Viola i Niebieski - ebook
Viola i Niebieski - ebook
Opowieść o Violi, dziewczynce, która gra w piłkę nożną, jeździ na hulajnodze i uwielbia ubierać się na Niebiesko. Viola zapisuje nazwy kolorów wielką literą, bo kolory są dla niej jak ludzie – każdy jest jedyny w swoim rodzaju. Nie wszyscy jednak się z nią zgadzają, zwłaszcza dorośli. Wielu twierdzi, że istnieją rzeczy tylko „dla chłopców” i tylko „dla dziewczynek”. Viola nie rozumie tego podziału. Pewnego dnia prosi o pomoc tatę, który jest malarzem i na kolorach zna się jak mało kto. W inspirowanej rozmowami z córkami opowieści włoski pisarz Matteo Bussola omawia stereotypy dotyczące płci, patrząc oczami Violi, która doskonale wie, kim jest i kim chce być w przyszłości. Książka, ukazująca siłę wypływającą z odmienności i wagę poszanowania różnych perspektyw, jest przeznaczona dla wszystkich, którzy chcą nadać swojemu życiu samodzielnie wybrane barwy.
Spis treści
Viola
Coś ci opowiem
Niebieski
Kolor Boga
Różowy
Kto tak powiedział?
Czarownice
To, co dla chłopców, i to, co dla dziewczynek
Pochwała słabości
Miejsce przytulania
Osoby, które są krzywe
Naprawianie zepsutych rzeczy
Smerfowy smak
Wspólna jazda
Skrzynia
Na zewnątrz
Pranie
Barbapapa
Żółty, Zielony i Pomarańczowy
Paprymidor
Palety
Wspaniały dzień
Kategoria: | Proza |
Zabezpieczenie: |
Watermark
|
ISBN: | 978-83-67706-95-7 |
Rozmiar pliku: | 3,1 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Znam pewną trudną dziewczynkę.
Łatwo być trudną dziewczynką.
Kiedy na przykład jedziesz szybko rowerem i nie boisz się upadku, kiedy wolisz wspinać się po drzewach, zamiast bawić w księżniczki, kiedy zakazują ci grania w piłkę, a ty nie rozumiesz dlaczego, kiedy odnosisz wrażenie, że gdy proszą, abyś była grzeczna, to po prostu chcą cię uciszyć – krótko mówiąc, ilekroć robisz coś innego, niż sobie życzą. Może nawet to ty jesteś tą dziewczynką.
Musisz jednak wiedzieć, że bycie trudnym właściwie nie zależy od tego, jakim się jest, a od tego, jakim cię widzą. Dzieje się tak, kiedy oczy innych chcą cię ubrać w kolory, które same sobie wybrały.
Ta trudna dziewczynka, którą znam, ma osiem lat i nosi imię Viola. Na przekór swojemu imieniu, które oznacza Fiolet, bardzo lubi Niebieski.
Viola zapisuje nazwy wszystkich kolorów wielką literą, bo dla niej są jak ludzie: każdy jest jedyny w swoim rodzaju.
– Dlatego jest im ze sobą dobrze, nie czują się samotne – słyszałem, jak kiedyś powiedziała. Od tamtej pory i ja zapisuję nazwy wszystkich kolorów wielką literą.
Niebieski od zawsze jest jej najulubieńszym kolorem, bo to barwa morza, Stitcha i oczu mamy. Viola uwielbia go, kiedy jest jasny jak woda, ciemny jak wieczór, połyskliwy jak niebo latem. We wszystkich odcieniach.
Czasem ktoś powie, że przecież nie może lubić Niebieskiego.
– Niebieski jest dla chłopców, ty powinnaś lubić Różowy, przecież jesteś dziewczynką!
Mówią tak dziewczynki i chłopcy, a czasem także dorośli. Zdaniem Violi wcale nie żartują. Powtarzają to przede wszystkim w szkole, gdzie codziennie zjawia się ze swoim Błękitnym plecakiem. Albo zimą, gdy trochę się śmieją z Lazurowego płaszczyka, który uszyła jej babcia.
W szkole Violi – a może również w twojej szkole – nie wolno pisać Niebieskim długopisem.
– W zeszytach można pisać tylko Czarnym długopisem – przykazała pani w pierwszej klasie. Nikt nigdy nie wyjaśnił dokładnie, dlaczego tak jest.
Viola mieszka na wzgórzu pełnym drzew, w Żółtym domu z dużym ogrodem. W ogrodzie rosną trzy krzewy agrestowe i jeden pigwowiec. Ciekawe, dlaczego pigwowce – często zastanawia się Viola – nazywają się jak chłopcy, a kwitną na Różowo. Agrest też, chociaż jego kwiaty są zarazem Różowe i Zielonkawe.
Cóż, tej całej historii z kolorami i nazwami, z rzeczami „dla chłopców” i rzeczami „dla dziewczynek” Viola nigdy dobrze nie zrozumiała. Pewnego dnia postanawia więc zapytać o to wszystko swojego taty, który z zawodu jest malarzem i na kolorach zna się jak mało kto.
Jest maj, piątkowe popołudnie, na Błękitnym niebie gdzieniegdzie widać Białe chmury, tata zajmuje się kwiatami gencjany w ogrodzie. Gencjana ma nazwę, jakby była dziewczynką, a przecież jej kwiaty są Niebieskie. Ale kwiatom na szczęście nikt nie zwraca uwagi.
Kwiaty mają inaczej niż ludzie – myśli Viola.
Kwiat może być taki, jaki jest.
------------------------------------------------------------------------
Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki
------------------------------------------------------------------------