MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
Rodzina Sipa Maj - ebook
"Magiczny ogródek Majki i Kazika" to wzruszająca opowieść o sile rodzinnych więzi, dziecięcej wyobraźni i magii ukrytej w codziennych chwilach. W zbiorze znajdziemy ciepłe historie o wnukach odwiedzających dziadków, którzy z miłością i humorem towarzyszą im w zabawie, odkrywaniu świata i spełnieniu marzeń. To książka, która rozgrzewa serca i przypomina, że największa magia to miłość- ta najprostrza i najprawdziwsza.
| Kategoria: | Dla dzieci |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8414-439-8 |
| Rozmiar pliku: | 3,0 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Magiczny ogródek Babci Majki
Za siedmioma górami i siedmioma rzekami — a tak naprawdę tuż za rogiem, w zwyczajnym miasteczku o nazwie Chojnów, niedaleko Legnicy — znajdował się domek Babci Majki i Dziadka Kazika.
Przy tym domku rozciągał się magiczny ogródek Babci Majki, o którym szeptały dzieci w okolicy. Mówiono, że rosną w nim kwiaty spełniające życzenia, a stara huśtawka potrafi rozbujać się aż do chmur. W tym zaczarowanym miejscu każde spotkanie zamieniało się w bajkową przygodę, zwłaszcza gdy przyjeżdżały ukochane wnuki: Dominika, Szymon, Michałek i maleńka Nikolka.Niezwykła niedziela
Pewnej niedzieli cała rodzina wybrała się razem do kościoła. Szymon dumnie służył jako ministrant i lektor — stał przy ołtarzu w białej komży, czytając głośno Sowo Boże, a Babcia Majka patrzyła na Niego z czułością i dumą. Dominika siedziała grzecznie obok babci, przypominając sobie wszystkie rady, które od niej dostała. To właśnie dzięki babci tak dobrze się uczyła — Babcia Majka od najmłodszych lat pokazywała jej litery, czytała bajki na dobranoc i tłumaczyła trudne zadania, dzięki temu Dominika wyrastała na bardzo mądrą dziewczynkę. Dominika przypomniała sobie jak kiedyś, gdy była malutka, była z babcią i dziadkiem na mszy i w najmniej spodziewanym momencie, gdy panowała zupełna cisza, nagle rozległ się dziecięcy głosik Dominiki:
— Weź Sipę na ręce! — zawołała głośno.
Wszyscy w kościele odwrócili się zdumieni, a dziadkowie oniemieli z wrażenia. Po chwili jednak ksiądz i wierni uśmiechnęli się pod nosem — wszyscy zrozumieli, że mała Dominika po prostu powiedziała coś zabawnego, jak to dzieci potrafią. Babcia Majka przytuliła zmieszaną Dominikę i szepnęła ze śmiechem:
— Ciii, kochanie.
Opowiedziała o tym swoim bliskim. Ten drobny incydent rozładował poważną atmosferę i sprawił, że tego dnia uśmiech zagościł na twarzach wszystkich. Po mszy cała rodzina ruszyła do domu babci i dziadka. Gdy tylko przekroczyli próg zaczarowanego ogródka, powitał ich zapach kwitnących róż i dźwięk brzęczących pszczółek, które zdawały się nucić melodię. Słońce przygrzewało, a kolorowe motyle tańczyły nad rabatami pełnymi kwiatów. Dla wnuków to miejsce było jak inny świat — tutaj każdy czuł się beztrosko i radośnie.Zaczarowana huśtawka
Dzieci szybko pobiegły do ogrodu, Szymon zatrzymał się tam gdzie wisiała zaczarowana huśtawka — stara drewniana deseczka na sznurach, na której Babcia Majka huśtała niegdyś ich tatę i wujka, a potem każde z wnucząt. Huśtawka ta miała niezwykłą moc: tylko babcia potrafiła rozbujać ją tak wysoko i lekko, że dzieci czuły się, jakby frunęły. Szymon spojrzał błagalnie na babcię:
— Babciu, proszę, pohuśtaj mnie jak dawniej! — zawołał, aż oczy mu zabłysły na samo wspomnienie.
Babcia Majka zaśmiała się serdecznie:
— No dobrze, mój taekwondo mistrzu. Tylko trzymaj się mocno! — ostrzegła żartobliwie.
Choć Szymon urósł i był już silnym chłopcem (w końcu trenował taekwondo i należał nawet do kadry narodowej juniorów), dla babci wciąż był tym samym małym wnuczkiem, którego kiedyś wesoło huśtała. Chłopiec usiadł na huśtawce, ściskając mocno sznury. Babcia stanęła za nim i jednym zręcznym ruchem popchnęła huśtawkę. Deseczka najpierw poruszyła się wolno, ale z każdym kolejnym pchnięciem nabierała prędkości. Huśtawka bujała się coraz wyżej i wyżej. Szymon śmiał się głośno, kiedy jego stopy niemal sięgały sufitu. Tylko Babcia Majka mogła go tak rozbujać — nikt inny nie miał tyle odwagi i wprawy. Dla pozostałych wnuków był to magiczny widok. Szymon wyobrażał sobie, że z huśtawki dosięga chmur, że kopniakiem może strącić kawałek obłoku jak na treningu taekwondo. Mała Nikola klaskała w rączki, skacząc z radości na widok szybującego niemal jak ptak Szymona.
Za siedmioma górami i siedmioma rzekami — a tak naprawdę tuż za rogiem, w zwyczajnym miasteczku o nazwie Chojnów, niedaleko Legnicy — znajdował się domek Babci Majki i Dziadka Kazika.
Przy tym domku rozciągał się magiczny ogródek Babci Majki, o którym szeptały dzieci w okolicy. Mówiono, że rosną w nim kwiaty spełniające życzenia, a stara huśtawka potrafi rozbujać się aż do chmur. W tym zaczarowanym miejscu każde spotkanie zamieniało się w bajkową przygodę, zwłaszcza gdy przyjeżdżały ukochane wnuki: Dominika, Szymon, Michałek i maleńka Nikolka.Niezwykła niedziela
Pewnej niedzieli cała rodzina wybrała się razem do kościoła. Szymon dumnie służył jako ministrant i lektor — stał przy ołtarzu w białej komży, czytając głośno Sowo Boże, a Babcia Majka patrzyła na Niego z czułością i dumą. Dominika siedziała grzecznie obok babci, przypominając sobie wszystkie rady, które od niej dostała. To właśnie dzięki babci tak dobrze się uczyła — Babcia Majka od najmłodszych lat pokazywała jej litery, czytała bajki na dobranoc i tłumaczyła trudne zadania, dzięki temu Dominika wyrastała na bardzo mądrą dziewczynkę. Dominika przypomniała sobie jak kiedyś, gdy była malutka, była z babcią i dziadkiem na mszy i w najmniej spodziewanym momencie, gdy panowała zupełna cisza, nagle rozległ się dziecięcy głosik Dominiki:
— Weź Sipę na ręce! — zawołała głośno.
Wszyscy w kościele odwrócili się zdumieni, a dziadkowie oniemieli z wrażenia. Po chwili jednak ksiądz i wierni uśmiechnęli się pod nosem — wszyscy zrozumieli, że mała Dominika po prostu powiedziała coś zabawnego, jak to dzieci potrafią. Babcia Majka przytuliła zmieszaną Dominikę i szepnęła ze śmiechem:
— Ciii, kochanie.
Opowiedziała o tym swoim bliskim. Ten drobny incydent rozładował poważną atmosferę i sprawił, że tego dnia uśmiech zagościł na twarzach wszystkich. Po mszy cała rodzina ruszyła do domu babci i dziadka. Gdy tylko przekroczyli próg zaczarowanego ogródka, powitał ich zapach kwitnących róż i dźwięk brzęczących pszczółek, które zdawały się nucić melodię. Słońce przygrzewało, a kolorowe motyle tańczyły nad rabatami pełnymi kwiatów. Dla wnuków to miejsce było jak inny świat — tutaj każdy czuł się beztrosko i radośnie.Zaczarowana huśtawka
Dzieci szybko pobiegły do ogrodu, Szymon zatrzymał się tam gdzie wisiała zaczarowana huśtawka — stara drewniana deseczka na sznurach, na której Babcia Majka huśtała niegdyś ich tatę i wujka, a potem każde z wnucząt. Huśtawka ta miała niezwykłą moc: tylko babcia potrafiła rozbujać ją tak wysoko i lekko, że dzieci czuły się, jakby frunęły. Szymon spojrzał błagalnie na babcię:
— Babciu, proszę, pohuśtaj mnie jak dawniej! — zawołał, aż oczy mu zabłysły na samo wspomnienie.
Babcia Majka zaśmiała się serdecznie:
— No dobrze, mój taekwondo mistrzu. Tylko trzymaj się mocno! — ostrzegła żartobliwie.
Choć Szymon urósł i był już silnym chłopcem (w końcu trenował taekwondo i należał nawet do kadry narodowej juniorów), dla babci wciąż był tym samym małym wnuczkiem, którego kiedyś wesoło huśtała. Chłopiec usiadł na huśtawce, ściskając mocno sznury. Babcia stanęła za nim i jednym zręcznym ruchem popchnęła huśtawkę. Deseczka najpierw poruszyła się wolno, ale z każdym kolejnym pchnięciem nabierała prędkości. Huśtawka bujała się coraz wyżej i wyżej. Szymon śmiał się głośno, kiedy jego stopy niemal sięgały sufitu. Tylko Babcia Majka mogła go tak rozbujać — nikt inny nie miał tyle odwagi i wprawy. Dla pozostałych wnuków był to magiczny widok. Szymon wyobrażał sobie, że z huśtawki dosięga chmur, że kopniakiem może strącić kawałek obłoku jak na treningu taekwondo. Mała Nikola klaskała w rączki, skacząc z radości na widok szybującego niemal jak ptak Szymona.
więcej..
