MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
W empik go
Suka - ebook
Klasyka na e-czytnik to kolekcja lektur szkolnych, klasyki literatury polskiej, europejskiej i amerykańskiej w formatach ePub i Mobi. Również miłośnicy filozofii, historii i literatury staropolskiej znajdą w niej wiele ciekawych tytułów.
Seria zawiera utwory najbardziej znanych pisarzy literatury polskiej i światowej, począwszy od Horacego, Balzaca, Dostojewskiego i Kafki, po Kiplinga, Jeffersona czy Prousta. Nie zabraknie w niej też pozycji mniej znanych, pióra pisarzy średniowiecznych oraz twórców z epoki renesansu i baroku.
| Kategoria: | Klasyka |
| Zabezpieczenie: | brak |
| Rozmiar pliku: | 151 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Witek! Mój słoty Witek!
Chłopak się obejrzał, źrebaka, na którym jechał, powstrzymał i mruknął:
– Cegój! A gdzie!… To psinorody dopiro zaro w skodę kiej swynie! Pchnął swego konia, obegnał rozpraszające się po drodze i zbożu stado źrebiąt, spędził w kupę i podjechał znowu pod parkan okalający ogród, gdzie stała dziesięcioletnia może dziewczyna.
– Mój drogi Witek, pomóż mi zejść, mój złociutki ja się tak boję, jeszcze spadnę – szczebiotała przytrzymując się silnie ostro zakończonych sztachet.
– A juści – dostanę ta!…
I obojętnie zsuwał ściągnięte aż do kolan spodnie.
– To podjedź.
– Bez rów?
– Prawda i spojrzała z przykrością w głęboki rów, idący równolegle z parkanem.
– Niech paninka chyci się słupka okrakiem i tak zjedzie na zimię.
– Jak to okrakier?
– Loboga z tymi kobitami!… To zawdy nic nie rozumi. Dyć kolanami ł tyła.
– Ach! już wiem, wiem.
Przypomniała sobie Ewkę zjeżdżającą z brogu po słupie.
Chłopak się obejrzał, źrebaka, na którym jechał, powstrzymał i mruknął:
– Cegój! A gdzie!… To psinorody dopiro zaro w skodę kiej swynie! Pchnął swego konia, obegnał rozpraszające się po drodze i zbożu stado źrebiąt, spędził w kupę i podjechał znowu pod parkan okalający ogród, gdzie stała dziesięcioletnia może dziewczyna.
– Mój drogi Witek, pomóż mi zejść, mój złociutki ja się tak boję, jeszcze spadnę – szczebiotała przytrzymując się silnie ostro zakończonych sztachet.
– A juści – dostanę ta!…
I obojętnie zsuwał ściągnięte aż do kolan spodnie.
– To podjedź.
– Bez rów?
– Prawda i spojrzała z przykrością w głęboki rów, idący równolegle z parkanem.
– Niech paninka chyci się słupka okrakiem i tak zjedzie na zimię.
– Jak to okrakier?
– Loboga z tymi kobitami!… To zawdy nic nie rozumi. Dyć kolanami ł tyła.
– Ach! już wiem, wiem.
Przypomniała sobie Ewkę zjeżdżającą z brogu po słupie.
więcej..
