MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
-
W empik go
Siewca mądrych rad - ebook
Siewca mądrych rad - ebook
Pewnego czerwcowego poranka do emerytowanego nauczyciela dzwoni dawny uczeń, aby zaprosić na spotkanie klasowe. Uczestnicy spotkania opowiadają o mądrych radach, których niegdyś udzielił im nauczyciel. Wskazówki te okazały się pomocne na różnych etapach życia.
| Kategoria: | Wiara i religia |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-65848-24-6 |
| Rozmiar pliku: | 142 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
1
Czerwiec przywodzi na myśl zbliżający się koniec roku szkolnego. To właśnie w czerwcu prawie piętnaście lat temu Augustyn Tomicki pożegnał się z uczniami po raz ostatni, przechodząc na emeryturę.
Od pamiętnego rozstania jego myśli często krążyły wokół szkoły, w której nauczał przez niemal całą swą karierę nauczycielską. W wyobraźni zaglądał do poszczególnych sal, na przerwach rozmawiał z uczniami, a w pokoju nauczycielskim gawędził z innymi nauczycielami.
– To już piętnaście lat – powiedział do siebie zadumanym głosem.
Zdjął z półki ogromny album, po czym zanurzył się w oglądaniu zdjęć zrobionych podczas szkolnych wycieczek i różnych uroczystości.
Album zawierał niezliczoną ilość zdjęć, gdyż Augustyn darzył uczniów szczerą sympatią. Dla niego nie było lepszych czy gorszych uczniów. W jego oczach wszyscy mieli równe szanse. Uczniowie natomiast zapamiętali go nie tylko ze względu na podejście do nich, lecz przede wszystkim za udzielone im liczne mądre rady i wskazówki.
Augustyn czytał wiele książek i gdy tylko natrafiał na wskazówkę wartą zapamiętania, dzielił się nią z uczniami. Zdarzało się, że nim rozpoczął omawiać lekcję, na tablicy zapisywał cytat albo cały fragment niedawno przeczytanej książki. Bywało też, że nagle przerywał wątek, by przekazać uczniom radę, którą nagle sobie przypomniał. Czasem podawał tytuł i autora jakiegoś dzieła, zaznaczając, by zapoznali się z tym.
Nalegał wręcz, aby uczniowie zapisywali wszystkie wskazówki, które im mówił, nawet jeśli nie miały nic wspólnego z omawianą lekcją. Twierdził bowiem, że kiedyś może nadejść dzień, w którym ta właśnie albo inna podana przez niego rada będzie światełkiem w tunelu. Albo gdy pewnego dnia znajdą się na rozdrożu, to któraś z jego rad okaże się drogowskazem pokazującym właściwy kierunek.
Czerwiec przywodzi na myśl zbliżający się koniec roku szkolnego. To właśnie w czerwcu prawie piętnaście lat temu Augustyn Tomicki pożegnał się z uczniami po raz ostatni, przechodząc na emeryturę.
Od pamiętnego rozstania jego myśli często krążyły wokół szkoły, w której nauczał przez niemal całą swą karierę nauczycielską. W wyobraźni zaglądał do poszczególnych sal, na przerwach rozmawiał z uczniami, a w pokoju nauczycielskim gawędził z innymi nauczycielami.
– To już piętnaście lat – powiedział do siebie zadumanym głosem.
Zdjął z półki ogromny album, po czym zanurzył się w oglądaniu zdjęć zrobionych podczas szkolnych wycieczek i różnych uroczystości.
Album zawierał niezliczoną ilość zdjęć, gdyż Augustyn darzył uczniów szczerą sympatią. Dla niego nie było lepszych czy gorszych uczniów. W jego oczach wszyscy mieli równe szanse. Uczniowie natomiast zapamiętali go nie tylko ze względu na podejście do nich, lecz przede wszystkim za udzielone im liczne mądre rady i wskazówki.
Augustyn czytał wiele książek i gdy tylko natrafiał na wskazówkę wartą zapamiętania, dzielił się nią z uczniami. Zdarzało się, że nim rozpoczął omawiać lekcję, na tablicy zapisywał cytat albo cały fragment niedawno przeczytanej książki. Bywało też, że nagle przerywał wątek, by przekazać uczniom radę, którą nagle sobie przypomniał. Czasem podawał tytuł i autora jakiegoś dzieła, zaznaczając, by zapoznali się z tym.
Nalegał wręcz, aby uczniowie zapisywali wszystkie wskazówki, które im mówił, nawet jeśli nie miały nic wspólnego z omawianą lekcją. Twierdził bowiem, że kiedyś może nadejść dzień, w którym ta właśnie albo inna podana przez niego rada będzie światełkiem w tunelu. Albo gdy pewnego dnia znajdą się na rozdrożu, to któraś z jego rad okaże się drogowskazem pokazującym właściwy kierunek.
więcej..
