Słowa Wersami Malowane - ebook

Malarze słów

Czarodzieje bez pędzla i palety

Chodzą głową w chmurach

Układają z kropel deszczu poematy

Nie dbają o rymy

Lecz ważą słowa jak na szali

Stąpają po krawędzi wyobraźni

Czasem nas bawią

A niekiedy smucą bez powodu

Poeci, natchnieni oracze słów

Nie biorą życia takim, jakie jest

Wzbogacają je kolorami

Ubarwiają świat i ludzi

Wkładają w nie serce i duszę

Nie oczekują nic w zamian

Odchodzą niezauważeni

Lecz nie umierają w samotności

Uniesieni twórczą weną

Podążają ku światłu w wieczność

Spełnieni.

TERESIE PIĄTEK — W DOWÓD DŁUGOLETNIEJ PRZYJAŹNI

— Z NAJLEPSZYMI ŻYCZENIAMI IMIENINOWYMI

Radom, dnia 03.10.2020 r.

Teresa Piątek — długoletnia przyjaciółka autorki ze szkoły, w której pracowała.Mai mi się Maj

Mai mi się maj zielony

w białych pąkach róż

z liliowym i różowym bzem

i kolorowymi bratkami.

Mai mi się piękna wiosna

z żywicznym zapachem lasu,

wilgotną jeszcze ziemią

i mlecznymi dmuchawcami.

Mai mi się słoneczne ciepło

majowego poranka,

śpiew polnego skowronka

i miękkość wiejącego wiatru.

Mai mi się gorące lato

z bujnością traw zielonych,

złocistymi łanami zbóż

i dojrzewającym sadem.

Mai mi się złota jesień,

z czerwoną jarzębiną,

babim latem w konarach drzew,

i malwami wokół białych chat.

Radom, dnia 03.02.2021 r.

ANI GNIADEK Z OKAZJI 25-TYCH URODZIN

Z NAJLEPSZYMI ŻYCZENIAMILubieżność

Powstała ze złych skłonności,

brudna i rozpustna jak dziewka,

spragniona czczych słówek

i podszeptów złego ducha.

Przypomina biblijnych starców,

którzy z zemsty oskarżyli

o cudzołóstwo cnotliwą i piękną

Zuzannę, żonę Joakima.

Ma w sobie dziką drapieżność,

której poskromić nie można,

w swym szale niszczy wszystko,

co w człowieku najlepsze.

Nigdy niczego nie ma dosyć,

pęcznieje w niej zachłanność

i pragnienie czynienia zła,

czyha na ofiary jak sęp na żer.

_Radom, dnia 29.09.2020 r._Taxi Boy

Chciałoby się wsiąść do taxi,

nie takiej zwyczajnej,

ale, co mogłaby zawieźć

prosto do samego nieba!

Na przyczepkę byłoby można

wziąć kogoś z klasą,

co miałby w sobie to coś,

i prowadziłby to cudo sam!

Mundurek i kaszkiet miałby

na sobie w kolorze orange,

a do tego muchę w grochy

i czarne lakierki dla szpanu!

W końcu byłaby to Taxi Boy!

Wcisnąłby pedał gazu

i jechał prosto przed siebie

nie wiedząc, co to strach!

Po drodze zgarnęlibyśmy chętnych,

co lubują się w wojażach

i znają adrenaliny smak.

Tylko, gdzie postój z taką taxi?

_Radom, dnia 20.09.2020 r._Biała Szata

Tkałam swoją szatę przez wiele lat,

przystroiłam kolorowymi haftami,

mereżką i wymyślnym ażurkiem

ją wykończyłam, aby była godna,

gdy stanę w niej przed Panem.

Czy zauważy On moją przemianę?

Czy najpierw spojrzy w moją duszę?

Lękam się nawet o tym myśleć,

aby nie wzbudzić w sobie poczucia

wyrzutów sumienia, że przemawia

przeze mnie próżność i pycha.

Codziennie wystawiam ją na słońce,

niech się jeszcze bardziej wybieli,

a promienie słońca ją całą ozłocą.

Wtedy na pewno spodobam się Panu,

gdy przekroczę wrota Królestwa.

_Radom, dnia 11.10.2020 r._Choćby przez chwilę

Przemierzyłam wiele dróg,

widziałam dzieła ludzkich rąk,

które mnie zachwyciły.

Najbardziej jednak ujęły mnie

cuda natury, twór Twego stworzenia:

błękit lazurowego sklepienia,

wysokie góry, które sięgały nieba

i kwitnące drzewa pełne białych aniołów.

Zostawiałam ślady moich stóp

na szmaragdowych kobiercach łąk,

myłam je w srebrzystych kroplach rosy,

wdychałam zapach kolorowych kwiatów

i zatapiałam się w milczeniu,

aby wsłuchać się w Twój oddech,

którym wiatr się karmił.

Pragnęłam nade wszystko,

choćby przez chwilę

zostać maleńką kroplą rosy

na Twych stopach,

aby Ci ulżyć Panie,

kiedy przemierzasz

świat w poszukiwaniu

zagubionych dusz.

Radom, dnia 16.05.2021 r.Gdy płonie Las

Czerwona łuna wzniosła się wysoko

nad wierzchołkami starych drzew.

A potem rozlała gorącą lawą

granatowe niebo, które zapłonęło.

Wtedy wszystko w bezruchu zamarło.

A po nim wszelkie stworzenie co żyło,

pogalopowało z paniką przed siebie,

gdzie nie dotarł jeszcze żrący dym.

Ziemia zatrzęsła się w posadach.

Żar ognia trawił pnie rozdartych drzew.

Czarny dym wpełzał w jej wnętrze

i dusił to, co nie strawił ogień!

Potem nastała cisza i wstał blady świt,

niebo przykryło się szarym welonem.

Kikuty drzew sterczały jak maszty

okrętów osiadłych na mieliźnie.

Umęczona Ziemia pod naporem pożogi,

wydawała w ciszy ostatnie tchnienie.

Żywiczne powietrze przesiąkło dymem.

Z dogorywającą ziemią zamarło i echo.

_Radom, dnia 11.11.2020 r._

Fotka wykonana przez autorkę z okna pociągu na trasie: Radom — WarszawaKiedy cię nie ma

Kiedy cię nie ma przy mnie,

wszystko cichnie wokoło,

kolory tracą intensywność barw,

smak jedzenia staje się jałowy,

wiatr nie rozwiewa mi włosów,

wszystko jest takie nijakie

bez uczuć i melancholijnej dramy,

kartki papieru niezapisane,

myśli zagmatwane jak węzeł gordyjski,

który trudno rozwiązać.

Brak weny czy wiary w ciebie?

A może jedno i drugie.

Kiedy się zjawisz,

jak Feniks z popiołów wstanę

i odrodzę się na nowo,

skąpana w morskiej pianie

lśnić będę jak latarnia

przy twoim boku

i nie puszczę z dłoni twych rąk.

Zamknę nas w szkatule pamięci

i wyryję na niej napis:

zawsze razem na dobre i złe.

_Radom, dnia 03.12.2020 r._Gwiazda i Mędrcy

Wśród niezmierzonej ciszy

i bezkresnej otchłani nocy

zawisła na granatowym niebie

i rozproszyła mroki ciemności.

Na pustynnych bezdrożach

znaczyła szlak wędrowcom,

którzy szukali Dziecięcia,

którego zapowiedzieli prorocy.

Znaleźli Go w lichej stajence

w otoczeniu pasterzy owiec.

Zamiast kołderki miał sianko,

za łóżeczko służył Mu żłóbek.

Matka z ojcem nucili Dziecięciu

do snu kołysankę, przyłączyli się

do nich pasterze cichym śpiewem,

więc i Mędrcy pokłon Mu złożyli.

Kacper, Melchior i Baltazar

ofiarowali złoto, kadzidło i mirrę.

Z pasterzami wielbili Dziecię,

które światu przyniosło zbawienie.

Potem strzegła trzech Mędrców

w powrotnej drodze do domu.

A kiedy spełniła boskie zadanie,

znikła na firmamencie nieboskłonu.

_Radom, dnia 19.12.2020 r._Dialog Starca z Mędrcem

Przemierzyłem wiele dróg,

poznałem wielu ciekawych ludzi.

Kogo tylko napotkałem,

zadawałem to samo pytanie:

A może ty poznałeś człowieka,

choćby jednego, który nie ma wad?

— zapytał Starzec Mędrca.

Ten bez zastanowienia zaprzeczył.

— Właśnie takiej osoby szukam.

— Nie znajdziesz — odparł Mędrzec.

— Dlaczego trudno znaleźć ideał

w człowieku, skoro wokół tyle piękna?

— Spójrz na te wysokie, dostojne drzewa

albo przepiękne kwiaty, one nie mają

duszy ale urzekają swym pięknem,

zachwycają każdego z nas, bo są idealne.

— To dlaczego człowiek, który posiada

nieśmiertelną duszę, jest taki brzydki?

— Bo chce we wszystkim być pierwszy

i myśli wyłącznie o swoim dobru.

— Ludzie, choć mają rozum i wolną wolę,

rzadko kiedy z nich korzystają.

— Chcesz powiedzieć, że jesteśmy głupi?

— Nie ja to powiedziałem, ale ty sam.

— Powiedz, co mam uczynić, abym stał

się lepszym człowiekiem? — zapytał Starzec.

— Najpierw musisz wyprzeć się samego siebie,

a potem podaj rękę potrzebującemu.

— I tylko tyle? — zdziwił się Starzec.

— Prawda, że to nie wiele? — odparł Mędrzec.

Starzec wrócił do domu, po drodze

natknął się na żebraka w łachmanach.

— Zejdź mi z drogi! Nie widzisz, że ledwo idę!

Usunął się żebrak z drogi, aby nie dostać laską.

Wtedy nie wiadomo dlaczego Starzec padł

jak długi, nosem ryjąc po ziemi.

Wtedy przypomniał sobie słowa Mędrca,

poczuł się w tej chwili ślepy jak kret.

Miał straszne poczucie winy, że niczego

się nie nauczył i nie wyzbył pychy.

Radom, dnia 06.01.2021 r.Nowy Rok

Ledwo przyszedł, usiadł na ławce.

Rozejrzał się wokoło z zaciekawieniem

lecz nic nie przykuło jego uwagi.

Wyglądał na zmęczonego, miał

podkrążone oczy i uśmiech niewyraźny.

Twarz miał milczka zaciętą, ogorzałą,

widać że wprawiony był w boju.

Teraz myślał intensywnie o czymś,

bo ciągle drapał się po głowie,

miny stroił, patrzył w przestrzeń.

Po chwili wstał zdecydowany

i raźnym krokiem naprzód ruszył.

Już nie miał niewyraźnej miny,

ale bystre spojrzenie i uśmiech

gościł na jego poważnej twarzy.

Kto stał obok, ciekawy był jego

zamierzeń, co takiego wymyślił

jegomość z długą brodą do ziemi.

Przed sobą trzymał wór pękaty,

który w rękach ledwo dzierżył.

Jeden z gapiów pomyślał, że to

jakiś inny święty, bo Mikołaj już był.

Gdy jegomość worem potrząsnął,

wysypały się z niego wszystkie

niezałatwione sprawy minionego roku.

Budżet mocno okrojony był,

więc nie dziwota, że na wszystko

brakowało: na podwyżkę

dla pielęgniarek, nauczycieli,

dobrze że dla lekarzy udało się skroić.

Reszta narodu musiała poczekać,

nie łatwo sprostać i dogodzić każdemu,

więc tam na górze wymyślili „pięciolatki”.

Co się nie uda w tej kadencji, w przyszłej

załata dziury i wyrówna niedobory.

_Radom, dnia 01.01.2021 r._Armagedon

Pewnego dnia…

świat pogrąży się w chaosie,

mgła smogu słońce przysłoni,

gwiazdy zatoną w oceanie,

księżyc schowa się w mroku.

Drzewa będą umierać, stojąc,

wody z brzegów wylewać,

ludzie będą wołać o pomoc,

ale znikąd jej nie otrzymają.

Dobro ze złem będzie walczyło,

by zdobyć Ziemię i jej poddanych,

lecz ogień pożogi wszystko spali

i zniknie wszelkie stworzenie.

Pewnego razu…

nadejdzie taki dzień,

który nie będzie miał początku

ani końca, a miejscem tym

będzie Armagedon.

_Radom, dnia 14.01.2021 r._Życzenia dla Olafa

Synku…

Chciałabym być dla Ciebie parasolem

w deszczowe dni,

Aniołem, który strzegłby Cię

w każdej chwili,

Siłą, która napędzałaby Cię do działania,

Mocą, która dodawałaby Ci skrzydeł.

Wierzę jednak w twój potencjał duchowy

i zdolności nabyte i te wrodzone,

że dasz sobie radę w każdej sytuacji,

że osiągniesz sukces na każdym polu.

I spełnią się Twoje marzenia,

nawet te na pozór nieosiągalne.

Niech zawsze będą przy Tobie dobre Anioły

na dobre i na złe.

_Radom, dnia 29.01.2021 r._

OLAFOWI — Z OKAZJI 30-TYCH URODZIN — MAMAŚwit

Kiedy noc kładzie się do snu,

świt przebudza się do życia.

Nie ma kształtu ani wymiaru,

ale wypełnia cały wszechświat.

Ciemnym welonem zmierzch

go spowija i skrywa wszystko,

czym go czarna noc naznaczyła.

Jest zagadką dla nowego dnia.

Gdy wschodzące o brzasku słońce,

zerwie szare draperie mroku,

niebo rozjaśni się złotem i błękitem,

wtedy wyjdą na jaw jego wcielenia.

Odtąd każdą chwilę chwytaj w lot,

by dobrze zagospodarować dzień,

bo czas nie będzie pytał o zgodę,

szybko minie jak mgnienie oka.

_Radom, dnia 29.01.2021 r._

_OLAFOWI — Z OKAZJI 30-TYCH URODZIN Z NAJLEPSZYMI ŻYCZENIAMI — MAMA_Amerykański Jazz

Kawiarniany mrok rozjaśnił neon z ulicy.

Papierosowy dym wgryzł się w tapetę ścian

i długie włosy pięknych dziewczyn.

Zapach kawy pobudzał wyobraźnię smakoszy.

Louis Armstrong nastrajał „Ramoną”

rozpalone serca młodych mężczyzn.

Przechodnie zatrzymywali się na chwilę,

wsłuchując się w amerykański jazz.

Rzucali ukradkowe spojrzenia poza witrynę,

gdzie przy stolikach siedzieli stali bywalcy

i zasłuchani sączyli młode wino.

W kącie młoda para tuliła się do siebie.

A starszy pan siedział przy oknie,

ćmił kubańskie cygaro i czytał gazetę.

Nagle trębaczowi przerwał dzwonek,

do lokalu wtargnęła rozochocona młodzież.

Louis Armstrong poszedł w odstawkę,

Posypały się zamówienia: proszę espresso,

dla mnie latte macchiato, ja wolę cappuccino,

a ja czarną po turecku, zawołał ktoś inny.

Korzenne zapachy i śmiech dziewczyn

sprawiły niepowtarzalną atmosferę.

Jednak prawdziwe klimaty stworzyli

Louis Armstrong z Frankiem Sinatrą.

_Radom, dnia 31.01.2021 r._

_PIOTROWI JANASOWI — Z OKAZJI 20-TYCH URODZIN — Z NAJLEPSZYMI ŻYCZENIAMI_Słoneczniki

Najchętniej rosną

w szczerym polu

pod gołym niebem,

w pełnym słońcu.

Wkładają wtedy

żółte kapelusze

i przywdziewają zielone,

aksamitne szaty.

Uśmiechem witają je

drzewa w sadzie,

pozdrawiają przydrożne,

polne kwiaty.

Ciepło pogodnego lata

bardzo im służy.

Wystawiają ku słońcu

olbrzymie głowy.

Zbierają w sobie

soczyste soki,

aby jesienią obdarzyć nas

pożywnym olejem i ziarnem.

_Radom, dnia 15.02.2021 r._