MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
Słowianie plemionami zagubionymi - ebook
Słowianie plemionami zagubionymi - ebook
Przekazuję w ręce czytelnika materiały źródłowe dotyczące uprowadzenia z Lechii do Jawanu ludności Królestwa Judzkiego, Beniamina, Symeona i Kenitów w okresie około 843–841 r. p.n.e.
Przez analogię stosowaną w Izraelu, że z miasta Hebron to Hebrajczycy, z Samarii to Samarytanie, przyjąłem, że z Lechii to Lechici, wywiezieni do Grecji jako niewolnicy do kopalń i kolonizacji Bałkanów.
Oddaję czytelnikom wraz z analizą mapy danych rejonów do samooceny.
Życzę przyjemnej lektury.
| Kategoria: | Historia |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8308-979-9 |
| Rozmiar pliku: | 3,0 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
WSTĘP
Drogi nasz czytelniku, przekazuję na ręce twoje dociekanie do prawdy historycznej dziejów. Zaprzęgnięty w tryby codzienności i mielony dla korzyści postronnych. Nie myśl, że jesteś pierwszym manipulowanym pokoleniem.
Każdy okres cechował się prawdą i fałszem. Po prawdzie pozostały osiągnięcia dziejowe w każdej dziedzinie. Fałsz pozostawił po sobie ruiny, zgliszcza, cierpienie, niewolę, wygnanie i śmierć. Czy myślisz, że obecnie jest inaczej? Sam się nad tym zastanów. Przypatrz się nauce historii, jak sprytnie ukrywane są prawdy dziejów. W ich miejsce wstawiony jest fałsz.
W każdej dziedzinie życia jest identycznie. Programy edukacyjne nie uczą przyczyn, tak jak i lekarze usuwają skutki choroby, a nie leczą ich przyczyn. W polityce prawdę zastępuje fałsz, by ludność skłócić między sobą. Skłóconymi łatwo się manipuluje.
By czytelnik nie czuł się manipulowany poprzez cytaty, daję możliwość samooceny. Dlatego jest ich dość dużo. Postanowiłem nie poddawać kart tej książki pod ocenę poprawności językowej korektorów. Z tego powodu przepraszam czytelników za trud czytania. Myślę, że glazura językowa większe przyniosłaby jej szkody w dążeniu do prawdy.
Udawanie z mej strony Greka potwierdziłoby moje niewolnictwo, ale przodkowie z tej niewoli około 2400 lat temu uciekli. Wiele rodów sławnych, w tym i królewskich udających Greków, zniknęło bezpotomnie. Lud prosty żyjący w prawdzie i biedzie trwa i przetrwa. Gwarantem są słowa: „Sami nic uczynić nie możecie, nawet włosy na waszej głowie są policzone”. Tych słów poszukajcie, kto je wypowiedział w testamentach.
Przytaczając fakty i uwarunkowania całościowe, trzeba posłużyć się Starym Testamentem. Na pewno obydwoma Księgami Królewskimi, Pierwszą i Drugą Księgą Samuela, a także Księgą Sędziów i Księgą Jozuego. Wszystkim polecam Stary Testament. Dobrze jest go przeczytać z własnej woli aż do pełnego i głębokiego zrozumienia relacji między Bogiem a człowiekiem.
Podzielę się tylko wyrywkowo moimi spostrzeżeniami dla ułatwienia zrozumienia poruszonych w tej książce zagadnień. By czytelnik miał prawo do swojej interpretacji, będę posługiwał się cytatami poszczególnych ksiąg Starego Testamentu. By czytelnik miał sam możliwość poszerzenia swojej wiedzy, będę podawał: tytuł księgi, punkt zasadniczy księgi, numer wersetu w punkcie zasadniczym lub całość od momentu wersetu do numeru końca wersetu. Małe numery, kolejne na końcu cytatu, odnoszą się do wskazanej w objaśnieniu księgi.
Naród wybrany najpierw całe dwanaście pokoleń, a następnie po rozpadzie na dwa państwa w okresie króla Roboama postępował zgodnie z Dekalogiem. Bóg cały czas ustanawia nauczycieli dla narodu. Najpierw przez Mojżesza nadaje na Synaju prawo spisane na dwóch tablicach kamiennych w formie dziesięciu przykazań. Przez wiarołomstwo i uczynienie Chelsea – cielca jako przewodnika narodu przez Aarona brata Mojżesza.
Mojżesz, gdy zobaczył, potłukł tablice, a Chelsea – cielca spopielił, mimo że był odlany ze złota. Swoim postępowaniem odwrócił gniew Boga i tym razem otrzymane tablice z Dekalogiem były największą wartością noszoną w Arce Przymierza. Tak zawsze Bóg postępuje, że najpierw posyła dla opamiętania proroków, sędziów, królów – gdy nie posłuchają, wypełnia swoją wolę.
Gdy narody słuchały, zmieniały postępowanie i się nawracały, Bóg stawał się miłosierny i odstępował od karania. Spełniał też życzenia, mimo że było to wbrew Bogu. Świadczy o tym ustanowienie króla z narodu wybranego, mimo że Bóg był królem i jego to naród odrzucił jako króla. Napomnienia Boże były przekazywane w zależności od nawarstwień wystąpień przeciw prawom Bożym. Sprzeniewierzenie było karane przez Boga. Za brak wiary w przejęcie ziemi obiecanej Bóg wytraca tych, którzy się sprzeciwili i według wyroku Bożego wyginęli w ciągu czterdziestu lat, błądząc po pustyni. Mojżesz, Aaron i Miriam sami byli ukarani. Mojżesz za to, że przejął chwałę Boga i nie objawił ludowi, że na polecenie Boga woda wypłynęła ze skały (wody Meriba).
Karą była dla Mojżesza niemożliwość wstąpienia do Ziemi Świętej, a jedynie ujrzenie jej z góry. Dawida Bóg ukarał za żonę Uriasza Chetyty – Batszebę, że pierworodny syn z niej zrodzony umarł.
Oczywiste też jest, że o karze Bóg ukaranego informował.
Informację Bóg objawia najczęściej przez proroków, kapłanów i tych wszystkich, u których nie było niedowiarstwa. Samuel jeszcze jako dziecko słucha poleceń i pouczeń Boga. Tym też cechuje się w danym okresie liczba pouczeń, napomnień od liczby popełnianych przez naród wykroczeń.
Cechami charakterystycznymi złego postępowania były:
1. Wpływ przez narody ościenne lub tubylcze i przejmowanie ich wierzeń najczęściej przez małżeństwa mieszane.
2. Niewypełnianie poleceń Bożych objawianych przez proroków.
3. Mordowanie proroków przez dostojników, by nie było komu objawiać słowa Boga.
4. Arogancja nowych pokoleń i stawianie się jako władza absolutna.
5. Zaniechanie przez władców nauczania społeczeństwa oraz obwieszczania praw Boskich, a nauczanie swoich wydanych nakazów.
6. Odstępowanie kapłanów i lewitów od pouczeń narodu, a czerpanie tylko z przywilejów dla nich.
7. Wydawanie przez sądzących wyroków według własnej woli, a nie na podstawie Dekalogu.
8. Dla przybliżenia okresu uprowadzenia ludności plemion Judy, Symeona, Kenitów, Beniamina i Izraela przytoczę fragmenty z panowania królów – opisy dziejów według Starego i Nowego Testamentu.
Co skłoniło mnie do szukania pochodzenia Lechitów?
I. W Neapolu przechodziliśmy grupą przez ulicę i takie pytanie padło od tubylców: „Jesteście z Izraela czy z Polski?”.
II. Przy odprawie w Hajfie zostałem potraktowany jako swojak bez odprawy granicznej.
III. Na współczesnej mapie izraelskiej odnalazłem miasto Lechia.
IV. Liternictwo na monecie kupionej od Beduina w Petrze.I
ZARYS HISTORII UPROWADZENIA I PRZESIEDLENIA WEDŁUG STAREGO TESTAMENTU
► DRUGA KSIĘGA KRÓLEWSKA
1. JORAM PANUJE W JUDZIE (848–841)
„W piątym roku panowania Jorama, syn Jozafata, został królem judzkim. W chwili objęcia rządów miał trzydzieści dwa lata i panował osiem lat w Jerozolimie. Kroczył on drogą królów izraelskich – podobnie jak czynił ród Achaba – ponieważ córka Achaba była jego żoną. Czynił on to, co jest złe w oczach Pańskich” (2 Krl 8,16–18)¹.
„Za jego czasu Edom wyrwał się spod władzy Judy i wybrał sobie króla. Wtedy Joram ze wszystkimi rydwanami przeszedł do Sair. Kiedy powstał w nocy , uderzyli na niego Edomici, którzy okrążyli jego oraz dowódców rydwanów. Lud zaś uciekł do swoich namiotów. Edom zatem wyrwał się spod władzy Judy aż do dnia dzisiejszego. W tym samym czasie odpadła i Libna” (2 Krl 8,20–22)².
2. OCHOZJASZ PANUJE W JUDZIE (841)
„W dwunastym roku Jorama, syna Achaba, króla Izraela – Ochozjasz, syn Jorama, został królem Judy. W chwili objęcia władzy Ochozjasz miał dwadzieścia dwa lata i królował jeden rok w Jerozolimie. Jego matka miała na imię Atalia, wnuczka Omriego, króla izraelskiego. Kroczył on drogą rodu Achaba i czynił to, co jest złe w oczach Pańskich, jak ród Achaba, ponieważ był spowinowacony z rodem Achaba.
Ochozjasz wyruszył z Joramem, synem Achaba, na wojnę przeciw Chazaelowi, królowi Aramu, w Ramot w Gileadzie. Lecz Aramejczycy zranili Jorama” (2 Krl 8,25–28)³.
3. ŚMIERĆ JORAMA
„Kiedy Joram ujrzał Jehu, zapytał: «Czy pokój, Jehu?». Ten zaś odpowiedział: «Jaki pokój? Gdy jeszcze trwają czyny nierządne twojej matki Izebeli i liczne jej czarodziejstwa!». Wtedy Joram zawrócił i rzucił się do ucieczki, wołając do Ochozjasza: «Zdrada, Ochozjaszu!». Lecz Jehu chwycił ręką za łuk i trafił Jorama między ramiona, tak iż strzała przeszyła jego serce, a on padł na swój rydwan” (2 Krl 9,22–24)⁴.
4. ŚMIERĆ OCHOZJASZA
„Kiedy Ochozjasz, król judzki, zobaczył to, uciekł drogą na Bet-Haggan. Lecz Jehu ścigał go i rozkazał: «Także jego zabijcie!». Zranili go więc na jego rydwanie u wejścia do Gur, które leży przy Jibleam. A on uciekał dalej do Megiddo, gdzie umarł” (2 Krl 9,27)⁵.
5. JEHU PANUJE W IZRAELU (841–813)
„Lecz Jehu nie starał się pilnie, z całego serca, postępować według Prawa Pana, Boga Izraela. Nie zerwał z grzechami Jeroboama, do których ten doprowadził Izraela.
W owym czasie Pan zaczął uszczuplać Izraela: Chazael pobił Izraelitów na całym ich obszarze” (2 Krl 10,31–32)⁶.
6. DZIEJE ATALII (841–835)
„Kiedy Atalia, matka Ochozjasza, dowiedziała się, że syn jej umarł, zabrała się do wytępienia całego potomstwa królewskiego. Lecz Joszeba, córka króla Jorama, siostra Ochozjasza, zabrała Joasza, syna Ochozjasza – synów królewskich – i przed wzrokiem Atalii skryła go wraz z jego mamką w pokoju sypialnym, tak iż nie został zabity. Przebywał więc z nią sześć lat ukryty w świątyni Pańskiej, podczas gdy Atalia rządziła w kraju” (2 Krl 11,1–3)⁷.
► KSIĘGA AMOSA
„Zesłałem na was zarazę jak na Egipt; wybiłem mieczem waszych młodzieńców, a konie wasze uprowadzono; w ogniu spłonęły wasze obozy, kiedy gniewałem się na was; aleście do Mnie nie powrócili – wyrocznia Pana.
Spustoszyłem was, jak podczas Bożego spustoszenia Sodomy i Gomory; staliście się jak głownia wyciągnięta z ognia; aleście do Mnie nie powrócili – wyrocznia Pana” (Am 4,10–11)⁸.
„Przysiągł Pan na dumę Jakuba: «Nie zapomnę nigdy wszystkich ich uczynków»” (Am 8,7)⁹.
„Szukajcie Pana, a żyć będziecie! Gdyż inaczej jak ogień nawiedzi On dom Józefa i strawi go” (Am 5,6)¹⁰.
„Gdyż oto Ja rozkażę i przesieję pomiędzy wszystkimi narodami dom Izraela, jak przetakiem przesiewa, a żadne ziarnko nie upada na ziemię.
Od miecza zginą wszyscy grzesznicy z mego ludu, ci, którzy mówią:
«Nie zbliży się ani nie dotknie nas niedola»” (Am 9,9–10)¹¹.
► KSIĘGA ZACHARIASZA
„Później podniósłszy oczy, patrzyłem. I oto zobaczyłem cztery rogi. «Co one oznaczają?» – zapytałem anioła, który mówił do mnie. A on odpowiedział: «To są rogi, które przygniotły Judę, i Jeruzalem»” (Za 2,1–2)¹².
Objaśnienie do 2,1–2 z Księgi Zachariasza – „róg” tu oznacza wrogów narodu żydowskiego.
Według Księgi Joela 1,2–12 liczba szarańczy cztery. Jest to potwierdzenie, że cztery kraje najechały Judę, Beniamina i Jerozolimę.
„Zawołał do mnie: «Patrz na te, które pędzą w kierunku północnym: one sprawią, że Duch mój spocznie w krainie Północy»” (Za 6,8)¹³.
► KSIĘGA EZECHIELA
„Oddzielę was od opornych, tych, którzy się zbuntowali przeciwko Mnie. Wyprowadzę ich wprawdzie z ziemi, gdzie przebywają, ale do ziemi izraelskiej nie wejdą, abyście poznali, że Ja jestem Pan. A więc, domu Izraela, tak mówi Pan Bóg: Niech każdy idzie służyć swoim bożkom, ale później na pewno będziecie Mnie słuchali i już więcej nie będziecie kalali mego świętego imienia waszymi ofiarami i waszymi bożkami” (Ez 30,38–39)¹⁴.
„Przyjmę was jako miłą woń, gdy was wyprowadzę spośród obcych narodów i wywiodę was z tych krajów, w których byliście rozproszeni. Wówczas okażę się w was Świętym przed oczami tych narodów i poznacie, że Ja jestem Pan, gdy was prowadzę na ziemię izraelską, do tego kraju, który poprzysiągłem dać waszym przodkom. I tam wspomnicie o waszym postępowaniu i o wszystkich waszych czynach, którymiście się pokalali, i sami poczujecie wstręt do siebie na myśl o wszystkich złych czynach, których się dopuściliście” (Ez 20,41–43)¹⁵.
„Jak pasterz dokonuje przeglądu swojej trzody, wtedy gdy znajdziecie się wśród rozproszonych owiec, tak Ja dokonam przeglądu moich owiec i uwolnię je ze wszystkich miejsc, dokąd się rozproszyły w dni ciemne i mroczne. Wyprowadzę je spomiędzy narodów i zgromadzę je z krajów, sprowadzę je z powrotem do ich ziemi i paść je będę na górach izraelskich, w dolinach i we wszystkich zamieszkałych miejscach kraju” (Ez 34,12–13)¹⁶.
„I pozna dom Izraela, że Ja jestem Pan, ich Bóg, odtąd i na zawsze. Ludy pogańskie zrozumieją jednak, że Izraelici z powodu swego przewinienia musieli pójść na wygnanie, ponieważ odpadli ode Mnie, tak że oblicze moje ukryłem przed nimi i podałem ich w moc ich nieprzyjaciół, i padli oni wszyscy od miecza” (Ez 39,22–23)¹⁷.
► KSIĘGA DANIELA
„Kozioł zaś – króla Jawanu, a wielki róg między jego oczami – pierwszego króla” (Dn 8,21)¹⁸.
Objaśnienie do 8,21 z Księgi Daniela: „Jawan” – ogólna nazwa Grecji; pierwszego króla – Aleksandra Wielkiego.
„Teraz muszę znów walczyć z księciem Jawanu. Nikt zaś nie może mi skutecznie pomóc przeciw nim z wyjątkiem waszego księcia Michała” (Dn 10,20b–21b)¹⁹.
► KSIĘGA OZEASZA
„Mój Bóg ich odrzuci, gdyż Go nie słuchali: błąkać się będą między narodami” (Oz 9,17)²⁰.
„Posiejcie sobie sprawiedliwość, a zbierzecie miłość; karczujcie nowe ziemie! Nadszedł czas, by szukać Pana, aż przyjdzie, by sprawiedliwości was nauczyć. Dlaczego uprawiacie zło, zbieracie nieprawość i spożywacie owoce kłamstwa? Ponieważ nadzieję złożyłeś w twych rydwanach i mnóstwie twoich wojowników” (Oz 10,12–13)²¹.
„Jakub uszedł na pola Aramu, Izrael dla kobiety oddał się na służbę i dla kobiety stał się stróżem stada” (Oz 12,13)²².
„Zabierzcie ze sobą słowa i nawróćcie się do Pana! Mówcie do Niego: «Przebacz nam całą naszą winę, w ten sposób otrzymamy dobro za owoc naszych warg” (Oz 14.3)²³.
► KSIĘGA JEREMIASZA
„Naród mój był trzodą zbłąkaną, ich pasterze zaprowadzili ją na górskie manowce; chodzili z góry na górę, zapomnieli o swym legowisku” (Jr 50,6)²⁴.
► KSIĘGA BARUCHA
„Cóż się to stało, Izraelu, że jesteś w kraju nieprzyjaciół, wynędzniały w ziemi obcej, uważany za nieczystego na równi z umarłymi, zaliczony do tych, co schodzą do Szeolu? Opuściłeś źródło mądrości. Gdybyś chodził po drodze Bożej, mieszkałbyś w pokoju na wieki” (Ba 3,10–13)²⁵.
„Tą mądrością jest księga przykazań Boga i Prawo trwające na wieki. Wszyscy, którzy się go trzymają, żyć będą. Którzy je zaniedbują, pomrą” (Ba 4,1)²⁶.
FOT. 1. PALESTYNA PO PODZIALE KRÓLESTWA SALAMONA
„Zostaliście zaprzedani poganom, ale nie na zatracenie, dlatego zostaliście wydani nieprzyjaciołom, iż pobudziliście Boga do gniewu.
Rozgniewaliście bowiem Stworzyciela swego ofiarami składanymi złym duchom, a nie Bogu” (Ba 4,6–7)²⁷.
------------------------------------------------------------------------
¹ _Pismo Święte Starego i_ _Nowego Testamentu w_ _przekładzie z_ _języków oryginalnych. Biblia Tysiąclecia_, wyd. 4, Pallottinum, Poznań–Warszawa 1990, s. 347.
² Tamże.
³ Tamże.
⁴ Tamże, s. 348.
⁵ Tamże.
⁶ Tamże, s. 350.
⁷ Tamże.
⁸ Tamże, s. 1071–1072.
⁹ Tamże, s. 1074.
¹⁰ Tamże, s. 1072.
¹¹ Tamże, s. 1075.
¹² Tamże, s. 1107.
¹³ Tamże, s. 1109.
¹⁴ Tamże, s. 1003.
¹⁵ Tamże, s. 1003.
¹⁶ Tamże, s. 1016–1017.
¹⁷ Tamże, s. 1021.
¹⁸ Tamże, s. 1043.
¹⁹ Tamże, s. 1046.
²⁰ Tamże, s. 1059.
²¹ Tamże, s. 1060.
²² Tamże, s. 1061.
²³ Tamże, s. 1062.
²⁴ Tamże, s. 962.
²⁵ Tamże, s. 981.
²⁶ Tamże, s. 981.
²⁷ Tamże, s. 981.
Drogi nasz czytelniku, przekazuję na ręce twoje dociekanie do prawdy historycznej dziejów. Zaprzęgnięty w tryby codzienności i mielony dla korzyści postronnych. Nie myśl, że jesteś pierwszym manipulowanym pokoleniem.
Każdy okres cechował się prawdą i fałszem. Po prawdzie pozostały osiągnięcia dziejowe w każdej dziedzinie. Fałsz pozostawił po sobie ruiny, zgliszcza, cierpienie, niewolę, wygnanie i śmierć. Czy myślisz, że obecnie jest inaczej? Sam się nad tym zastanów. Przypatrz się nauce historii, jak sprytnie ukrywane są prawdy dziejów. W ich miejsce wstawiony jest fałsz.
W każdej dziedzinie życia jest identycznie. Programy edukacyjne nie uczą przyczyn, tak jak i lekarze usuwają skutki choroby, a nie leczą ich przyczyn. W polityce prawdę zastępuje fałsz, by ludność skłócić między sobą. Skłóconymi łatwo się manipuluje.
By czytelnik nie czuł się manipulowany poprzez cytaty, daję możliwość samooceny. Dlatego jest ich dość dużo. Postanowiłem nie poddawać kart tej książki pod ocenę poprawności językowej korektorów. Z tego powodu przepraszam czytelników za trud czytania. Myślę, że glazura językowa większe przyniosłaby jej szkody w dążeniu do prawdy.
Udawanie z mej strony Greka potwierdziłoby moje niewolnictwo, ale przodkowie z tej niewoli około 2400 lat temu uciekli. Wiele rodów sławnych, w tym i królewskich udających Greków, zniknęło bezpotomnie. Lud prosty żyjący w prawdzie i biedzie trwa i przetrwa. Gwarantem są słowa: „Sami nic uczynić nie możecie, nawet włosy na waszej głowie są policzone”. Tych słów poszukajcie, kto je wypowiedział w testamentach.
Przytaczając fakty i uwarunkowania całościowe, trzeba posłużyć się Starym Testamentem. Na pewno obydwoma Księgami Królewskimi, Pierwszą i Drugą Księgą Samuela, a także Księgą Sędziów i Księgą Jozuego. Wszystkim polecam Stary Testament. Dobrze jest go przeczytać z własnej woli aż do pełnego i głębokiego zrozumienia relacji między Bogiem a człowiekiem.
Podzielę się tylko wyrywkowo moimi spostrzeżeniami dla ułatwienia zrozumienia poruszonych w tej książce zagadnień. By czytelnik miał prawo do swojej interpretacji, będę posługiwał się cytatami poszczególnych ksiąg Starego Testamentu. By czytelnik miał sam możliwość poszerzenia swojej wiedzy, będę podawał: tytuł księgi, punkt zasadniczy księgi, numer wersetu w punkcie zasadniczym lub całość od momentu wersetu do numeru końca wersetu. Małe numery, kolejne na końcu cytatu, odnoszą się do wskazanej w objaśnieniu księgi.
Naród wybrany najpierw całe dwanaście pokoleń, a następnie po rozpadzie na dwa państwa w okresie króla Roboama postępował zgodnie z Dekalogiem. Bóg cały czas ustanawia nauczycieli dla narodu. Najpierw przez Mojżesza nadaje na Synaju prawo spisane na dwóch tablicach kamiennych w formie dziesięciu przykazań. Przez wiarołomstwo i uczynienie Chelsea – cielca jako przewodnika narodu przez Aarona brata Mojżesza.
Mojżesz, gdy zobaczył, potłukł tablice, a Chelsea – cielca spopielił, mimo że był odlany ze złota. Swoim postępowaniem odwrócił gniew Boga i tym razem otrzymane tablice z Dekalogiem były największą wartością noszoną w Arce Przymierza. Tak zawsze Bóg postępuje, że najpierw posyła dla opamiętania proroków, sędziów, królów – gdy nie posłuchają, wypełnia swoją wolę.
Gdy narody słuchały, zmieniały postępowanie i się nawracały, Bóg stawał się miłosierny i odstępował od karania. Spełniał też życzenia, mimo że było to wbrew Bogu. Świadczy o tym ustanowienie króla z narodu wybranego, mimo że Bóg był królem i jego to naród odrzucił jako króla. Napomnienia Boże były przekazywane w zależności od nawarstwień wystąpień przeciw prawom Bożym. Sprzeniewierzenie było karane przez Boga. Za brak wiary w przejęcie ziemi obiecanej Bóg wytraca tych, którzy się sprzeciwili i według wyroku Bożego wyginęli w ciągu czterdziestu lat, błądząc po pustyni. Mojżesz, Aaron i Miriam sami byli ukarani. Mojżesz za to, że przejął chwałę Boga i nie objawił ludowi, że na polecenie Boga woda wypłynęła ze skały (wody Meriba).
Karą była dla Mojżesza niemożliwość wstąpienia do Ziemi Świętej, a jedynie ujrzenie jej z góry. Dawida Bóg ukarał za żonę Uriasza Chetyty – Batszebę, że pierworodny syn z niej zrodzony umarł.
Oczywiste też jest, że o karze Bóg ukaranego informował.
Informację Bóg objawia najczęściej przez proroków, kapłanów i tych wszystkich, u których nie było niedowiarstwa. Samuel jeszcze jako dziecko słucha poleceń i pouczeń Boga. Tym też cechuje się w danym okresie liczba pouczeń, napomnień od liczby popełnianych przez naród wykroczeń.
Cechami charakterystycznymi złego postępowania były:
1. Wpływ przez narody ościenne lub tubylcze i przejmowanie ich wierzeń najczęściej przez małżeństwa mieszane.
2. Niewypełnianie poleceń Bożych objawianych przez proroków.
3. Mordowanie proroków przez dostojników, by nie było komu objawiać słowa Boga.
4. Arogancja nowych pokoleń i stawianie się jako władza absolutna.
5. Zaniechanie przez władców nauczania społeczeństwa oraz obwieszczania praw Boskich, a nauczanie swoich wydanych nakazów.
6. Odstępowanie kapłanów i lewitów od pouczeń narodu, a czerpanie tylko z przywilejów dla nich.
7. Wydawanie przez sądzących wyroków według własnej woli, a nie na podstawie Dekalogu.
8. Dla przybliżenia okresu uprowadzenia ludności plemion Judy, Symeona, Kenitów, Beniamina i Izraela przytoczę fragmenty z panowania królów – opisy dziejów według Starego i Nowego Testamentu.
Co skłoniło mnie do szukania pochodzenia Lechitów?
I. W Neapolu przechodziliśmy grupą przez ulicę i takie pytanie padło od tubylców: „Jesteście z Izraela czy z Polski?”.
II. Przy odprawie w Hajfie zostałem potraktowany jako swojak bez odprawy granicznej.
III. Na współczesnej mapie izraelskiej odnalazłem miasto Lechia.
IV. Liternictwo na monecie kupionej od Beduina w Petrze.I
ZARYS HISTORII UPROWADZENIA I PRZESIEDLENIA WEDŁUG STAREGO TESTAMENTU
► DRUGA KSIĘGA KRÓLEWSKA
1. JORAM PANUJE W JUDZIE (848–841)
„W piątym roku panowania Jorama, syn Jozafata, został królem judzkim. W chwili objęcia rządów miał trzydzieści dwa lata i panował osiem lat w Jerozolimie. Kroczył on drogą królów izraelskich – podobnie jak czynił ród Achaba – ponieważ córka Achaba była jego żoną. Czynił on to, co jest złe w oczach Pańskich” (2 Krl 8,16–18)¹.
„Za jego czasu Edom wyrwał się spod władzy Judy i wybrał sobie króla. Wtedy Joram ze wszystkimi rydwanami przeszedł do Sair. Kiedy powstał w nocy , uderzyli na niego Edomici, którzy okrążyli jego oraz dowódców rydwanów. Lud zaś uciekł do swoich namiotów. Edom zatem wyrwał się spod władzy Judy aż do dnia dzisiejszego. W tym samym czasie odpadła i Libna” (2 Krl 8,20–22)².
2. OCHOZJASZ PANUJE W JUDZIE (841)
„W dwunastym roku Jorama, syna Achaba, króla Izraela – Ochozjasz, syn Jorama, został królem Judy. W chwili objęcia władzy Ochozjasz miał dwadzieścia dwa lata i królował jeden rok w Jerozolimie. Jego matka miała na imię Atalia, wnuczka Omriego, króla izraelskiego. Kroczył on drogą rodu Achaba i czynił to, co jest złe w oczach Pańskich, jak ród Achaba, ponieważ był spowinowacony z rodem Achaba.
Ochozjasz wyruszył z Joramem, synem Achaba, na wojnę przeciw Chazaelowi, królowi Aramu, w Ramot w Gileadzie. Lecz Aramejczycy zranili Jorama” (2 Krl 8,25–28)³.
3. ŚMIERĆ JORAMA
„Kiedy Joram ujrzał Jehu, zapytał: «Czy pokój, Jehu?». Ten zaś odpowiedział: «Jaki pokój? Gdy jeszcze trwają czyny nierządne twojej matki Izebeli i liczne jej czarodziejstwa!». Wtedy Joram zawrócił i rzucił się do ucieczki, wołając do Ochozjasza: «Zdrada, Ochozjaszu!». Lecz Jehu chwycił ręką za łuk i trafił Jorama między ramiona, tak iż strzała przeszyła jego serce, a on padł na swój rydwan” (2 Krl 9,22–24)⁴.
4. ŚMIERĆ OCHOZJASZA
„Kiedy Ochozjasz, król judzki, zobaczył to, uciekł drogą na Bet-Haggan. Lecz Jehu ścigał go i rozkazał: «Także jego zabijcie!». Zranili go więc na jego rydwanie u wejścia do Gur, które leży przy Jibleam. A on uciekał dalej do Megiddo, gdzie umarł” (2 Krl 9,27)⁵.
5. JEHU PANUJE W IZRAELU (841–813)
„Lecz Jehu nie starał się pilnie, z całego serca, postępować według Prawa Pana, Boga Izraela. Nie zerwał z grzechami Jeroboama, do których ten doprowadził Izraela.
W owym czasie Pan zaczął uszczuplać Izraela: Chazael pobił Izraelitów na całym ich obszarze” (2 Krl 10,31–32)⁶.
6. DZIEJE ATALII (841–835)
„Kiedy Atalia, matka Ochozjasza, dowiedziała się, że syn jej umarł, zabrała się do wytępienia całego potomstwa królewskiego. Lecz Joszeba, córka króla Jorama, siostra Ochozjasza, zabrała Joasza, syna Ochozjasza – synów królewskich – i przed wzrokiem Atalii skryła go wraz z jego mamką w pokoju sypialnym, tak iż nie został zabity. Przebywał więc z nią sześć lat ukryty w świątyni Pańskiej, podczas gdy Atalia rządziła w kraju” (2 Krl 11,1–3)⁷.
► KSIĘGA AMOSA
„Zesłałem na was zarazę jak na Egipt; wybiłem mieczem waszych młodzieńców, a konie wasze uprowadzono; w ogniu spłonęły wasze obozy, kiedy gniewałem się na was; aleście do Mnie nie powrócili – wyrocznia Pana.
Spustoszyłem was, jak podczas Bożego spustoszenia Sodomy i Gomory; staliście się jak głownia wyciągnięta z ognia; aleście do Mnie nie powrócili – wyrocznia Pana” (Am 4,10–11)⁸.
„Przysiągł Pan na dumę Jakuba: «Nie zapomnę nigdy wszystkich ich uczynków»” (Am 8,7)⁹.
„Szukajcie Pana, a żyć będziecie! Gdyż inaczej jak ogień nawiedzi On dom Józefa i strawi go” (Am 5,6)¹⁰.
„Gdyż oto Ja rozkażę i przesieję pomiędzy wszystkimi narodami dom Izraela, jak przetakiem przesiewa, a żadne ziarnko nie upada na ziemię.
Od miecza zginą wszyscy grzesznicy z mego ludu, ci, którzy mówią:
«Nie zbliży się ani nie dotknie nas niedola»” (Am 9,9–10)¹¹.
► KSIĘGA ZACHARIASZA
„Później podniósłszy oczy, patrzyłem. I oto zobaczyłem cztery rogi. «Co one oznaczają?» – zapytałem anioła, który mówił do mnie. A on odpowiedział: «To są rogi, które przygniotły Judę,
Objaśnienie do 2,1–2 z Księgi Zachariasza – „róg” tu oznacza wrogów narodu żydowskiego.
Według Księgi Joela 1,2–12 liczba szarańczy cztery. Jest to potwierdzenie, że cztery kraje najechały Judę, Beniamina i Jerozolimę.
„Zawołał do mnie: «Patrz na te, które pędzą w kierunku północnym: one sprawią, że Duch mój spocznie w krainie Północy»” (Za 6,8)¹³.
► KSIĘGA EZECHIELA
„Oddzielę was od opornych, tych, którzy się zbuntowali przeciwko Mnie. Wyprowadzę ich wprawdzie z ziemi, gdzie przebywają, ale do ziemi izraelskiej nie wejdą, abyście poznali, że Ja jestem Pan. A więc, domu Izraela, tak mówi Pan Bóg: Niech każdy idzie służyć swoim bożkom, ale później na pewno będziecie Mnie słuchali i już więcej nie będziecie kalali mego świętego imienia waszymi ofiarami i waszymi bożkami” (Ez 30,38–39)¹⁴.
„Przyjmę was jako miłą woń, gdy was wyprowadzę spośród obcych narodów i wywiodę was z tych krajów, w których byliście rozproszeni. Wówczas okażę się w was Świętym przed oczami tych narodów i poznacie, że Ja jestem Pan, gdy was prowadzę na ziemię izraelską, do tego kraju, który poprzysiągłem dać waszym przodkom. I tam wspomnicie o waszym postępowaniu i o wszystkich waszych czynach, którymiście się pokalali, i sami poczujecie wstręt do siebie na myśl o wszystkich złych czynach, których się dopuściliście” (Ez 20,41–43)¹⁵.
„Jak pasterz dokonuje przeglądu swojej trzody, wtedy gdy znajdziecie się wśród rozproszonych owiec, tak Ja dokonam przeglądu moich owiec i uwolnię je ze wszystkich miejsc, dokąd się rozproszyły w dni ciemne i mroczne. Wyprowadzę je spomiędzy narodów i zgromadzę je z krajów, sprowadzę je z powrotem do ich ziemi i paść je będę na górach izraelskich, w dolinach i we wszystkich zamieszkałych miejscach kraju” (Ez 34,12–13)¹⁶.
„I pozna dom Izraela, że Ja jestem Pan, ich Bóg, odtąd i na zawsze. Ludy pogańskie zrozumieją jednak, że Izraelici z powodu swego przewinienia musieli pójść na wygnanie, ponieważ odpadli ode Mnie, tak że oblicze moje ukryłem przed nimi i podałem ich w moc ich nieprzyjaciół, i padli oni wszyscy od miecza” (Ez 39,22–23)¹⁷.
► KSIĘGA DANIELA
„Kozioł zaś – króla Jawanu, a wielki róg między jego oczami – pierwszego króla” (Dn 8,21)¹⁸.
Objaśnienie do 8,21 z Księgi Daniela: „Jawan” – ogólna nazwa Grecji; pierwszego króla – Aleksandra Wielkiego.
„Teraz muszę znów walczyć z księciem Jawanu. Nikt zaś nie może mi skutecznie pomóc przeciw nim z wyjątkiem waszego księcia Michała” (Dn 10,20b–21b)¹⁹.
► KSIĘGA OZEASZA
„Mój Bóg ich odrzuci, gdyż Go nie słuchali: błąkać się będą między narodami” (Oz 9,17)²⁰.
„Posiejcie sobie sprawiedliwość, a zbierzecie miłość; karczujcie nowe ziemie! Nadszedł czas, by szukać Pana, aż przyjdzie, by sprawiedliwości was nauczyć. Dlaczego uprawiacie zło, zbieracie nieprawość i spożywacie owoce kłamstwa? Ponieważ nadzieję złożyłeś w twych rydwanach i mnóstwie twoich wojowników” (Oz 10,12–13)²¹.
„Jakub uszedł na pola Aramu, Izrael dla kobiety oddał się na służbę i dla kobiety stał się stróżem stada” (Oz 12,13)²².
„Zabierzcie ze sobą słowa i nawróćcie się do Pana! Mówcie do Niego: «Przebacz nam całą naszą winę, w ten sposób otrzymamy dobro za owoc naszych warg” (Oz 14.3)²³.
► KSIĘGA JEREMIASZA
„Naród mój był trzodą zbłąkaną, ich pasterze zaprowadzili ją na górskie manowce; chodzili z góry na górę, zapomnieli o swym legowisku” (Jr 50,6)²⁴.
► KSIĘGA BARUCHA
„Cóż się to stało, Izraelu, że jesteś w kraju nieprzyjaciół, wynędzniały w ziemi obcej, uważany za nieczystego na równi z umarłymi, zaliczony do tych, co schodzą do Szeolu? Opuściłeś źródło mądrości. Gdybyś chodził po drodze Bożej, mieszkałbyś w pokoju na wieki” (Ba 3,10–13)²⁵.
„Tą mądrością jest księga przykazań Boga i Prawo trwające na wieki. Wszyscy, którzy się go trzymają, żyć będą. Którzy je zaniedbują, pomrą” (Ba 4,1)²⁶.
FOT. 1. PALESTYNA PO PODZIALE KRÓLESTWA SALAMONA
„Zostaliście zaprzedani poganom, ale nie na zatracenie, dlatego zostaliście wydani nieprzyjaciołom, iż pobudziliście Boga do gniewu.
Rozgniewaliście bowiem Stworzyciela swego ofiarami składanymi złym duchom, a nie Bogu” (Ba 4,6–7)²⁷.
------------------------------------------------------------------------
¹ _Pismo Święte Starego i_ _Nowego Testamentu w_ _przekładzie z_ _języków oryginalnych. Biblia Tysiąclecia_, wyd. 4, Pallottinum, Poznań–Warszawa 1990, s. 347.
² Tamże.
³ Tamże.
⁴ Tamże, s. 348.
⁵ Tamże.
⁶ Tamże, s. 350.
⁷ Tamże.
⁸ Tamże, s. 1071–1072.
⁹ Tamże, s. 1074.
¹⁰ Tamże, s. 1072.
¹¹ Tamże, s. 1075.
¹² Tamże, s. 1107.
¹³ Tamże, s. 1109.
¹⁴ Tamże, s. 1003.
¹⁵ Tamże, s. 1003.
¹⁶ Tamże, s. 1016–1017.
¹⁷ Tamże, s. 1021.
¹⁸ Tamże, s. 1043.
¹⁹ Tamże, s. 1046.
²⁰ Tamże, s. 1059.
²¹ Tamże, s. 1060.
²² Tamże, s. 1061.
²³ Tamże, s. 1062.
²⁴ Tamże, s. 962.
²⁵ Tamże, s. 981.
²⁶ Tamże, s. 981.
²⁷ Tamże, s. 981.
więcej..
