MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
Tusia uczy się życia - ebook
Tusia uczy się życia - ebook
Ciepła i prosta bajka o życiu i przygodach małej Tusi. Tusia to zajączek, który mieszka z mamą Busią pod dębem, na pięknej polanie w magicznej krainie. W książce poznajemy mieszkańców łąki i pobliskiego lasu. Opowieść jest bardzo wciągająca, spokojna, pobudza wyobraźnię dziecka, uczy odwagi i życiowych zasad.
Ta publikacja spełnia wymagania dostępności zgodnie z dyrektywą EAA.
| Kategoria: | Dla dzieci |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 9788368343168 |
| Rozmiar pliku: | 2,4 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Busia, Tusia i magiczna kraina
Daleko stąd, a może całkiem blisko, jest magiczna kraina. Tu trawa jest mocno zielona i soczysta, słoneczko świeci, uśmiechając się, a wiatr lekko kołysze kwiatami na łące. Jest też strumyczek, szumiący baśnie o tej krainie. Wystarczy się wsłuchać. Po niebie spokojnie płyną obłoczki. Można w nich dostrzec baranki, ptaszki i buzie wszystkich przyjaciół. Gdy się tak położysz w trawie, usłyszysz nawet bicie własnego serca. Ta kraina jest cudowna, wręcz bajkowa.
Mieszkają tu dwa zajączki. Busia – mama i Tusia – jej córeczka. Tusia jest mała, ale już może uczyć się życia. Mama Busia czekała na ten moment. Ciekawi Was, jak mieszkają?
Otóż ich domem jest spora norka z kilkoma pomieszczeniami, ukryta pod starym pniem dębu. Gdy zapukasz do drzwi, otworzy je mama Busia i zaprosi Cię do saloniku. Jest tu kominek, a w nim w chłodniejsze dni pali się złocisty ogień. Można się ogrzać i popatrzeć na strzelające iskierki. Są tu także dwa wygodne łóżeczka, szafa, stół i krzesełka. Jest też kuchnia – tu mama Busia przygotowuje pyszne i zdrowe posiłki. Obok znajdują się drzwi do ogromnej spiżarni. Przez całe lato mama Busia znosi tu dary łąk, lasów i pól. Najciekawsze są czerwone drzwi, które pozostają dla Tusi wielką tajemnicą. O tym jednak opowiem Wam później.
Teraz Tusia zaczyna naukę o życiu. Dowie się, jak przetrwać w tej krainie, jak zrobić chlebek i bułeczki, skąd się biorą pyszne, soczyste listki mlecza, jak smakuje marchewka, co zrobić, gdy zabrudzą się ubranka, jak przyrządzić pyszną herbatkę i wiele innych ciekawych rzeczy.
– Dziś jest piękna pogoda! – powiedziała mama Busia. – Pokażę ci, Tusiu, gdzie żyjemy, jak rozpoznać drogę do domu i dlaczego musisz się schować, gdy nadlatuje ogromny ptak. Zanim jednak wyjdziemy na zewnątrz, musimy się odpowiednio ubrać. Załóż wygodne buciki, bo będziemy długo spacerować. Wezmę też coś do zjedzenia, bo możemy zgłodnieć.
Busia i Tusia szykowały się na wycieczkę życia.
– Pamiętaj, Tusiu, o ważnej rzeczy: nigdy nie zostawiaj ognia w kominku, gdy wychodzisz na zewnątrz. Ogień jest nieprzewidywalny i niebezpieczny. Weź wodę i zalej płomienie. Zamkniemy okna na pięterku na wypadek, gdyby zerwał się silny wiatr i chciał nam wywiać rzeczy z norki. A na koniec zamkniemy drzwi na klucz. Klucz schowam głęboko do kieszonki, żeby go nie zgubić, i już możemy iść. Witaj, przygodo!
Dzień zapowiadał się pięknie.Tusia poznaje okolicę
Busia i Tusia wyszły na zewnątrz. Odeszły kawałek i z pewnej odległości spojrzały na swój domek.
– Widzisz, Tusiu, tu znajduje się nasza norka. Zapamiętaj drzewko, które rośnie tuż obok. Jakbyś kiedyś zabłądziła, wystarczy podskoczyć i zobaczysz je z daleka. Z tego małego drzewka wyrośnie kiedyś ogromne drzewo. To dąb, jest bardzo mocny. Będzie tu rósł wiele lat. Pewnie będzie tu nawet wtedy, gdy dorośniesz i dorosną twoje dzieci. Jednak musisz też wiedzieć, że w życiu różnie bywa. Może się zerwać silny wiatr, który przewróci to drzewo. Dąb może również uschnąć. Dlatego teraz pójdziemy na pagórek i stamtąd zobaczysz, gdzie jest nasz dom. Sprawdzisz, ile potrzebujesz skoków, by trafić stamtąd do norki. Po drodze są kryjówki. Czy wiesz po co?
– Nie wiem, mamusiu. Po co? – zapytała Tusia.
Daleko stąd, a może całkiem blisko, jest magiczna kraina. Tu trawa jest mocno zielona i soczysta, słoneczko świeci, uśmiechając się, a wiatr lekko kołysze kwiatami na łące. Jest też strumyczek, szumiący baśnie o tej krainie. Wystarczy się wsłuchać. Po niebie spokojnie płyną obłoczki. Można w nich dostrzec baranki, ptaszki i buzie wszystkich przyjaciół. Gdy się tak położysz w trawie, usłyszysz nawet bicie własnego serca. Ta kraina jest cudowna, wręcz bajkowa.
Mieszkają tu dwa zajączki. Busia – mama i Tusia – jej córeczka. Tusia jest mała, ale już może uczyć się życia. Mama Busia czekała na ten moment. Ciekawi Was, jak mieszkają?
Otóż ich domem jest spora norka z kilkoma pomieszczeniami, ukryta pod starym pniem dębu. Gdy zapukasz do drzwi, otworzy je mama Busia i zaprosi Cię do saloniku. Jest tu kominek, a w nim w chłodniejsze dni pali się złocisty ogień. Można się ogrzać i popatrzeć na strzelające iskierki. Są tu także dwa wygodne łóżeczka, szafa, stół i krzesełka. Jest też kuchnia – tu mama Busia przygotowuje pyszne i zdrowe posiłki. Obok znajdują się drzwi do ogromnej spiżarni. Przez całe lato mama Busia znosi tu dary łąk, lasów i pól. Najciekawsze są czerwone drzwi, które pozostają dla Tusi wielką tajemnicą. O tym jednak opowiem Wam później.
Teraz Tusia zaczyna naukę o życiu. Dowie się, jak przetrwać w tej krainie, jak zrobić chlebek i bułeczki, skąd się biorą pyszne, soczyste listki mlecza, jak smakuje marchewka, co zrobić, gdy zabrudzą się ubranka, jak przyrządzić pyszną herbatkę i wiele innych ciekawych rzeczy.
– Dziś jest piękna pogoda! – powiedziała mama Busia. – Pokażę ci, Tusiu, gdzie żyjemy, jak rozpoznać drogę do domu i dlaczego musisz się schować, gdy nadlatuje ogromny ptak. Zanim jednak wyjdziemy na zewnątrz, musimy się odpowiednio ubrać. Załóż wygodne buciki, bo będziemy długo spacerować. Wezmę też coś do zjedzenia, bo możemy zgłodnieć.
Busia i Tusia szykowały się na wycieczkę życia.
– Pamiętaj, Tusiu, o ważnej rzeczy: nigdy nie zostawiaj ognia w kominku, gdy wychodzisz na zewnątrz. Ogień jest nieprzewidywalny i niebezpieczny. Weź wodę i zalej płomienie. Zamkniemy okna na pięterku na wypadek, gdyby zerwał się silny wiatr i chciał nam wywiać rzeczy z norki. A na koniec zamkniemy drzwi na klucz. Klucz schowam głęboko do kieszonki, żeby go nie zgubić, i już możemy iść. Witaj, przygodo!
Dzień zapowiadał się pięknie.Tusia poznaje okolicę
Busia i Tusia wyszły na zewnątrz. Odeszły kawałek i z pewnej odległości spojrzały na swój domek.
– Widzisz, Tusiu, tu znajduje się nasza norka. Zapamiętaj drzewko, które rośnie tuż obok. Jakbyś kiedyś zabłądziła, wystarczy podskoczyć i zobaczysz je z daleka. Z tego małego drzewka wyrośnie kiedyś ogromne drzewo. To dąb, jest bardzo mocny. Będzie tu rósł wiele lat. Pewnie będzie tu nawet wtedy, gdy dorośniesz i dorosną twoje dzieci. Jednak musisz też wiedzieć, że w życiu różnie bywa. Może się zerwać silny wiatr, który przewróci to drzewo. Dąb może również uschnąć. Dlatego teraz pójdziemy na pagórek i stamtąd zobaczysz, gdzie jest nasz dom. Sprawdzisz, ile potrzebujesz skoków, by trafić stamtąd do norki. Po drodze są kryjówki. Czy wiesz po co?
– Nie wiem, mamusiu. Po co? – zapytała Tusia.
więcej..
