Ścieżki spełnionego życia - ebook

I

ZNACZENIE SŁOWA

Zanim ludzki umysł określił Go nazwą

– Źródło Jest –

Odwieczny Taniec Mądrości

Trwa.

Zamanifestowało się Życie.

Człowiek – uświadomiona materia – nazwał sam siebie.

Zamknął w dźwiękach trzech liter

zamysł geniuszu Życia:

DNA – TAO – BÓG.

Litery,

słowa –

magiczny, zewnętrzny świat,

żyjący własnym istnieniem.

Czas słów jest ograniczony.

Przemija wraz z emocjami życia.

Każde słowo otwiera równoległe światy

emocjonalnego rozumienia.

Dla jednych – wypo-wiedziane rodzi się z Poznania,

dla innych – pozostaje dźwiękiem własnych emocji.

Słowo jest pragnieniem,

zasłoną myśli,

iluzją zrozumienia,

matką nie-kończącej się rzeczywistości.

Słowo jest ograniczeniem,

pułapką wyobraźni i osobistych poglądów.

Wypowiedziane –

rozchodzi się echem,

aż wybrzmi jego znaczenie.

Odbija się po kątach,

zagląda do książek, licząc na przetrwanie.

Umacnia się zrywem paradygmatu.

Błąka się po bezdrożach naukowych dysput.

Uchwycone pragnieniem wiedzy,

mami iluzją zrozumienia.

Słyszę pustkę targowiska myśli.

W jej tle pojawia się Cisza –

głębia Nienazwanego.

Jego Naturą Jest Droga

– Stawanie się –

Droga Nienazwanego odsłania się

pragnącemu jedynie manifestacji Ciszy.

Zapalona świeca Ciszy

Płonie.

Jej Ogień Trwa

poza zgiełkiem myślo-kształtów.

Wije się, snując opowieści bez słów.

Któż może je usłyszeć?

Ja w Tobie? Czy Ty we mnie?

Chińska Księga Mądrości jest i pozostanie na długo ogromną inspiracją dla ludzkości. Pomysł zestawienia Tao Te Cing i Biblii Tysiąclecia ze współczesnością był nie lada wyzwaniem i przyniósł mi dużo satysfakcji. Gdy uchwyciłem kierunek i styl, postanowiłem podzielić się treścią z osobami bliskimi. Pokazywałem źródła i porównywałem je z własnymi przemyśleniami. W pewnym momencie poczułem się bardzo osamotniony. Pojąłem, że w pewnym sensie piszę sam dla siebie i jedynie wyrażam siebie. Przedstawiane treści nie mogą być dla wszystkich jednoznaczne, gdyż otaczającej rzeczywistości nie sposób określić jednoznacznymi słowami. Tym bardziej nie sposób opisać Absolutu, z którego rzeczywistość się wyłania. Słowa bywają zrozumiałe, jednak każdy pojmuje je we właściwy sobie sposób, stosownie do osobistych wyobrażeń i osądów.

Słowo jest odbiciem doświadczeń, ale nie jest doświadczeniem. To zlepek znaków bądź dźwięków, wiążących się umownie z jakimś aspektem rzeczywistości. Słowa opisują rzeczywistość, jednak rzeczywistością nie są. Doskonale obrazują to chińskie znaki, które dla wielu z nas są jedynie graficzną układanką symboli. Najbardziej czystą formą przekazu wydaje się sztuka, która nie posiada słów. Pisanie o Bogu jest niewykonalne, ponieważ wiedza i słowa są złudne. Czyjeś myśli i teorie to jedynie bardziej lub mniej interesujące punkty widzenia. Prawdę odnajdujemy w sobie poprzez osobiste doświadczenie i osobisty punkt widzenia.

W takim kontekście to, co piszę, mija się z celem. „Mija się z celem” oznacza – nie trafia do Celu. Wynika z tego, że także i teologia nie trafia do Celu. Jeżeli jednak coś nie trafia do celu, nie oznacza, że jest niepotrzebne. Cóż robilibyśmy bez książek, które tak często stawały się punktem zwrotnym w naszym życiu? Biorę się zatem do pisania, mając nadzieję, że poruszę tym zarówno swoje, jak i czyjeś serce.

Każde słowo, każda książka i każda teoria nabierają znaczenia dopiero wówczas, gdy przyjmowane są z dystansem. Gdy przesiewa je sito intuicji. Jedynie umysł zatopiony w Ciszy intuicji może połączyć się z Prawdą Absolutu, dlatego też Lao-Tzu rozpoczął swój przekaz od tego fundamentalnego zagadnienia.

Stoimy u wrót wielkich przemian. Rozpada się stary system, a my odkrywamy zakryte dotąd aspekty rzeczywistości. Przed nami wielkie zadania. Powinniśmy stworzyć nowe mechanizmy przekazu informacji, a zatem również i edukacji.

Podstawowym elementem jakości życia winien być dystans do odbieranych treści. Dystans do słowa wymaga umiejętności odnalezienia Prawdy w sobie.

Wniknij w to, co nie-wypowiedziane,

a uzyskasz dostęp do Prawdy.

Ścieżka spełnionego życia

Słowo może być odbiciem prawdy,

gdy kwestionujemy jego znaczenie.

Prawda znajduje się pomiędzy wierszami słów.II

RÓWNOWAGA PRZECIWIEŃSTW

Deszcz pada na bogatego i biednego.

Kamera chłodno obserwuje złodzieja i ofiarę.

Lustro jednakowo odbija obrazy:

nie oddziela bieli od czerni,

nie porównuje motyla z myszą,

nie wartościuje kształtów.

Jeżeli przyznam komuś rację,

komuś innemu ją odbieram.

Jeżeli coś określam jako piękne,

coś innego czynię brzydkim.

Jeżeli namiętnie oczekuję rezultatu,

umniejszam drogę do niego.

Bóg objawia się w bezkresie różno-rodności,

jednak różnorodność nie jest Bogiem.

Dobro i zło istnieje w świecie dualnym,

w trójwymiarowej przestrzeni emocjonalnego uwikłania.

Chwila obecna jest niepodzielna.

W Chwili obecnej,

na poziomie Tego, Który Jest,

nie ma osądów.

Emocje dobra i emocje zła są rozpuszczane

Mądrością Zrozumienia.

Na tej nie-tajemnicy

opiera się nasza Jedność.

„Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni”7.

Każdy osąd jest samo-osądem.

Opuszczam świat podziałów.

Wkraczam na Ścieżkę Nie-Poznawalnego.

Mędrzec postrzega fakty,

a rozumiejąc mechanizmy prawa wolnej woli,

Ufa,

że wszystko dąży do zjednoczenia.

Wie,

że każda istota posiada swój własny czas Poznania.

Mędrzec, trwając w milczącym umyśle,

Widzi

i nie ocenia.

Zatopiony w Ciszy równowagi,

czyni swoją wolę – nie czyniąc,

posiada – nie posiadając,

chwyta – puszczając.

Trwając w niepodzielności,

pyta – nie pytając:

Gdzie?

– Jesteś –

Każdy osąd, nienawiść, sprzeciw lub nawet zwykła niechęć tworzą w nas rozdwojenie. Wewnętrzne rozdwojenie rozbija energię, wysyłając ją w różnych kierunkach. Powstaje chaos na poziomie ciała, umysłu i Duszy. Rozdarci podziałami nie widzimy rzeczywistości takiej, jaka jest – żyjemy nie Widząc, nie Słysząc i nie Rozumiejąc. Aby nasze życie było spełnione, konieczne jest równoważenie przeciwieństw, a tym samym utrzymanie jednego kierunku energii życiowej.

Spróbujmy prześledzić, w jakich sferach życia wewnętrznego dokonujemy osądu, czyli podziału, tracąc równowagę, spokój i kompletność.

W życiu codziennym pragniemy głównie zadowolenia, poczucia bezpieczeństwa i akceptacji. Dzielimy w ten sposób świat na ten nam przychylny i ten wrogi, na dobry i zły. Goniąc za tym, co uznajemy za pozytywne, a uciekając przed negatywnym, mimowolnie tworzymy napięcie podziału. Podobnie dzieje się w skali globalnej. Dzielimy świat na dobry i zły, tworząc zalążki rywalizacji i konfliktów, a tym samym cierpienia.

Kolejne rozdarcie tworzymy, uznając siebie za istoty wyższe od otaczającej rzeczywistości. Uzurpujemy sobie prawo do modyfikacji genetycznych, produkcji zwierzęcej i wielu zmyślnych sposobów osiągania materialnych korzyści kosztem zwierząt. Uważając siebie za uprawnionych do dysponowania życiem i losem innych gatunków, nie zdajemy sobie sprawy, że istnieje ktoś lub coś, co z kolei nas uznaje za niższy gatunek. Żyjemy w systemie, który reżyseruje naszą rzeczywistość. System8 funkcjonuje na bazie naszego rozdwojenia, wprowadzając rywalizację i podziały. Na co dzień nie zdajemy sobie z tego sprawy, zajmując się głównie walką o przetrwanie, gdy jednak sobie to uświadomimy, jesteśmy zaskoczeni, odczuwając lęk i chęć odwetu. Powstaje trudne do opanowania kolejne rozdwojenie – podział na oni i my.

Wszelki osąd, rozdwojenie i związany z nim lęk niszczą szczęście i przeszkadzają w osiągnięciu spełnionego życia. Starajmy się za wszelką cenę zrozumieć, a tym samym równoważyć panujące w nas przeciwieństwa. Wielką sztuką jest Widzieć świat – jaki jest, ale nie uczestniczyć w nim emocjonalnym nastawieniem. Podstawą przebudzenia jest jasno-widzenie, czyli uświadomienie sobie, gdzie jestem i co dzieje się wokół, a przede wszystkim, co dzieje się we mnie. Opuszczam więc system, mówiąc: Wychodzę z matriksa, nie biorę w nim udziału. Patrzę lękowi prosto w oczy i mówię: Nie masz nade mną władzy! Odstąp! Powróć do swojego źródła! Gdy Zrozumiem, jak cenna jest darowana mi energia życiowa, nie będę trwonił jej, narażając na jakąkolwiek utratę.

Niewolnik w ciele nie musi być niewolnikiem w Duchu.

Nie jest istotne to, co mi się wydarza, lecz to, w jaki sposób reaguję na wydarzenia.

Pokój i wojna są we mnie.

Wojna jest wyborem rozdwojenia.

Pokój to wybór jedności, w równowadze przeciwieństw.

Przemiana świata, tak zwane rozdzielenie rzeczywistości, dotyczy każdego z nas. Cokolwiek chcę zmieniać w świecie, najpierw zmieniam w sobie. Dlatego nie roztrząsam i nie śledzę destrukcyjnych informacji. Zdejmuję z nich uwago-energię, a tym samym ich nie zasilam.

Podczas gdy walczymy z wiatrakami stworzonych przez siebie podziałów, Natura kroczy własną drogą. Natura nie wartościuje i nie dzieli. Jej droga to nieustanna progresja życia, a przede wszystkim wzrostu świadomości. Na podobieństwo odwiecznie działających sił Natury opowiadam się po stronie równowagi, czyli zjednoczenia w Miłości. Równo-waga przeciwieństw to traktowanie przeciwieństw na równi. Wybierając Drogę światła, nie wypieram ciemnej, lecz obydwie rozpoznaję i równoważę drogą Zrozumienia.

Staję obnażony przed światem, jednocząc przeciwieństwa.

Rodzę się na nowo z pustym dyskiem wyobrażeń i etyczno-moralnych wskazówek.

Rozluźniam wewnętrzne rozdarcie spowodowane chęcią bycia kimś innym.

Akceptuję siebie takim, jaki Jestem.

Skupiam się na tu i teraz, by w ten sposób skierować swoją energię na kreację wybranych przez siebie kierunków.

Ścieżka spełnionego życia

Mały osąd jest zalążkiem wielkiego podziału.

Równoważenie przeciwieństw

to Zrozumienie własnych emocji.

------------------------------------------------------------------------

7 Łk 6,37.

8 System to machina gospodarcza działająca za pomocą światowych korporacji, mediów, banków i większości podporządkowanych sobie rządów. System dzieli społeczeństwa (dziel i rządź) na zwolenników i przeciwników sztucznie spreparowanych problemów. Królują mass media, które programują umysły, dając gotowy obraz świata. Manipulacja dotyczy wszystkiego, włącznie z wiedzą naukową. Media utrzymują ludzi w ciągłym napięciu, podając spreparowane informacje, których celem jest przygotowanie do wprowadzania wcześniej zaplanowanych założeń. Znając skłonność ludzką do przyzwyczajenia, zmiany wprowadzane są powoli (syndrom gotującej się żaby). Ich metoda to stworzenie problemu, a następnie rozwiązanie go, co skutkuje dalszym ograniczaniem wolności. Gdy spojrzymy głębiej, odkryjemy, że system wyłania się z nas samych. To my go tworzymy i zasilamy lękiem sprzeciwu. Naginamy własne sumienie, pracując dla systemu. Jest on potrzebny dla naszego rozwoju i globalnego przebudzenia. Wszystko, co dzieje się w świecie, dzieje się w nas. Nasz społeczny, polityczny, obyczajowy i kulturowy świat to obraz naszych osobistych i społecznych wyobrażeń i lęków. To my tworzymy system. To, w co wierzymy, i to, czemu dajemy uwagę – staje się.III

SPOŁECZNY ŁAD A WOLNA WOLA

Wynoszenie się ponad innych

bogactwem, talentem czy oświeceniem

rodzi podziały i rywalizację.

Skłania do próżności i pogoni za autorytetami.

Rywalizacja rozprasza energię

i wewnętrzną Kompletność.

Wpatrywanie się w autorytety

przysłania obraz własnego piękna.

Afiszowanie się bogactwem

naraża na niechęć otoczenia,

a u sąsiadów wzbudza zazdrość

i oczekiwania.

Oczekiwania to żeglowanie pod prąd

Rzeką Odwiecznego nie-Działania.

Mędrzec zna mechanizmy funkcjonowania umysłu.

Nie-oczekuje, a zatem nie-Działa.

Niczego mu nie brakuje.

Jest Obecny.

Pobudza otoczenie do rozwoju.

Porusza innych aktywnością i pasją.

Robi to jednak nie-świadomie.

Jedynie Cisza nie-Działania jest w nim aktywna.

Mędrzec nie ukrywa wiedzy

i nie obnosi się z wiedzą.

Nie rozrzuca też pereł Mądrości pomiędzy zaślepionych,

bo ci i tak nie zrozumieją, a i wysiłku szkoda9.

Mędrzec szanuje powszechne prawo wolnej woli.

Śpiącym w ciemnościach

pozostawia światełko,

by mogli sięgnąć po nie w odpowiednim czasie.

Pokora nie-Działania jest zaszczytem Mądrości.

Książka Tao Te Cing była dla dawnych władców chińskich pewnego rodzaju kodeksem zarządzania. Ciekawostką jest, że niektóre jej tłumaczenia stały się fundamentem filozofii Wolnomularzy, dając do dziś podstawy sprawowania władzy10. Zadziwiające jest, że na tę samą księgę mądrości powołują się dwie przeciwstawne grupy: rządzący Ziemią i ludzie, którzy z czystą intencją poszukują Wyzwolenia. Rządzący realizują swoją wolę za naszym niemym, nieświadomym przyzwoleniem. Należy dodać, że ingerują oni w naszą psychikę, manipulując nami i utrzymując nas w nieświadomości. Nie ma tu więc miejsca na życzliwość i współodczuwanie. Taka interpretacja znaczenia wolnej woli jest niezgodna z duchowością, która przecież posiada jedno Źródło.

Często wydaje się nam, że korzystamy z wolnej woli, tymczasem wypełniamy jedynie wolę naszej podświadomości. Tracimy w ten sposób zdolność kierowania własną wolą i popadamy w działanie nie-woli. Pięknie przedstawia to w swoim wierszu mieszkająca w Australii polska poetka – Maryla Rose:

„Nie ma wolnej woli,

jest wola i jej nie-wola

i jest wolność”.

Na prawo wolnej woli powołują się wszyscy: rządzący i rządzeni. Tymczasem jedni i drudzy tkwią w nie-woli braku Miłości:

Rządzący, manipulując Prawdą,

Rządzeni, nie widząc Prawdy.

Wszyscy też poniesiemy konsekwencje zgodnie z odwiecznym prawem przyczyny i skutku. Paradoksalnie, system przyśpiesza rozwój ludzkości, gdyż przeciwieństwa losu zmuszają nas do szybszego poszukiwania właściwych ścieżek. Machina systemu rozsypie się jak domek z kart, gdy wiedza, determinacja i Poznanie Kim Jest istota ludzka, staną się naszym głównym celem.

Mędrzec sprawujący władzę działa z pokorą. Utrzymuje społeczny ład, szanując prawo wolnej woli. Wie, że każdy człowiek samo-stanowi, nawet gdy realizuje swoją wolę na poziomie
nie-świadomym, popadając w jej nie-wolę.

Mędrzec głęboko Współodczuwa z bliźnim, który „wybrał” drogę cierpienia, przyzwalając każdemu Być i Poznawać w swoim czasie. Rozumie, że dotknięcie dna cierpienia pozwoli szybciej i skuteczniej odbić się ku Jedności.

Mędrzec wie, że nikogo nie powinno się nauczać bez jego przyzwolenia.

Każdemu pomaga według jego gotowości i otwarcia.

Śpiącemu pozostawia otwarte drzwi Poznania.

Mędrzec dostrzega bogactwo Ducha innych bez względu na poziom ich świadomości.

Nie buduje siebie kosztem innych.

Nie obnosi się majestatem własnych atrybutów, wiedząc, że są one udziałem każdego.

Mędrzec sprawujący władzę jest ukierunkowany na budowanie pozytywnych relacji.

Ścieżka spełnionego życia

„Nie ma wolnej woli,

jest wola i jej nie-wola

i jest wolność”11 nie-Działania.

------------------------------------------------------------------------

9 Por. Biblia Tysiąclecia, Mt 7,6. Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie swych pereł przed świnie, by ich nie podeptały nogami, i obróciwszy się, was nie poszarpały.

10 Wydanie polskie przekładu Aleistera Crowleya zaopatrzone jest w bardzo interesujący komentarz: Crowley „przełożył” Tao Te Cing, opatrując ją swymi komentarzami, które podpisał imieniem Ko Hsuana, taoistycznego filozofa i alchemika, żyjącego w latach 164–244. Należał on do rodziny Ko, klanu pochodzącego z południowo-wschodniego obszaru Chin, których to członków nazywano „technicznymi magami”. Zajmowali się oni astrologicznym spirytyzmem, kontrolą demonów, ekstatycznymi transami, wizualizacjami, metodami mającymi zapewnić długowieczność, alchemią, jasnowidzeniem, do którego używali luster, spożywaniem substancji psychoaktywnych w celach religijnych i medytacją. Potomkowie rodziny Ko mieli olbrzymi wpływ na kształtowanie się wielu szkół taoistycznych. Jedną z nich była szkoła Ling-pao, zwana szkołą Duchowego Skarbca, której nauki opierały się na tezie, iż adeptom dążącym ku oświeceniu towarzyszą nieśmiertelne i bezcielesne byty mające pomagać w ludzkich dążeniach. Niektóre z tych bytów istniały, zanim stworzono niebo i ziemię, inne zaś nigdy nie przyjęły ludzkiego ciała i egzystują na czysto duchowych planach, pomagając jedynie wybranym w osiągnięciu kolejnego etapu ewolucji i przekazując im stosowne tajemne instrukcje. Tradycja Ling-pao powiada o tym, iż Ko Hsuan był jednym z tych wybrańców, a tajemni przywódcy wręczyli mu trzydzieści trzy zwoje ze stosownymi naukami. Ko Hsuan miał zatem istotny wkład w powstanie tak zwanej taoistycznej tradycji objawionej i religii taoistycznej. Wątpliwe jest to, by Crowley był zaznajomiony z przekazem Ling-pao. Niemniej nie może nie zadziwić pewne podobieństwo zachodzące pomiędzy tą szkołą, a teorią teozoficzną, którą podtrzymywał także Crowley, powiadającą o tajemnych przywódcach kierujących losami ludzkości. W tym kontekście Crowley miał tu głównie na myśli A.’.A.’. jako transeoniczny wehikuł umożliwiający owym bezcielesnym bytom na kontaktowanie się z najwyżej wtajemniczonymi istotami ludzkimi. A. Crowley, Tao Te Cing, w przekładzie i opracowaniu K. Azarewicza, Lashtal Press, Gdynia – Londyn MMVII e.v. AN 103. 2007, s. 7.

11 Maryla Rose, Błękit ciszy, Łódź 2006, s. 75.IV

Natura Pustki

Wyciszam umysł.

Jestem gotowy na przyjęcie

nie-Poznawalnego.

Supły myśli – rozluźnione.

Ostrze wiedzy – przytępione.

Sploty mięśni – elastyczne.

Światło drogi – rozproszone.

Naczynie moje jest Puste.

Cisza umysłu Teraz, objawia nie-zrodzoną Pustkę.

Otwarty Bezkres Istnienia

– Matka –

przenika i obejmuje swoje dzieci

jednoczącym strumieniem świadomości.

Stale obecna.

Zawsze ukryta.

Źródło bez początku.

Niewyczerpana moc Pustki.

Te-Go

nie sposób objąć myślą.

Tam, dokąd kierujemy swoją uwagę, tam też podąża Boska Energia Sprawcza. Jesteśmy kowalami własnego losu. Wiemy o tym nie tylko z doświadczenia, ale potwierdza to również fizyka kwantowa. Uwaga i energia to dwa wielkie skarby służące kreacji osobistego szczęścia. Nikt nie może nam ich odebrać wbrew naszej woli. Nie mając jednak wiedzy na ten temat, nieświadomie oddajemy swoją uwago-energię, tracąc wolność i samostanowienie. Z naszej niewiedzy korzystają skwapliwie politycy, mass media, Internet i religie, zabiegając o skierowanie uwagi na ich sugestie. Prawie każda publiczna informacja odwodzi nas od samych siebie.

Żyjemy w zapomnieniu i pomieszaniu, pozbawieni pamięci i ciągłości wiedzy przodków. Taka rzeczywistość określana jest w sanskrycie wedyjskim jako Macha maja, czyli Wielka iluzja. Sigmund Freud w swojej książce Wstęp do psychoanalizy nazwał to zjawisko „nieświadomą motywacją”. W tych dwóch określeniach: Macha maja i „nieświadoma motywacja” mieści się odpowiedź na pytanie, dlaczego nie potrafimy precyzyjnie kierować uwagą. Nasza wola, nasza decyzyjność odbywa się na poziomie podświadomym. W każdym umyśle przebiegają inne procesy. Emocje przebytych doświadczeń blokują obiektywny odbiór rzeczywistości.

Główną przyczyną niepowodzeń jest więc umysł, sterowany uporczywymi myślami, lękiem o przyszłość bądź żalem spowodowanym nieudaną, w naszym mniemaniu, przeszłością. Nie potrafimy żyć tu i teraz. Paplanina umysłowa ściąga na nas niskie energie, niepowodzenia i choroby. Im większy lęk i stres, tym trudniejsze sytuacje na siebie ściągamy.

Myśli tworzą słowa.

Słowa tworzą koncepcje.

Koncepcje rodzą emocje i podziały.

Bronimy własnych poglądów, nie zdając sobie sprawy z tego, że często są one nabyte. Uczucie zadowalającego spokoju, jakie daje nam świat ukształtowanych przekonań, ogranicza możliwość Poznania i oddala od nas samych.

Uświadomienie sobie tych zależności to już wielki sukces. Kolejne zadania to długotrwały proces opróżniania umysłu z tego, co zbędne, i przywracanie świadomych decyzji, stała obserwacja myśli i prowadzenie regularnych ćwiczeń12. Myśli należy bezkrytycznie obserwować, nie zatrzymując się nad ich treścią i pozwalając im swobodnie płynąć. Jest wiele metod pracy z umysłem. Najbardziej owocna jest medytacja.

Cisza umysłu to, innymi słowy, pustka, czyli uniezależnienie od uporczywych myśli. Cisza umysłu pozwala poznawać i rozumieć siebie, ułatwia dokonywanie właściwych wyborów. Osiągając pustkę, jesteśmy w stanie świadomie kierować uwagą, za którą podąża energia, która przyciągnie świat zgodnie z naszymi oczekiwaniami. Uwaga jest jak armatnia lufa naprowadzona na oczekiwany cel.

Pustka to nie tylko kreacja szczęśliwego życia.

Pustka otwiera nas na przyjęcie Prawdy.

Pustka łączy nas z wyższą Jaźnią – Matką Wszechrzeczy.

Pustka pozwala usłyszeć głos Boga szeptem intuicji.

Na szali naszego życia spotkaliśmy z jednej strony wielkie dary:

Stwórczą uwago-energię, Prawdę

oraz Łączność z Bogiem,

a z drugiej strony:

Sen pomieszania i ubezwłasnowolnienie.

Co wybieramy?

Znaczenie tych darów i ich wartość przyprawiają o zawrót głowy. Nasza uwaga zawsze kreuje życie – czy robimy to świadomie, czy nie – jednak rezultaty są różne. Za wszelką cenę chrońmy umysł przed rozproszeniem uwagi. Pamiętajmy: każde zaprzeczenie, narzekanie, oczekiwania, żale i pretensje, nie mówiąc już o skrajnych emocjach i depresji – są energią, która zrodzi podobną przyszłość. Umiejętność korzystania z darów wiąże się z brakiem przywiązań do jakiejkolwiek myśli, idei i związanych z nimi emocji.

Gdy umysł wypełniony jest po brzegi myślami i namiętnościami, nie sposób go właściwie używać i staje się generatorem przykrych doświadczeń.

Naczynie pełne poglądów, wierzeń i przyzwyczajeń nie pomieści nawet odrobiny świeżości.

Gdy wiedza jest ostro sprecyzowana, może jednych zaślepić, a innych zranić.

Gdy dokładnie wiem, dokąd iść, mogą mi umknąć delikatne, intuicyjne porywy serca.

Gdy światło drogi świeci gęstym strumieniem w jeden punkt, mogę nie zauważyć szlaków i pobłądzić.

Jeżeli z czymś walczę lub od czegoś stronię, to nadaję temu moc.

Pusty umysł to umysł wolny od emocjonalnych przekonań.

Wyciszony umysł otwarty jest na przyjęcie Prawdy.

Naturą pustki jest Zrozumienie, że różnice w poglądach zależą od osobistych doświadczeń i zasłon Duszy.

------------------------------------------------------------------------