Tiriel - ebook

Tiriel

I.

Sędziwy Tiriel stanął w bramie swych pięknych pałaców,

Wraz z Myrataną, ongi królową dziedzin zachodnich;

Lecz mrok mu dziś zakrył oczy, a żona umierająca.

Stali przed ongi radosnym pałacem; i taki się podniósł

Głos starca Tiriela, by go słyszeli synowie:

«Przeklęty rodzie Tiriela! Spojrzyjcie na swego ojca;

Wyjdźcie! Spojrzyjcie na tego, który was wypiastował.

Na moich słabych ramionach przyniosłem tu mrącą matkę;

Wyjdźcie, synowie klątwy, patrzcie na śmierć Myratany».

Synowie, od bram swych przybiegłszy, ujrzeli sędziwe ojce.

I syn najstarszy Tiriela potężnym zagrzmi głosem:

«Starcze! niegodny zwać się ojcem dzieci Tirielowych,

Albowiem każda twa zmarszczka i każdy włos twój siwy

Srogie były, jak śmierć, i twarde, jak grób, co cię pożre.

Cóż mnie obchodzą twe klątwy, cóż? ty przeklęty człowieku!

Rabami byliśmy twoimi, nimeśmy ten bunt podnieśli.

Któżby się troszczył dzisiaj o straszną klątwę Tiriela?

Błogosławieństwo twe klątwą, klątwa błogosławieństwem!»

Skończył. Sędziwy starzec podniósł prawicę ku niebu,

Lewą trzymając Myratanę, wijącą się w bolach śmierci.

Rozwarł szerokie kręgi źrenic i takim żorował głosem:

«Nie syny jesteście, lecz żmije, pełzające po kościach Tiriela,

Robactwem śmierci, co się żywi ciałem sędziwych ojców.

Słuchajcie jęków waszej matki! Już nie piastuje przeklętych

Synów, nie jęczy, nie krzyczy, rodząc Heuxosia i Yuve’a.

Słuchajcie, żmije! Jęk śmierci! O tak, straszliwy jęk śmierci!

Karmione jej mlekiem, żmije! karmione jej łzą i troską!Tiriel

I.

And Aged Tiriel. stood before the Gates of his beautiful palace

With Myratana. once the Queen of all the western plains

But now his eyes were darkned. & his wife fading in death

They stood before their once delightful palace. & thus the Voice

Of aged Tiriel. arose. that his sons might hear in their gates

Accursed race of Tiriel. behold your father

Come forth & look on her that bore you. come you accursed sons.

In my weak arms. I here have borne your dying mother

Come forth sons of the Curse come forth. see the death of Myratana

His sons ran from their gates. & saw their aged parents stand

And thus the eldest son of Tiriel raisd his mighty voice

Old man unworthy to be calld. the father of Tiriels race

For evry one of those thy wrinkles. each of those grey hairs

Are cruel as death. & as obdurate as the devouring pit

Why should thy sons care for thy curses thou accursed man

Were we not slaves till we rebeld. Who cares for Tiriels curse

His blessing was a cruel curse. His curse may be a blessing

He ceast the aged man raisd up his right hand to the heavens

His left supported Myratana shrinking in pangs of death

The orbs of his large eyes he opend. & thus his voice went forth

Serpents not sons. wreathing around the bones of Tiriel

Ye worms of death feasting upon your aged parents flesh

Listen & hear your mothers groans. No more accursed Sons

She bears. she groans not at the birth of Heuxos or Yuva

These are the groans of death ye serpents These are the groans of death

Nourishd with milk ye serpents. nourishd with mothers tears & cares

Look at my eyes blind as the orbless scull among the stones

Look at my bald head. Hark listen ye serpents listen

What Myratana. What my wife. O Soul O Spirit O fire

What Myratana. art thou dead. Look here ye serpents look

The serpents sprung from her own bowels have draind her dry as this

Curse on your ruthless heads. for I will bury her even here

So saying he began to dig a grave with his aged hands

But Heuxos calld a son of Zazel. to dig their mother a grave

Old cruelty desist & let us dig a grave for thee

Thou hast refusd our charity thou hast refusd our food

Thou hast refusd our clothes our beds our houses for thy dwelling

Chusing to wander like a Son of Zazel in the rocks

Why dost thou curse. is not the curse now come upon your head

Was it not you enslavd the sons of Zazel. & they have cursd

And now you feel it. Dig a grave & let us bury our mother

There take the body. cursed sons. & may the heavens rain wrath

As thick as northern fogs. around your gates. to choke you up

That you may lie as now your mother lies. like dogs. cast out

The stink. of your dead carcases. annoying man & beast

Till your white bones are bleachd with age for a memorial.

No your remembrance shall perish. for when your carcases

Lie stinking on the earth. the buriers shall arise from the east

And. not a bone of all the soils of Tiriel remain

Bury your mother but you cannot bury the curse of Tiriel