Symfonie anielskie - ebook

SYMFONIA PIERWSZA.

Łaska nieba górnego dziwną rzecz sprawiła

U ludzi: Panna czysta Syna porodziła,

Którego żaden rozum ogarnąć nie może.

Awtowane gwiazdami opuściwszy łoże,

Spuszcza się na padolne Bóg wieczny nizkości,

Żywot sobie obrawszy Panieńskiej w światłości,

Kędy bez zmazy stanął, a stamtąd, jak iny,

Do obory zstępuje. O! jakie nowiny!

Luczną odmianę czyni ten, co jest bogaty,

Królewicz, patrz, przychodzi na ten świat bez szaty.

Członki jego pieszczone w żłobie położono,

Zimnem i niedostatkiem przykrym okrążono;

Królowie mu z podarzem nizko się kłaniają,

Osieł i wół Dzieciątko parą ogrzewają.

Wesoły pokój ziemi śpiewają dworzanie

Sławę z chwałą niebiescy tobie, wieczny Panie.

Zaczym każdy mieszkaniec w tym ziemskim kieracie

Dziś bądź ochotnym, a ty, gospodarzu bracie,

Rozkaż wina nalewać, my śpiewać będziemy

Nowe pieśni Dzieciątku i rozkołyszemy .SYMFONIA WTÓRA.

Ach, zła Ewa nabroiła,

Kłopotu nas nabawiła,

Z wężem sama rozmawiała

I jabłuszka skosztowała,

Nabroiła.

Adam z raju wypędzony

Zostawił płód zarażony,

Ale go z kłopotu tego

Matka Syna przedwiecznego

Wybawiła.

Robak chytry zwiódł mężatkę,

Za tę winę sam wpadł w klatkę.

Bo mu głowę podeptała,

Która od wieku przyść miała,

Białogłowa.

Czego dawno pożadali

Cni ojcowie, oglądali,

I już dziś są wypełnione

Od proroków objaśnione

Święte słowa.

Dziś we żłobie odpoczywa,

Z nieba zszedszy, prawda żywa.

Które nie będzie zawarte,

Owszem na wieki otwarte,

Że Zbawiciel

Od aniołów ogłoszony,

Z Panny w stajni narodzony,

Skąd wesele nam przynosi,

Miły pokój ludziom głosi

Odkupiciel.SYMFONIA TRZECIA.

Niesłychana to nowina:

Porodziła Panna Syna

Dla ziemskiej włości

Z wiecznej miłości.

Okazała niebieskiego

Pana stworzenia wszytkiego

Nam Zbawiciela.

Odkupiciela.

W Betleem go dziś powiła

I w jasłeczkach położeła,

Temu wół, osieł

Pokłon przynosił,

Na niezgrabne swe kolana

Przypadając, chwali Pana

I parą grzeje

Nasze nadzieje.

Z tej nowiny i anieli,

W górnym gmachu co siedzieli,

Dziś się spuszczają.

Jawną cześć dają

Królowi narodzonemu,

Na okup oświadczonemu;

Ten grzesznych zbawi,

W niebie postawi.

Pastuszkowie Pasterzowi

Na multankach grać gotowi;

Choć Pasterz młody,

Przestrzega szkody,

Aby ludzi nie psowała,

Ale raczej szwankowała

W swojej zabawie.

A przy tej sprawie

Panna wesoła i Matka

A z nią Józef stary tatka.

Graj, pasterzu, graj

Wesela dodaj.

Troje słońca zabłysnęły

I winnice zakwitnęły

Engadzkiej góry.

Przyszedł Pan z chóry,

Przyszedł z wojski anielskimi

Stanowić pokój na ziemi

I chwałę w niebie,

A tę dla siebie.

Gwoli Panu gdy weseli

Na powietrzu archanieli,

I my też z nimi

Pląsać będziemy.