MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
-
promocja
Snape. Prawdziwa twarz tajemniczego mistrza eliksirów - ebook
Snape. Prawdziwa twarz tajemniczego mistrza eliksirów - ebook
Pierwsza książka w mugolskim świecie, która odsłania prawdziwe oblicze Severusa Snape’a
Jest jedną z najbardziej znienawidzonych i niezrozumianych postaci świata czarodziejów. Walczył po obu stronach, ale nigdy nie przestał rozgrywać swojej własnej partii. Stale o krok przed innymi – nawet przed czytelnikiem. Do dziś budzi skrajne emocje i podziały wśród fanów. Nosił szatę nauczyciela, maskę Śmierciożercy i piętno zdrajcy. Ale czy naprawdę wiemy, kim był Severus Snape?
- Co kryło się za jego obsesją na punkcie Lily?
- Jak to możliwe, że znał zaklęcia, których nie uczono w Hogwarcie?
- Dlaczego Harry nazwał swojego syna jego imieniem?
- Czy Snape był ostatnim, który próbował odwrócić działanie czarnej magii, czy pierwszym, który ją naprawdę zrozumiał?
- I czy kiedykolwiek przestał być Śmierciożercą?
Ta książka to coś więcej niż próba zrozumienia Snape’a. To detektywistyczna wyprawa śladami zaklęć, gestów i wyborów, które zmieniły bieg historii magicznego świata.
Znasz historię Severusa Snape’a z perspektywy Harry’ego Pottera.
A co, jeśli to tylko część prawdy?
Ta publikacja spełnia wymagania dostępności zgodnie z dyrektywą EAA.
| Kategoria: | Dzieci 6-12 |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8427-168-1 |
| Rozmiar pliku: | 1,7 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Seria _Harry Potter_ została nazwana na cześć Chłopca, Który Przeżył, jednak jeśli chcecie naprawdę dobrze poznać całą opowieść, lepiej skupcie swoją uwagę na Snapie. Ten zrzędliwy typ o haczykowatym nosie i tłustych włosach jest jednym z największych i najtrwalszych darów, jakie J.K. Rowling ofiarowała angielskiej literaturze. Jest archetypicznym wrednym nauczycielem: opryskliwym, ale jednocześnie okrutnie, rozkosznie zabawnym. Kradnie uwagę w każdej scenie, w której się pojawia.
Rowling wykreowała postać niemal doskonale niejednoznaczną – podwójnego agenta, któremu udaje się zostać prawą ręką każdego z generałów stojących po dwóch stronach barykady. Jest jednocześnie osobą w pełni opanowaną i emanującą goryczą. Każda jego wypowiedź, każdy gest ma co najmniej dwie różne, przeciwstawne interpretacje. Biorąc pod uwagę fakt, że kwestia faktycznej lojalności Snape’a stanowi jedną z kluczowych tajemnic serii, czy jest w ogóle możliwe, aby się dowiedzieć, co kryje się za jego fasadą?
Owszem, jest. Studiując z uwagą każdy z tomów, jesteśmy w stanie dowiedzieć się o Snapie wszystkiego.
Czy jest szkolnym prześladowcą? Bez wątpienia. Potrafi być niesprawiedliwy, małostkowy, szyderczy, rażąco stronniczy – ma pełno cech, których uczniowie nienawidzą z całego serca. A jednak pod tą jadowitą powierzchnią znajduje się ktoś, komu rozpaczliwie zależy, na tyle mocno, że jest gotów poświęcić swoje dorosłe życie chronieniu wszystkich, którzy są częścią jego świata – nawet tych, których sam nie lubi. A robi to pod przykrywką, udając człowieka wrednego, akceptując fakt, że będzie żył i umrze bez szansy na wytłumaczenie się i oczyszczenie swojego imienia.
Co sprawia, że mimo wszystkich wad pozostaje ulubioną postacią tak wielu czytelników?
Jest inteligentny. Jest kompetentny. Jego sarkazm bywa dowcipny, jego zawziętość potrafi być krzepiąca. Zawsze dokładnie wie, co zrobić. Zawsze zjawia się tam, gdzie jest potrzebny. Są rzeczy, które tylko Snape potrafi. Czarodziej, który stanął po stronie zła, by potem nawrócić się i okazać skruchę, wie o czarnej magii więcej niż ktokolwiek, kto od zawsze był dobry.
Jest paskudny z wyglądu, biedaczyna, i wrażliwy na upokorzenia. Nienawidzi, kiedy ktoś się z niego naigrawa, szczególnie uczniowie. Wszyscy widzą wtedy, jak kipi gniewem. Jednak w tym wszystkim robi tyle, ile może, z tym, co ma i niczym więcej. Jako dorosły nie staje się bardziej atrakcyjny, ale… potężny. Przyciągający. Kradnący uwagę. Kiedy dokonuje rzeczy odważnych, wydaje się niemal piękny.
Jest dobry dla matek, choć nie dla ich dzieci, i ryzykuje życiem, aby im pomóc. Wie, jakie to uczucie być bezsilnym i niechcianym. Jakkolwiek potrafi być okrutny – kiedy stawką jest ludzkie życie, zrobi wszystko, aby chronić innych.
Czy jego osiągnięcia automatycznie wymazują wszystkie okropieństwa, jakich się dopuścił? Bynajmniej. Na tym zresztą polega siła jego charakteru. Często wzbudza niechęć, bywa niedojrzały, nieatrakcyjny, nawet nie jest miły… ale udało mu się zrobić coś ze swoim życiem. Jego historia pokazuje, że dla każdego jest nadzieja i każdy ma możliwość dokonywania wielkich czynów, nie tylko ci, którzy od zawsze byli po stronie dobra. Dowiadując się, jak wiele krzywdy wyrządził w młodości, uczymy się, jak rozumieć bez usprawiedliwiania, uczymy się, jak dawać innym i samym sobie drugą szansę.
Dla uważnego czytelnika postać Snape’a stanowi niekończące się źródło satysfakcji. Niektóre z tajemnic łatwo wyjaśnić: same wypływają na wierzch albo skrywają się tuż pod powierzchnią.
Podczas swojej pracy dla Dumbledore’a Snape uczy się wyrażać skruchę. Wybiera to, co trzeba, a nie to, co łatwe. Decyduje się na niewdzięczny los, na życie, w którym będzie nieustannie nienawidzony, nieustannie opacznie uważany za złego. Co więcej, jest w stanie stłumić w sobie ludzką potrzebę dowiedzenia własnej niewinności. Przechodzi wszystkie te próby, nawet kiedy słyszy swoje imię z ust umierającego człowieka, bo poświęca się dla większej sprawy. Nie chce uznania, odrzuca miłość w dorosłym życiu, koncentruje swoje niezwykłe umiejętności na osiągnięciu czegoś niewyobrażalnego, w arcytrudnych warunkach, z pełną świadomością, że jego dokonania nigdy nie zostaną docenione. Nigdy nie zostanie mu przypisana rola bohatera. Wbrew wszelkim instynktom zmusza się do robienia tego, co musi zostać zrobione. Mając nas, czytelników, za świadków. Spośród wielu poświęceń, na jakie się zdobył, najtrudniejszym zdaje się konieczność wyrzeczenia się ludzkiego prawa do ukazania swojego prawdziwego „ja”. Snape skrywa prawdę o sobie aż do momentu, w którym wydaje ostatnie tchnienie, kiedy to wreszcie może nakazać głównemu bohaterowi powieści: „Spójrz na mnie”.
J.K. Rowling podjęła ogromne ryzyko, opierając punkt kulminacyjny swojej epickiej serii na umiejętności wykreowania niejednoznaczności Snape’a doprowadzonej do granic możliwości, aby na końcu ukazać nam jego prawdziwe oblicze. Co zatem widzimy, kiedy cała prawda wychodzi na jaw? Wizję miłości tak wielkiej i gorącej, że aż oślepiającej. To odkrycie stanowi piękne domknięcie serii i jest powodem, dla którego cała historia Harry’ego wciąż i wciąż powraca do osoby Snape’a.
Lista skrótów
KF _Harry Potter i Kamień Filozoficzny_, tom I, 1991–1992, pierwszy rok
KT _Harry Potter i Komnata Tajemnic_, tom II, 1992–1993, drugi rok
WA _Harry Potter i więzień Azkabanu_, tom III, 1993–1994, trzeci rok
CO _Harry Potter i Czara Ognia_, __ tom IV, 1994–1995, czwarty rok
ZF _Harry Potter i Zakon Feniksa_, __ tom V, 1995–1996, piąty rok
KP _Harry Potter i Książę Półkrwi_, tom VI, 1996–1997, szósty rok
IŚ _Harry Potter i Insygnia Śmierci_, __ tom VII, 1997–1998, siódmy rok
PD – _Harry Potter i przeklęte dziecko_
Rowling wykreowała postać niemal doskonale niejednoznaczną – podwójnego agenta, któremu udaje się zostać prawą ręką każdego z generałów stojących po dwóch stronach barykady. Jest jednocześnie osobą w pełni opanowaną i emanującą goryczą. Każda jego wypowiedź, każdy gest ma co najmniej dwie różne, przeciwstawne interpretacje. Biorąc pod uwagę fakt, że kwestia faktycznej lojalności Snape’a stanowi jedną z kluczowych tajemnic serii, czy jest w ogóle możliwe, aby się dowiedzieć, co kryje się za jego fasadą?
Owszem, jest. Studiując z uwagą każdy z tomów, jesteśmy w stanie dowiedzieć się o Snapie wszystkiego.
Czy jest szkolnym prześladowcą? Bez wątpienia. Potrafi być niesprawiedliwy, małostkowy, szyderczy, rażąco stronniczy – ma pełno cech, których uczniowie nienawidzą z całego serca. A jednak pod tą jadowitą powierzchnią znajduje się ktoś, komu rozpaczliwie zależy, na tyle mocno, że jest gotów poświęcić swoje dorosłe życie chronieniu wszystkich, którzy są częścią jego świata – nawet tych, których sam nie lubi. A robi to pod przykrywką, udając człowieka wrednego, akceptując fakt, że będzie żył i umrze bez szansy na wytłumaczenie się i oczyszczenie swojego imienia.
Co sprawia, że mimo wszystkich wad pozostaje ulubioną postacią tak wielu czytelników?
Jest inteligentny. Jest kompetentny. Jego sarkazm bywa dowcipny, jego zawziętość potrafi być krzepiąca. Zawsze dokładnie wie, co zrobić. Zawsze zjawia się tam, gdzie jest potrzebny. Są rzeczy, które tylko Snape potrafi. Czarodziej, który stanął po stronie zła, by potem nawrócić się i okazać skruchę, wie o czarnej magii więcej niż ktokolwiek, kto od zawsze był dobry.
Jest paskudny z wyglądu, biedaczyna, i wrażliwy na upokorzenia. Nienawidzi, kiedy ktoś się z niego naigrawa, szczególnie uczniowie. Wszyscy widzą wtedy, jak kipi gniewem. Jednak w tym wszystkim robi tyle, ile może, z tym, co ma i niczym więcej. Jako dorosły nie staje się bardziej atrakcyjny, ale… potężny. Przyciągający. Kradnący uwagę. Kiedy dokonuje rzeczy odważnych, wydaje się niemal piękny.
Jest dobry dla matek, choć nie dla ich dzieci, i ryzykuje życiem, aby im pomóc. Wie, jakie to uczucie być bezsilnym i niechcianym. Jakkolwiek potrafi być okrutny – kiedy stawką jest ludzkie życie, zrobi wszystko, aby chronić innych.
Czy jego osiągnięcia automatycznie wymazują wszystkie okropieństwa, jakich się dopuścił? Bynajmniej. Na tym zresztą polega siła jego charakteru. Często wzbudza niechęć, bywa niedojrzały, nieatrakcyjny, nawet nie jest miły… ale udało mu się zrobić coś ze swoim życiem. Jego historia pokazuje, że dla każdego jest nadzieja i każdy ma możliwość dokonywania wielkich czynów, nie tylko ci, którzy od zawsze byli po stronie dobra. Dowiadując się, jak wiele krzywdy wyrządził w młodości, uczymy się, jak rozumieć bez usprawiedliwiania, uczymy się, jak dawać innym i samym sobie drugą szansę.
Dla uważnego czytelnika postać Snape’a stanowi niekończące się źródło satysfakcji. Niektóre z tajemnic łatwo wyjaśnić: same wypływają na wierzch albo skrywają się tuż pod powierzchnią.
Podczas swojej pracy dla Dumbledore’a Snape uczy się wyrażać skruchę. Wybiera to, co trzeba, a nie to, co łatwe. Decyduje się na niewdzięczny los, na życie, w którym będzie nieustannie nienawidzony, nieustannie opacznie uważany za złego. Co więcej, jest w stanie stłumić w sobie ludzką potrzebę dowiedzenia własnej niewinności. Przechodzi wszystkie te próby, nawet kiedy słyszy swoje imię z ust umierającego człowieka, bo poświęca się dla większej sprawy. Nie chce uznania, odrzuca miłość w dorosłym życiu, koncentruje swoje niezwykłe umiejętności na osiągnięciu czegoś niewyobrażalnego, w arcytrudnych warunkach, z pełną świadomością, że jego dokonania nigdy nie zostaną docenione. Nigdy nie zostanie mu przypisana rola bohatera. Wbrew wszelkim instynktom zmusza się do robienia tego, co musi zostać zrobione. Mając nas, czytelników, za świadków. Spośród wielu poświęceń, na jakie się zdobył, najtrudniejszym zdaje się konieczność wyrzeczenia się ludzkiego prawa do ukazania swojego prawdziwego „ja”. Snape skrywa prawdę o sobie aż do momentu, w którym wydaje ostatnie tchnienie, kiedy to wreszcie może nakazać głównemu bohaterowi powieści: „Spójrz na mnie”.
J.K. Rowling podjęła ogromne ryzyko, opierając punkt kulminacyjny swojej epickiej serii na umiejętności wykreowania niejednoznaczności Snape’a doprowadzonej do granic możliwości, aby na końcu ukazać nam jego prawdziwe oblicze. Co zatem widzimy, kiedy cała prawda wychodzi na jaw? Wizję miłości tak wielkiej i gorącej, że aż oślepiającej. To odkrycie stanowi piękne domknięcie serii i jest powodem, dla którego cała historia Harry’ego wciąż i wciąż powraca do osoby Snape’a.
Lista skrótów
KF _Harry Potter i Kamień Filozoficzny_, tom I, 1991–1992, pierwszy rok
KT _Harry Potter i Komnata Tajemnic_, tom II, 1992–1993, drugi rok
WA _Harry Potter i więzień Azkabanu_, tom III, 1993–1994, trzeci rok
CO _Harry Potter i Czara Ognia_, __ tom IV, 1994–1995, czwarty rok
ZF _Harry Potter i Zakon Feniksa_, __ tom V, 1995–1996, piąty rok
KP _Harry Potter i Książę Półkrwi_, tom VI, 1996–1997, szósty rok
IŚ _Harry Potter i Insygnia Śmierci_, __ tom VII, 1997–1998, siódmy rok
PD – _Harry Potter i przeklęte dziecko_
więcej..
