Upadek - ebook
Wydawnictwo:
Tłumacz:
Seria:
Data wydania:
30 listopada 2015
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Upadek - ebook
Duet Guillermo del Toro i Chuck Hogan powraca z drugą częścią trylogii o wampirach!
Wyszły z cienia. Wampiry.
Agonia naszego świata jest początkiem ich rządów...
Epidemia wampiryzmu opanowała Nowy Jork. Pradawny klan wampirów rośnie w siłę. Wybucha wojna między krwiopijcami ze Starego i Nowego Świata o całkowitą kontrolę nad cywilizacją. Ludzkość uwięziona w potrzasku między walczącymi siłami staje się bezsilna i skazana na zagładę. W obliczu chaosu doktor Eph Goodweather wraz niewielką grupą przyjaciół staje do nierównej walki ze spragnionymi krwi potworami.
Na podstawie trylogii powstała serialowa superprodukcja kanału FOX.
| Kategoria: | Fantastyka |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-7785-842-4 |
| Rozmiar pliku: | 1,8 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
FRAGMENT DZIENNIKA EPHRAIMA GOODWEATHERA
PIĄTEK, 26 LISTOPADA
Wystarczyło sześćdziesiąt dni, żeby świat się skończył. A my byliśmy temu winni — nasze zaniedbania, nasza arogancja…
Zanim kryzys dotarł do Kongresu, gdzie został przeanalizowany i zmieniony w ustawę, którą ostatecznie zawetowano, zdążyliśmy już przegrać. Noc należała do nich.
Pozostało nam łaknienie słonecznego światła, choć już je straciliśmy…
Wszystko to zaledwie kilka dni po tym, jak nasze „niemożliwe do zakwestionowania dowody wideo” dotarły do świata. Ich prawdę zatopiono w tysiącach lekceważących uśmieszków i parodii, które zajutubowały nas na śmierć i zabrały wszelką nadzieję.
Stało się to żartem w nocnych programach rozrywkowych, bo tacy z nas byli mądrale, he, he, he — aż zapadł nad nami zmierzch i odwróciliśmy się, by stanąć twarzą w twarz z ogromną, obojętną otchłanią.
Pierwszą fazą publicznej odpowiedzi na jakąkolwiek epidemię zawsze jest negacja.
Drugą — poszukiwanie winnego.
By odwrócić naszą uwagę, wyliczono wszystkie tradycyjne straszaki: nędzę, niepokoje społeczne, rasowe kozły ofiarne, zagrożenia terrorystyczne.
Jednak ostatecznie to my zawiniliśmy. My wszyscy. Pozwoliliśmy, by to się wydarzyło, ponieważ nie wierzyliśmy, że kiedykolwiek może do czegoś takiego dojść. Byliśmy zbyt mądrzy. Zbyt rozwinięci. Zbyt silni.
A teraz ciemność spowiła już wszystko.
Nie ma już żadnych pewników, żadnych absolutów — nasza egzystencja została pozbawiona korzeni. Podstawowe założenia ludzkiej biologii zostały napisane na nowo, ale nie za pomocą DNA, tylko krwi i wirusa.
Pasożyty i demony są wszędzie. Naszą przyszłością nie jest już śmierć, przynosząca ze sobą naturalny, organiczny rozkład, a skomplikowana i demoniczna transmutacja. Plaga. Przekształcenie.
Odebrali nam sąsiadów, przyjaciół, rodziny. Noszą teraz ich twarze: naszych znajomych, naszych najbliższych.
Wyrzucono nas z domów. Wygnani z własnego królestwa, przemierzamy pustkowia w poszukiwaniu cudu. My, którzy przetrwaliśmy, jesteśmy skrwawieni, złamani, pokonani.
Lecz nie zostaliśmy przemienieni. Nie jesteśmy nimi.
Jeszcze nie.
Moje zapiski nie mają być kartoteką czy kroniką — pomyślane są raczej jako lament, poezja skamielin, wspomnienie końca ery cywilizacji.
Dinozaury nie zostawiły po sobie niemal żadnego śladu. Kilka kości zachowanych w bursztynie, zawartość żołądków, odchody.
Mam tylko nadzieję, że my zostawimy po sobie nieco więcej.
PIĄTEK, 26 LISTOPADA
Wystarczyło sześćdziesiąt dni, żeby świat się skończył. A my byliśmy temu winni — nasze zaniedbania, nasza arogancja…
Zanim kryzys dotarł do Kongresu, gdzie został przeanalizowany i zmieniony w ustawę, którą ostatecznie zawetowano, zdążyliśmy już przegrać. Noc należała do nich.
Pozostało nam łaknienie słonecznego światła, choć już je straciliśmy…
Wszystko to zaledwie kilka dni po tym, jak nasze „niemożliwe do zakwestionowania dowody wideo” dotarły do świata. Ich prawdę zatopiono w tysiącach lekceważących uśmieszków i parodii, które zajutubowały nas na śmierć i zabrały wszelką nadzieję.
Stało się to żartem w nocnych programach rozrywkowych, bo tacy z nas byli mądrale, he, he, he — aż zapadł nad nami zmierzch i odwróciliśmy się, by stanąć twarzą w twarz z ogromną, obojętną otchłanią.
Pierwszą fazą publicznej odpowiedzi na jakąkolwiek epidemię zawsze jest negacja.
Drugą — poszukiwanie winnego.
By odwrócić naszą uwagę, wyliczono wszystkie tradycyjne straszaki: nędzę, niepokoje społeczne, rasowe kozły ofiarne, zagrożenia terrorystyczne.
Jednak ostatecznie to my zawiniliśmy. My wszyscy. Pozwoliliśmy, by to się wydarzyło, ponieważ nie wierzyliśmy, że kiedykolwiek może do czegoś takiego dojść. Byliśmy zbyt mądrzy. Zbyt rozwinięci. Zbyt silni.
A teraz ciemność spowiła już wszystko.
Nie ma już żadnych pewników, żadnych absolutów — nasza egzystencja została pozbawiona korzeni. Podstawowe założenia ludzkiej biologii zostały napisane na nowo, ale nie za pomocą DNA, tylko krwi i wirusa.
Pasożyty i demony są wszędzie. Naszą przyszłością nie jest już śmierć, przynosząca ze sobą naturalny, organiczny rozkład, a skomplikowana i demoniczna transmutacja. Plaga. Przekształcenie.
Odebrali nam sąsiadów, przyjaciół, rodziny. Noszą teraz ich twarze: naszych znajomych, naszych najbliższych.
Wyrzucono nas z domów. Wygnani z własnego królestwa, przemierzamy pustkowia w poszukiwaniu cudu. My, którzy przetrwaliśmy, jesteśmy skrwawieni, złamani, pokonani.
Lecz nie zostaliśmy przemienieni. Nie jesteśmy nimi.
Jeszcze nie.
Moje zapiski nie mają być kartoteką czy kroniką — pomyślane są raczej jako lament, poezja skamielin, wspomnienie końca ery cywilizacji.
Dinozaury nie zostawiły po sobie niemal żadnego śladu. Kilka kości zachowanych w bursztynie, zawartość żołądków, odchody.
Mam tylko nadzieję, że my zostawimy po sobie nieco więcej.
więcej..
