-
W empik go
Szepty ciszy - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 marca 2019
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Szepty ciszy - ebook
Kilka prostych słów o miłości, samotności i cierpieniu spisanych na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat. Prostym i łatwym językiem. Czasem bardzo bezpośrednim bo wyrzuconym z głębi siebie. Ten zbiór wierszy dedykowany jest tym, którzy chcą przypomnieć sobie nie tylko chwile zakochania, pierwszego zauroczenia, ale także pierwszych rozczarowań z tym związanych. Kto ma duszę romantyka i choć raz poczuł co to samotność na pewno świetnie odnajdzie się w tej lekturze.
| Kategoria: | Poezja |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8155-679-8 |
| Rozmiar pliku: | 4,4 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Dla Ciebie
Dla ciebie mógłbym wszystko zmienić,
Każdą prośbę, najskrytsze marzenia spełnić,
Osłodzić smutek gorzkimi łzami zrozumienia,
Wynieść do boskości oczami mego uwielbienia.
Zbudowałem domek z ziarenek piasku.
Lśni on kolorami tęczy w noc księżycowego blasku
Lecz wiatr jest okrutny, nie chce mnie zrozumieć,
Roznosi piasek, nie chce przestać szumieć.
Nie ma już domku, rozpadł się na kawałki,
Próbuję go naprawić, nie zaniecham walki.
Lecz dłonie me zdrętwiałe jak młot kowala,
Całą delikatność w drobny pył rozwala.
Łzami przerażenia próbuję zatrzymać podmuch srogi,
Niestety, jest nieczuły, nie zamierza zmienić swej drogi.
Swą piersią osłaniam strzępy twego domku,
Mej cichej nadziei, życiowego wątku.
Dla ciebie już nic nie mogę zrobić.
Twego kochanego serca do siebie nakłonić.
Błądzę więc po krainie wiecznego cierpienia,
Po świecie niewiary, niekończącego się osamotnienia.
Wspomnienia
Gdy leżę tak sobie wieczorem,
Przy świetle księżyca i gwiazd,
Wspominam twe dłonie gorące,
Twój zapach, anielski blask.
I z oczu mych łzy padają
Jak liście z jesiennych drzew.
Wspomnienia tak słodkie wracają,
Twój uśmiech, cichutki szept.
Ty
Ty, którą pokochać się bałem,
Dla której poświęcić się nie chciałem,
Zmieniłaś mój dziwny świat,
Wyrosłaś jak wiosenny kwiat.
I dałaś mi to, co najpiękniejsze,
Rozmarzyłaś me smutne serce,
Mą duszę rozkochałaś w sobie,
Sprawiłaś, że myślę tylko o Tobie.
Czym jest miłość moja?
Miłość to nie słowa „Kocham Cię”,
Ani siła, która sprawia, że pragnę cię.
Kim jesteś Panno tajemnicza?
Wierna aż do ostatniego znicza,
Palącego się na zimnej gładzi wieka,
Będąca jak rwąca, górska rzeka.
Ty, która porywasz duszę spragnioną,
Duszę ostygłą, w ciemności zbłądzoną.
Zabierasz i więzisz, by nigdy nie wróciła
Do świata, którego nadzieja porzuciła.
Powiedz mi, kim jesteś? Dokąd twa droga?
Wskaż, a zniszczę twojego wroga.
Przytul mnie do swego chłodnego oblicza,
Uzależnij od siebie, Panno tajemnicza!
Póki gwiazdy tańczą, ziemia wybucha,
Nie opuszczaj zgubionego ducha!
Miłość to dłoń, którą Cię dotykam,
To szczerość, do której staram się umykać,
Twe serce, w które chcę wnikać,
Miłość to prawda, szczęście, które spotykam.
Pożegnanie
Gdy przyjdziesz, by powiedzieć mi
Te słowa, które odbierają mi wszystko,
Zamykają wolność, dławią sobą,
Wyrzucają uśmiech z głębi siebie.
Milkną wiecznie jak pszczoły
Upadające, tracąc swoje skrzydła.
Podnosząc oczy w górę,
Kładąc dłoń na mej bladej twarzy,
Dostrzeżesz to zimno, które…
Rozpali we mnie złość, obudzi ból
Tak wielki, że nie zdołam go objąć.
Przerażony odejdę tam, gdzie smutek
Roztacza swoje wielkie królestwo,
Pełne ciemności i przeraźliwego chłodu.
Tam, gdzie nie będzie matki nadziei.
Gdzie gwiazdy pochłoną część ziemi
Zobaczysz płonące me ciało…
Silnie targane przez żywioł boskości,
Którego nie zdołam unieść, by móc
Dalej z Tobą być!
Sen
Dziś w nocy, gdy pogasną w domach światła
Przybędziesz do mnie na skrzydlatym koniu,
Swoją szatą przysłonisz moje ciało
Ranione biczami złowrogiej tęsknoty,
Pocałunkami osłodzisz ból mych ran,
Oczami miłości przytulisz mą twarz,
Zaśniemy w objęciach, zatrzyma się czas.
Marzenie
Widzę blask księżyca, odbija się w twoich oczach.
Pośród nocnych mgieł, na ściernistych zboczach
Budzi się dzień, jego melodia nas przygłusza.
Twoje dłonie gorące oplatają skrawek życia,
Drążą go namiętnie, pieszczą bez obycia.
Do bajecznej krainy umyka moja dusza.
Biegnę po małych kamykach, chcę ją schwytać,
Lecz ona ucieka, ginie, nie wiem kogo pytać
O ścieżkę do małego domku przy drodze.
Zmęczony zasypiam, kładąc się w zieleni
Pachnącej kwiatami, błyszczącej w czerwieni.
Za zakrętem stoi domek w śnie do niego wchodzę.
Ciche szepty
Pod piedestałem gwiazd mocno przytuleni,
Zatrzymani w czasie, zagubieni w przestrzeni,
Rysujemy swe uczucia na twarzach pobladłych w ciemnościach
Ogrzewamy swe ciała w tych pozaziemskich czułościach.
Szepczesz mi do ucha dwa jakże proste słowa,
Kładziesz swą główkę, wspierasz się na moich ramionach.
Już nic nie czuję poza mrowieniem w dłoniach,
Już nic nie słyszę tylko te dwa proste słowa.
* * *
Zbudziłaś dziś rano we mnie tęsknotę,
Na czułe westchnienia nieziemską ochotę.
Odeszłaś bez słowa, drzwi zamykając,
Twój oddech zamilkł, ciszy dotykając,
Zasnąłem w smutku.
S D A
Przybyłaś na skrzydłach porannego podmuchu.
Jak królewna zbudziłaś noc z głębokiego snu.
Twój zapach piękniejszy od woni świeżego bzu
Owładnął wszystkim wokół, tańczy wszystko w duchu.
Kwiaty bledną w blasku twojego uroku,
Słońce onieśmielone przygląda się z dala,
Morze łagodnieje, przygasa nagle fala.
Wszystko pogrążone jest w tajemniczym szoku.
Moje serce zamarło, przestało nagle bić.
Oczy jak węgielki zaczęły się nagle skrzyć.
Smutki przeminęły jak pęknięta Mojry nić.
Już nie umiem tylko dla siebie samego żyć,
Nie potrafię już jak księżyc w samotności lśnić,
Jak szybujący orzeł w przestrzeni wolnym być!
Życie
Życie, na cienkiej nici ciągnięte.
Życie, w ciemnej kuli zamknięte.
Życie, dla wielu cierpieniem złamane.
Życie, przy narodzinach przegrane.
Wyznanie
Stworzyłem Cię na podobieństwo anielskich gwiazd,
Wyrzeźbiłem w kawałku drewna,
dałem duszę.
Kropelki deszczu uwięziłem w twych oczach,
By w blasku księżyca połyskiwały kusząco.
Wiesz, o czym mówię,
Ty jedyna mnie rozumiesz.
Przecież to ja me serce w tobie złożyłem.
Jego bicie tłoczy krew pełną życia i miłości,
Moją namiętność wielką tęsknotą chłodzi.
Oszukała mnie,
teraz dłońmi w samotności błądzę,
Po omacku szukam twego blasku, twej świętości.
Straciłem na zawsze to, co złudzenie mi dało.
Miłość
Miłość przez Boga sprzedana,
miłość Boskimi wartościami malowana,
W zapomnianej księdze zamknięta.
Miłość, dla wielu niedostępna.
Chwila wytchnienia
Chciałbym być jak wiatr,
Pomknąć daleko w świat.
Paroma drzewami zatrzepotać,
Taflą na jeziorze załomotać,
Ptaki poderwać ku górze,
Nie dać się poskromić naturze
I frunąć ku niebios bram.
Tak, tego bym właśnie chciał!
Smutne dni
To był smutny dzień, pochmurny i deszczowy.
Bez śpiewu ptaków, zapachu kwiatów,
Bez chwili wytchnienia, snu zapomnienia,
To był męczący dzień.
Aż zobaczyłem twą twarz w oddali,
niby lecący promyk od słońca
i uwiódł mnie jego blask, mój zachwyt nie miał końca.
Zakochałem się w Tobie bez pamięci,
Do granic wytrzymałości i do dnia dzisiejszego tak kocham,
Bo sprawia mi to ogrom radości.
Dla ciebie mógłbym wszystko zmienić,
Każdą prośbę, najskrytsze marzenia spełnić,
Osłodzić smutek gorzkimi łzami zrozumienia,
Wynieść do boskości oczami mego uwielbienia.
Zbudowałem domek z ziarenek piasku.
Lśni on kolorami tęczy w noc księżycowego blasku
Lecz wiatr jest okrutny, nie chce mnie zrozumieć,
Roznosi piasek, nie chce przestać szumieć.
Nie ma już domku, rozpadł się na kawałki,
Próbuję go naprawić, nie zaniecham walki.
Lecz dłonie me zdrętwiałe jak młot kowala,
Całą delikatność w drobny pył rozwala.
Łzami przerażenia próbuję zatrzymać podmuch srogi,
Niestety, jest nieczuły, nie zamierza zmienić swej drogi.
Swą piersią osłaniam strzępy twego domku,
Mej cichej nadziei, życiowego wątku.
Dla ciebie już nic nie mogę zrobić.
Twego kochanego serca do siebie nakłonić.
Błądzę więc po krainie wiecznego cierpienia,
Po świecie niewiary, niekończącego się osamotnienia.
Wspomnienia
Gdy leżę tak sobie wieczorem,
Przy świetle księżyca i gwiazd,
Wspominam twe dłonie gorące,
Twój zapach, anielski blask.
I z oczu mych łzy padają
Jak liście z jesiennych drzew.
Wspomnienia tak słodkie wracają,
Twój uśmiech, cichutki szept.
Ty
Ty, którą pokochać się bałem,
Dla której poświęcić się nie chciałem,
Zmieniłaś mój dziwny świat,
Wyrosłaś jak wiosenny kwiat.
I dałaś mi to, co najpiękniejsze,
Rozmarzyłaś me smutne serce,
Mą duszę rozkochałaś w sobie,
Sprawiłaś, że myślę tylko o Tobie.
Czym jest miłość moja?
Miłość to nie słowa „Kocham Cię”,
Ani siła, która sprawia, że pragnę cię.
Kim jesteś Panno tajemnicza?
Wierna aż do ostatniego znicza,
Palącego się na zimnej gładzi wieka,
Będąca jak rwąca, górska rzeka.
Ty, która porywasz duszę spragnioną,
Duszę ostygłą, w ciemności zbłądzoną.
Zabierasz i więzisz, by nigdy nie wróciła
Do świata, którego nadzieja porzuciła.
Powiedz mi, kim jesteś? Dokąd twa droga?
Wskaż, a zniszczę twojego wroga.
Przytul mnie do swego chłodnego oblicza,
Uzależnij od siebie, Panno tajemnicza!
Póki gwiazdy tańczą, ziemia wybucha,
Nie opuszczaj zgubionego ducha!
Miłość to dłoń, którą Cię dotykam,
To szczerość, do której staram się umykać,
Twe serce, w które chcę wnikać,
Miłość to prawda, szczęście, które spotykam.
Pożegnanie
Gdy przyjdziesz, by powiedzieć mi
Te słowa, które odbierają mi wszystko,
Zamykają wolność, dławią sobą,
Wyrzucają uśmiech z głębi siebie.
Milkną wiecznie jak pszczoły
Upadające, tracąc swoje skrzydła.
Podnosząc oczy w górę,
Kładąc dłoń na mej bladej twarzy,
Dostrzeżesz to zimno, które…
Rozpali we mnie złość, obudzi ból
Tak wielki, że nie zdołam go objąć.
Przerażony odejdę tam, gdzie smutek
Roztacza swoje wielkie królestwo,
Pełne ciemności i przeraźliwego chłodu.
Tam, gdzie nie będzie matki nadziei.
Gdzie gwiazdy pochłoną część ziemi
Zobaczysz płonące me ciało…
Silnie targane przez żywioł boskości,
Którego nie zdołam unieść, by móc
Dalej z Tobą być!
Sen
Dziś w nocy, gdy pogasną w domach światła
Przybędziesz do mnie na skrzydlatym koniu,
Swoją szatą przysłonisz moje ciało
Ranione biczami złowrogiej tęsknoty,
Pocałunkami osłodzisz ból mych ran,
Oczami miłości przytulisz mą twarz,
Zaśniemy w objęciach, zatrzyma się czas.
Marzenie
Widzę blask księżyca, odbija się w twoich oczach.
Pośród nocnych mgieł, na ściernistych zboczach
Budzi się dzień, jego melodia nas przygłusza.
Twoje dłonie gorące oplatają skrawek życia,
Drążą go namiętnie, pieszczą bez obycia.
Do bajecznej krainy umyka moja dusza.
Biegnę po małych kamykach, chcę ją schwytać,
Lecz ona ucieka, ginie, nie wiem kogo pytać
O ścieżkę do małego domku przy drodze.
Zmęczony zasypiam, kładąc się w zieleni
Pachnącej kwiatami, błyszczącej w czerwieni.
Za zakrętem stoi domek w śnie do niego wchodzę.
Ciche szepty
Pod piedestałem gwiazd mocno przytuleni,
Zatrzymani w czasie, zagubieni w przestrzeni,
Rysujemy swe uczucia na twarzach pobladłych w ciemnościach
Ogrzewamy swe ciała w tych pozaziemskich czułościach.
Szepczesz mi do ucha dwa jakże proste słowa,
Kładziesz swą główkę, wspierasz się na moich ramionach.
Już nic nie czuję poza mrowieniem w dłoniach,
Już nic nie słyszę tylko te dwa proste słowa.
* * *
Zbudziłaś dziś rano we mnie tęsknotę,
Na czułe westchnienia nieziemską ochotę.
Odeszłaś bez słowa, drzwi zamykając,
Twój oddech zamilkł, ciszy dotykając,
Zasnąłem w smutku.
S D A
Przybyłaś na skrzydłach porannego podmuchu.
Jak królewna zbudziłaś noc z głębokiego snu.
Twój zapach piękniejszy od woni świeżego bzu
Owładnął wszystkim wokół, tańczy wszystko w duchu.
Kwiaty bledną w blasku twojego uroku,
Słońce onieśmielone przygląda się z dala,
Morze łagodnieje, przygasa nagle fala.
Wszystko pogrążone jest w tajemniczym szoku.
Moje serce zamarło, przestało nagle bić.
Oczy jak węgielki zaczęły się nagle skrzyć.
Smutki przeminęły jak pęknięta Mojry nić.
Już nie umiem tylko dla siebie samego żyć,
Nie potrafię już jak księżyc w samotności lśnić,
Jak szybujący orzeł w przestrzeni wolnym być!
Życie
Życie, na cienkiej nici ciągnięte.
Życie, w ciemnej kuli zamknięte.
Życie, dla wielu cierpieniem złamane.
Życie, przy narodzinach przegrane.
Wyznanie
Stworzyłem Cię na podobieństwo anielskich gwiazd,
Wyrzeźbiłem w kawałku drewna,
dałem duszę.
Kropelki deszczu uwięziłem w twych oczach,
By w blasku księżyca połyskiwały kusząco.
Wiesz, o czym mówię,
Ty jedyna mnie rozumiesz.
Przecież to ja me serce w tobie złożyłem.
Jego bicie tłoczy krew pełną życia i miłości,
Moją namiętność wielką tęsknotą chłodzi.
Oszukała mnie,
teraz dłońmi w samotności błądzę,
Po omacku szukam twego blasku, twej świętości.
Straciłem na zawsze to, co złudzenie mi dało.
Miłość
Miłość przez Boga sprzedana,
miłość Boskimi wartościami malowana,
W zapomnianej księdze zamknięta.
Miłość, dla wielu niedostępna.
Chwila wytchnienia
Chciałbym być jak wiatr,
Pomknąć daleko w świat.
Paroma drzewami zatrzepotać,
Taflą na jeziorze załomotać,
Ptaki poderwać ku górze,
Nie dać się poskromić naturze
I frunąć ku niebios bram.
Tak, tego bym właśnie chciał!
Smutne dni
To był smutny dzień, pochmurny i deszczowy.
Bez śpiewu ptaków, zapachu kwiatów,
Bez chwili wytchnienia, snu zapomnienia,
To był męczący dzień.
Aż zobaczyłem twą twarz w oddali,
niby lecący promyk od słońca
i uwiódł mnie jego blask, mój zachwyt nie miał końca.
Zakochałem się w Tobie bez pamięci,
Do granic wytrzymałości i do dnia dzisiejszego tak kocham,
Bo sprawia mi to ogrom radości.
więcej..
