MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
Sto bajek - ebook
W tej pięknej skarbnicy najpopularniejszych wierszy Jana Brzechwy dzieci odkryją chrząszcza, który brzmi w trzcinie, kaczkę-dziwaczkę, żurawia i czaplę, srokę, co siedzi na żerdzi, ślimaka, sójkę, która wybierała się za morze, wyspy Bergamuty, gdzie widziano kota w butach, stonogę, suma matematyka, Prota i Filipa, jajko mądrzejsze od kury, kłamczuchę, stryjka, co zamienił siekierkę na kijek, samochwałę, kokoszkę smakoszkę i wiele, wiele innych cudownych utworów, które stanowią bezcenny kanon polskiej poezji dziecięcej. Wiersze Jana Brzechwy żyją od pokoleń w pamięci małych i dużych Polaków, a ich popularność jest tak wielka, że liczne cytaty utrwaliły się w postaci powiedzonek czy aforyzmów i przeszły do języka potocznego, stając się nierozerwalną częścią naszego dziedzictwa narodowego. Ta piękna książka prezentowa – opatrzona pełnymi ciepła i radości ilustracjami, a wydana z edytorską starannością w postaci albumowej – stanie się ulubioną pozycją w biblioteczce każdego dziecka!
Lektura w klasie I
| Kategoria: | Podstawówka |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-66837-88-1 |
| Rozmiar pliku: | 12 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Wiosna w kwietniu zbudziła się z rana,
Wyszła wprawdzie troszeczkę zaspana,
Lecz zajrzała we wszystkie zakątki:
– Zaczynamy wiosenne porządki.
Skoczył wietrzyk zamaszyście,
Pookurzał mchy i liście.
Z bocznych dróżek, z polnych ścieżek
Powymiatał brudny śnieżek.
Krasnoludki wiadra niosą,
Myją ziemię ranną rosą.
Chmury, płynąc po błękicie,
Urządziły wielkie mycie,
A obłoki miękką szmatką
Polerują słońce gładko,
Aż się dziwią wszystkie dzieci,
Że tak w niebie ładnie świeci.
Bocian w górę poszybował,
Tęczę barwnie wymalował,
A żurawie i skowronki
Posypały kwieciem łąki,
Posypały klomby, grządki
I skończyły się porządki.
Chrząszcz
W Szczebrzeszynie chrząszcz
brzmi w trzcinie
I Szczebrzeszyn z tego słynie.
Wół go pyta: „Panie chrząszczu,
Po co pan tak brzęczy w gąszczu?”
„Jak to – po co? To jest praca,
Każda praca się opłaca.”
„A cóż za to pan dostaje?”
„Też pytanie! Wszystkie gaje,
Wszystkie trzciny po wsze czasy,
Łąki, pola oraz lasy,
Nawet rzeczki, nawet zdroje,
Wszystko to jest właśnie moje!”
Wół pomyślał: „Znakomicie,
Też rozpocznę takie życie”.
Wrócił do dom i wesoło
Zaczął brzęczeć pod stodołą
Po wolemu, tęgim basem.
A tu Maciek szedł tymczasem.
Jak nie wrzaśnie: „Cóż to znaczy?
Czemu to się wół próżniaczy?!”
„Jak to? Czyż ja nic nie robię?
Przecież właśnie brzęczę sobie!”
„Ja ci tu pobrzęczę, wole,
Dosyć tego! Jazda w pole!”
I dał taką mu robotę,
Że się wół oblewał potem.
Po robocie pobiegł w gąszcze.
„Już ja to na chrząszczu pomszczę!”
Lecz nie zastał chrząszcza w trzcinie,
Bo chrząszcz właśnie brzęczał w Pszczynie.
Pająk i muchy
Pająk na stare lata był ślepy i głuchy,
Nie mogąc tedy złapać ani jednej muchy,
Z anten swej pajęczyny obwieścił orędzie,
Że zmienił się i odtąd much zjadać nie będzie,
Że pragnąłby swe życie wypełnić czymś wzniosłym
I zająć się, jak inni, uczciwym rzemiosłem,
A więc po prostu szewstwem. Zaś na dowód skruchy
Postanowił za darmo obuć wszystkie muchy.
Niech śmiało przybywają i młode, i stare,
A on, szewskim zwyczajem, zdejmie każdej miarę!
Muchy, słysząc o takiej poprawie pająka,
Przyleciały i jęły pchać się do ogonka.
Podstawiają więc nóżki i wesoło brzęczą,
A pająk je okręca swą nitką pajęczą,
Niby mierzy dokładnie, gdzie stopa, gdzie pięta,
A tymczasem wciąż mocniej głupie muchy pęta.
Muchy patrzą i widzą, że wpadły w pułapkę,
Pająk zaś, który dawno miał już na nie chrapkę,
Pogłaskał się po brzuchu i zjadł obiad suty.
Odtąd mówi się u nas: „Uszyć komuś buty”.
------------------------------------------------------------------------
Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
------------------------------------------------------------------------
