MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
-
W empik go
Walka ze śmiercią - ebook
Walka ze śmiercią - ebook
Klasyka na e-czytnik to kolekcja lektur szkolnych, klasyki literatury polskiej, europejskiej i amerykańskiej w formatach ePub i Mobi. Również miłośnicy filozofii, historii i literatury staropolskiej znajdą w niej wiele ciekawych tytułów.
Seria zawiera utwory najbardziej znanych pisarzy literatury polskiej i światowej, począwszy od Horacego, Balzaca, Dostojewskiego i Kafki, po Kiplinga, Jeffersona czy Prousta. Nie zabraknie w niej też pozycji mniej znanych, pióra pisarzy średniowiecznych oraz twórców z epoki renesansu i baroku.
| Kategoria: | Klasyka |
| Zabezpieczenie: | brak |
| Rozmiar pliku: | 156 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
I
– Dręczy mnie pewna nie załatwiona sprawa – powiedział Lorch do lekarza. – Ale, ale – czemuż to pan nie wyjeżdża?
– Pytanie niebywale taktowne – odparł bez pośpiechu Dimen, rozglądając się ze skupieniem. – Łóżko należy przysunąć do okna. Stąd widać za przepaścią cały zaśnieżony krajobraz. Niech pan patrzy na góry, Lorch; nie ma nic bardziej pobudzającego do rozważań.
– Dlaczego pan nie wyjeżdża? – z uporem powtórzył chory, wzrokiem zmuszając lekarza, by na niego spojrzał. – Dimen, niech pan będzie ze mną szczery.
Lorch leżał na plecach z głową zwróconą ku rozmówcy. Zaostrzone rysy jego bezkrwistej twarzy obrośniętej gęstwą włosów mogłyby należeć do trupa, gdyby w tej twarzy nie płonęły całym oceanem życia ogromne, nienaturalnie wypukłe na skutek wychudzenia oczy. Ale Dimen doskonale wiedział, że przed upływem dwu dni choroba bezlitośnie przerwie życie Lorcha.
– Podoba mi się tu – powiedział. – Karmią mnie doskonale, dwa tygodnie oddycham górskim powietrzem i beztrosko przybieram na wadze.
– Dręczy mnie pewna nie załatwiona sprawa – powiedział Lorch do lekarza. – Ale, ale – czemuż to pan nie wyjeżdża?
– Pytanie niebywale taktowne – odparł bez pośpiechu Dimen, rozglądając się ze skupieniem. – Łóżko należy przysunąć do okna. Stąd widać za przepaścią cały zaśnieżony krajobraz. Niech pan patrzy na góry, Lorch; nie ma nic bardziej pobudzającego do rozważań.
– Dlaczego pan nie wyjeżdża? – z uporem powtórzył chory, wzrokiem zmuszając lekarza, by na niego spojrzał. – Dimen, niech pan będzie ze mną szczery.
Lorch leżał na plecach z głową zwróconą ku rozmówcy. Zaostrzone rysy jego bezkrwistej twarzy obrośniętej gęstwą włosów mogłyby należeć do trupa, gdyby w tej twarzy nie płonęły całym oceanem życia ogromne, nienaturalnie wypukłe na skutek wychudzenia oczy. Ale Dimen doskonale wiedział, że przed upływem dwu dni choroba bezlitośnie przerwie życie Lorcha.
– Podoba mi się tu – powiedział. – Karmią mnie doskonale, dwa tygodnie oddycham górskim powietrzem i beztrosko przybieram na wadze.
więcej..
