Star Wars. Dooku. Stracony dla Jedi - ebook

DRAMATIS PERSONAE

DRA­MA­TIS PER­SO­NAE

VEN­TRESS: Skry­to­bój­czyni Dooku, nie­dawno pozy­skana dla sprawy. Nar­ra­torka opo­wie­ści.

DOOKU: Lord Sithów. Uka­zany w róż­nych momen­tach życia.

SIFO-DYAS: Naj­star­szy przy­ja­ciel Dooku.

TERA SINUBE: Cosja­nin. Instruk­tor walki mie­czem świetl­nym w zako­nie Jedi.

YULA BRAY­LON: Mistrzyni Jedi.

KY NAREC: Dawny mistrz Jedi Ven­tress.

LENE KOSTANA: Alti­rianka. Men­torka Dooku.

ARATH TAR­REX: Rywal z dzie­ciń­stwa Dooku.

HRA­BIA GORA: Ojciec Dooku.

ANYA: Matka Dooku.

RAMIL: Brat Dooku.

JENZA: Sio­stra Dooku.

RAZ FEL­LI­DRONE: Naczel­nik kosmo­portu.

PRE­MIER: Bivall. Pre­mier Pro­to­bran­cha.

PIRA: Bival­lka. Lekarka.

GRETZ DROOM: Rycerz Jedi. Naj­pierw uka­zany jako szes­na­sto­la­tek, potem jako młody Jedi, a na koniec jako mistrz.

KAPŁANKA: Zwia­stunka, użyt­kow­niczka ciem­nej strony.

QUI-GON JINN: Pada­wan Jedi.

JOR AERITH: Miria­lanka. Mistrzyni Jedi o cię­tym języku.

RAEL AVER­ROSS: Pierw­szy pada­wan Dooku, któ­rego pozna­jemy jako ryce­rza Jedi. Wyraźny rin­go­vin­dań­ski akcent.

KOMEN­TA­TOR WYŚCI­GÓW POWIETRZ­NYCH: Wyga­dany obcy.

INSPEK­TOR SAR­TORI: Ofi­cer bez­pie­czeń­stwa z Coru­scant.

CENE­VAX: Jene­tanka. Kró­lowa zbrodni. Pło­chliwa i podobna do szczura, ale śmier­tel­nie nie­bez­pieczna.

DRO­IDY

LEP-10019: Droid LEP Dooku.

D-4: Opro­gra­mo­wa­nie kobiece. Swar­liwy droid pro­to­ko­larny Gory.

DROID TAK­TYCZNY

DRO­IDKA KEL­NERKA

DRO­IDY OCHRONY

DRO­IDY BITEWNE

DRO­IDY STRAŻ­NI­CZE

DRO­IDY PORZĄD­KOWE

DRO­IDY MEDYCZNE

DROID OPIE­KUN

QC-ME: Droid sek­cyjny Sił Bez­pie­czeń­stwa Coru­scant.

POMNIEJ­SZE ROLE

HOLO­GRA­FICZNY MISTRZ CERE­MO­NII

BRY: Przed­sta­wi­ciel rasy Hoopa­loo. Pta­ko­po­dobny zło­dziej.

JOR­KAT: Kar­ka­ro­don. Ban­dyta.

VELEK: Aska­jianka. Ban­dytka. Mówi w obcym języku.

ZANG: Dziew­czynka. Adeptka Jedi.

OPIE­KUNKA ZAKONNA: Kobieta.

RESTELLY QUIST: Star­sza kobieta. Naczelna archi­wistka w Świą­tyni Jedi.

YEPA: Pra­cow­niczka kosmo­portu.

GRA­NO­WIE: Ban­dyci.

PEN­DAGO: Ban­dyta. Wysła­wia się w gar­dło­wym obcym języku.

SENA­TOR TAVETTI: Sena­tor z Bivalla.

RRALLA: Młody Wookiee. Pacjent cen­trum medycz­nego.

DOWÓDCA SIŁ HUMA­NI­TAR­NYCH

KUPIEC

PRO­TE­STU­JĄCY NR 1

PRO­TE­STU­JĄCY NR 2

RÓŻNE UPIORNE GŁOSY WYPO­WIA­DA­JĄCE POJE­DYN­CZE KWE­STIE

PARS-VALO: Adept.

AMBA­SA­DOR KETAS: Amba­sa­dor rasy Solo­doe.

NACZEL­NIK TANU: Kie­row­nik ochrony rasy Solo­doe.

DIVAD MAS­SPUR: Pijany gospo­darz holo­pro­gramu.

AMBA­SA­DOR CAN­DO­VANTA: Wysła­wia się w obcym języku.

DYŻURNY SIER­ŻANT: Na oko czter­dzie­sto­pa­ro­letni czło­wiek.

TRAN­DO­SHAŃ­SCY BAN­DYCI: Mówią zarówno w basicu, jak i w tran­do­shań­skim.

STRAŻ­NIK

GLUTE: Cro­lut napa­ko­wany cyber­ne­tyką. Mówi podob­nie do Unkara Plutta, ale jego sło­wom towa­rzy­szy mecha­niczne brzę­cze­nie, jakby miał zmo­dy­fi­ko­waną krtań.

SENA­TOR BUL­GE­SKI: Sena­tor z Sal­li­che.

KANC­LERZ KAL­PANA: Star­szy męż­czy­zna.

PRZED­STA­WI­CIEL FEDE­RA­CJI HAN­DLO­WEJ: Czło­wiek.

SENA­TOR PAL­PA­TINE / DARTH SIDIOUS: Chyba nie trzeba go przed­sta­wiać, co?

SIER­ŻANT ESON: Męż­czy­zna z Serenno.

HRA­BINA HAGI: Przed­sta­wi­cielka ruchu oporu na Serenno.

ABYS­SIŃ­SKI STRAŻ­NIK NR 1

ABYS­SIŃ­SKI STRAŻ­NIK NR 2

ABYS­SIŃ­SKI DOWÓDCA

ABYS­SIŃ­SKI GENE­RAŁ

ABYS­SIŃ­SKI NAJEM­NIK

HAL’STED: Han­dlarz nie­wol­ni­ków, w tym wła­ści­ciel Ven­tress.

REPU­BLI­KAŃ­SKI AGENT NR 1

REPU­BLI­KAŃ­SKI AGENT NR 2CZĘŚĆ DRUGA

CZĘŚĆ DRUGA

SCENA 16. ZEW. STA­TEK ATMOS­FE­RYCZNY DOOKU „WICHER”. POKŁAD.

_Ven­tress stoi na pokła­dzie statku atmos­fe­rycz­nego Dooku. Jego sil­niki są nie­mal bez­gło­śne. W tle sły­chać sub­telny szum, nie­mal cał­ko­wi­cie zagłu­szony przez pędzący wiatr._

VEN­TRESS (NAR­RA­CJA)

Dooku nale­gał, abym sko­rzy­stała z „Wichru”. Na pokła­dzie będę mogła obej­rzeć holo­gramy, a także spoj­rzeć na jego wło­ści tak, jak on je postrzega. Z nie­bios.

Drżę. Na tej wyso­ko­ści wydy­chane powie­trze zamie­nia się w mgłę. Kto taki wozi się stat­kiem atmos­fe­rycz­nym? Podob­nie jak zamek, sta­tek jest impo­nu­jący. Jego kadłub wycięto z wypo­le­ro­wa­nego na połysk drewna. Bulaje są tak przej­rzy­ste, że ma się ochotę ich dotknąć, by spraw­dzić, czy w ramach są osa­dzone szklane tafle. Jed­nak pomimo mister­nej kon­struk­cji statku Dooku ewi­dent­nie nie przy­kłada dużej wagi do luk­su­sów. Zamek, sta­tek atmos­fe­ryczny… to wszystko na pokaz, podob­nie jak szyte na miarę pele­ryny i wypo­le­ro­wane buty.

Nie. Dooku lubi „Wicher”, bo ten jest cichy. Nie ma wspo­ma­ga­nia sil­ni­ków. Nie ma repul­so­rów. Nikt nie wie, że nad­la­tuje, póki nie wystrzeli z dział.

Oto Dooku. Praw­dziwy Dooku.

Nie pasuje tu. Nie do końca. Jest męż­czy­zną odgry­wa­ją­cym władcę, ale w jakim celu? Z powodu jego sithań­skich wie­rzeń? Już posiadł potęgę. Już ma bogac­twa. Czego jesz­cze pra­gnie?

KY NAREC (DUCH)

A czego pra­gnie każde z nas?

VEN­TRESS

(WZDY­CHA) Idź sobie.

KY NAREC (DUCH)

Nie­sa­mo­wite widoki, prawda? Spójrz tylko na te ptaki. Są piękne.

VEN­TRESS

Tak naprawdę cię tu nie ma. Nie jesteś praw­dziwy.

KY NAREC (DUCH)

Czyżby? Wiesz, to była jedyna rzecz, któ­rej mi bra­ko­wało na Rat­ta­taku.

VEN­TRESS

Czego niby?

KY NAREC (DUCH)

Pta­ków. Kar­mi­łem je na tere­nach szko­le­nio­wych na Coru­scant. Wró­ble pie­śniowe. Zięby koronne. Żałuj, że nie widzia­łaś, jak latają nad Wiel­kim Drze­wem, wie­lo­barwne, pędzące tam i z powro­tem.

VEN­TRESS

Nie martw się. Na Rat­ta­taku też je kar­mi­łeś. A przy­naj­mniej twoje tru­chło.

KY NAREC (DUCH)

Nie­prawda. Skre­mo­wa­łaś mnie.

VEN­TRESS

Czyżby? Byłeś tam? Widzia­łeś?

KY NAREC (DUCH)

Myślisz, że prze­ga­pił­bym wła­sny pogrzeb? Sta­łem obok cie­bie. Widzia­łem, jak pła­czesz.

VEN­TRESS

Byłeś mar­twy!

KY NAREC (DUCH)

Widzia­łem wszystko.

VEN­TRESS

To dla­tego tu jesteś, co? By mnie osą­dzać. Żebym cier­piała.

KY NAREC (DUCH)

Nie. Nie był­bym do tego zdolny.

VEN­TRESS

Niby czemu? Prze­cież sobie na to zasłu­ży­łam, nie sądzisz?

KY NAREC (DUCH)

Bo się zemści­łaś? Bo wypar­łaś się wszyst­kiego, czego cię naucza­łem?

VEN­TRESS (NAR­RA­CJA)

Nie muszę tego słu­chać. Roz­glą­dam się po pokła­dzie. Pod­cho­dzę do astro­me­cha o chro­mo­wa­nym kor­pu­sie.

VEN­TRESS

Ty, dro­idzie. Gdzie znajdę holo­ko­mu­ni­ka­tor?

_Droid gwiż­dże w odpo­wie­dzi._

VEN­TRESS

Oso­bi­sta kajuta hra­biego. Mam do niej dostęp?

_Droid buczy._

VEN­TRESS

Wspa­nia­ło­myśl­nie z jego strony. Zapro­wadź mnie tam.

_Astro­mech oddala się, a Ven­tress podąża jego śla­dem._

SCENA 17. WN. „WICHER”. KAJUTA DOOKU.

_Drzwi roz­su­wają się i astro­mech pro­wa­dzi Ven­tress do sank­tu­arium Dooku._

VEN­TRESS (NAR­RA­CJA)

Kajuta mnie zdu­miewa. Spo­dzie­wa­łam się, że będzie utrzy­mana w mini­ma­li­stycz­nym stylu, jak wnę­trze zamku, ale pokry­tymi ciem­nymi pane­lami ścia­nami bie­gły rzędy mie­nią­cych się holo­wi­ze­run­ków. Przed­sta­wiały postrzę­pione łań­cu­chy gór­skie, rwące rzeki, a nawet pusty­nię, która wyda­wała się nie­mal tak sucha jak Rat­ta­tak. Poczu­łam ukłu­cie w piersi. Kto by pomy­ślał, że mogę zatę­sk­nić za tamtą kupą pia­chu?

Droid popro­wa­dził mnie ku bla­towi biurka, w któ­rego wypo­le­ro­wa­nych bokach wygra­we­ro­wano poskrę­ca­nego smoka. Obok zło­tego rysika leży holo­ko­mu­ni­ka­tor, uło­żony schlud­nie wzdłuż data­pa­dów i spię­tych doku­men­tów.

Biurko męża stanu.

Musiał tu urzą­dzać spo­tka­nia. Tłu­ma­czy­łoby to barek napeł­niony butel­kami i karaf­kami, regały wypeł­nione książ­kami, pose­gre­go­wa­nymi z wprawą eks­perta – zakła­dam, że naj­waż­niej­szymi seren­niań­skimi dzie­łami – i wysta­wio­nymi na widok gości. Wła­śnie takiego pomiesz­cze­nia można było się spo­dzie­wać po hra­bim Serenno.

Kolejne kłam­stwo.

Kolejne oszu­stwo.

_Fotel trzesz­czy, gdy na nim siada._

VEN­TRESS (NAR­RA­CJA)

Zasia­dam na jego ogrom­nym fotelu. Na jego tronie. Prze­su­wam palec wzdłuż pod­ło­kiet­nika. Skóra skrzypi pod moim paznok­ciem.

Mogła­bym się do tego przy­zwy­czaić. Może powin­nam popro­sić o wła­sny sta­tek atmos­fe­ryczny.

_Droid pika._

VEN­TRESS

Możesz już iść.

_Droid świer­go­cze. Jego piski mówią Ven­tress, że nie musi być nie­miła. Astro­mech wyco­fuje się z kajuty. Drzwi się zasu­wają._

VEN­TRESS

(WZDY­CHA) W końcu sama.

KY NAREC (DUCH)

Jedi ni­gdy nie są zupeł­nie sami.

VEN­TRESS

(WKU­RZONA) Na to wygląda.

KY NAREC (DUCH)

Nie ukry­jesz się przede mną, Asajj. Rów­nie dobrze możesz pró­bo­wać skryć się przed samą sobą.

VEN­TRESS

Nie kryję się. Mam zada­nie.

_Roz­kłada data­chipy na bla­cie stołu._

KY NAREC (DUCH)

Kolejne wia­do­mo­ści Dooku do sio­stry…

VEN­TRESS

Skoro cię tak nudzą, możesz sobie pójść.

VEN­TRESS (NAR­RA­CJA)

Umiesz­czam kolejny chip w odtwa­rza­czu i prze­glą­dam zawar­tość. Poja­wia się ten sam chło­piec, choć teraz star­szy, może czter­na­sto- lub pięt­na­sto­letni. Elek­tro­ostrze u jego pasa zastą­pił miecz świetlny. Jego ramiona są szer­sze, a uśmiech – bar­dziej pewny sie­bie.

Pochy­lam się nad holo­wi­ze­run­kiem, by przyj­rzeć się bli­żej jego twa­rzy, gdy odzywa się oży­wio­nym, peł­nym pasji gło­sem…

_Holo­gram pika i się odpala._

DOOKU (W WIEKU CZTER­NA­STU LAT, HOLO­NAR­RA­CJA)

Cześć, sio­stro. Pyta­łaś, jak mijają mi dni. Co mogę powie­dzieć? Budzimy się o świ­cie, by medy­to­wać na temat jed­nego z trzech fila­rów – to zna­czy Mocy, wie­dzy i samo­dy­scy­pliny. Potem masze­ru­jemy do refek­ta­rza na śnia­da­nie. Zawsze sia­dam obok Sifo-Dyasa. Pew­nie byś go polu­biła. Jest moim naj­lep­szym kum­plem, choć mistrzyni Bray­lon pod­kre­śla, że nie powin­ni­śmy two­rzyć bli­skich więzi. Zazwy­czaj nie mam z tym pro­blemu, ale z Si jest ina­czej. Pocho­dzi z Mina­shee, przy­naj­mniej pier­wot­nie. Jest synem ryba…

_Ven­tress prze­wija wia­do­mość i głos mło­dego Dooku zmie­nia się w beł­kot._

VEN­TRESS

Poważ­nie? Kogo obcho­dzi to, że…

KY NAREC (DUCH)

Skoro cię tak nudzą…

VEN­TRESS

Milcz.

KY NAREC (DUCH)

Roz­wi­nę­ła­byś tam skrzy­dła. W Świą­tyni Jedi.

VEN­TRESS

Nie żebyś dał mi szansę.

KY NAREC (DUCH)

Prze­cież to nie tak.

VEN­TRESS

Co innego mówi Dooku…

KY NAREC (DUCH)

Dooku mówi wiele rze­czy…

_W tle nar­ra­cji sły­szymy, jak Ven­tress prze­gląda kolejne nagra­nia._

VEN­TRESS (NAR­RA­CJA)

Fakt. Prze­wi­jam wia­do­mo­ści i wymie­niam dysk za dys­kiem. Ależ oni paplają. Kto by pomy­ślał, że Dooku okaże się tak… roz­mowny. Jego sio­strze to ewi­dent­nie nie prze­szka­dza. Dyski zawie­rają też jej odpo­wie­dzi, wia­do­mość po wia­do­mo­ści. Zadaje mnó­stwo nie­do­rzecz­nych pytań, które skła­niają Dooku do kolej­nych odpo­wie­dzi. Nie do wytrzy­ma­nia! Może jej wła­sne życie też było aż tak nudne?

_Ven­tress umiesz­cza kolejny dysk w urzą­dze­niu. Prze­wija zawar­tość._

VEN­TRESS (NAR­RA­CJA)

I znów ona. Ide­alne włosy spły­wa­jące kaska­dami na ide­alny futrzany koł­nierz ide­alnymi locz­kami. Dla­czego mu na niej zale­żało? Dla­czego w ogóle zale­żało mu na prze­szło­ści?

_Ponow­nie uru­cha­mia nagra­nie, tym razem w poło­wie, co pro­wa­dzi nas do kolej­nej sceny…_

MŁODY DOOKU (HOLO­NAR­RA­CJA)

…żałuj, że nie widzia­łaś biblio­tek, Jenzo. Tyle wie­dzy na wycią­gnię­cie ręki. Byli­śmy tam dzi­siaj. Yoda popro­wa­dził nas do Sali Tysiąca Fon­tann. Żałuję, że nie mogłem zostać, by samo­dziel­nie zapo­znać się z zawar­to­ścią pó­łek, ale mie­li­śmy napięty har­mo­no­gram. Nie żeby powstrzy­mało to Zang przed zada­niem pyta­nia…

SCENA 18. WN. ARCHIWA JEDI. CORU­SCANT.

_Yoda i Bray­lon pro­wa­dzą klan Dooku przez Archiwa. Yoda ude­rza laską o pod­łogę. Odpo­wiada mu echo. W tle sły­chać cichy szum kom­pu­te­rów, przy któ­rych sie­dzą pra­cu­jący Jedi._

ZANG (W WIEKU CZTER­NA­STU LAT)

Mistrzu Yodo?

YODA

Tak, adeptko?

ZANG

Kogo przed­sta­wiają te popier­sia?

MŁODY DOOKU (HOLO­NAR­RA­CJA)

Sam też czę­sto się nad tym zasta­na­wia­łem. Wbrew sobie poczu­łem, jak wzbiera we mnie gniew. To ja powi­nie­nem pomy­śleć o tym pyta­niu.

BRAY­LON

Nie mamy teraz na to czasu.

YODA

Prze­ciw­nie, mistrzyni Bray­lon. Lek­cja ważna to jest.

_Yoda zatrzy­muje się i trzy­krot­nie ude­rza laską o pod­łogę, by zwró­cić uwagę adep­tów._

YODA

Adepci. Tu się zatrzy­mamy. Tak. Tak. Zbierz­cie się.

_Robią, co im każe. Zbie­rają się wokół Wiel­kiego Mistrza Jedi._

YODA

O popier­sia mło­dziczka Zang pyta. Jed­nymi ze Stra­co­nych są przed­sta­wieni.

SIFO-DYAS (W WIEKU CZTER­NA­STU LAT)

Stra­co­nych? W jakim sen­sie?

ARATH

Cho­dzi mu o pole­głych, Sifo-Dyasie.

BRAY­LON

Otóż nie. Spró­buj choć raz słu­chać, Ara­cie, zamiast kła­pać ustami.

YODA

Mistrzami daw­niej byli, nim roz­cza­ro­wani się stali.

DOOKU

Roz­cza­ro­wani? Czym?

YODA

Pyta­nie dobre, adep­cie Dooku. Dobre. Mistrzyni Bray­lon, odpo­wiesz może?

BRAY­LON

Z chę­cią.

_Bray­lon pod­cho­dzi do jed­nego z popiersi._

BRAY­LON

Roz­cza­ro­wały ich nasze zasady. Nasz spo­sób życia. Na przy­kład taki Radaki. Pod­wa­żał sen­sow­ność prze­ko­na­nia, że służba wymaga od Jedi porzu­ce­nia wszyst­kiego z ich wła­snego życia. Rodziny. Bogac­twa.

SIFO-DYAS

Radaki? Prze­pra­szam, mistrzyni, ale czy on aby nie prze­szedł na ciemną stronę?

BRAY­LON

Widzę, że ktoś zapo­zna­wał się z dzie­jami zakonu.

YODA

Przez ciemną stronę zba­ła­mu­cony został. Potęż­nym Sithem stał się.

Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki