z lekkim gawędziarskim tonem.

Tomasz Gabiś

Erik von Kuehnelt-Leddihn (1909-1999) – austriacki monarchista (legitymista), historyk idei, pisarz ipublicysta – to jedna z największych postaci dwudziestowiecznej myśli konserwatywnej. I to w wymiarze transatlantyckim. Jego twórczość pisarska i publicystyczna dostarczyła bowiem nieocenionej inspiracji intelektualnej dla powstającej po II wojnie światowej amerykańskiej myśli konserwatywnej (zwłaszcza jej tradycjonalistycznego skrzydła).

Książka do kupienia zarówno w wersji papierowej oraz jako ebook (format EPUB i MOBI).

Format: 125 x 195 mm, objętość: 180 str., okładka: miękka ze skrzydełkami

------------------------------------------------------------------------

Roberto de Mattei

Dyktatura relatywizmu

Marsz w kierunku totalitaryzmu rozkłada się na trzy etapy. Pierwszym jest negacja istnienia prawa i prawdy obiektywnej, czego konsekwencję stanowi zrównanie dobra i zła, grzechu i cnoty. Drugim – instytucjonalizacja dewiacji moralnych objawiająca się w przemianie prywatnej niegodziwości w publiczną cnotę. Trzecim wreszcie – wprowadzenie ostracyzmu społecznego i prawnej karalności dobra.

Do tego momentu właśnie doszliśmy. Żyjemy w społeczeństwie hołdującym swoistemu antydekalogowi, w którym dozwolone jest wszystko poza publicznym deklarowaniem wierności zasadom porządku naturalnego i chrześcijańskiego. Jest to zarazem ostatni moment, aby przeciwstawić się dyktaturze relatywizmu.

(fragment książki)

Roberto De Mattei (ur. 1948) jest wiceprezydentem Włoskiej Narodowej Rady Badań Naukowych, kieruje katedrą historii nowożytnej na Uniwersytecie Cassino. Ponadto jest założycielem i przewodniczącym Centrum Kulturalnemu Lepanto – stowarzyszenia katolików świeckich w obronie cywilizacji dziedzictwa chrześcijańskiego oraz redaktorem naczelnym prestiżowego włoskiego miesięcznika „Radici Christiane”. Autor wielu książek, w tym wydanej w Polsce biografii Plinia Corrêi de Oliveiry, pt. Krzyżowiec XX wieku. Prof. De Mattei specjalizuje się w historii Europy XVI i XX wieku, ze szczególnym uwzględnieniem idei religijnych i politycznych tego okresu. Jest autorem licznych publikacji, książek i artykułów naukowych przetłumaczonych na wiele języków.

Książka do kupienia zarówno w wersji papierowej oraz jako ebook (format EPUB i MOBI).

Format: 125 x 195 mm, objętość: 140 str., okładka: miękka ze skrzydełkami

------------------------------------------------------------------------

Grzegorz Kucharczyk

Russell Kirk (1918-1994). Biografia amerykańskiego konserwatysty

Poznaj panoramę amerykańskiej myśli konserwatywnej XX wieku ze szczególnym uwzględnieniem jednego z najważniejszych jej reprezentantów. Pasjonująca książka dla wszystkich miłośników amerykańskiej myśli konserwatywnej.

Czytając monografie wielkich pisarzy i myślicieli często – nazbyt często – odnosimy przykre wrażenie, że ich bohater oraz autor niezupełnie do siebie pasują. W wypadku książki Grzegorza Kucharczyka o Russellu Kirku jest zupełnie inaczej. Nie próbuje udowadniać czytelnikom, że „wie lepiej co autor chciał powiedzieć”, nie buduje sztucznego muru ze skomplikowanej metodologii przesłaniającej treść tego, co winno być poznane. Starannie i rzetelnie rekonstruuje konserwatywne przesłanie Kirka w taki sposób, że jednocześnie otrzymujemy w tle panoramiczny obraz konserwatyzmu amerykańskiego. I również z tego powodu książka Kucharczyka winna być lekturą obowiązkową.

Prof. Jacek Bartyzel

Poznański historyk prezentuje życie i dorobek konkretnej wybitnej postaci, ale robi to w szerokim kontekście. W gruncie rzeczy mamy tu panoramę sporów o amerykański konserwatyzm, a Kirk był ich znaczącym uczestnikiem. (...) Może Kucharczyk ma rację, kiedy pisze, że konserwatyzm w USA zaczynał swoje dzieje jako „nurt daleki od władzy, niemal antysystemowy”. Czy w takim razie w czasach spauperyzowanej liberalnej demokracji jest skazany na wieczną antysystemowość? To pytanie pozostaje otwarte.

Filip Memches, „Rzeczpospolita”

Książka do kupienia zarówno w wersji papierowej.

Format: 145 x 205 mm, objętość: 280 str., okładka: miękka ze skrzydełkami

------------------------------------------------------------------------

Największa księgarnia po Prawej stronie!

- • Książki niepoprawne politycznie
- • Łącznie ponad 2500 książek, filmów, czasopism, ebooków w ciągłej sprzedaży >
- • Tytuły trudno dostępne w innych księgarniach
- • Najniższe ceny na rynku
- • Szybka dostawa (Poczta Polska, kurier Siódemka, Paczkomaty InPost)
- • Darmowa wysyłka przy zamówieniu powyżej 200 zł przy przedpłacie na konto
- • Darmowa wysyłka do paczkomatu od 150 zł
- • Nieustające promocje i specjalne zniżki
- • Wysyłka do każdego zakątka świata
- • Możliwość odbioru osobistego na Żoliborzu w Warszawie

Specjalna oferta Wydawnictwa PROHIBITA – www.prohibita.pl

(ceny niższe od 10% do 50% od cen detalicznych)

Tel: 22 424 37 36, mail: [email protected]

Biuro księgarni:

ul. Rydygiera 7, pok. 39 (450 m. od północnego wyjścia ze stacji metra Dworzec Gdański), Warszawa.

Biuro czynne od poniedziałku do piątku w godzinach od 9:00 do 17:00, w czwartki d 9:00 do 19:00.