-
W empik go
Szach Ali Kuli Mirza - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
20 maja 2020
Ebook
4,99 zł
Audiobook
5,99 zł
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Szach Ali Kuli Mirza - ebook
Warszawą początku XX wieku wstrząsają serie wyrachowanych przestępstw. Lokalna prasa każdego dnia rozpisuje się o bezczelnych kradzieżach, oszustwach i szantażach. Ich ofiarami padają głównie instytucje bankowe. Bandyta sfałszowanymi czekami podejmuje olbrzymie sumy pieniędzy. Jednocześnie działa niemal niezauważenie i nikt nie jest w stanie go wytropić. W tym samym czasie do miasta z dalekiej Persji przybywa stryjeczny brat szacha – szach Ali Kuli Mirza. Przystojny bogacz szybko staje się bożyszczem warszawskich salonów. Czy postać tajemniczego dygnitarza jest w jakiś sposób związana ze wzrostem przestępczości?
Jedno z wielu opowiadań kryminalnych opartych na prawdziwych wydarzeniach. Wieloletni nadkomisarz Policji Śledczej Ludwik Kurnatowski dzieli się z czytelnikami wspomnieniami z pracy. Zdradza, jakimi prawami rządził się ówczesny świat kryminalny i kim byli jego przedstawiciele.
Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów, z których pochodzi.
| Kategoria: | Kryminał |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-87-265-3465-8 |
| Rozmiar pliku: | 210 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Wroku 1909 Warszawa stała się terenem szeregu sensacji, które do głębi wstrząsnęły społeczeństwem polskim. Pierwszym z takowych było pojawienie się na horyzoncie eleganckiego świata stolicy, wspaniale błyszczącej gwiazdy, którą uosabiał przybyły z dalekiej Persji stryjeczny brat szacha – szach Ali Kuli Mirza. Osoba tego dygnitarza owiana była nimbem tajemniczości. Jakie pomyślne wiatry przyniosły go do Warszawy – ogół nie wiedział. Wiedziano natomiast powszechnie, że zamieszkał w Bristolu, gdzie zarezerwowano dla niego wspaniale urządzony apartament, że jest bogaty jak krezus, że sypie na prawo i na lewo pieniędzmi z hojnością egzotycznych władców.
Królewski gość widać jednak zabiegał o popularność – niezwłocznie po przyjeździe złożył wizytę generał-gubernatorowi warszawskiemu i jego małżonce, którzy rewizytowali go przez swych adiutantów, młodego księcia Jengatyczewa i pułkownika Polakowa. Następnie szach postarał się o zawiązanie stosunków z rosyjską arystokracją, przebywającą w stolicy, i w kołach jej był niezwykle mile widziany i rozchwytywany. Mężczyźni przepadali za nim, bo ten skończony gentleman był nieocenionym towarzyszem zabaw, kobiety – szalały po prostu za uroczym szachem. Bo też urody był przedziwnej: mężczyzna o typie południowo-wschodnim, wysoki i postawny, brunet, o palących czarnych oczach, orlim nosie i przepięknej, długiej kruczej brodzie, starannie pielęgnowanej, olśniewał otoczenie swą wytwornością i dowcipem. Dodajmy, że szach znał wybornie kilka języków, między innymi bardzo poprawnie władał językiem rosyjskim.
Popularność egzotycznego gościa rosła z każdym dniem. Zawdzięczał ją przede wszystkim umiejętności zjednywania sobie ludzi i hojnym ofiarom, które składał w gotówce i naturze na cele filantropijne. Ofiary były składane zręcznie, w niedługim więc czasie szach zaskarbił sobie za ich pomocą względy szeregu osób wysoko postawionych. Między innymi, dowiedziawszy się, że żona generał-gubernatora jest opiekunką zakładu wychowawczego – posłał temu zakładowi płótna za kilka tysięcy rubli i w ten sposób zapewnił sobie życzliwość gubernatorowej. Przykładów takich można zacytować tysiące, popularnością jaką cieszył się szach, nie cieszył się zapewne dotąd żaden z egzotycznych władców odwiedzających Warszawę. Stolica nasza, zwłaszcza ta Warszawa przedwojenna musiała posiadać swoje bożyszcze – wszystko jedno czy będzie nim hrabia Gucio, czy Bazewicz – czy Korwin-Piotrowski – faktem jest, że tłum warszawski musi kogoś podziwiać i oklaskiwać, czy też wyśmiewać i oklaskiwać. W roku 1908 na krótki przeciąg czasu tym bożyszczem stał się szach Ali Kuli Mirza. Codziennie popołudniu tłumy mogły oklaskiwać tego fanatycznego, jak mniemały, krezusa, gdy niedbale rozwalony na poduszkach powozu wynajętego w remizie, jechał na spacer po Alejach Ujazdowskich.
Zupełnie innego rodzaju emocje niedługo po przyjeździe szacha poczęły wstrząsać Warszawą! Nie było dnia, żeby kroniki dzienników nie roiły się od opisów niesłychanych, śmiałych i bezczelnych oszustw oraz szantaży, których ofiarą padały najpoważniejsze instytucje bankowe w stolicy, głównie „kaznaczejstwo” (kasa gubernialna). Misternie sfałszowanymi czekami podnoszono bardzo duże sumy pieniężne. Oszust działał tak sprytnie i ostrożnie, że po prostu niepodobieństwem było go wytropić. Skandal stawał się coraz głośniejszy, aż zainteresowały się nim władze petersburskie.
Byłem wówczas p.o. naczelnika warszawskiego urzędu śledczego, szef mój wtedy korzystał z dłuższego urlopu zdrowotnego i w mojej przede wszystkim ambicji leżało wykrycie bezczelnych, niebezpiecznych sprawców. Niestety, wszelkie przedsięwzięte środki zawodziły, cały zastęp wykwalifikowanych agentów śledził w bankach klientów, aresztowano wciąż coraz to nowych urzędników bankowych, których trzeba było zwalniać z braku dowodów – a oszustwa trwały nadal. Nieznany sprawca, czy też sprawcy, pozostawali nieuchwytni dla karzącej ręki sprawiedliwości! Doprowadzony do ostateczności zacząłem stosować najtrudniejsze posunięcia – na próżno – rozbijały się one o fenomenalne zdolności fałszerzy.
Dopomógł mi traf! Ot, zwykły zbieg okoliczności. A może też przyczyniła się do tego wrodzona spostrzegawczość i umiejętność dedukcyjnego rozumowania?
– Nie wiem, nie mnie o tym sąd wydawać.
* * *
To niestety koniec bezpłatnego fragmentu. Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki.
Królewski gość widać jednak zabiegał o popularność – niezwłocznie po przyjeździe złożył wizytę generał-gubernatorowi warszawskiemu i jego małżonce, którzy rewizytowali go przez swych adiutantów, młodego księcia Jengatyczewa i pułkownika Polakowa. Następnie szach postarał się o zawiązanie stosunków z rosyjską arystokracją, przebywającą w stolicy, i w kołach jej był niezwykle mile widziany i rozchwytywany. Mężczyźni przepadali za nim, bo ten skończony gentleman był nieocenionym towarzyszem zabaw, kobiety – szalały po prostu za uroczym szachem. Bo też urody był przedziwnej: mężczyzna o typie południowo-wschodnim, wysoki i postawny, brunet, o palących czarnych oczach, orlim nosie i przepięknej, długiej kruczej brodzie, starannie pielęgnowanej, olśniewał otoczenie swą wytwornością i dowcipem. Dodajmy, że szach znał wybornie kilka języków, między innymi bardzo poprawnie władał językiem rosyjskim.
Popularność egzotycznego gościa rosła z każdym dniem. Zawdzięczał ją przede wszystkim umiejętności zjednywania sobie ludzi i hojnym ofiarom, które składał w gotówce i naturze na cele filantropijne. Ofiary były składane zręcznie, w niedługim więc czasie szach zaskarbił sobie za ich pomocą względy szeregu osób wysoko postawionych. Między innymi, dowiedziawszy się, że żona generał-gubernatora jest opiekunką zakładu wychowawczego – posłał temu zakładowi płótna za kilka tysięcy rubli i w ten sposób zapewnił sobie życzliwość gubernatorowej. Przykładów takich można zacytować tysiące, popularnością jaką cieszył się szach, nie cieszył się zapewne dotąd żaden z egzotycznych władców odwiedzających Warszawę. Stolica nasza, zwłaszcza ta Warszawa przedwojenna musiała posiadać swoje bożyszcze – wszystko jedno czy będzie nim hrabia Gucio, czy Bazewicz – czy Korwin-Piotrowski – faktem jest, że tłum warszawski musi kogoś podziwiać i oklaskiwać, czy też wyśmiewać i oklaskiwać. W roku 1908 na krótki przeciąg czasu tym bożyszczem stał się szach Ali Kuli Mirza. Codziennie popołudniu tłumy mogły oklaskiwać tego fanatycznego, jak mniemały, krezusa, gdy niedbale rozwalony na poduszkach powozu wynajętego w remizie, jechał na spacer po Alejach Ujazdowskich.
Zupełnie innego rodzaju emocje niedługo po przyjeździe szacha poczęły wstrząsać Warszawą! Nie było dnia, żeby kroniki dzienników nie roiły się od opisów niesłychanych, śmiałych i bezczelnych oszustw oraz szantaży, których ofiarą padały najpoważniejsze instytucje bankowe w stolicy, głównie „kaznaczejstwo” (kasa gubernialna). Misternie sfałszowanymi czekami podnoszono bardzo duże sumy pieniężne. Oszust działał tak sprytnie i ostrożnie, że po prostu niepodobieństwem było go wytropić. Skandal stawał się coraz głośniejszy, aż zainteresowały się nim władze petersburskie.
Byłem wówczas p.o. naczelnika warszawskiego urzędu śledczego, szef mój wtedy korzystał z dłuższego urlopu zdrowotnego i w mojej przede wszystkim ambicji leżało wykrycie bezczelnych, niebezpiecznych sprawców. Niestety, wszelkie przedsięwzięte środki zawodziły, cały zastęp wykwalifikowanych agentów śledził w bankach klientów, aresztowano wciąż coraz to nowych urzędników bankowych, których trzeba było zwalniać z braku dowodów – a oszustwa trwały nadal. Nieznany sprawca, czy też sprawcy, pozostawali nieuchwytni dla karzącej ręki sprawiedliwości! Doprowadzony do ostateczności zacząłem stosować najtrudniejsze posunięcia – na próżno – rozbijały się one o fenomenalne zdolności fałszerzy.
Dopomógł mi traf! Ot, zwykły zbieg okoliczności. A może też przyczyniła się do tego wrodzona spostrzegawczość i umiejętność dedukcyjnego rozumowania?
– Nie wiem, nie mnie o tym sąd wydawać.
* * *
To niestety koniec bezpłatnego fragmentu. Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki.
więcej..
