- nowość
Skrypnykówka - ebook
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Skrypnykówka - ebook
W dzienniku poetyckim Serhija Żadana znajdziemy 51 utworów pisanych przed wybuchem wojny na Ukrainie i po nim, zebranych razem, połączonych odczuciem języka, który znika boleśnie, ale potem nieuchronnie powraca. Wiersze te – nanizane na nitkę głosu, uzależnione od brzmienia, pełne śniegu, śpiewu i miłości – są osobistą, urywaną kroniką ostatnich lat. Książka Żadana to oświadczyny językowi – hołd składany jego zdolności do oporu, umiejętności podnoszenia nas z mroku i wyprowadzania z milczenia, jego karkołomnemu marszowi, a także cienkim graniom, które pojednują między sobą wszystko. Poezja łączy tutaj terytorium żywych ze strefą zmarłych, wiąże nas refrenami i odgłosami, wymawianiem na głos imion i dat, mówieniem do tych, którzy odeszli.
| Kategoria: | Poezja |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 9788368310894 |
| Rozmiar pliku: | 1,5 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
І
.
* * *
Gdy ktoś cię spyta: „po co?” – w sobie
nie znajdziesz odpowiedzi raczej.
Czas jednak pisać wiersze nowe,
przy starych nikt już dziś nie płacze.
Bo stare stały się starymi,
jak aresztanci już podlotki
stoją, czekają świeżych rymów,
by z nimi cierpieć i dorośleć.
Ze starych pozostała cisza.
W niej już nie zrobisz ani kroku.
Nie ma takiego wiersza dzisiaj,
by nazwał smutek tego roku.
A nastolatki – narwane i skryte –
dojść do ładu z sobą nie mogą.
Jak nazwać ten skrzep w języku,
który zwykły nazywać miłością?
Jak nazwać w sercu te ciemności,
usłyszeć, jak w nim dźwięczy cisza?
W tym roku gwiazdy są bezlitosne.
Czas oto nowe wiersze pisać.
Bo stare już nie mają siły,
umierać nie muszą więc poeci starzy.
Już zapomnieli, o co ich prosili.
Ani kto czekał od nich rady.
Rytmika, młoda miłosierdzia siostra,
bez wyrzutów i bez potrzeby przychodzi.
Lecz na co komu wiersz o nieśmiertelności,
jeśli w nim nie ma niczego o tobie.
Więc rymujmy przedmioty znowu,
by tajemnicom brzmienie nadać.
Potrzebni są poeci nowi,
potrzebny ktoś, kto głupstwa gada.
Nasza głęboka wiara w brzmienie.
Nasza mowa – cicha, zwyczajna.
Zależność od oddechu i podniebienia.
Niecierpliwość. Nieodwracalność.
29.03.21
.
* * *
Coś tam było – w miejscu, którego nie ma, w tej pustce niebytu,
w długim, wypowiedzianym przeciw nocy życiu,
na miejscu klęski, wśród pamięci, aż do milczenia.
Coś jeszcze było, oprócz wyrzutów i pouczenia.
Gdzieś był tam początek. Początek słów. Zaczynał się wers.
Kiedy budzisz się w ciszy i cisza taka jest,
jakby śpiewali ci, co stoją nad wodą, jakby to był ich śpiew słynny,
gdy rozłożyste są drzewa i serca karpi zimne.
Kiedy od rzeki podnosi się ciepło nastałe
i okna we mgle plastry przypominają,
i powietrzne lisy stygną w mroku, prawie
jak wartownicy. Gdy dobry duch mroku czeka na ciebie w trawie.
Początek poranka, początek wiersza właśnie tam jest taki.
Kiedy jeziorna ruchoma cisza, kiedy dusza ptaka,
kiedy kraina mrówek, do której przychodzą deszcze,
gdy to wszystko się może w jednej ptasiej duszy zmieścić.
Coś tam pozostało – nieopisane, takie, czego
nie można nazwać, zbyt groźne, zbyt kruche do tego,
z czego nie piszą się wiersze, co nie zostawia śladów:
coś znikome, podobne do wiosennych chłodów.
I teraz co roku musisz przypominać sobie początki wiosny.
Gdy dym się nisko ściele, kiedy na zboczach słońce,
kiedy cisza wrażliwa tak jak rtęć się staje,
kiedy ludzie na zawsze z sobą się rozstają.
Zbyt głębokie jest to zaciemnienie, nazbyt twarde.
Gdy ona budzi się pierwsza i cicho wychodzi nagle,
i nic mu przed wyjściem nie mówi,
bo słów „samotność” i „pojedynczość” jeszcze nie rozumie.
02.04.21
------------------------------------------------------------------------
Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
------------------------------------------------------------------------
.
* * *
Gdy ktoś cię spyta: „po co?” – w sobie
nie znajdziesz odpowiedzi raczej.
Czas jednak pisać wiersze nowe,
przy starych nikt już dziś nie płacze.
Bo stare stały się starymi,
jak aresztanci już podlotki
stoją, czekają świeżych rymów,
by z nimi cierpieć i dorośleć.
Ze starych pozostała cisza.
W niej już nie zrobisz ani kroku.
Nie ma takiego wiersza dzisiaj,
by nazwał smutek tego roku.
A nastolatki – narwane i skryte –
dojść do ładu z sobą nie mogą.
Jak nazwać ten skrzep w języku,
który zwykły nazywać miłością?
Jak nazwać w sercu te ciemności,
usłyszeć, jak w nim dźwięczy cisza?
W tym roku gwiazdy są bezlitosne.
Czas oto nowe wiersze pisać.
Bo stare już nie mają siły,
umierać nie muszą więc poeci starzy.
Już zapomnieli, o co ich prosili.
Ani kto czekał od nich rady.
Rytmika, młoda miłosierdzia siostra,
bez wyrzutów i bez potrzeby przychodzi.
Lecz na co komu wiersz o nieśmiertelności,
jeśli w nim nie ma niczego o tobie.
Więc rymujmy przedmioty znowu,
by tajemnicom brzmienie nadać.
Potrzebni są poeci nowi,
potrzebny ktoś, kto głupstwa gada.
Nasza głęboka wiara w brzmienie.
Nasza mowa – cicha, zwyczajna.
Zależność od oddechu i podniebienia.
Niecierpliwość. Nieodwracalność.
29.03.21
.
* * *
Coś tam było – w miejscu, którego nie ma, w tej pustce niebytu,
w długim, wypowiedzianym przeciw nocy życiu,
na miejscu klęski, wśród pamięci, aż do milczenia.
Coś jeszcze było, oprócz wyrzutów i pouczenia.
Gdzieś był tam początek. Początek słów. Zaczynał się wers.
Kiedy budzisz się w ciszy i cisza taka jest,
jakby śpiewali ci, co stoją nad wodą, jakby to był ich śpiew słynny,
gdy rozłożyste są drzewa i serca karpi zimne.
Kiedy od rzeki podnosi się ciepło nastałe
i okna we mgle plastry przypominają,
i powietrzne lisy stygną w mroku, prawie
jak wartownicy. Gdy dobry duch mroku czeka na ciebie w trawie.
Początek poranka, początek wiersza właśnie tam jest taki.
Kiedy jeziorna ruchoma cisza, kiedy dusza ptaka,
kiedy kraina mrówek, do której przychodzą deszcze,
gdy to wszystko się może w jednej ptasiej duszy zmieścić.
Coś tam pozostało – nieopisane, takie, czego
nie można nazwać, zbyt groźne, zbyt kruche do tego,
z czego nie piszą się wiersze, co nie zostawia śladów:
coś znikome, podobne do wiosennych chłodów.
I teraz co roku musisz przypominać sobie początki wiosny.
Gdy dym się nisko ściele, kiedy na zboczach słońce,
kiedy cisza wrażliwa tak jak rtęć się staje,
kiedy ludzie na zawsze z sobą się rozstają.
Zbyt głębokie jest to zaciemnienie, nazbyt twarde.
Gdy ona budzi się pierwsza i cicho wychodzi nagle,
i nic mu przed wyjściem nie mówi,
bo słów „samotność” i „pojedynczość” jeszcze nie rozumie.
02.04.21
------------------------------------------------------------------------
Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
------------------------------------------------------------------------
więcej..
