Sekstaśmy - ebook

Spis wierszy

High definition

Kraksa

awkwardfamilyphotos.com

Kiełbie we łbie

Stadion oszalał

Grobing

Szkoła uczuć

Ostre cięcie

Wesołe miasteczko

2girls1cup

Kuchenne rewolucje

Terra Incognita

Koleje losu

Sylwester z Polsatem

Survival

Back to the future

Z pamiętnika Ireny Dworakowskiej

Los Milionos

Kółko różańcowe

Faszyn from Raszyn

Grzybobranie

Last minute

Słuchaczowi i czytelnikowiHigh definition

Jesteś piękna. Jak przypadkowe spotkanie na stole

sekcyjnym starego Singera i ścięgien obszytych

żeberkowym ściegiem. Mon

ami: dawniej haftowani śniegiem (ludzcy do szpiku)

dłubaliśmy w zębach, poszukując fikcji, zaś teraz musimy

wieść się w powieść i żywot

niepoczciwy. Dolejmy oliwy do ognia: bóg nie chce, aby

kto złym był, więc zróbmy sobie dobrze. Dobierzmy do

tchawicy i znajdźmy

na językach, pieszcząc się przez zaśnieżone szyby

ekranów. Następnie zaśnijmy – bez fonii, bez wizji

na przyszłość. Kocham cię

i chcę przy tobie umrzeć. Mam mnóstwo marzeń,

omamów, jak przypadkowe spotkanie na stole sekcyjnym,

wnętrze we wnętrze, ciebie

i starej Unitry. Kineskopowe spazmy, napięcie,

rozbłyski i kablami okręcone najgęsiejsze szyjki.

Bądź przy mnie, proszę; a wetknę

ci tak głęboko, że włosy zaczną iskrzyć. Jesteśmy

dla siebie stworzeni. Jesteśmy złudzeni. Od dawna

monochromatyczni, zamknięci

za szybą. Pragnę, by wypełnił cię ciekły kryształ.

Lazuryt. Ametysty. Nasz sen musi się ziścić –

zamiast obrzmiałych sutków

niech stanie się światło. Niech staną się przyciski,

poczujmy napięcie, rozkosz oraz nagły przypływ

elektryczny. Niech spali się

Belweder. Stworzymy własne Kroniki Wypadków

Miłosnych – przypadkowe kobiety nagle przebite

kolumną kierownicy i wytrysk

benzyny na plac pokryty makadamem. Kochanie –

musimy zaakceptować, że nie znajdziemy fikcji

w zębach ni w żadnej nocnej

transmisji. Ona jest wszystkim. Jedyne, co zostało,

to plany, tęsknoty i radosne wizgi spadających samo-

lotów. Ofiary, poślizgi,

telefon drżący w pochwie. No, odbierz mnie, a potem

pogrzebmy razem w ropie i w głowach, szukając

resztek. Rzeczywistych.Kraksa

Marioli

Siedzą zaszkleni, oddzielni. On dzierży skrzyni

biegów wyślizgane berło, ona – dama z fretką

przyciśniętą do piersi. Kiwają się głowy rzędu

małych piesków, lazurowym wybrzeżem

nadmorska sosenka, dyndające drzewko

z nutą kadzidła i mirry. Odbija się słońce,

póki z ulgą nie stwierdzimy, że jednak nie byli

całkiem obcy – na jej udzie powoli zasycha

lepki odcisk ręki. Łudząc drżeniem palców,

trwają w przedłużeniu – jej pleców tapicerka,

stóp szlachetne drewno, papieros jak wydech,

konie mechaniczne w piersi. W trzewiach świece,

sprzęgło. Karesy w karoserii. Bezimiennie się

pieszczą, opatrzeni tabliczką: trzy litery, numer.

Co po nich zostało? Licznik kilometrów i kropla

oleju jak łza zapomniana w betonie, dystrybutor

benzyny, zgnieciona butelka i kamienie spod

kół pryskające śmiercią. Nic nie znaczą,

ze strachem zerkając w domniemane lusterko,

za nimi wzbiera śpiew syren, pochyla się drzewo.awkwardfamilyphotos.com

Alicji

Otworzyć, aby spotkać cię znowu zamarłą

ze srebrnym lisem na ramieniu. Przed domem

wyliniałym od słońca wciąż ta sama

sterczysz jak palec serdeczna; w śniegu

bądź w życie (artystycznie dusząc kocię) –

pokłosie pokoleń podagry, sznurów i alergii.

Nad tortem, przy zdmuchniętej świeczce,

wśród stęknięć i smarków wmawiam sobie, że

to koniec – nie powtórzymy się więcej. Kolejny

raz wyciągam cię z folii. W wannie, z pianą

we włosach tłuczesz ramionami, urządzając próbę

tego, co dziesięć lat później zacznie się

haustem i skurczem. No i wszyscy przeszli –

ciotki, sympatyczni sąsiedzi z niespodzianką

w piwnicy, pieski śpiące w mule śródpolnej

studzienki. Mamy tylko przeszłość i resztki

pamięci między papierem a okiem. Odbitki

rozsypane od śmierci do śmierci wywołanej

pod powieką. Nad rodzinnym ogniskiem pieczesz

kiełbasę, w tle umorusane dzieci, słońce

kopnięte pod stół i ślepa pewność, że nic w tym

nie ma trudnego, by życie i miłość uwiecznić.