Rozcierki z ziemi - ebook

immersja

czemu widzę biel jako rozbrojone światło

czemu nie wierzę w to co może wyrządzić pionowe słońce nadal jeszcze nie

czemu nie ma cienia pod powtórzonym niebem czerwień oranż czerwień

zapalenie dnia

czemu moment ciągnie wyczerpany ku jej ognisku czym jest odległość

jeśli nie masą nawarstwiającego się piasku – sięga już do brody

czemu nie dochodzi

do utonięcia nawet w całej jej rozległości

wędrówka ustaje

raz przez półksiężycowe zarośla potem przez wyśniony dźwięk

jakiejś autostrady w tle szelest

dokąd mknie jaszczurka czemu gorąc sepleni

zaklęcia czemu oczekuję

za skałami na ślady nocnych zwierząt na odbicie

dawnego ukochanego czemu mnie nie woła – czy on mnie nie zgubił

immersja

jak poruszałam się przez cały ten czas

nieruchoma gdy wiatr przesuwa piach

.

uszkodzenia

gdy przychodzi wieczór

mówią że skały wędrują

pustynia się wierci i wikła w kołdrę

budzi się

kobieta bez uszkodzeń szykuje się

na jednodniową wyprawę nie wlecze widziadeł

przez szmat mil

sama z migotaniem słońca i soli kamiennej

sama z rozległą siatkówką oka

ślepotą

bo kto patrzy w światło wie

były tam od zawsze

za zamkniętymi oczami cienie lakieru do metalu

.

migrena

wstąp w krwiobieg zastygające światło to światło

nurza się w bieli

kocioł błysków

punkt pulsuje plamą krajobraz

krzepnie mozaikowy zygzak

bólu głowy połowa czaszki

niech ktoś zakryje to słońce

niech ktoś zabierze te wirujące wonie

piłę tarczową

kiedy przychodzi

chwytaj się żeber

głosek z gardła strużyn drewna osadów

żółci

du-dum dum dum ten huk

rozdziera skórę nieba tryska z niej

kolor pochodny znieczulenie

i różowo pęka żelazista skała

i miedzią i purpurą śpiewa mi do snu

tykający kwarc

------------------------------------------------------------------------

Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki

------------------------------------------------------------------------Uwagi

Zarys tego tomu powstał w ramach artystycznego projektu badawczego Królewskiego Konserwatorium w Antwerpii (2019–2021), w ścisłym dialogu z pracami artystki audiowizualnej Jany Coorevits. Bardzo sobie cenię wspólną nam metaforę ciała i krajobrazu oraz wszystkie rozmowy na ten temat.

Wiersze „uszkodzenia” („beschadigingen”), „kondor” („gier”), „wnętrze kamienia” („het binnenste van een steen”) i „złodziej” („dief”) ukazały się w czasopiśmie „nY#46” (09/2021).

Wiersz „terra preta” został opublikowany wcześniej w zbiorze _Zwemlessen voor later_ (Uitgeverij Vrijdag, 2020).

„Ilsebill śni” jest zmienioną wersją cyklu „de vrouw van de visser droomt” („żona rybaka śni”), który ukazał się wcześniej w czasopiśmie „Het Liegend Konijn” (4/2018).