-
W empik go
Widok z okna - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 września 2019
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Widok z okna - ebook
„Widok z okna” — to tytuł mylący. Bo co to właściwie jest widok z okna? To przemieszczające się obrazy w czasie teraźniejszym, które dzieją się tu i teraz — obrazy dziejące się na zewnątrz, ludzie na tle krajobrazu. Tymczasem w tomiku można zauważyć wiele wierszy, gdzie ludzie są tłem dla krajobrazu. Tak, jakby tytułowe okno było tylko kamuflażem, klamrą wyciszającą, przez którą tak często spoglądamy, gdy naprawdę patrzymy zupełnie gdzie indziej. Agata Linek
| Kategoria: | Poezja |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8189-193-6 |
| Rozmiar pliku: | 1,2 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Korzenie
Pamięć zahacza o ziemię,
grudki rozbite w dłoniach,
wieczny niepokój o urodzaj.
Pory roku i wahania barometru
wyznaczają rytm życia.
Obrazek — biedna wieś nad rzeką.
Na sznurku nad piecem
dyżurują dwie sukienki.
Gorsza — codzienna, lepsza — odświętna.
Buty śpią w kącie, by raz w tygodniu
powędrować na kiju do kościoła.
Nieistniejący świat wędrownych kramarzy
i biednego żydowskiego krawca.
Parę zdjęć uchwyciło szczęśliwe chwile
— jedyny spadek po dziadkach.Poczucie bezpieczeństwa
nad ranem kot wślizgnął się przez uchylone okno
bezszelestnie zeskoczył z parapetu
zwinął w kłębek i schował pod krzesłem
w zielonych ślepiach zamknął nocne przeżycia
we śnie powróciła niepewność wczorajszej nocy
strach skazał na wędrówkę po płotach i dachach
poza zasięgiem wściekle ujadających psów
i potężnych bestii mknących po miejskich ulicach
spieszący się ludzie nie wzbudzali zaufania
na krześle przewieszona męska koszula
poruszała się lekko w rytmie oddechu wiatru
szeleściła kołysankę i utulała do snu
długimi ramionami w pustych rękawachŁapacz snów
Czas popycha wskazówki zegarów.
Po pracowitym dniu zapada zmierzch,
szarość pochłania kolory.
Dźwięki rozpraszają się w powietrzu,
nastają długie godziny ciszy.
Świat powoli zastyga w bezruchu.
Księżyc, blady satelita Ziemi,
podąża w kierunku ciemności
w odwiecznym rytmie kwadr.
Noc daje ukojenie ludziom.
Zmęczone ciała układa do snu,
a myślom pozwala ulecieć.
Człowiek sięga do podświadomości.
Otwiera księgę zdarzeń przyszłych,
przenika głębię myśli.
Sny znikają dyskretnie nad ranem.
Odpływają po ciemnym niebieBez powtórki
Dzień układa się warstwami — godzina po godzinie
zawsze świt rozświetla szarość poranka,
a zmrok przywołuje sny.
Dni jak płatki śniegu — topią się i znikają.
Marzenia wsiąkają w glebę kroplami wody,
niewiele zostaje po niespełnionych pragnieniach.
Trudno znaleźć ciszę w środku dnia,
zatrzymać w myślach umykające minuty.
Czas rozsypuje się w mozaice kolorów, dźwięków.
Wiara znika, gdy nadchodzi wiedza,
nadzieja przemija po spełnieniu.
Miłość pozwala przetrwać codzienny trud.
Przytul, daj poczucie bezpieczeństwa.
Przegońmy smutek niszczący radość życia,
wyrwijmy dzień ze szponów złych wspomnień.Dziedzictwo
Rodzinna pamięć sięga wieku.
Na sepiowych fotografiach
uśmiechają się bezimienni krewni
o zapomnianych życiorysach.
W ustnych przekazach
ożywa historia.
Nobliwy praszczur w surducie
przegrał wieś w karty.
Zdjęcie zrobione w Paryżu
przechowało rysy twarzy
i adres nieistniejącego atelier.
Mam jego oczy i uśmiech,
jedną wyszczerbioną filiżankę
ocaloną z rewolucyjnej powodzi.
Przechowuję podświadomy strach
przed hazardowymi grami.Na strychu
W zakurzonym lustrze przegląda się duży pająk.
Na srebrną taflę zarzucił gęsty woal utkany z białych nici.
Świat stał się zamazany i widać niewiele, zaledwie kontury.
Czas zatrzymał się w zepsutym zegarze z wahadłem.
Milczy uwięziony pomiędzy
wieloma kółkami mechanizmu.
Dwa razy na dobę rozłożone wskazówki mówią prawdę.
W głębokich szufladach starego, dębowego kredensu
śpią czarno-białe zdjęcia uśmiechniętych ludzi bez imion.
Nie potrafią opowiedzieć dawno zapomnianych historii.
Sukienki z solidnych materiałów
wiszą w skrzypiącej szafie.
Niemodne, skazane na zapach naftaliny i bezruch,
marzą o słońcu.
Wierzą, że kiedyś moda się zmieni i ujrzą światło.
Drzemiące w kartonach książki, o pożółkłych kartkach,
zapamiętały dotyk wielu rąk, krople łez, zamyślenie.
Czasami opuszczają strych,
by dzielić się wiedzą, wzruszeniami.Opowieść o domu
Znam dobrze kolejne metamorfozy.
Nowa estetyka zdjęła bogate ornamenty,
remonty pozbawiły finezyjnej urody secesji.
Oplątany winogronem, drzemie od lat w cieniu lip.
Kamienne schody ugięły się pod ciężarem wielu stóp.
Po deszczu w lustrze kałuży odbija się niebo.
Mosiężna klamka w kształcie smoka strzeże szczęścia,
a dębowe drzwi bronią dostępu obcym.
Bywam w snach o szczęśliwym dzieciństwie,
przemierzam długie korytarze i eleganckie salony,
chodzę po strychu wypełnionym wspomnieniami.
Wsłuchuję się w szelest wachlarzy.
Nie tak dawno minął wiek wytwornych dam.
Ze starych zdjęć uśmiechają się dalecy krewni.
Wędruję po cienkiej nitce utkanej przez czas.
Mam klucz do nieistniejącego zamka.Pokusy
Nie mają ciężaru właściwego poważnych grzechów.
Szybko, w trybie doraźnym, usprawiedliwiają przewinienia,
a w sumieniu nie pozostawiają śladów bytności.
Każą porzucić obowiązki,
zapomnieć o datach w kalendarzu.
Siadają wygodnie w fotelu, odlatują w sferę marzeń.
W aromat mocnej kawy wplątują zapach szarlotki.
Nie zważają na kalorie.
Rozpuszczają w ustach słodycz nadziewanych czekoladek,
wieczorem podają lampkę szampana z truskawkami.
W słoneczne i ciepłe dni zapraszają na spacer do parku.
Kupują od kwiaciarki bukieciki fiołków za ostatnie grosze.
Są nagannie lekkomyślne, nie przejmują się finansami.
Małe pokusy i drobne kłamstewka znają się doskonale.
Wspólnie przeceniają niezwykłej urody torebki,
sukienki i buty.
Czasami okazyjnie nabywają kolorowe apaszki lub koraliki.
Niewinne grzeszki pełne
zniewalającego uroku i wdzięku
jak kropelki wody systematycznie padają na kamień,
kruszą monolit poważnych norm i niezłomnych zasad.Zapach chleba
O świcie lekko powiało.
Spoza ciemnych chmur
wyjrzał pierwszy promień słońca,
ogrzał zielone morze traw.
W górę wzniosły się złote pyłki
kwitnących zbóż.
Rozwinął płatki ogromny kwiat.
Wiatr snujący się wśród kłosów
zerwał się jak dziki koń.
Pocwałował z rozwianą grzywą
po rozległej równinie.
Spod kopyt wzbił gęsty kurz.
Spójrz na falujące pole.
Z milionów drobinek powstał kielich.
Uniósł się słodki zapach.Chleb codzienny
W kuchennym misterium obchodzono
święto pieczenia chleba.
W drewnianej dzieży drzemało ciasto zrobione na zakwasie.
Budziło się, by połknąć kilogramy mąki, napić się wody.
Syte, pęczniało i zasypiało na kolejnych parę godzin.
Na drewnianych łopatach rozścielały się liście łopianu
jak pluszowe kanapy zapraszające do dalszego snu.
Piec otwierał szeroko gorące usta, lizał językiem ognia.
Ciasto skropione wodą udawało się ku przeznaczeniu.
Znak krzyża na brązowej skórce zapraszał na ucztę.
Pocałunek przepraszał kromkę upuszczoną na ziemię.
Czas niedostatku nauczył szacunku, pokory.
W rodzinnych opowieściach wracało widmo głodu.Stuletnia podłoga
w starym domu zamieszkali nowi ludzie
zapuszczają korzenie
chcą wtopić się w krajobraz
po rozłożystej lipie pozostał suchy pień
umilkły pszczele chóry
wiatr rozwiał zapach majowych bzów
z ogródka zniknęły białe floksy
czerwienią się mury z klinkierowej cegły
nie zagląda przez okna winogrono
zacierają ślady po dawnych właścicielach
w innych kolorach kwitną ściany
wymienili okna na plastikowe
w drzwiach lśni inny zamek
czas uwięziony w dębowych deskach
skrzypi tak samoŚmierć domu
na skraju wsi drewniana chata
pochyla się jak zgrzybiała staruszka
pod ciężarem trosk
przez dziurawy dach
ciekawski deszcz zagląda do środka
podlewa wysmukłe brzozy
które wiatr posadził w pokoju
w oknach resztki firanek
konkurują z gęstymi nitkami pajęczyny
w potłuczonych szybach przeglądają się na zmianę
księżyc i słońce
zdziczałe maliny oplatają ściany
gąszczem zielonych ramion
wysokie malwy barwią się czerwienią
wśród rudych traw
pojedyncze sztachety zakreślają
teren dawnego ogrodu
bujne chwasty wzięły we władanie żyzną ziemię
co roku spróchniała jabłoń rodzi owoce o cierpkim smaku
potężny orzech rozpościera wielkie palce pełne cienia
niegdyś niepozorna lipka zamieniła się w ogromne drzewo
a złote pszczoły nucą cicho pieśń o słodkich kwiatach
pracowite czarne mrówki powoli oddają dom naturze
przenoszą go kawałek po kawałku wprost do nieba
Pamięć zahacza o ziemię,
grudki rozbite w dłoniach,
wieczny niepokój o urodzaj.
Pory roku i wahania barometru
wyznaczają rytm życia.
Obrazek — biedna wieś nad rzeką.
Na sznurku nad piecem
dyżurują dwie sukienki.
Gorsza — codzienna, lepsza — odświętna.
Buty śpią w kącie, by raz w tygodniu
powędrować na kiju do kościoła.
Nieistniejący świat wędrownych kramarzy
i biednego żydowskiego krawca.
Parę zdjęć uchwyciło szczęśliwe chwile
— jedyny spadek po dziadkach.Poczucie bezpieczeństwa
nad ranem kot wślizgnął się przez uchylone okno
bezszelestnie zeskoczył z parapetu
zwinął w kłębek i schował pod krzesłem
w zielonych ślepiach zamknął nocne przeżycia
we śnie powróciła niepewność wczorajszej nocy
strach skazał na wędrówkę po płotach i dachach
poza zasięgiem wściekle ujadających psów
i potężnych bestii mknących po miejskich ulicach
spieszący się ludzie nie wzbudzali zaufania
na krześle przewieszona męska koszula
poruszała się lekko w rytmie oddechu wiatru
szeleściła kołysankę i utulała do snu
długimi ramionami w pustych rękawachŁapacz snów
Czas popycha wskazówki zegarów.
Po pracowitym dniu zapada zmierzch,
szarość pochłania kolory.
Dźwięki rozpraszają się w powietrzu,
nastają długie godziny ciszy.
Świat powoli zastyga w bezruchu.
Księżyc, blady satelita Ziemi,
podąża w kierunku ciemności
w odwiecznym rytmie kwadr.
Noc daje ukojenie ludziom.
Zmęczone ciała układa do snu,
a myślom pozwala ulecieć.
Człowiek sięga do podświadomości.
Otwiera księgę zdarzeń przyszłych,
przenika głębię myśli.
Sny znikają dyskretnie nad ranem.
Odpływają po ciemnym niebieBez powtórki
Dzień układa się warstwami — godzina po godzinie
zawsze świt rozświetla szarość poranka,
a zmrok przywołuje sny.
Dni jak płatki śniegu — topią się i znikają.
Marzenia wsiąkają w glebę kroplami wody,
niewiele zostaje po niespełnionych pragnieniach.
Trudno znaleźć ciszę w środku dnia,
zatrzymać w myślach umykające minuty.
Czas rozsypuje się w mozaice kolorów, dźwięków.
Wiara znika, gdy nadchodzi wiedza,
nadzieja przemija po spełnieniu.
Miłość pozwala przetrwać codzienny trud.
Przytul, daj poczucie bezpieczeństwa.
Przegońmy smutek niszczący radość życia,
wyrwijmy dzień ze szponów złych wspomnień.Dziedzictwo
Rodzinna pamięć sięga wieku.
Na sepiowych fotografiach
uśmiechają się bezimienni krewni
o zapomnianych życiorysach.
W ustnych przekazach
ożywa historia.
Nobliwy praszczur w surducie
przegrał wieś w karty.
Zdjęcie zrobione w Paryżu
przechowało rysy twarzy
i adres nieistniejącego atelier.
Mam jego oczy i uśmiech,
jedną wyszczerbioną filiżankę
ocaloną z rewolucyjnej powodzi.
Przechowuję podświadomy strach
przed hazardowymi grami.Na strychu
W zakurzonym lustrze przegląda się duży pająk.
Na srebrną taflę zarzucił gęsty woal utkany z białych nici.
Świat stał się zamazany i widać niewiele, zaledwie kontury.
Czas zatrzymał się w zepsutym zegarze z wahadłem.
Milczy uwięziony pomiędzy
wieloma kółkami mechanizmu.
Dwa razy na dobę rozłożone wskazówki mówią prawdę.
W głębokich szufladach starego, dębowego kredensu
śpią czarno-białe zdjęcia uśmiechniętych ludzi bez imion.
Nie potrafią opowiedzieć dawno zapomnianych historii.
Sukienki z solidnych materiałów
wiszą w skrzypiącej szafie.
Niemodne, skazane na zapach naftaliny i bezruch,
marzą o słońcu.
Wierzą, że kiedyś moda się zmieni i ujrzą światło.
Drzemiące w kartonach książki, o pożółkłych kartkach,
zapamiętały dotyk wielu rąk, krople łez, zamyślenie.
Czasami opuszczają strych,
by dzielić się wiedzą, wzruszeniami.Opowieść o domu
Znam dobrze kolejne metamorfozy.
Nowa estetyka zdjęła bogate ornamenty,
remonty pozbawiły finezyjnej urody secesji.
Oplątany winogronem, drzemie od lat w cieniu lip.
Kamienne schody ugięły się pod ciężarem wielu stóp.
Po deszczu w lustrze kałuży odbija się niebo.
Mosiężna klamka w kształcie smoka strzeże szczęścia,
a dębowe drzwi bronią dostępu obcym.
Bywam w snach o szczęśliwym dzieciństwie,
przemierzam długie korytarze i eleganckie salony,
chodzę po strychu wypełnionym wspomnieniami.
Wsłuchuję się w szelest wachlarzy.
Nie tak dawno minął wiek wytwornych dam.
Ze starych zdjęć uśmiechają się dalecy krewni.
Wędruję po cienkiej nitce utkanej przez czas.
Mam klucz do nieistniejącego zamka.Pokusy
Nie mają ciężaru właściwego poważnych grzechów.
Szybko, w trybie doraźnym, usprawiedliwiają przewinienia,
a w sumieniu nie pozostawiają śladów bytności.
Każą porzucić obowiązki,
zapomnieć o datach w kalendarzu.
Siadają wygodnie w fotelu, odlatują w sferę marzeń.
W aromat mocnej kawy wplątują zapach szarlotki.
Nie zważają na kalorie.
Rozpuszczają w ustach słodycz nadziewanych czekoladek,
wieczorem podają lampkę szampana z truskawkami.
W słoneczne i ciepłe dni zapraszają na spacer do parku.
Kupują od kwiaciarki bukieciki fiołków za ostatnie grosze.
Są nagannie lekkomyślne, nie przejmują się finansami.
Małe pokusy i drobne kłamstewka znają się doskonale.
Wspólnie przeceniają niezwykłej urody torebki,
sukienki i buty.
Czasami okazyjnie nabywają kolorowe apaszki lub koraliki.
Niewinne grzeszki pełne
zniewalającego uroku i wdzięku
jak kropelki wody systematycznie padają na kamień,
kruszą monolit poważnych norm i niezłomnych zasad.Zapach chleba
O świcie lekko powiało.
Spoza ciemnych chmur
wyjrzał pierwszy promień słońca,
ogrzał zielone morze traw.
W górę wzniosły się złote pyłki
kwitnących zbóż.
Rozwinął płatki ogromny kwiat.
Wiatr snujący się wśród kłosów
zerwał się jak dziki koń.
Pocwałował z rozwianą grzywą
po rozległej równinie.
Spod kopyt wzbił gęsty kurz.
Spójrz na falujące pole.
Z milionów drobinek powstał kielich.
Uniósł się słodki zapach.Chleb codzienny
W kuchennym misterium obchodzono
święto pieczenia chleba.
W drewnianej dzieży drzemało ciasto zrobione na zakwasie.
Budziło się, by połknąć kilogramy mąki, napić się wody.
Syte, pęczniało i zasypiało na kolejnych parę godzin.
Na drewnianych łopatach rozścielały się liście łopianu
jak pluszowe kanapy zapraszające do dalszego snu.
Piec otwierał szeroko gorące usta, lizał językiem ognia.
Ciasto skropione wodą udawało się ku przeznaczeniu.
Znak krzyża na brązowej skórce zapraszał na ucztę.
Pocałunek przepraszał kromkę upuszczoną na ziemię.
Czas niedostatku nauczył szacunku, pokory.
W rodzinnych opowieściach wracało widmo głodu.Stuletnia podłoga
w starym domu zamieszkali nowi ludzie
zapuszczają korzenie
chcą wtopić się w krajobraz
po rozłożystej lipie pozostał suchy pień
umilkły pszczele chóry
wiatr rozwiał zapach majowych bzów
z ogródka zniknęły białe floksy
czerwienią się mury z klinkierowej cegły
nie zagląda przez okna winogrono
zacierają ślady po dawnych właścicielach
w innych kolorach kwitną ściany
wymienili okna na plastikowe
w drzwiach lśni inny zamek
czas uwięziony w dębowych deskach
skrzypi tak samoŚmierć domu
na skraju wsi drewniana chata
pochyla się jak zgrzybiała staruszka
pod ciężarem trosk
przez dziurawy dach
ciekawski deszcz zagląda do środka
podlewa wysmukłe brzozy
które wiatr posadził w pokoju
w oknach resztki firanek
konkurują z gęstymi nitkami pajęczyny
w potłuczonych szybach przeglądają się na zmianę
księżyc i słońce
zdziczałe maliny oplatają ściany
gąszczem zielonych ramion
wysokie malwy barwią się czerwienią
wśród rudych traw
pojedyncze sztachety zakreślają
teren dawnego ogrodu
bujne chwasty wzięły we władanie żyzną ziemię
co roku spróchniała jabłoń rodzi owoce o cierpkim smaku
potężny orzech rozpościera wielkie palce pełne cienia
niegdyś niepozorna lipka zamieniła się w ogromne drzewo
a złote pszczoły nucą cicho pieśń o słodkich kwiatach
pracowite czarne mrówki powoli oddają dom naturze
przenoszą go kawałek po kawałku wprost do nieba
więcej..
