Walc demonów - ebook

Ludwig Ferdinand Schmid

Wydawnictwo:

Armoryka

Tłumacz:

Jan Kasprowicz

Format:

EPUB

Data wydania:

31 grudnia 2014

110 pkt

punktów Virtualo

Walc demonów - ebook

Ludwig Ferdinand Schmid, pseudonim: Dranmor (1823-1888) był szwajcarskim poetą, który przez wiele lat mieszkał w Brazylii i Paryżu. Podróżował po całej Europie, w 1852 r. został konsulem generalnym Austrii w Brazylii. Od 1860 r. publikował pesymistyczne wiersze pod pseudonimem Dranmor. Jednym z takich właśnie wybitnie pesymistycznych utworów jest „Walc demonów”, w którym znaleźć można te oto wersy: „Na kształt niebiańskich oczu błyskawicy, / Ze złotych szczytów świątnicy / W serce się grzeszne wkradł, / Powiedzcie, ciemne wy siły, / Czy to budzący się wstyd, / Czy też rozpaczy zgrzyt / Naraz me wszystkie pulsy wyziębiły, / Żem uczuł dreszcze grobowe?”

Kategoria:	Poezja
Język:	Polski
Zabezpieczenie:	Watermark Watermark Watermarkowanie polega na znakowaniu plików wewnątrz treści, dzięki czemu możliwe jest rozpoznanie unikatowej licencji transakcyjnej Użytkownika. E-książki zabezpieczone watermarkiem można odczytywać na wszystkich urządzeniach odtwarzających wybrany format (czytniki, tablety, smartfony). Nie ma również ograniczeń liczby licencji oraz istnieje możliwość swobodnego przenoszenia plików między urządzeniami. Pliki z watermarkiem są kompatybilne z popularnymi programami do odczytywania ebooków, jak np. Calibre oraz aplikacjami na urządzenia mobilne na takie platformy jak iOS oraz Android.
ISBN:	978-83-7950-982-9
Rozmiar pliku:	390 KB
Użytkowanie:	w granicach licencji Informacje na temat użytkowania Kopia przeznaczona jest wyłącznie do własnego użytku osobistego w granicach udzielonej licencji. Wszelkie prawa są zastrzeżone chyba, że właściciel praw autorskich udzieli wyraźnej licencji. Z wyjątkiem sytuacji dopuszczalnych przez prawo lub uzyskania zgody uprawnionego z tytułu praw autorskich, jakiekolwiek powielanie, montaż, wyświetlanie, wypożyczanie, publiczne pokazy czy inne rozpowszechnianie zawartości tej kopii lub jej fragmentów czy części jest bezwzględnie zabronione. Niniejsza kopia nie może być przedmiotem odsprzedaży czy dystrybucji i sprzedaży handlowej bez uzyskania odpowiedniej licencji udzielonej przez Virtualo sp. z o.o.
Drukowanie:	w granicach licencji Informacje na temat użytkowania Kopia przeznaczona jest wyłącznie do własnego użytku osobistego w granicach udzielonej licencji. Wszelkie prawa są zastrzeżone chyba, że właściciel praw autorskich udzieli wyraźnej licencji. Z wyjątkiem sytuacji dopuszczalnych przez prawo lub uzyskania zgody uprawnionego z tytułu praw autorskich, jakiekolwiek powielanie, montaż, wyświetlanie, wypożyczanie, publiczne pokazy czy inne rozpowszechnianie zawartości tej kopii lub jej fragmentów czy części jest bezwzględnie zabronione. Niniejsza kopia nie może być przedmiotem odsprzedaży czy dystrybucji i sprzedaży handlowej bez uzyskania odpowiedniej licencji udzielonej przez Virtualo sp. z o.o.
Kopiowanie:	w granicach licencji Informacje na temat użytkowania Kopia przeznaczona jest wyłącznie do własnego użytku osobistego w granicach udzielonej licencji. Wszelkie prawa są zastrzeżone chyba, że właściciel praw autorskich udzieli wyraźnej licencji. Z wyjątkiem sytuacji dopuszczalnych przez prawo lub uzyskania zgody uprawnionego z tytułu praw autorskich, jakiekolwiek powielanie, montaż, wyświetlanie, wypożyczanie, publiczne pokazy czy inne rozpowszechnianie zawartości tej kopii lub jej fragmentów czy części jest bezwzględnie zabronione. Niniejsza kopia nie może być przedmiotem odsprzedaży czy dystrybucji i sprzedaży handlowej bez uzyskania odpowiedniej licencji udzielonej przez Virtualo sp. z o.o.

WALC DEMONÓW

Duszny to letni był wieczór...

Zbita w pośpiechu

Płomienna burza nad miastem,

Starem i grzesznem, szła;

Ziemia pragnęła

Tych łez niebieskich,

I ja, spragniony spokoju,

Pielgrzym samotny,

Z dusznemi wszedłem myślami,

W piersi trosk mając ciężary,

Po długim czasie raz pierwszy do wnętrza

Katedry, chłodnej i szarej.

W wielkim przybytku

Jedyne miejsce świetlane

Tam, gdzie Zbawiciel,

Tam, gdzie w cierniowej koronie

Ukrzyżowany swą głowę,

Konając, skłania ku ziemi;

Tam, gdzie to serce,

Którem boleści bohater

Świat ten ogarniał,

Kapłani w sukniach niewieścich,

Chłopcy z kadzidłem w swych ręku,

Na wzór pogańskich bożyszczy

Czczą dziecinnemi ofiary...

Kościół się kąpał w muzyce:

W ślad groźnych grzmotów trąb

Sunęły żądne przebaczeń,

Z strun wzlatujące płaczliwych,

Hymny miłości.

Przesłodkie głosy kobiece

Tę niewidzialną wielbiły

I nieznajomą Wszechlitość,

A kryształowe różańce

Ich dźwięków

Rzucała harfa żałobna

W górę ku onej kopule,

Skąd pozdrowienia swe słały

Kształty anielskie;

To znów te tony

Spadały cicho na ziemię,

W łzy przemienione,

I jako balsam najdroższy

Na ranne dusze

Roniły krople kojące —

I stała światłość się we mnie:

Gniew i nienawiść, wstręt i powątpienie

Nikłym się zdały ciężarem

Dla serca w skrusze,

Niegodnem jego dążenia,

Jego głębokich odczuwań niegodnem;

I zamiast z głową obwisłą

Modlić się razem z innymi,

Jam na pragnienie był pomny,

Pobożne, czyste pragnienie

Lekkomyślnego poety:

»Do tych ciemnych sklepisk nieba,

Gdzie lśnią złote gwiazd promyki,

Chciałbym usta swe przycisnąć

I jak orkan płakać dziki...«

Nie mnie dziś klękać

Przed wzniosłym obrazem boleści,

Który mi żadnej pociechy,

Żadnej nie zesłał nadziei.

Cóż mnie obchodzą

Znikome ludzi ustawy,

Gdy mówi głos mi wewnętrzny:

»Na krzyżu

Nigdy nie umarł Bóg?« —

Nie mogę wierzyć

W to posłannictwo twe boskie,

Ale, Chrystusie, ja wierzę

W twą boską miłość,

I ja głębokom się chylił

W onej poważnej

I uroczystej godzinie

Przed tobą,

Coś bohaterstwem olbrzyma

Ziemski swój byt przezwyciężył!

I ja wielbiłem twą siłę,

Siłę przeświętą, wspaniałą,

Ja, co sam siebie pożeram,

Żądzą przenędzną, przemałą!...

Że niezbadany,

Poruszający wszechświatem,

Praduch niedostępny

Spojrzał łaskawie na mnie, ten atom,

Onej godziny,

Czyż to być może?...

On, co jedyny

Patrzał na cierpień mych najskrytsze łoże?

Jam go przyzywał: »O niechaj

Skończę już bój z demonami,

Niechaj mi serca

Sęp nie rozdziera,

Jeżeli męskiej abnegacyi siła

Do Prometeja przykuje mnie skały;

Niech żądz nawałnica

U stóp moich huczy,

Niech mi swą pianą łechcącą

Bryzga u bioder:

Silny-m ja wobec pożądań,

A słaby tylko wobec serca swego,

Co łamie święte przysięgi,

Aby nie każdą z tych fal,

Bijących k’niemu,

Niewdzięczną witać ohydą —

Broń mnie przedemną samym.......................

więcej.. mniej..

Walc demonów - ebook

FRAGMENT KSIĄŻKI

BESTSELLERY