- nowość
Sztuczny miód. Wiersze prawie wszystkie. Tom 1 - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
28 listopada 2024
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Sztuczny miód. Wiersze prawie wszystkie. Tom 1 - ebook
Nowe wydanie wierszy znanych i nieznanych, śpiewanych i nieśpiewanych.
Wiersze mniejsze. Wiersze większe. Liryczne, satyryczne, dramatyczne, polityczne, rodzinne, osobiste, dla chłopców i dla dziewcząt. Dla maturzystów, studentów, początkujących i zaawansowanych koneserów polszczyzny.
W zbiorze zgromadzone są zarówno teksty, które ukazywały się w niewielkich tomikach redagowanych przez Osiecką w latach 60., 70. i 80., jak i wiersze nigdy dotąd niepublikowane, a odkryte podczas pracy Fundacji Okularnicy im. Agnieszki Osieckiej nad katalogowaniem archiwum Autorki. Czytelnik znajdzie tu też teksty piosenek, których Osiecka była mistrzynią.
W wielu tekstach słychać typowe dla Osieckiej poczucie humoru, gry językowe, elementy zabawy, ale i nuty sentymentalne. Konsultantami przy wyborze wierszy byli: Magda Umer, Jan Borkowski oraz rodzina Poetki.
Agnieszka Osiecka (1936-1997) – poetka, pisarka, dziennikarka, autorka tekstów piosenek, reżyser teatralny i telewizyjny. Więcej informacji o Autorce na www.okularnicy.org.pl.
| Kategoria: | Poezja |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8391-603-3 |
| Rozmiar pliku: | 3,1 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
BALLADA O DONKISZOTACH
Z domków koślawych na Pradze,
z bloków, kamienic i ruder
idą przez ranek i sadze,
w tramwaje wsiadają rude...
To donkiszoty, to donkiszoty
jadą do pracy, do biur,
wiszą pęczkami, ciągną nosami –
to donkiszotów chór.
To donkiszoty, to donkiszoty,
każdy z miesięcznym się pcha –
od poniedziałku aż do soboty,
„trzydziestką” albo „sto dwa”.
Włażą na piętra po paru,
na coś czekają, gdzieś gonią,
coś tam mamroczą wśród gwaru,
machają rączkami. Dzwonią...
To donkiszoty, to donkiszoty
chcą się docisnąć do drzwi,
piszą podania, gniotą ubrania,
to donkiszotów dni.
To donkiszoty, to donkiszoty
drą się, szamocą i klną,
kręcą się w kółko aż do soboty,
papiery lecą im z rąk.
Wieczór przychodzi na Pragę,
siedzą znużeni nad miską,
kto by tam tracił odwagę –
już jutro załatwią wszystko...
To donkiszoty, to donkiszoty,
żony ich kładą do snu,
w kątach kamienic chrapią zmęczeni,
to donkiszotów chór.
To donkiszoty, to donkiszoty,
każdy wiatraki swe śni,
od poniedziałku aż do soboty –
sześć nocy albo sześć dni.
Krzyk żaden nocy nie rozdarł,
żaden Cervantes nie płacze,
milczy poezja i proza,
donkiszot wychodzi na spacer.BALLADA O KOLIBRZE
Ballada o Ksawerym
W mieście Bączkowie na Srebrnej ulicy,
w domu z numerem cztery,
mieszkał młodzieniec piękny, bladolicy,
o wdzięcznym imieniu Ksawery.
Pracę na poczcie miał blady Ksawery,
śpiewał też pięknie czasem.
Więc może pocztę rzucić dla kariery
i błysnąć na scenie basem?
Tak ten problem mu dokuczał,
jak z Maroka do Dobrucza.
Być mrówką, sówką, małpą, psem,
czymkolwiek, co nie męczy się...
Ze wszystkich tych stworzonek
kolibrem być najlepiej,
on nie ma żadnych mrzonek,
piórkami sobie trzepie.
Pewną Zuzannę znał blady Ksawery –
rosół robiła złoty,
znał także Zosię, pannę z lepszej sfery,
lekką i zwiewną jak motyl.
Musi wybierać nasz biedny Ksawery,
siódme nań biją poty,
przy tym Zuzanna chytra jest jak szeryf
i cwany ogromnie jest motyl:
Więc ten problem mu dokucza,
jak z Maroka do Dobrucza.
Być mrówką, sówką, małpą, psem,
czymkolwiek, co nie męczy się...
Ze wszystkich tych stworzonek
kolibrem być najlepiej,
on nie ma żadnych mrzonek,
piórkami sobie trzepie.
Aż został kolibrem piękny Ksawery
dziwnym zrządzeniem losu.
Dostał mieszkanie – milimetr na cztery
w kwiatuszku zwiędłego lotosu.
Lwy się straszliwe ganiają na polu,
dżungla dokoła głucha
i nigdzie nie masz kropli alkoholu,
i nikt tej piosenki nie słucha:
Ach, życie me kolibrze,
pierzaste, wystraszone,
wciąż piórka drżą we frybrze1,
i kangur zjadł mi żonę.
Uroda zniknie z wiekiem,
nim pory miną cztery,
ech, gdybym był człowiekiem
lub chociażby Ksawerym...
------------------------------------------------------------------------
1 W gwarze poznańskiej febra (opryszczka).CO ONE W TYM WIDZĄ
Inne kolombiny – piękne, brzydkie, złe –
każda ma swojego błazna. A ja nie...
Inne kolombiny, aż mnie bierze śmiech –
każda taka ważna... Niech im będzie, niech...
Co one w tym widzą?
Chodzą jakoś tak,
patrzą jakoś tak
i wcale się nie wstydzą.
Co one w tym widzą?
Mówią jakoś tak,
milczą jakoś tak...
Czy to ma jakiś wdzięk?
Czy to ma jakiś smak?...
Inne kolombiny – szminka, szpilki, tusz –
wszystko dla śmiesznego błazna. Któż to, któż?
Jeden durny, łysy, drugi brzuszek ma,
trzeci ma kaprysy, czwarty podle gra...
Co one w tym widzą?
Chodzą jakoś tak...
Inne kolombiny patrzą na mnie złe,
wszystko przez jednego błazna. Jak to jest?
Nawet ładny, miły, tylko dla mnie gra...
Wtedy jestem inna. Może to nie ja?
Bo co ja w tym widzę?
Chodzę jakoś tak,
patrzę jakoś tak
i wcale się nie wstydzę.
No, co ja w tym widzę?
Mówię jakoś tak,
milczę jakoś tak…
Czy to ma jakiś wdzięk?
Czy to ma jakiś smak?
Chyba tak…CZERWONY KAPTUREK
Raz Czerwony Kapturek
wyszedł sobie do lasu
i tak idzie, i śpiewa,
no bo trochę ma czasu,
i tak idzie, i śpiewa,
no bo trochę ma czasu.
La, la, la, la, la, la, la...
Szczypie sobie maliny,
skubie sobie poziomki,
biegnie naprzód w podskokach
przez gaiki i łąki,
biegnie naprzód w podskokach
przez gaiki i łąki.
La, la, la, la, la, la, la...
Wreszcie – puk, puk – w okieneczko:
„Wstawaj babciu raz, dwa,
mam wszystkiego po troszeczku,
bom o ciebie zadbał,
mam wszystkiego po troszeczku,
bom o ciebie zadbał”.
„Ach, dzień dobry, Kapturku”
– babcia w siódmym jest niebie –
„czemu robisz mi: puk, puk?
wejdź i czuj się u siebie;
czemu robisz mi: puk, puk?
wejdź i czuj się u siebie”.
La, la, la, la, la, la, la...
– „Ale co to, moja babciu, masz tak wielkie uszy?”.
– „To dlatego, mój Kapturku, bym cię mogła słyszeć”.
– „Ale czemu, babuniu, takie wielkie masz oczy?”.
– „Żeby ci się przyglądać, jesteś taki uroczy”.
– „Ale czemu, babuniu, takie zęby masz wielkie?”.
– „Bo nie jestem babunią, tylko bardzo złym wilkiem!”.
„A to heca, droga babciu,
to się świetnie składa –
jestem lampart, nie Kapturek,
chętnie wilki zjadam,
jestem lampart, nie Kapturek,
chętnie wilki zjadam!”.
Czas wyciągnąć nam morał,
bo już krew płynie ciurkiem:
co się kryje, nikt nie wie,
pod Czerwonym Kapturkiem,
co się kryje, nikt nie wie,
pod Czerwonym Kapturkiem.DUCH STACJI BENZYNOWEJ
Kto naszą drogą o północy gna,
kto naszą drogę marnie zna,
kto na nasz zakręt pod wierzbami wpadł –
mówiłam, uważaj...
Spotkać możesz tuż za rowem
ducha stacji benzynowej:
Duch benzyną śmierdzi,
duch benzyną parska,
trzy ćwierci do śmierci,
kto się wykaraska?
Duch ma kocie oczy,
sto tysięcy par,
gdy z ciemności duch wyskoczy –
murowany krach.
O świcie tylko twego wozu wrak
i połamany wierzby krzak –
po twojej kraksie to jedyny znak –
mówiłam, uważaj...
A spotkałeś tuż za rowem
ducha stacji benzynowej.
Duch benzyną śmierdzi,
duch benzyną parska,
trzy ćwierci do śmierci,
kto się wykaraska?
Duch ochryple wyje
jak klaksonów sto,
jeśli cudem jeszcze żyjesz,
słyszysz głuchy szloch.
Tym, co nie wierzą w duchy złe,
co z mej ballady śmieją się,
tym powiem: racja, to nie duch, lecz sen;
mówiłam: nie śpij,
spotkać możesz tuż za rowem
sen o śmierci benzynowej:
Sen benzyną śmierdzi,
sen benzyną parska,
trzy ćwierci do śmierci,
kto się wykaraska?
Strach ma kocie oczy,
sto tysięcy par,
gdy z ciemności strach wyskoczy –
murowany krach.DWIE SZKLANECZKI WINA
W tym mieście, w którym się spotkamy,
za rok, za chwilę – kto to wie?
Wtem zatrzymają się zegary
i wszystko będzie jak we śnie...
Więc będą dwie szklaneczki wina
i trochę śmiechu, trochę łez,
może pójdziemy gdzieś do kina,
może w straganie kupisz bez?
Może nocą gdzieś na moście
pomilczymy o miłości,
może powiesz coś od rzeczy,
może nie...
I przez te dwie szklaneczki wina
będziemy śmiać się aż do łez,
bo przecież to nie nasza wina –
nagła wesołość dwojga serc.
W tym mieście, gdzie się rozstaniemy,
za rok, za chwilę – może dziś?
Nic się nie stanie, nic nie zmieni,
jak gdybyś wcale nie miał iść...
Znów będą dwie szklaneczki wina
i trochę śmiechu, trochę łez,
może pójdziemy znów do kina,
może w straganie kupisz bez?
Może nawet gdzieś na moście
pomilczymy o miłości,
może powiesz coś od rzeczy,
może nie...
I przez te dwie szklaneczki wina
będziemy śmiać się aż do łez,
bo przecież to nie nasza wina –
nagła rozłąka dwojga serc...
CIĄG DALSZY DOSTĘPNY W PEŁNEJ WERSJI
Z domków koślawych na Pradze,
z bloków, kamienic i ruder
idą przez ranek i sadze,
w tramwaje wsiadają rude...
To donkiszoty, to donkiszoty
jadą do pracy, do biur,
wiszą pęczkami, ciągną nosami –
to donkiszotów chór.
To donkiszoty, to donkiszoty,
każdy z miesięcznym się pcha –
od poniedziałku aż do soboty,
„trzydziestką” albo „sto dwa”.
Włażą na piętra po paru,
na coś czekają, gdzieś gonią,
coś tam mamroczą wśród gwaru,
machają rączkami. Dzwonią...
To donkiszoty, to donkiszoty
chcą się docisnąć do drzwi,
piszą podania, gniotą ubrania,
to donkiszotów dni.
To donkiszoty, to donkiszoty
drą się, szamocą i klną,
kręcą się w kółko aż do soboty,
papiery lecą im z rąk.
Wieczór przychodzi na Pragę,
siedzą znużeni nad miską,
kto by tam tracił odwagę –
już jutro załatwią wszystko...
To donkiszoty, to donkiszoty,
żony ich kładą do snu,
w kątach kamienic chrapią zmęczeni,
to donkiszotów chór.
To donkiszoty, to donkiszoty,
każdy wiatraki swe śni,
od poniedziałku aż do soboty –
sześć nocy albo sześć dni.
Krzyk żaden nocy nie rozdarł,
żaden Cervantes nie płacze,
milczy poezja i proza,
donkiszot wychodzi na spacer.BALLADA O KOLIBRZE
Ballada o Ksawerym
W mieście Bączkowie na Srebrnej ulicy,
w domu z numerem cztery,
mieszkał młodzieniec piękny, bladolicy,
o wdzięcznym imieniu Ksawery.
Pracę na poczcie miał blady Ksawery,
śpiewał też pięknie czasem.
Więc może pocztę rzucić dla kariery
i błysnąć na scenie basem?
Tak ten problem mu dokuczał,
jak z Maroka do Dobrucza.
Być mrówką, sówką, małpą, psem,
czymkolwiek, co nie męczy się...
Ze wszystkich tych stworzonek
kolibrem być najlepiej,
on nie ma żadnych mrzonek,
piórkami sobie trzepie.
Pewną Zuzannę znał blady Ksawery –
rosół robiła złoty,
znał także Zosię, pannę z lepszej sfery,
lekką i zwiewną jak motyl.
Musi wybierać nasz biedny Ksawery,
siódme nań biją poty,
przy tym Zuzanna chytra jest jak szeryf
i cwany ogromnie jest motyl:
Więc ten problem mu dokucza,
jak z Maroka do Dobrucza.
Być mrówką, sówką, małpą, psem,
czymkolwiek, co nie męczy się...
Ze wszystkich tych stworzonek
kolibrem być najlepiej,
on nie ma żadnych mrzonek,
piórkami sobie trzepie.
Aż został kolibrem piękny Ksawery
dziwnym zrządzeniem losu.
Dostał mieszkanie – milimetr na cztery
w kwiatuszku zwiędłego lotosu.
Lwy się straszliwe ganiają na polu,
dżungla dokoła głucha
i nigdzie nie masz kropli alkoholu,
i nikt tej piosenki nie słucha:
Ach, życie me kolibrze,
pierzaste, wystraszone,
wciąż piórka drżą we frybrze1,
i kangur zjadł mi żonę.
Uroda zniknie z wiekiem,
nim pory miną cztery,
ech, gdybym był człowiekiem
lub chociażby Ksawerym...
------------------------------------------------------------------------
1 W gwarze poznańskiej febra (opryszczka).CO ONE W TYM WIDZĄ
Inne kolombiny – piękne, brzydkie, złe –
każda ma swojego błazna. A ja nie...
Inne kolombiny, aż mnie bierze śmiech –
każda taka ważna... Niech im będzie, niech...
Co one w tym widzą?
Chodzą jakoś tak,
patrzą jakoś tak
i wcale się nie wstydzą.
Co one w tym widzą?
Mówią jakoś tak,
milczą jakoś tak...
Czy to ma jakiś wdzięk?
Czy to ma jakiś smak?...
Inne kolombiny – szminka, szpilki, tusz –
wszystko dla śmiesznego błazna. Któż to, któż?
Jeden durny, łysy, drugi brzuszek ma,
trzeci ma kaprysy, czwarty podle gra...
Co one w tym widzą?
Chodzą jakoś tak...
Inne kolombiny patrzą na mnie złe,
wszystko przez jednego błazna. Jak to jest?
Nawet ładny, miły, tylko dla mnie gra...
Wtedy jestem inna. Może to nie ja?
Bo co ja w tym widzę?
Chodzę jakoś tak,
patrzę jakoś tak
i wcale się nie wstydzę.
No, co ja w tym widzę?
Mówię jakoś tak,
milczę jakoś tak…
Czy to ma jakiś wdzięk?
Czy to ma jakiś smak?
Chyba tak…CZERWONY KAPTUREK
Raz Czerwony Kapturek
wyszedł sobie do lasu
i tak idzie, i śpiewa,
no bo trochę ma czasu,
i tak idzie, i śpiewa,
no bo trochę ma czasu.
La, la, la, la, la, la, la...
Szczypie sobie maliny,
skubie sobie poziomki,
biegnie naprzód w podskokach
przez gaiki i łąki,
biegnie naprzód w podskokach
przez gaiki i łąki.
La, la, la, la, la, la, la...
Wreszcie – puk, puk – w okieneczko:
„Wstawaj babciu raz, dwa,
mam wszystkiego po troszeczku,
bom o ciebie zadbał,
mam wszystkiego po troszeczku,
bom o ciebie zadbał”.
„Ach, dzień dobry, Kapturku”
– babcia w siódmym jest niebie –
„czemu robisz mi: puk, puk?
wejdź i czuj się u siebie;
czemu robisz mi: puk, puk?
wejdź i czuj się u siebie”.
La, la, la, la, la, la, la...
– „Ale co to, moja babciu, masz tak wielkie uszy?”.
– „To dlatego, mój Kapturku, bym cię mogła słyszeć”.
– „Ale czemu, babuniu, takie wielkie masz oczy?”.
– „Żeby ci się przyglądać, jesteś taki uroczy”.
– „Ale czemu, babuniu, takie zęby masz wielkie?”.
– „Bo nie jestem babunią, tylko bardzo złym wilkiem!”.
„A to heca, droga babciu,
to się świetnie składa –
jestem lampart, nie Kapturek,
chętnie wilki zjadam,
jestem lampart, nie Kapturek,
chętnie wilki zjadam!”.
Czas wyciągnąć nam morał,
bo już krew płynie ciurkiem:
co się kryje, nikt nie wie,
pod Czerwonym Kapturkiem,
co się kryje, nikt nie wie,
pod Czerwonym Kapturkiem.DUCH STACJI BENZYNOWEJ
Kto naszą drogą o północy gna,
kto naszą drogę marnie zna,
kto na nasz zakręt pod wierzbami wpadł –
mówiłam, uważaj...
Spotkać możesz tuż za rowem
ducha stacji benzynowej:
Duch benzyną śmierdzi,
duch benzyną parska,
trzy ćwierci do śmierci,
kto się wykaraska?
Duch ma kocie oczy,
sto tysięcy par,
gdy z ciemności duch wyskoczy –
murowany krach.
O świcie tylko twego wozu wrak
i połamany wierzby krzak –
po twojej kraksie to jedyny znak –
mówiłam, uważaj...
A spotkałeś tuż za rowem
ducha stacji benzynowej.
Duch benzyną śmierdzi,
duch benzyną parska,
trzy ćwierci do śmierci,
kto się wykaraska?
Duch ochryple wyje
jak klaksonów sto,
jeśli cudem jeszcze żyjesz,
słyszysz głuchy szloch.
Tym, co nie wierzą w duchy złe,
co z mej ballady śmieją się,
tym powiem: racja, to nie duch, lecz sen;
mówiłam: nie śpij,
spotkać możesz tuż za rowem
sen o śmierci benzynowej:
Sen benzyną śmierdzi,
sen benzyną parska,
trzy ćwierci do śmierci,
kto się wykaraska?
Strach ma kocie oczy,
sto tysięcy par,
gdy z ciemności strach wyskoczy –
murowany krach.DWIE SZKLANECZKI WINA
W tym mieście, w którym się spotkamy,
za rok, za chwilę – kto to wie?
Wtem zatrzymają się zegary
i wszystko będzie jak we śnie...
Więc będą dwie szklaneczki wina
i trochę śmiechu, trochę łez,
może pójdziemy gdzieś do kina,
może w straganie kupisz bez?
Może nocą gdzieś na moście
pomilczymy o miłości,
może powiesz coś od rzeczy,
może nie...
I przez te dwie szklaneczki wina
będziemy śmiać się aż do łez,
bo przecież to nie nasza wina –
nagła wesołość dwojga serc.
W tym mieście, gdzie się rozstaniemy,
za rok, za chwilę – może dziś?
Nic się nie stanie, nic nie zmieni,
jak gdybyś wcale nie miał iść...
Znów będą dwie szklaneczki wina
i trochę śmiechu, trochę łez,
może pójdziemy znów do kina,
może w straganie kupisz bez?
Może nawet gdzieś na moście
pomilczymy o miłości,
może powiesz coś od rzeczy,
może nie...
I przez te dwie szklaneczki wina
będziemy śmiać się aż do łez,
bo przecież to nie nasza wina –
nagła rozłąka dwojga serc...
CIĄG DALSZY DOSTĘPNY W PEŁNEJ WERSJI
więcej..
