- promocja
-
W empik go
Skrzat ratuje święta - ebook
Ebook
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Skrzat ratuje święta - ebook
Mały miłośnik świąt nie może uwierzyć własnym oczom, gdy w wigilijny wieczór poznaje skrzata o magicznych zdolnościach. Wszystko zapowiada fantastyczną przygodę, lecz zaklęcia nie idą po myśli skrzata... Choinka się przewraca, armia pierników atakuje, a po ogrodzie biega prawdziwy renifer. Czy uda się naprawić te magiczne psoty i uratować święta Bożego Narodzenia?
Zabawna historia o magicznym psotnym skrzacie, która jest idealna do wspólnego świątecznego czytania lub samodzielnej lektury.
| Kategoria: | Dla dzieci |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8387-357-2 |
| Rozmiar pliku: | 5,1 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
ROZDZIAŁ PIERWSZY
Żaden chłopiec na świecie nie lubił Bożego Narodzenia tak jak Noah Gibson. Nawet żadna dziewczynka na świecie nie lubiła Bożego Narodzenia tak jak Noah Gibson. Prawdę mówiąc, żaden mężczyzna, żadna kobieta, żaden pies, chomik, hipopotam, koń, mysz, dinozaur, żuk gnojarz ani żadna kaczka nie cieszyli się na Boże Narodzenie tak jak Noah Gibson. (A to już o czymś świadczy, bo przecież kaczki oddałyby nawet ziemniaczki za świąteczne paczki.)
Noah lubił Boże Narodzenie tak bardzo, że już w sierpniu otwierał pierwsze okienko specjalnego wielkiego kalendarza adwentowego. W kółko słuchał kolęd, a jego kotka o imieniu Dzwoneczek wtórowała mu, pomiaukując. Lubił ten wyjątkowy czas tak bardzo, że w swoje urodziny jadał świąteczny pudding zamiast tortu z czekoladową polewą.
Ale tego roku, chociaż wieczory stały się już ciemne i mroźne, główna ulica skrzyła się światłem migoczących lampek, a płynące zewsząd zapachy pysznych gorących napojów przyjemnie łaskotały nos, Noah wcale nie czuł świątecznego nastroju.
Cała rodzina martwiła się w tym czasie o babcię, która trafiła do szpitala z chorym żołądkiem. Noah też czuł coś okropnego w brzuchu za każdym razem, gdy o tym pomyślał. Mama i tata zaglądali do niej codziennie, ale nie wiedzieli, kiedy będzie mogła wrócić do domu.
– Nie martw się, Noah. Babcia to prawdziwa twardzielka – powtarzał tata. – Doprasza się marynowanego śledzia, więc nie może być z nią aż tak źle.
– Mimo że wszystkich oprócz niej mdli od samego zapachu! – dodawała mama.
Marynowany śledź był w Norwegii, ojczyźnie babci, prawdziwym rarytasem. Nie mogła się oprzeć i pochłaniała śledzie w occie, jeśli tylko wpadły w jej ręce, choć wywoływały u niej potężne wiatry.
Coś działo się też ze starszą siostrą Noah, Gemmą. Kiedyś cieszyła się na Boże Narodzenie tak samo jak on. No cóż, może nie aż tak, ale wystarczająco, żeby piec z nim ciasteczka, pakować prezenty i rozwieszać po całym domu błyszczące ozdoby. Jednak tym razem nie przygotowali wspólnie na święta zupełnie nic. Gemma stukała tylko zawzięcie w ekran telefonu albo tupała po domu jak rozsierdzony nosorożec. (W przeciwieństwie do kaczek nosorożce NIE lubią Bożego Narodzenia.)
Rodzina Gibsonów była tak rozkojarzona, że nie zauważyła, jak minął im prawie cały grudzień. W domu nie pojawiły się jeszcze żadne dekoracje. Wprawdzie tata przyniósł choinkę, lecz pomimo błagalnych próśb Noah nie zawisła na niej ani jedna bombka – wyglądała jak zwykłe drzewko w zwykłym lesie, tyle że stała w rogu salonu i powoli sypały się z niej igły spadające na rozłożone pod nią nieliczne prezenty.
Gdy Noah, Gemma i ich mama zebrali się w salonie, chłopiec zerknął na nieszczęsną choinkę i westchnął. To tyle, jeśli chodzi o Boże Narodzenie.
– AUA! – pisnęła nagle Gemma, a Dzwoneczek zerwała się spod kominka i czmychnęła z pokoju. – Mamooo… Igła mi się wbiła w duży palec stopy!
Mama akurat szperała w torbie i nie skupiała się na tym, co mówi jej córka.
– Och, to cudownie – odparła. – Znalazłaś też jakiś prezent dla niej?
– Co? – odparła Gemma. – Mamo! Mówię, że sosnowa igła wbiła mi się w palec, a nie, że kupiłam prezenty!
– Ojej – westchnęła mama. – To musi być nieprzyjemne.
Noah zachichotał. Gdyby jego siostra na dwie sekundy oderwała wzrok od telefonu, być może zauważyłaby, że cały dywan jest pokryty igliwiem.
– Mamo – powiedział, gdy Gemma klapnęła na kanapę, żeby obejrzeć swój palec – przyniosłem ze strychu pudło z ozdobami. Musiałem stoczyć o nie walkę z paroma setkami pająków. Oczywiście to nic wielkiego, w końcu chodzi o Boże Narodzenie. Tak się zastanawiałem, czy moglibyśmy zacząć już…
Mama w końcu znalazła to, czego szukała na dnie torby, wyjęła z niej pobrzękujące kluczyki do samochodu.
– Noah, skarbie – odparła – przepraszam, ale teraz jedziemy odwiedzić babcię.
– Och, okej… – Westchnął i ogarnął go ponury nastrój. – Nadal ma problemy z żołądkiem?
– Obawiam się, że tak – potwierdziła mama. – Ale pomogę ci, gdy tylko wrócimy, dobrze? Obiecuję.
Noah kiwnął głową.
– Siostra cię wesprze – dodała.
Gemma przysunęła stopę do twarzy i wreszcie mogła się jej porządnie przyjrzeć.
– Nie teraz, Noah. Nie widzisz, że jestem zajęta? – zapytała nieco wzburzona. – Ech! To chyba robota dla pęsety…
Zeskoczyła z kanapy i pokuśtykała na górę do łazienki. Noah spojrzał ze smutkiem na pudło z ozdobami.
Żaden chłopiec na świecie nie lubił Bożego Narodzenia tak jak Noah Gibson. Nawet żadna dziewczynka na świecie nie lubiła Bożego Narodzenia tak jak Noah Gibson. Prawdę mówiąc, żaden mężczyzna, żadna kobieta, żaden pies, chomik, hipopotam, koń, mysz, dinozaur, żuk gnojarz ani żadna kaczka nie cieszyli się na Boże Narodzenie tak jak Noah Gibson. (A to już o czymś świadczy, bo przecież kaczki oddałyby nawet ziemniaczki za świąteczne paczki.)
Noah lubił Boże Narodzenie tak bardzo, że już w sierpniu otwierał pierwsze okienko specjalnego wielkiego kalendarza adwentowego. W kółko słuchał kolęd, a jego kotka o imieniu Dzwoneczek wtórowała mu, pomiaukując. Lubił ten wyjątkowy czas tak bardzo, że w swoje urodziny jadał świąteczny pudding zamiast tortu z czekoladową polewą.
Ale tego roku, chociaż wieczory stały się już ciemne i mroźne, główna ulica skrzyła się światłem migoczących lampek, a płynące zewsząd zapachy pysznych gorących napojów przyjemnie łaskotały nos, Noah wcale nie czuł świątecznego nastroju.
Cała rodzina martwiła się w tym czasie o babcię, która trafiła do szpitala z chorym żołądkiem. Noah też czuł coś okropnego w brzuchu za każdym razem, gdy o tym pomyślał. Mama i tata zaglądali do niej codziennie, ale nie wiedzieli, kiedy będzie mogła wrócić do domu.
– Nie martw się, Noah. Babcia to prawdziwa twardzielka – powtarzał tata. – Doprasza się marynowanego śledzia, więc nie może być z nią aż tak źle.
– Mimo że wszystkich oprócz niej mdli od samego zapachu! – dodawała mama.
Marynowany śledź był w Norwegii, ojczyźnie babci, prawdziwym rarytasem. Nie mogła się oprzeć i pochłaniała śledzie w occie, jeśli tylko wpadły w jej ręce, choć wywoływały u niej potężne wiatry.
Coś działo się też ze starszą siostrą Noah, Gemmą. Kiedyś cieszyła się na Boże Narodzenie tak samo jak on. No cóż, może nie aż tak, ale wystarczająco, żeby piec z nim ciasteczka, pakować prezenty i rozwieszać po całym domu błyszczące ozdoby. Jednak tym razem nie przygotowali wspólnie na święta zupełnie nic. Gemma stukała tylko zawzięcie w ekran telefonu albo tupała po domu jak rozsierdzony nosorożec. (W przeciwieństwie do kaczek nosorożce NIE lubią Bożego Narodzenia.)
Rodzina Gibsonów była tak rozkojarzona, że nie zauważyła, jak minął im prawie cały grudzień. W domu nie pojawiły się jeszcze żadne dekoracje. Wprawdzie tata przyniósł choinkę, lecz pomimo błagalnych próśb Noah nie zawisła na niej ani jedna bombka – wyglądała jak zwykłe drzewko w zwykłym lesie, tyle że stała w rogu salonu i powoli sypały się z niej igły spadające na rozłożone pod nią nieliczne prezenty.
Gdy Noah, Gemma i ich mama zebrali się w salonie, chłopiec zerknął na nieszczęsną choinkę i westchnął. To tyle, jeśli chodzi o Boże Narodzenie.
– AUA! – pisnęła nagle Gemma, a Dzwoneczek zerwała się spod kominka i czmychnęła z pokoju. – Mamooo… Igła mi się wbiła w duży palec stopy!
Mama akurat szperała w torbie i nie skupiała się na tym, co mówi jej córka.
– Och, to cudownie – odparła. – Znalazłaś też jakiś prezent dla niej?
– Co? – odparła Gemma. – Mamo! Mówię, że sosnowa igła wbiła mi się w palec, a nie, że kupiłam prezenty!
– Ojej – westchnęła mama. – To musi być nieprzyjemne.
Noah zachichotał. Gdyby jego siostra na dwie sekundy oderwała wzrok od telefonu, być może zauważyłaby, że cały dywan jest pokryty igliwiem.
– Mamo – powiedział, gdy Gemma klapnęła na kanapę, żeby obejrzeć swój palec – przyniosłem ze strychu pudło z ozdobami. Musiałem stoczyć o nie walkę z paroma setkami pająków. Oczywiście to nic wielkiego, w końcu chodzi o Boże Narodzenie. Tak się zastanawiałem, czy moglibyśmy zacząć już…
Mama w końcu znalazła to, czego szukała na dnie torby, wyjęła z niej pobrzękujące kluczyki do samochodu.
– Noah, skarbie – odparła – przepraszam, ale teraz jedziemy odwiedzić babcię.
– Och, okej… – Westchnął i ogarnął go ponury nastrój. – Nadal ma problemy z żołądkiem?
– Obawiam się, że tak – potwierdziła mama. – Ale pomogę ci, gdy tylko wrócimy, dobrze? Obiecuję.
Noah kiwnął głową.
– Siostra cię wesprze – dodała.
Gemma przysunęła stopę do twarzy i wreszcie mogła się jej porządnie przyjrzeć.
– Nie teraz, Noah. Nie widzisz, że jestem zajęta? – zapytała nieco wzburzona. – Ech! To chyba robota dla pęsety…
Zeskoczyła z kanapy i pokuśtykała na górę do łazienki. Noah spojrzał ze smutkiem na pudło z ozdobami.
więcej..
