„The Secret Garden / Tajemniczy ogród” - ebook

The Secret Garden/Tajemniczy ogród

Seria Czytamy w oryginale to atrakcyjna pomoc dla uczących się języka angielskiego. Śledząc losy bohaterów powieści możemy na bieżąco porównywać tekst angielski i polski, ucząc się na podstawie wielkiej literatury. Adaptacja została przygotowana z myślą o czytelnikach średniozaawansowanych, jednak dzięki wersji polskiej z książki korzystać mogą również początkujący.

Aby zmienić wersję językową – kliknij w numer akapitu.

Zapraszamy na www.44.pl gdzie dostępne są dodatkowe pomoce do samodzielnej nauki: angielska wersja audio (format mp3) oraz zeszyt ćwiczeń z kluczem odpowiedzi.

Mary Lennox was a skinny little 10-year old girl who was used to living in India all her life. She had thin yellow hair and an ugly yellow face with an angry look. She was always upset with something or somebody. Her father was always busy and her mother cared more for going to parties than for looking after her only child. So, when Mary was born, she was given to an Indian servant called Ayah, who was told to keep the child out of sight. Mary became a rude, spoilt and selfish child, used to always being obeyed by her servants. She never liked anybody, and so she had nobody to play with her because there was not a single person who liked her.

One extremely hot morning she woke up, and, instead of seeing her Ayah she saw another servant. She asked:

‘Why have you come? I will not let you stay. Send my Ayah to me!’

The servant looked frightened but replied that her Ayah couldn’t come. This made Mary so angry that she started kicking and hitting the poor woman. But her Ayah did not come back.

There was definitely something strange about that morning. Nothing seemed to be done the way it had always been done: no Ayah, no morning wash, no help with getting dressed, no one to play with. In fact, most of the servants seemed to be missing. So Mary decided to walk around the house. She found her mother on the veranda, talking to a young man. The man looked very worried. Mary overheard her mother asking him:

‘Is it really so very bad?’

‘Awful, you should have left two weeks ago.’

‘I know but I had to go to this silly party.’

‘You never said that it had broken out among your servants,’ he said.

‘Because I didn’t know,’ replied Mary’s mother.

Nobody had told Mary that cholera had broken out, and that her Ayah had died, and that people around her were dying very suddenly. Everyone was panicking and they had completely forgotten about Mary. In a few days, all the servants had either died or run away. Mary’s parents had died too.

But Mary knew nothing. She suspected she was the only person left in the house because it was very quiet around. The only thing she could do was wait for someone to come and look after her. She was tired and she slept most of the time. When she finally woke up, she heard two male voices. They were talking about what had happened. They thought that everyone had died. Suddenly they noticed Mary sitting on her bed.

‘That’s the kid!’ said one of them. ‘They must have forgotten all about her.’

‘Why was I forgotten?’ asked Mary. ‘Why has nobody come for me?’

‘Poor little kid! Because there is nobody left to come.’

Although many had died, Mary didn’t feel sorry for anyone but herself. She could not stay in India because no one could and no one wanted to look after her there. So she was sent to England, to her uncle, Mr. Archibald Craven.

Mary never cared much about who she was living with as long as she had somebody to look after her. So now the only thing that interested her was what her new Ayah would be like, and if she would treat her like her old Ayah did. But sometimes her heart felt strangely heavy with loneliness, and she wondered why she had never belonged to anybody, not even to her father or mother.

Mary was sent to England with an officer’s wife, and in London she was met by Mrs Medlock, Mr Craven’s housekeeper. Mary didn’t like Mrs Medlock very much and she wasn’t at all interested in the new place she was going to. She did not even bother to ask any questions about her uncle.

‘Do you know anything about your uncle?’ Mrs Medlock asked Mary when they had sat down in the train.

‘No.’

‘You’ve never heard your father and mother talk about him?’

‘No.’

‘Humph,’ Mrs Medlock was surprised, ‘I suppose you should be told something. You are going to a strange place. Mr Craven lives in a very old and very big house – it’s about 600 years old, and there are nearly 100 rooms in it. Most of them are locked though. The manor is at the edge of the moor and is surrounded by gardens and a park. What do you think?’

‘Nothing.’

‘Don’t you care?’

‘It doesn’t matter whether I care or not,’ Mary said.

‘Mr Craven has a crooked back. He was a very sour man before he got married. But his wife was as kind and delicate as a flower.’

‘Why was?’ asked Mary who started listening despite herself.

‘The poor woman died,’ said Mrs Medlock.

‘Did she?’ said Mary.

‘Since her death Mr Craven has lived on his own. He travels abroad a lot, and if he is at home, he never meets other people. So don’t expect him to talk to you. You’ll be told which room is yours and which gardens you are allowed to play in.’

Not a word was spoken during the rest of their journey together, and it was dark when they reached the station. A man in a carriage was waiting to take them both to the manor.

‘What is the moor?’ Mary suddenly remembered the word Mrs Medlock used.

‘It’s dark outside now,’ said Mrs Medlock, ‘But if you look out of the window, you’ll see it soon.’

But Mary could not see anything apart from the darkness covering the endless wild land. She didn’t like it.

When they arrived, Mary was taken to her room. It had been a long day and she quickly fell asleep.

In the morning, Mary woke up to find a village girl sitting by the fireplace with a smile on her face. It was Martha, a servant girl helping in the house. Mary, who was used to being washed and dressed by her Indian servants, got angry with Martha for not helping her to get dressed and to put on her shoes. Martha, on the other hand, could not believe her own eyes – she had never seen a grown girl who needed help with her clothes and shoes. But when Mary got so angry that she burst into tears, Martha finally helped her to put on her dress. Then she showed her into the next room, where breakfast was already waiting for her on the table. It was porridge. Mary looked at it and said she wasn’t hungry.

‘Not hungry?’ asked Martha with surprise. ‘My! If my little brothers and sisters were here, this plate would be clean in a minute!’

‘Why?’ asked Mary.

‘Because they don’t often get the chance to have such a good meal.’

Mary tried a little of the porridge.

‘They would never waste such good food.’ Martha went on.

Why? If they didn’t eat, they wouldn’t have the strength to run around the moor all day.’

Mary picked up her spoon again and started to eat slowly as she listened to Martha talking about her family, and especially about her brother Dickon, who spent most of his time on the moor playing with different animals.

Mary was so intrigued by Martha’s stories that she decided to go out and have a walk around Mr. Craven’s gardens. She became even more curious when Martha mentioned a garden which had been locked up since Mrs. Craven died. Martha didn’t know where it was. It was a secret garden.Mary Lennox była chudą dziesięcioletnią dziewczynką, przyzwyczajoną do życia, jakie pędziła w Indiach od urodzenia. Miała rzadkie jasne włosy oraz brzydką żółtą twarz o złym spojrzeniu. Zawsze coś albo ktoś ją denerwował. Jej ojciec był ciągle zajęty, a mama bardziej interesowała się chodzeniem na przyjęcia niż opieką nad swoją jedynaczką. Tak więc Mary zaraz po urodzeniu została oddana pod opiekę hinduskiej służącej o imieniu Ayah, której powiedziano, aby trzymała dziecko z dala od rodziców. Mary stała się niegrzecznym, zepsutym i samolubnym dzieckiem i przyzwyczaiła się do tego, że służący zawsze jej słuchali. Nigdy nikogo nie lubiła i nie miała się z kim bawić, ponieważ nie było ani jednej osoby, która by lubiła ją.

Pewnego upalnego dnia Mary obudziła się i, otworzywszy oczy, nie zobaczyła Ayah, tylko inną służącą. Zapytała:

– Dlaczego przyszłaś? Nie pozwolę ci tu zostać. Przyślij do mnie moją Ayah!

Służąca wyglądała na przestraszoną, ale odpowiedziała, że Ayah nie może przyjść. Ta odpowiedź tak bardzo rozzłościła Mary, że zaczęła kopać i bić biedną kobietę. Jednak jej Ayah nie wróciła.

W ogóle ten poranek był jakiś dziwny. Wszystko było inaczej niż zwykle: nie było Ayah, nie było porannego mycia, nie było pomocy przy ubieraniu i nie było z kim się bawić. Mary miała wrażenie, że brakuje większości służących. Dziewczynka zdecydowała się przejść po domu. Na werandzie znalazła matkę rozmawiającą z młodym mężczyzną. Mężczyzna wyglądał na bardzo zmartwionego. Mary usłyszała, jak matka pytała go:

– Czy to naprawdę takie poważne?

– Bardzo – powinni państwo byli wyjechać dwa tygodnie temu.

– Wiem, ale musiałam pójść na to głupie przyjęcie.

– Nigdy nie powiedziała pani, że choruje także pani służba – powiedział.

– Ponieważ sama o tym nie wiedziałam – odpowiedziała matka Mary.

Nikt nie powiedział Mary, że wybuchła epidemia cholery i że umarła jej Ayah, oraz że inni ludzie padali jak muchy. Wszyscy panikowali i kompletnie zapomniano o Mary. W ciągu kilku dni wszyscy służący zmarli lub uciekli. Zmarli także rodzice Mary.

Ale Mary z niczego nie zdawała sobie sprawy. Podejrzewała, że jest jedyną osobą, która została w domu, ponieważ wokół było bardzo cicho. Jedyne, co mogła zrobić to czekać, aż ktoś przyjdzie i się nią zajmie. Była zmęczona i przez większość czasu spała. Gdy wreszcie się obudziła, usłyszała dwa męskie głosy. Mężczyźni rozmawiali o tym, co się stało. Myśleli, że wszyscy umarli. Nagle zauważyli Mary siedzącą na łóżku.

– To jest to dziecko! – powiedział jeden z nich. – Musieli o niej zupełnie zapomnieć.

– Dlaczego o mnie zapomniano? – spytała Mary. – Dlaczego nikt po mnie nie przyszedł?

– Biedna mała! Nie ma nikogo, kto mógłby po ciebie przyjść.

Pomimo tego, że epidemia zabrała tak wiele osób, Mary współczuła tylko samej sobie. Nie mogła zostać w Indiach, ponieważ nie było nikogo, kto mógłby i chciałby się nią zająć. Dlatego wysłano ją do Anglii, do jej wuja Archibalda Cravena.

Mary nigdy nie przejmowała się zbytnio tym, z kim mieszka, pod warunkiem, że był ktoś, kto się nią zajmował. Więc teraz interesowało ją jedynie, jaka będzie jej nowa Ayah, i czy będzie ją traktować tak, jak traktowała ją poprzednia Ayah. Jednak czasem samotność bardzo ciążyła jej na sercu i dziewczynka zastanawiała się, dlaczego nigdy nie należała do nikogo, nawet do swoich rodziców.

Mary została wysłana do Anglii z żoną oficera, zaś w Londynie powitała ją pani Medlock, gospodyni pana Cravena. Mary nie polubiła pani Medlock i nie była wcale ciekawa nowego miejsca, do którego jechała. Nawet nie zadała sobie trudu zapytać o wuja.

– Czy wiesz coś o swoim wuju? – pani Medlock zapytała Mary, kiedy usiadły w pociągu.

– Nie.

– Nigdy nie słyszałaś, jak twoi rodzice o nim rozmawiali?

– Nie.

– Hmm – zdziwiła się Pani Medlock. – Wydaje mi się, że coś należy ci powiedzieć. Jedziesz do dziwnego miejsca. Pan Craven mieszka w bardzo starym i bardzo dużym domu – ma około sześćset lat, i jest w nim prawie sto pokoi. Jednak większość z nich jest zamknięta. Dwór stoi na skraju wrzosowiska w otoczeniu ogrodów i parku. Co o tym myślisz?

– Nic.

– Nie obchodzi cię to?

– Nie ma znaczenia, czy to mnie obchodzi czy nie – odparła Mary.

– Pan Craven ma garbate plecy. Był bardzo zgorzkniałym człowiekiem, zanim się ożenił. Jednak jego żona była dobra i delikatna jak kwiat.

– Dlaczego była? – spytała Mary, która zaczęła słuchać wbrew sobie.

– Biedaczka zmarła – odpowiedziała pani Medlock.

– Naprawdę? – zapytała Mary.

– Od jej śmierci pan Craven mieszka sam. Dużo podróżuje po innych krajach, a kiedy jest w domu, nigdy nie spotyka się z ludźmi. Więc nie oczekuj, że będzie z tobą rozmawiał. Dostaniesz swój pokój i zostaniesz poinstruowana, w których ogrodach możesz się bawić.

Podczas ich wspólnej podróży nie padło ani jedno słowo więcej, a gdy dojechały na stację, było już ciemno. Mężczyzna w powozie czekał, aby zabrać je do dworu.

– Co to jest wrzosowisko? – Mary nagle przypomniała sobie słowo, którego użyła pani Medlock.

– Teraz jest ciemno na zewnątrz – powiedziała pani Medlock. – Ale jeśli wyjrzysz przez okno, wkrótce je zobaczysz.

Ale Mary nie mogła dojrzeć nic prócz ciemności okrywającej bezkresny teren. Nie podobało jej się to.

Po przyjeździe Mary zaprowadzono do jej pokoju. Miała za sobą długi dzień i szybko zasnęła.

O poranku Mary obudziła się i zobaczyła wiejską dziewczynę siedzącą przy kominku z uśmiechem na ustach. Była to Marta, służąca, która pomagała w domu. Mary, która była przyzwyczajona do tego, że jej hinduskie służące myły ją i ubierały, rozzłościła się na Martę, która nie chciała jej pomóc przy ubieraniu i wkładaniu butów. Z kolei Marta nie mogła uwierzyć własnym oczom – nigdy nie widziała dziewczynki, która potrzebowała pomocy przy ubieraniu i butach. Jednak gdy Mary tak się rozzłościła, że zaczęła płakać, Marta pomogła jej założyć sukienkę. Następnie zaprowadziła ją do drugiego pokoju, gdzie na stole czekało na nią śniadanie. Była to owsianka. Mary spojrzała i powiedziała, że nie jest głodna.

– Nie jest panienka głodna? – zapytała Marta ze zdziwieniem. – O rety! Gdyby tu byli moi mali braciszkowie i siostry, ten talerz byłby pusty w ciągu minuty!

– Dlaczego? – zapytała Mary.

– Ponieważ nie zdarza się często, że dostają taki dobry posiłek.

Mary spróbowała trochę owsianki.

– Nigdy by nie zmarnowali takiego dobrego jedzenia – ciągnęła Marta.

– Dlaczego?

– Gdyby nie jedli, nie mieliby siły biegać po wrzosowisku przez cały dzień.

Mary podniosła łyżkę i zaczęła powoli jeść słuchając, jak Marta opowiada o swojej rodzinie, a w szczególności o bracie Dickonie, który spędzał na wrzosowisku większość czasu bawiąc się z różnymi zwierzętami.

Mary była tak zaintrygowana opowiadaniami Marty, że zdecydowała się wyjść i pójść na spacer po ogrodach pana Cravena. Gdy Marta wspomniała o ogrodzie, zamkniętym od śmierci pani Craven, ciekawość Mary tylko się wzmogła. Marta nie wiedziała, gdzie znajduje się ten ogród. Był to tajemniczy ogród.Robinson Crusoe – Robinson Crusoe

The Secret Garden – Tajemniczy ogród

The Adventures of Tom Sawyer – Przygody Tomka Sawyera

The Adventures of Sherlock Holmes – Przygody Sherlocka Holmesa

Alice's Adventures in Wonderland – Alicja w krainie czarów

Moby Dick – Moby Dick

The Last of the Mohicans – Ostatni Mohikanin

Dracula – Drakula

Lord Jim – Lord Jim

Three Men in Boat – Trzech panów w łódce

Gulliver’s Travels – Podróże Guliwera

The Wonderful Wizard of Oz – Czarnoksiężnik z Krainy Oz

White Fang – Biały Kieł

Sense and Sensibility – Rozważna i romantyczna

Pollyanna – Pollyanna

Peter Pan – Piotruś Pan

A Christmas Carol – Opowieść wigilijna

Treasure Island – Wyspa Skarbów