MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
-
W empik go
To ja, Klara - ebook
To ja, Klara - ebook
Paryskie uliczki i bezdroża francuskiej prowincji prowadzą Klarę nie tylko do rozwikłania rodzinnych sekretów, ale także – a może przede wszystkim – do odnalezienia własnego „ja”. Jednak zanim to się stanie dziewczyna spędza długie godziny wypełnione samotnością i tęsknotą w wielkim zimnym domu. Nieustannie czeka: na powroty ojca, na miłość matki, na słońce, które przebije się przez szarość lat osiemdziesiątych, i na dzień, w którym Karol – najbliższy przyjaciel – odwzajemni jej uczucie.
Gdy codzienność staje się nie do zniesienia, dwudziestoletnia Klara postanawia opuścić Kalisz i wyjechać do Paryża, by rozpocząć nowe życie.
Towarzyszenie Klarze w podróży to uczta dla czytelniczych zmysłów, a sama bohaterka to postać nieoczywista, której wybory mogą dziwić, ale w której łatwo odnaleźć cząstkę siebie.
Powieść „To ja, Klara” to studium wrażliwości i kobiecości, ale też wielkiej siły. Pomaga ona odpowiedzieć na pytanie: czy warto odrzucać życiowe szanse w imię dziecięcych marzeń?
Lektura obowiązkowa dla miłośniczek kunsztownej literatury obyczajowej i dla wielbicieli paryskiej kultury.
| Kategoria: | Obyczajowe |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-973192-1-9 |
| Rozmiar pliku: | 3,1 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
_Nie jest to wdzięczność altruistyczna, nigdy nie zamierzałam być świętą, dziękuję, bo byliście mi potrzebni, bez was nie znalazłabym się na tropie mojej książki, a przede wszystkim własnym. Dzięki wam jestem tym, kim jestem. Pisarką._
Ten fragment nieznanego autora podpisanego „Felix Cesar”, znaleziony w odległych czasach, zmodyfikowałam, wkładając go w moje usta, i pożyczam go z wdzięcznością. Oddaje on wszystkie uczucia i emocje, jakie towarzyszyły mi przy tworzeniu mojego dzieła i które były motywacją do jego rozpoczęcia.PRZEDMOWA
Ta książka z pewnością nigdy by nie powstała, gdyby nie moja wiara w siłę przebaczenia i miłości.
Nie ma chyba człowieka na ziemi, który nie potrzebowałby przebaczenia, ani takiego, który nie potrzebowałby przebaczyć. Uwolnienie się od brzemienia winy umożliwia wyjście z ciasnej przestrzeni i udanie się do miejsca, w którym rozwijamy skrzydła i nie boimy się lotu.
Przeszłość przestaje zadawać rany teraźniejszości, a my czujemy się pogodzeni ze światem. Lecimy.
_To ja, Klara_ jest opowieścią o wyborach związanych z odpuszczaniem win: sobie i innym. To historia o odwadze odnalezienia siebie, a potem trzymaniu się blisko tego najważniejszego dla nas przewodnika. Słuchanie swojego wewnętrznego głosu staje się możliwe, gdy pozbywamy się zbędnego balastu, jakim jest wina.
Żyć w świecie, w którym nikt nie uzyska przebaczenia, gdzie wszyscy skazani są na potępienie, to to samo, co żyć w piekle – napisał Kundera, jeden z najważniejszych dla mnie pisarzy, dzięki któremu poczułam własne możliwości twórcze.
Moje pisanie zaczęło się od listów, gdy mieszkałam w Paryżu w latach 90. Połączenia telefoniczne były drogie, a słowo „Internet” nie miało znaczenia, gdyż sieć nie istniała. Uczyłam się francuskiego na Sorbonie i poza nauką języka dużo czasu spędzałam na rozmyślaniu, pisaniu wierszy i notatkach robionych podczas spacerów, a także na pisaniu listów do rodziców, przyjaciół i znajomych oraz na czekaniu na odpowiedzi od nich.
Odpisywali, zadowoleni, dając wyraz temu, że to, co piszę, zaciekawia ich, porusza, przykuwa uwagę, niekiedy bulwersuje. Zrozumiałam, że potrafię pisać, że dostałam dar, którego nie wolno mi zaniedbać, i zaczęłam pisać więcej. Wciąż najłatwiej było mi pisać wiersze, bo słowa same się pojawiały, płynąc na kartkę wartkim strumieniem, ale nie każdy potrafił je zrozumieć, a ja chciałam być zrozumianą. Zaczęłam więc tworzyć opowiadania i w ten sposób te pierwsze powstały niemalże trzydzieści lat temu, a potem wyjechałam do Niemiec, gdzie napisałam pierwszą powieść. Kiedy wróciłam do Polski, moje aktywności zawodowe, choć intensywne, nigdy nie zdołały zabrać mi mojej pasji do pisania, ale dopiero teraz poczułam potrzebę podzielenia się z wami tym, co przez moje dotychczasowe życie stworzyłam. A jest tego sporo. Zaczynam od końca, książka _To ja, Klara_ jest moją ostatnią powieścią, zarazem pierwszą, którą się dzielę.
Wiem, że wszyscy lubimy poznawać ludzkie losy, chętnie odnajdujemy się w bohaterach i razem z nimi przeżywamy.
Literatura podsuwa nam świat w kapsułkach, pobieramy z niej więc pożywienie dla naszych dusz.
Niech nam służy, niech będzie zdrowa, konsumujmy ją powoli.
Otwórzcie teraz kapsułkę historii Klary.
Autorka
I pamiętajcie: __ „Kochać to znaczy wyrzec się siły”¹.
