Wielki i Głęboki Reset. Od demokracji do technokracji - ebook

◗◗

_ _

_Warunkiem ujarzmienia jakiejś społeczności,_

_warunkiem zasadniczym jest zepchnięcie jej_

_na niski poziom egzystencji._

_Dlatego obniżanie tego poziomu_

_(tj. ogólna degradacja życia, spadek jego jakości,_

_zmniejszenie wygody, a zwiększenie zagrożenia)_

_nie jest czymś niepojętym lub absurdalnym,_

_nie wynika z błędów lub tzw. woluntaryzmu,_

_lecz jest następstwem polityki tych,_

_którzy chcą umocnić swoje panowanie._

_Wiedzą oni, że człowiek osłabiony,_

_człowiek wyczerpany walką z tysiącem przeciwieństw,_

_żyjący w świecie nigdy-nie-zaspokojonych-potrzeb_

_i nigdy-nie-spełnionych-pragnień_

_jest łatwym obiektem manipulacji_

_i podporządkowania._

_Bowiem walka o przetrwanie to przede wszystkim_

_zajęcie szalenie czasochłonne,_

_absorbujące, wyczerpujące._

_Stwórzcie ludziom takie anty-warunki,_

_a macie zapewnioną władzę na sto lat._

◗◗

RYSZARD KAPUŚCIŃSKI

_Lapidaria I-III_OD AUTORA

Oddawana czytelnikom w połowie 2025 roku książka stanowi rekapitulację i weryfikację realizowanego w latach 2022–2024 na Politechnice Warszawskiej projektu naukowego i popularyzatorskiego pt. _Architektura i infrastruktura Wielkiego Resetu – studium transformacji ku cywilizacji informacyjnej._ Został on sfinansowany w kwocie półtora miliona złotych przez Ministerstwo Edukacji i Nauki w ramach konkursu „Nauka dla społeczeństwa”. W jego realizacji oprócz dziesięcioosobowego zespołu pracującego pod kierunkiem autora wzięło udział przeszło stu naukowców z kraju i zagranicy w roli recenzentów i ekspertów oraz znacznie większa liczba przedstawicieli grup docelowych, w tym politycy, dziennikarze, prawnicy czy biznesmeni. Ze względu na zmaterializowanie się na papierze efektów badań projektowych w siedmiu obszernych tomach studium pod tytułem _Architektura i infrastruktura Wielkiego Resetu_, w niniejszej pracy podjęto się oceny aktualności i trafności wniosków z podwójnej perspektywy – chińsko-azjatyckiej oraz amerykańsko-europejskiej, z uwzględnieniem najnowszych wydarzeń z ukraińskiego, Bliskiego, Środkowego i Dalekiego Wschodu. Wydarzenia te wskazują na wkraczanie świata w kolejne fazy zaawansowania Wielkiego Resetu i wyrafinowania resetu głębokiego.

Zakończony program badań nad dobrze widocznym już Wielkim Resetem poszerzają i pogłębiają rozpoczęte tu badania nad jeszcze niedostrzeganym resetem głębokim, prowadzącym do ustanowienia kolejnego – nowego porządku światowego. Zdaniem zespołu realizującego zakończony projekt wiele wskazuje na to, że ten nowy porządek przybiera kształt globalnej technokracji pod nieopatrznie akceptowaną nazwą cywilizacji informacyjnej. Zapraszając do refleksji nad najbardziej doniosłymi zagadnieniami geopolitycznymi, geoekonomicznymi, geotechnologicznymi i geokulturowymi współczesnego świata, informuję, że wydawcą siedmiu tomów projektowej serii Studium była Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, z którą można kontaktować się w przypadku zapotrzebowania na poszczególne tomy. Przez pewien czas książki były dostępne także w księgarni Oficyny Wydawniczej Politechniki Warszawskiej, jednak z powodu nacisków polityczno-ideologicznych Stowarzyszenia Demagog, finansowanego m.in. przez USA-ID, zostały one wycofane ze sprzedaży. Więcej informacji na ten temat zamieszczono na stronie zakończonego Projektu pod adresem https://wr.ans.pw.edu.pl/.

Szybko stało się oczywiste, że merytoryczne efekty badań nad Wielkim Resetem nie wpisują się w mainstreamowy nurt politycznej poprawności. Zostały więc arbitralnie zakwalifikowane jako „spiskowe”, cokolwiek miałoby to znaczyć. Obszerna odpowiedź na ten absurdalny zarzut znajduje się na samym końcu ostatniego – 7 tomu, w odpowiedziach na pytania skierowane przez Stowarzyszenie Demagog do autora. W przestrzeni medialnej ze zrozumiałych względów wciąż dominuje stanowisko przedstawione przez Stowarzyszenie Demagog, przekładające się w wielu miejscach na kulturę wykluczenia – _cancel culture_. Gdyby nie rzesza kilkuset osób zorientowanych w efektach prac badawczych i popularyzatorskich nad Wielkim Resetem, prawdopodobnie wykluczenie posunęłoby się o wiele dalej, np. pod zarzutami mowy nienawiści.

Jako kierownikowi badań nad zjawiskami globalnymi i procesami cywilizacyjnymi zaliczanymi do Wielkiego i głębokiego resetu pozostaje mi tylko wyrazić nadzieję, że badania te będą mogły nieskrępowanie toczyć się nadal w atmosferze merytorycznej argumentacji. Odwoływanie się do prawdy o rzeczywistości i formułowanie niesprzecznych wniosków stanowi sedno łacińskiej cywilizacji, na którą w pierwszym rzędzie skierowany jest wielko- i głębokoresetowy atak. Pośród przeróżnych jego przejawów nieco więcej miejsca zostało poświęcone tu transformacji od demokracji, jakakolwiek by ona była, do technokracji, jakiej jeszcze nie było.

Niniejsza książka stanowi dopełnienie obowiązku merytorycznego rozliczenia się z efektów wspomnianego Projektu. Najważniejsze z rezultatów dotyczą aktualności i trafności przeprowadzonych analiz, zarysowanych syntez i zaproponowanych rekomendacji. Z każdym kolejno realizowanym etapem badań obejmującym: metody, symptomy, korelaty, obiekty, procesy, hipotezy i tezy dotyczące spraw i problemów kwalifikowanych pod nazwą Wielkiego Resetu, okazywało się, że zasada resetu stanowi klucz do poszerzenia i pogłębienia rozumienia dzisiejszego świata. O przydatności tego klucza świadczy jego zdolność do otwierania wielu zamkniętych od stuleci i dziś zamykanych drzwi do wiedzy o nieprzypadkowo i niewycinkowo, lecz całościowo i planowo zmieniającej się i zmienianej rzeczywistości.

Daleko idącym uproszczeniem i nieuprawnionym ułatwieniem jest masowo podtrzymywane i surowo egzekwowane twierdzenie, że rzeczywistość społeczna, polityczna, gospodarcza i kulturowa jest nazbyt złożona, aby można było doszukiwać się w niej śladów świadomego, zamierzonego i aktywnego ukierunkowania. O ile dawniej element metodycznie zorganizowanej sprawczości odgrywał niepomiernie mniejszą rolę, dziś za sprawą globalnej architektury i infrastruktury zdarzenia globalne są powodowane, a procesy cywilizacyjne są przeprowadzane pod coraz bardziej skoncentrowaną i scentralizowaną kontrolą.

Gwałtowne i radykalne przyspieszenie światowej koncentracji architektury władzy i centralizacji infrastruktury administracji oznacza Wielki Reset, którego IDEOWO ZAPLANOWANYM, TECHNICZNIE ZAPROGRAMOWANYM I FINANSOWO ZAPROJEKTOWANYM EFEKTEM okazuje się reset głęboki, polegający na ustanowieniu najbardziej nieludzkiego świata, jaki tylko można sobie wyobrazić. Istnieją na świecie miejsca, takie jak Strefa Gazy, gdzie Żydzi dokonują masowych mordów, atakowane nieprzerwanie przez Izrael państwa Bliskiego Wschodu, enklawy islamskie w Europie, doprowadzane do upadłości państwa, ośrodki readmisji uchodźców, ulice narkotykowych zombie w Stanach Zjednoczonych, planowo pustoszona wschodnia Ukraina, czy miasta w Chińskiej Republice Ludowej, które można śmiało określić mianem laboratoriów przyszłości.

Dystopijne fantazjowanie znajduje dziś urzeczywistnienie we współdziałaniu nielicznych beneficjentów nowego ładu światowego oraz ich ofiar, polegającym na niszczeniu resztek naturalnych zdolności do fizycznego przetrwania i psychicznego trwania. Zasadnicza diagnoza Wielkiego Resetu dotyczy identyfikacji poza- i ponadnarodowego – automatyzowanego systemu globalnej i totalnej kontroli i koordynacji w pełnym spektrum ludzkiej aktywności. Z kolei zasadnicza prognoza Wielkiego Resetu wskazuje na znoszenie ludzkiej zdolności do samodzielnego i niezależnego życia poza systemem globalnej kontroli i koordynacji. Natomiast zasadnicza rekomendacja wynikająca z badań Wielkiego Resetu wskazuje na potrzebę budowy sieci enklaw przetrwania poza globalną – cyfrową i sieciową kontrolą i koordynacją.

Merytoryczna ocena aktualności i trafności efektów badań nad Wielkim Resetem dotyczy każdego z siedmiu etapów realizacji harmonogramu. Polega ona na ich odniesieniu do tego, co obecnie się dokonuje na poziomie krajowym, europejskim i światowym. Tym zaś, co już na wstępie daje się zauważyć, jest zaplanowana, zaprogramowana i zaprojektowana destrukcja na globalną skalę i na cywilizacyjną miarę. W jej wyniku świat bezpowrotnie traci szansę na bycie lepszym miejscem do życia.

Etap 1 – METODOLOGIA BADAŃ WIELKIEGO RESETU – doprowadził do opracowania metody badań Wielkiego Resetu, polegającej na specjalizacji w integracji odrębnych dziedzin wiedzy. Celem tej metody było dopasowanie optymalnego klucza do opisu rozległych zjawisk globalnych, takich jak pozorna deglobalizacja i faktyczna globalizacja, oraz wyjaśnienie głębokich procesów cywilizacyjnych, takich jak pozorne – technologiczne cywilizowanie i faktyczne – etyczne decywilizowanie świata. W trakcie sztucznie patologicznego, migracyjnego, kryzysowego, terrorystycznego, wojennego i rewolucyjnego destabilizowania poszczególnych regionów następuje wzmacnianie kontroli i nadzoru nad całym światem.

Etap 2 – SYMPTOMY WIELKIEGO RESETU – pozwolił wskazać liczne symptomy nieprzypadkowo następujących zdarzeń globalnych oraz kontynuowanych procesów cywilizacyjnych ze względu na historyczno-etniczne uwarunkowania i filozoficzno-religijne umocowania. Przykładem są tu aspiracje syjonistyczne, islamistyczne, komunistyczne czy wprost satanistyczne dążenia do panowania nad światem poprzez jego niszczenie.

Etap 3 – KORELATY WIELKIEGO RESETU – umożliwił powiązanie spektakularnych przedsięwzięć na światową skalę z oficjalnymi agendami Wielkiego Resetu, które uzasadniają wprowadzanie globalnego zarządzania, a w ostateczności globalnego rządzenia. Tak np. oficjalnym założeniem walki z ogłoszoną pandemią koronawirusa stało się wzmocnienie metod i narzędzi odgórnej (formalnej i nieformalnej) koordynacji instytucji państwowych na całym świecie.

Etap 4 – OBIEKTY WIELKIEGO RESETU – umożliwił obnażenie niszczących politykę, gospodarkę i społeczeństwo sposobów wprowadzania ludzi w błąd i doprowadzania ich do stanu samozniewolenia, czego rezultatem stała się kreatywna mentalność jako rezultat symulacji demokratycznej, finansowej, wojskowej czy kulturowej. Przykładem kreatywnej mentalności jest poruszanie się w nierzeczywistości, utrzymywane poprzez fałszywe wskaźniki, takie jak PKB, którego 5% na zbrojenia to 20-30% budżetowych dochodów w Polsce.

Etap 5 – PROCESY WIELKIEGO RESETU – doprowadził do zintegrowania prowadzonych na wielu poziomach i na wiele sposobów działań rozkładowych, celowo godzących w konstytucję psychofizyczną pojedynczego człowieka, ogólno-aksjologicznie rozumiane człowieczeństwo i całą populację jako ludzkość. Najmocniejszym tego przykładem jest opracowana ideologicznie, zorganizowana technicznie, przeprowadzana farmakologicznie, szerzona politycznie i legalizowana prawnie depopulacja ludzi.

Etap 6 – HIPOTEZY WIELKIEGO RESETU – zarysował przypuszczenie, że Wielki Reset stanowi techniczno-ekonomiczne wypełnienie religijno-ideologicznych wizji przejęcia pełnej kontroli nad światowymi zasobami i procesami. Dowodem na to są systemowe przygotowania do wywłaszczenia szerokich rzesz ludzkich z prywatnej własności za pomocą zniszczeń, przejęć, okupacji, dokwaterowań, podatków, konfiskat, bankructw, upadłości i niewydolności.

Etap 7 – TEZY WIELKIEGO RESETU – zakończył się sformułowaniem bardziej kategorycznych twierdzeń opartych na dowodach empirycznych i wnioskach logicznych. Twierdzenia dotyczą tego, że Wielki Reset konsekwentnie prowadzi do resetu głębokiego, umożliwiającego dosłowne sprywatyzowanie świata poprzez uznanie go za przedmiot prywatnej władzy i własności ze wszystkimi jego elementami, włącznie z człowiekiem, oraz ze wszystkimi tego konsekwencjami w postaci powrotu do niewolnictwa osadzonego na technokracji i utrwalonego za pomocą transhumanizmu.WPROWADZENIE

1. Przedmiot

PRZEDMIOT jest tym, na co zostaje skierowane działanie podmiotu, nie tylko praktyczne (np. polegające na obróbce materiału), ale również teoretyczne, jako zainteresowanie poznawcze podczas prowadzenia badań i prezentacji ich rezultatów. W niniejszym opracowaniu PRZEDMIOTEM JEST WIELKI RESET I POWIĄZANY Z NIM RESET GŁĘBOKI. Ogólnie reset odnosi się tu do spektakularnych zjawisk globalnych i doniosłych procesów cywilizacyjnych, mających sztuczne przyczyny i rodzących kalkulowane skutki. Natomiast w szczególności jest odnoszony tu do ustroju ustępującego politycznego państwa narodowego pod nazwą demokracji i wstępującego na arenę dziejów państwa globalnego pod nazwą technokracji. Naukowa i popularnonaukowa koncentracja nad tak złożonym przedmiotem dociekań domaga się sprecyzowania nie tylko jego nominalnej formuły, ale również jego realnego statusu. Nazwy bowiem posiadają znaczenie o tyle, o ile coś znaczą, czyli do czegoś się odnoszą. W tym wypadku obiektem zainteresowań są przyspieszone zmiany na całym ziemskim globie i przeobrażenia rozciągane na ogólnoświatową cywilizację.

Przyjmuje się zwykle, że tak rozległe zmiany i odległe przeobrażenia nie poddają się ze swej istoty naukowo ściślejszej analizie i trafniejszej syntezie. Miano naukowości przysługuje jednak nie tylko badaniom szczegółów, ale również ogółów, do których należą też zagadnienia globalnie rozległe i cywilizacyjnie odległe. Te pierwsze mają charakter bardziej zjawiskowy, te drugie zaś bardziej przyczynowy. Pod zewnętrzną powłoką płytkich zjawisk kryją się wewnętrzne – głębokie struktury. Dotarcie do struktur głębokich ujawnianych w obszernych rozprawach badawczych stanowi warunek rozumienia płytkich zjawisk prezentowanych w codziennych serwisach wiadomości z kraju i ze świata. Rezultatem pogrążania się w obszernych rozprawach jest dystans do codziennych zdarzeń i zachodzących przeobrażeń, zaś ograniczanie się do doniesień skazuje na bodźcowanie za pomocą natłoku wrażeń i wyobrażeń.

Zachowanie równowagi pomiędzy zmysłowymi doznaniami i umysłowymi refleksjami wymaga wysiłku polegającego na nieprzerwanej strukturalizacji wiedzy poprzez umieszczanie jej kolejnych porcji w całokształcie osobistego systemu wiedzy. Intelektualne porządkowanie oglądu świata doprowadza do spójnego i całościowego światopoglądu, na bazie którego systematycznie nabudowywane są dalsze akty uporządkowanego poznania. W ten sposób świat będący przedmiotem poznania stawia wyzwania i skłania do działania, a zarazem zadziwia, zastanawia i mobilizuje do działania. Zgodnie z tytułem pracy jej przedmiotem są powiązane ze sobą obszary i aspekty dynamicznie kształtującej się, jak również intencjonalnie kształtowanej rzeczywistości wielkiego i głębokiego resetu. Wstępne ich zdefiniowanie pozwoli na końcowe zweryfikowanie przede wszystkim pod względem zgodności z doświadczeniem i rozumieniem tej rzeczywistości.

WIELKI RESET to największe przedsięwzięcie w znanej nam historii ludzkości. Stanowi najdłuższe w czasie i najszersze w przestrzeni przeorganizowanie świata i przeformatowanie człowieka w dążeniu do koncentracji wiedzy, własności i władzy, realizowane pod różnymi propagandowymi hasłami (takimi jak „zrównoważony rozwój”, „zielony ład”, „inkluzywny kapitalizm”, „IV rewolucja przemysłowa”, „czysta energia”, „prawa przyszłych pokoleń” czy „nowa normalność”) oraz prokurowanymi pretekstami (takimi jak kryzys finansowy). Dokładniejsza odpowiedź na pytanie, czym jest Wielki Reset, wymaga rozróżnienia dwóch jego wersji – tej pisanej z dużych liter jako autorskiej formuły Klausa Schwaba, będącego reprezentantem Światowego Forum Ekonomicznego, oraz tej pisanej literami małymi jako zdekodowanego klucza do rozumienia globalnych wydarzeń i cywilizacyjnych przeobrażeń. Wersja pierwsza ma charakter bardziej nominalny, gdyż odnosi się do deklaracji formułowanych przy okazji i pod pretekstem ogłoszonej w marcu 2020 roku przez Światową Organizację Zdrowia pandemii koronawirusa COVID-19. Natomiast wersja druga ma charakter bardziej realny, gdyż dotyczy wprowadzanych od dawna zmian o zasięgu globalnym i cywilizacyjnej doniosłości. Powszechnie dostrzegane rozbieżności pomiędzy tym, co jest głośno i oficjalnie deklarowane przez światowych przywódców, biznesmenów, celebrytów i wizjonerów, a tym, co jest po cichu i faktycznie przygotowywane, realizowane i powodowane, ujawnia ambiwalencję wielkoresetowych przedsięwzięć. Z jednej strony opierają się one na zapewnieniach naprawy i poprawy, a z drugiej na działaniach prowadzących do zepsucia i pogorszenia niemal wszystkiego, co jeszcze jakoś na świecie (reset globalny) i w człowieku (reset indywidualny) funkcjonowało. Wielki Reset jest ogłaszany i narzucany światu przez architektów, inżynierów i admiratorów globalizacji, zwanych „ludźmi z Davos” – _Davos Man_, którzy doprowadzają świat i człowieka do stanu wymagającego nadzwyczajnych – ekstraordynaryjnych i niedemokratycznych – autorytarnych interwencji w stosunki społeczno-polityczno-ekonomiczne oraz ingerencji w prawa, wolności i powinności zwykłych ludzi – _ordinary man_, których można określić mianem _Hillbilly Man_. W ujęciu holistycznym (całościowym) i progresywistycznym (postępowym) Wielki Reset to nazwa na oznaczenie gwałtownego przyspieszenia sztucznie animowanych zmian porządku światowego i życia ludzkiego pod wpływem inspiracji ideologicznych, za sprawą możliwości technicznych oraz pod wpływem motywacji ekonomicznych.

GŁĘBOKI RESET to skrywany pod wielkoresetowymi deklaracjami i posunięciami proces wprowadzania, wzmacniania i doprecyzowywania niewidocznej, nieodwracalnej i nienegocjowalnej kontroli nad pełnym spektrum ludzkiej aktywności i dostępnej człowiekowi rzeczywistości. Chcąc dokładniej opisać i wyjaśnić jego istotę, trzeba rozróżnić zachodzące na powierzchni spektakularne zjawiska o zasięgu globalnym i warunkujące je pod powierzchnią zakamuflowane struktury o cywilizacyjnym charakterze. Wielkoresetowe zjawiska globalne w postaci patologii, załamań, migracji, kryzysów, rewolt, wojen i rewolucji znajdują współmierne uzasadnienie i wyjaśnienie w głębokoresetowych strukturach w postaci mechanizmów przejęcia władzy, koncentracji własności, centralizacji wpływu, monopolizacji wiedzy. Mechanizmy te wskazują na proglobalizacyjną i antycywilizacyjną trajektorię codziennych wydarzeń i długofalowych przeobrażeń. Raz sztywno ustalone w renesansie i oświeceniu oraz utrwalone w pozytywizmie i modernizmie wektory zdarzeń i przeobrażeń obowiązują dziś na zasadzie modyfikacji i kontynuacji w postmodernizmie i posthumanizmie. Na euroamerykańskim Zachodzie ich rezultatem są plany ideologiczne, programy technologiczne i projekty ekonomiczne Novus Ordo Seclorum, New World Order, New American Age, New Age, Green New Deal, Green Deal itp..

◗◗

Wymienione przykładowo sformułowania są nazwami własnymi odnoszącymi się do politycznych, ideologicznych i religijnych pomysłów urządzenia świata i ukształtowania życia człowieka. Chociaż mają one starożytną genezę, w fazę teoretycznej agitacji weszły w XVII wieku, zaś w fazę praktycznej implementacji w wieku XX, a zwłaszcza gwałtownie pod jego koniec wraz z upowszechnieniem się Internetu. Posiadają one zwykle dwie warstwy – ezoteryczną – dla wtajemniczonych jako inicjowanych i oświeconych, godnych dostąpić wyższej wiedzy, oraz egzoteryczną – dla profanów jako ogółu niezdolnych i niegodnych do przyjęcia tej wiedzy. Wśród obydwu grup występują zróżnicowane hierarchie wtajemniczenia w światowe plany albo od nich wyłączenia. Na najwyższych poziomach wtajemniczenia w tajnych związkach masońskich, iluminackich, okultystycznych, palladystycznych i synarchistycznych znane i rozwijane są rzeczywiste i ostateczne cele głoszonych haseł, które pociągają i zwodzą niewtajemniczonych. Oficjalnie hasła te propagują właściwe im ponadnarodowe organizacje - prywatne fundacje i stowarzyszenia zwane organizacjami POZARZĄDOWYMI, jak np. Fundacja Rockefellera w odniesieniu do New World Order oraz międzynarodowe instytucje publiczne – agendy Narodów Zjednoczonych, jak UNESCO w odniesieniu do New Age. Literatura na ten temat jest obfita, a pracą najbardziej całościową jest na świecie i w Polsce: Epiphanius, _Ukryta strona dziejów. Nowy porządek świata. Nowy ład ekonomiczny. Globalizm. Trzecia wojna światowa, Masoneria i tajne sekty,_ przeł. Jacek W., Wydawnictwo Antyk Marcin Dybowski, Komorów 2008.

◗◗

Na azjatycko-chińskim Wschodzie – synergicznie skorelowane z nimi plany, programy i projekty światowej społeczności ludzi dzielących wspólną przyszłość. Pod wrażeniami i wyobrażeniami dwubiegunowości czy wielobiegunowości świat ulega resetowi do porządku transbiegunowego jako kontrolowanego przez poza- i ponadnarodowe ośrodki, środowiska i osobistości zainteresowane partycypacją w zintegrowanej i zunifikowanej architekturze, infrastrukturze i koniunkturze kontroli globalnej i totalnej zarazem. Integracja i unifikacja globalnej architektury rządzenia (_global government_) i infrastruktury zarządzania (_global governance_) we współdziałaniu z jej organizatorami i ofiarami oznacza reset głęboki. Głęboko zresetowany świat i człowiek przez zerwanie ciągłości z przeszłością i kontaktu z rzeczywistością otwierają się na niekończące się programowanie i projektowanie.

◗◗

Formuła „światowej społeczności ludzi dzielących wspólną przyszłość” pojawiła się w dokumencie Komunistycznej Partii Chin przyjętym 31 października 2019 r. w Wielkiej Hali Ludowej. Zawiera on zasady nowej polityki zarządzania i mówi o wyższości kolektywnej ścieżki przywództwa KPCh i jej kontroli nad wszystkimi aspektami życia w Chinach oraz wzywa chińskich urzędników i członków Partii do aktywnego uczestnictwa w budowie systemu globalnego zarządzania pod sztandarem społeczności ludzi dzielących wspólną przyszłość jako bardziej sprawiedliwego i racjonalnego systemu zarządzania międzynarodowego. Por. I. Easton, _Decydujące starcie. Tajniki globalnej strategii Chin,_ przeł. M. Samborska, Fundacja Instytut Globalizacji, Gliwice 2023, s. 54. „Docelowi odbiorcy wiedzieli, co ten dokument ma im powiedzieć, nawet jeśli nie wiedział tego nikt poza nimi. Być może taki był cel Komitetu Centralnego, aby potajemnie skomunikować się z milionami tajnych agentów na całym świecie, ukrywając wybuchowe wiadomości, zakamuflowane nudną prozą”. Tamże.

◗◗

2. Cel

CEL jest zakładanym albo spodziewanym rezultatem przewidywanych, przygotowywanych, podejmowanych i przeprowadzanych działań. W niniejszej pracy jest nim upowszechnienie rozległych ustaleń dotyczących Wielkiego Resetu oraz zwrócenie uwagi na potrzebę kontynuacji kierunkowych zainteresowań resetem głębokim. Szerzej przebadany Wielki Reset domaga się skorelowania w kluczowych obszarach, w tym transformacji energetycznej, finansowej i cyfrowej. Transformacje te prowadzą do nowego porządku świata, ujawniającego głębokie znamiona technokratyczno-transhumanistyczne. Odczytywanie związków zachodzących pomiędzy obserwowanymi faktami nie tylko porządkuje obraz świata, lecz także motywuje do zaangażowania w rysujące się wyzwania. Jak prawda bowiem stanowi najwyższy sens poznania, tak dobro – ostateczny cel działania.

Z dwóch zasadniczych powodów realizacja celu publikacji w postaci upowszechnienia efektów badań nad Wielkim Resetem nie jest zadaniem łatwym. Pierwszy powód ma charakter bardziej przedmiotowy i dotyczy złożoności oraz rozległości materii wymagającej niemało trudu dla jej przyswojenia, drugi zaś ma charakter bardziej podmiotowy, wynikający z ogólnego stanu obciążenia ludzi bezproduktywnym aktywizmem i ogłupiającą propagandą. W warunkach szumu informacyjnego wytwarzającego mgliste wyobrażenia, i bodźcowania emocjonalnego skłaniającego do natychmiastowego odreagowania trudno jest wykonywać analityczno-systemowe i przyczynowo-skutkowe operacje poznawcze. Przez zmysłowe spostrzeżenia przebijają się bowiem tylko najsilniejsze bodźce, a w umysłowych wyobrażeniach pozostają najczęściej powtarzane slogany.

Dostrzegane okoliczności i odczuwane skłonności wskazują na to, że dzisiejszy świat dziczeje, tracąc wrażliwość na prawdę, dobro i piękno, a w konsekwencji wystawiając się na przemoc, grabież i łgarstwa. Kiedy stają się one indywidualną normą postępowania i metodą zbiorowego działania, w masowym mniemaniu najważniejsze staje się minimalizowanie możliwości życiowych u jednych ludzi, a maksymalizowanie okazji do wyżycia się drugich. Już dziś empiryczne dowodzenie i logiczne wnioskowanie nie decyduje o realizacji założeń politycznych, egzekwowaniu regulacji prawnych czy o wyborze orientacji życiowych. Po przekroczeniu pewnego poziomu intelektualnej i moralnej dewastacji liczy się nie racja rozumu, lecz brutalna siła. Przykładem tego jest demokracja walcząca, „szturchana”, sterowana czy kierowana przez uważających się za lepiej wiedzących technokratów i więcej mogących autokratów. Jeśli więc argumenty tracą znaczenie, to spada zainteresowanie ich poszukiwaniami, co znamionuje zwłaszcza młode pokolenie. Powtarza się stwierdzenie: „Cóż z tego, że posiadasz rację, jak nie masz wpływu”. Przewrotnie lepiej byłoby więc nie interesować się sprawami nazbyt wielkimi i ważnymi. Jednak wychodząc z takiego założenia, trudno upilnować nawet koniec własnego nosa. Natomiast ten, kto aspiruje do bezpośredniego i natychmiastowego wpływu na wielkie sprawy, ujawnia u siebie bolszewicką mentalność.

3. Metoda

METODA jest systematycznie i planowo stosowanym sposobem osiągania ustalonego celu, odpowiadającym charakterystyce przedmiotu działania. Ze względu na to, że celem niniejszej pracy jest prezentacja wyników dotychczasowych badań nad Wielkim Resetem oraz inspiracja do ich kontynuacji w odniesieniu do skrywającego się pod Wielkim Resetem resetu głębokiego, zastosowana tu metoda polega na korelacji danych dotyczących globalnych zjawisk i cywilizacyjnych przeobrażeń w dążeniu do wydobycia z nich wartościowej wiedzy. Rekonstruuje ona szkicowane scenariusze i wyprzedza decyzje podejmowane na różnych szczeblach.

Chcąc lepiej zrozumieć zachodzące dziś zmiany globalne i pełniej naświetlić zachodzące procesy cywilizacyjne, trzeba się posłużyć odpowiednią metodologią, polegającą na specjalizacji w integracji. Jest ona mało znana i rzadko stosowana ze względu na dominującą wciąż pozytywistyczną konwencję nauki, zwaną scjentyzmem. Scjentyzm parceluje wiedzę o rzeczywistości na niepowiązane ze sobą klastry, utrudniając, a nawet wręcz uniemożliwiając śledzenie rzeczywistych zależności przyczynowo-skutkowych. Debata naukowa nad ściśle wydzielonymi fragmentami i aspektami rzeczywistości stała się dla ogółu niezrozumiała i niepociągająca. Z tego względu oprócz badań dziedzinowych niezbędne stają się badania wielodziedzinowe, międzydziedzinowe, a nawet ponaddziedzinowe.

Wśród rodzajów poznania pierwsze (wyjściowe) jest poznanie potoczne (przednaukowe), które spontanicznie i bez uprzedzeń informuje o stanie i kształcie rzeczywistości. Wyrasta z niego poznanie ściśle naukowe, kierowane na poszczególne fragmenty i aspekty rzeczywistości. Następne jest bardziej uogólnione poznanie filozoficzne, sięgające poza zakres bezpośredniego doświadczenia, ale osadzone w logicznym wnioskowaniu. Ponad nimi wszystkimi góruje poznanie religijne, oparte na wierze w nieomylność autorytetu, który odsłania niedostępne rozumowi prawdy, prawa i prawidłowości. Charakter naukowy posiadają zorganizowane zabiegi poznawcze, które prowadzą do prawdziwościowo weryfikowanych i całościowo systematyzowanych twierdzeń na temat rzeczywistości w różnych jej zakresach i przejawach, a zwłaszcza tych mniej znanych i rzadziej badanych. O ile bowiem to, co wszędzie widać i o czym wciąż słychać, jest znane, o tyle większe zaciekawienie i zaniepokojenie rodzi to, co mniej znane i trudniej poddające się badaniu. Takimi są głębsze zależności, powiązania i oddziaływania, samoistnie skrywające się bądź rozmyślnie skrywane pod zewnętrznymi powłokami działań formalnych, przekazów medialnych i deklaracji werbalnych, a dziś również prezentacji wirtualnych.

Chcąc zachować najdalej idący realizm podczas badań wielkiego i głębokiego resetu, należy założyć, iż rzeczywistość jest nieskończenie bogatsza niż nasze o niej wyobrażenia. Takie założenie chroni przed fałszywym redukcjonizmem w punkcie wyjścia i otwiera na tajemnicę w punkcie dojścia, podnosząc za każdym razem na wyższy poziom rozumienie rzeczywistości. Jak nieprzenikniony jest świat przyrody, tak jeszcze bardziej złożone są zjawiska społeczne. Współczesna nauka, wyzbywając się autentycznej pasji poznawczej, wysługuje się ideologiom zapanowania nad wszystkim wokół (omniscencjalizm) i dostępu do wiedzy o wszystkim (dataizm). Metodologia badań zorientowanych na rozpoznanie maksymalistycznych – wielko- i głębokoresetowych zamierzeń, zdarzeń i przeobrażeń wymaga otwarcia na różne typy wartościowego poznania: od zdroworozsądkowego, przez ściśle naukowe i ogólnofilozoficzne aż po poznanie religijne. W ponownym urządzaniu świata ważną rolę odgrywają nie tylko kalkulacje ekonomiczne i polityczne, ale również przesłania futurystyczne i profetyczne, poruszające dźwigniami zmian i skutkujące zachodzącymi przeobrażeniami. Nie można lekceważyć faktu, że podczas odwiecznych zmagań o losy świata, w zależności od zajmowanych pozycji i posiadanych zdolności, jedni zadowalają się osobistymi korzyściami materialnymi – cielesnymi, a drudzy zaspokajają się wyrządzanymi szkodami niematerialnymi – duchowymi.

4. Motyw

MOTYW jest ogólnie przyjmowanym lub precyzyjnie definiowanym powodem skupiania uwagi na określonym przedmiocie, a zarazem źródłem inspiracji do podejmowania czynności na niego skierowanych. Zasadniczą przyczyną notorycznie mylnych diagnoz, prognoz i rekomendacji, zwłaszcza w obszarze geopolityki, geoekonomii i geotechnologii, są wąsko zakrojone i krótkowzrocznie prowadzone badania naukowe zorientowane na opisy wciąż zmieniających się zjawisk, a mniej na wyjaśnianie nieprzerwanie kontynuowanych procesów.

Pośród wielu powodów takiego stanu rzeczy na pierwszy plan wysuwają się niedomagania wyobraźni i odwagi. Z jednej strony rzeczywistość jest większa niż nasze o niej wyobrażenia, a z drugiej ludzkie motywy są wciąż takie same podczas jej przekształcania – dążenie do panowania i posiadania właściwe autokratom czy też chęć niszczenia wszystkiego i krzywdzenia wszystkich właściwe psychopatom. Idealistyczne lekceważenie ludzkiej skłonności do zła otwiera drogę na jego ekspansję. Rugowanie z pola naukowego namysłu nad klasycznymi kategoriami prawdy i fałszu, dobra i zła oraz piękna i szpetoty manifestuje się w społecznej, gospodarczej i kulturowej przestrzeni życiowej. Uległość wobec terroru równouprawnienia i relatywizacji tych kategorii coraz boleśniej kompromituje naukę, która dziś spełnia się szkodliwie w technice. W całokształcie poznania naukowego sporadycznie tylko dostrzegana jest destrukcyjna natura technologizacji w postaci cyfrowej unifikacji i sieciowej integracji, oznaczającej odwrót od nowożytnej humanizacji. Tym samym świat przestaje być już miejscem właściwym człowiekowi i odpowiednim dla niego. Zasadniczym motywem podjętych tu badań jest sprzeciw wobec presji wywieranej na człowieka, aby dostosowywał się do świata oraz dopasowywał do narzucanych mu parametrów, standardów i wskaźników.

Nadrozwój techniczny wyjaśnia niedorozwój etyczny, przekreślający sens ludzkich wysiłków i poświęceń, sprzyjając odwrotowi od cywilizacji oraz powrotowi do barbarzyństwa. Pod powłokami zaawansowanej nauki i wyrafinowanej techniki kryje się barbaryzacja i prymitywizacja życia, powrót do przedchrześcijańskiego niewolnictwa i despotyzmu. Dzisiejsza globalna i cywilizacyjna zmiana polega na kierowaniu wyzwolonych u człowieka zdolności i umiejętności przeciw niemu samemu. Człowiek cywilizacji łacińskiej, rezygnując z osobowej podmiotowości i godności, ulega naciskom ideologicznym, wyzyskom ekonomicznym i mechanizmom technologicznym światowego supersystemu kontroli i nadzoru. Obnażanie tego systemu, ostrzeganie przed nim oraz przeciwdziałanie mu jest motywem niniejszej publikacji, tym bardziej że system ten wpisuje się w futurystyczne – dystopijne wizje i profetyczne – apokaliptyczne przepowiednie. Mają one to do siebie, że zasadniczo się sprawdzają.

◗◗

Nadrozwój techniczny oznacza sztucznie wymuszone za pomocą nadzwyczajnego finansowania i przesadnego reklamowania doskonalenie i wdrażanie narzędzi zwłaszcza informatycznych, na które społeczeństwo nie jest przygotowane i do korzystania z których nie dojrzało. W rezultacie przynoszą one więcej złego – patologie, terroryzm, deprawacja, spekulacja – niż dobrego – sprawiedliwość, uczciwość, przyjaźń czy pokój. W Internecie jest więcej fałszu niż prawdy, a on sam bardziej obniża poziom wychowania, wykształcenia i wyrobienia, niż podnosi. Nie chodzi przy tym o zakazywanie technicznego rozwoju, ale o nienarzucanie jego logiki i mechaniki na społeczne relacje i regulacje, które ulegają automatyzacji i anonimizacji. W konsekwencji ludzie zaczynają się zachowywać w świecie realnym tak, jak zachowują się w świecie wirtualnym, bardziej symulując – udając siebie, niż manifestując siebie. Bardziej zaczyna się liczyć fikcyjny wizerunek niż autentyczna postać.

◗◗

5. Ustalenia

Ustalenia formułowane podczas prezentowanych tu badań posiadają dwojaki charakter – wstępnych hipotez oraz końcowych tez. HIPOTEZA jest przyjmowanym na wstępie badań podejrzeniem, które poddawane jest w ich trakcie weryfikacji pod kątem swej empirycznej zgodności z faktami i logicznej spójności z zasadami. PODSTAWOWĄ I CAŁOŚCIOWĄ HIPOTEZĄ PRACY JEST KSZTAŁTOWANIE SIĘ I ZACIEŚNIANIE GLOBALNEJ ARCHITEKTURY WŁADZY I INFRASTRUKTURY ADMINISTRACJI ZORIENTOWANEJ NA KONTROLĘ. Wzmocnieniu architektury i infrastruktury transnarodowego supersystemu kontroli (obserwacji) i nadzoru (regulacji) zdają się sprzyjać sztucznie, arbitralnie, metodycznie, planowo, odgórnie i centralnie propagowane równościowe wizje ideologiczne, wdrażane zadłużeniowe modele ekonomiczne i doskonalone cyfrowe rozwiązania techniczne. Ustanawianiu światowego supersystemu kontroli i nadzoru służą niezliczone mierniki, wskaźniki, parametry, standardy, specyfikacje, procedury, normy i zasady narzucane na dawniej swobodną, niezależną, rozproszoną i samodzielną aktywność w każdej sferze życia indywidualnego i zbiorowego, bez możliwości realnego i formalnego sprzeciwu wobec milczącego konsensusu.

TEZA to bardziej stanowcze i jednoznaczne twierdzenie o czymś w odniesieniu do genezy, istoty, własności czy funkcji, oparte na ustalanych faktach i zbieranych dowodach. ZASADNICZĄ TEZĄ NINIEJSZEJ PRACY JEST KOORDYNACJA GLOBALNA, ZACIEŚNIAJĄCA SIĘ W MIARĘ WZNOSZENIA NA WYŻSZY POZIOM KONTROLI I NADZORU NAD SPEKTRUM LUDZKIEJ AKTYWNOŚCI I STANEM RZECZYWISTOŚCI. Milczący, a zatem bezdyskusyjny, a w zasadzie też bezrefleksyjny konsensus globalny rysuje się dziś ponad geopolitycznymi i geoekonomicznymi podziałami w odniesieniu do budowy i rozbudowy światowej architektury władzy pod hasłami bezpieczeństwa oraz światowej infrastruktury administracji na rzecz współpracy.

Mimo że dowody empiryczne i wnioski logiczne obnażają dążenia do globalnego rządzenia i zarządzania, brakuje oznak sprzeciwu, oporu i buntu. Tłumaczy to paraliż intelektualny w postaci niedomagań wyobraźni oraz paraliż moralny oznaczający niedomagania odwagi. Uwiąd intelektu oraz uległość woli są oznakami resetu człowieka niezdolnego do obrony podstaw swojej duchowej i materialnej egzystencji. Niezdolność ta dotyczy zwłaszcza kwestii prawa i pieniądza, warunkujących cywilizacyjny wzrost. W sytuacji ich upadku (deprecjacji) upada budowana na nich z mozołem cywilizacja. Symptomem tego jest ich fiducjaryzacja, formalizacja, a obecnie wirtualizacja. Symulakryzacja realnego prawa i realnego pieniądza skutkuje symulakryzacją państwa, dziś iluzorycznego – niezdolnego do obrony zewnętrznej i ochrony wewnętrznej swoich obywateli wystawianych na wpływy agenturalne i przepływy kapitałowe.

6. Ustalenia

Realizację wielkoresetowego przedsięwzięcia i osiąganie głębokoresetowych rezultatów warunkują, umożliwiają i determinują nieznane i niedostępne wcześniej narzędzia (technika) i metody (technologia) automatyzowanego przetwarzania danych, interpretowania informacji i wydobywania wiedzy. Cyfrowe technologie informacyjne i globalne sieci komunikacyjne szybko ujawniły swój potencjał polityczny w zakresie poszerzania władzy i ekonomiczny w zakresie pomnażania własności. Z tego wynika sztucznie przyspieszany ich rozwój (nadrozwój) kosztem sztucznie powodowanego niedorozwoju w innych sferach życia człowieka, który zamiast być beneficjentem postępu, staje się jego ofiarą. Stosunkowo drobne korzyści życia codziennego nie rekompensują mu uzależnień i zniewoleń. Za sprawą technologii jest on w większym niż dawniej stopniu politycznie podporządkowywany i ekonomicznie wykorzystywany przez kreatorów, operatorów i administratorów technologii, zyskujących pozycje potentatów globalnych. Za sprawą kontrolowanych przez siebie procesów elektronizacji, informatyzacji, algorytmizacji, automatyzacji, internetyzacji, semantyzacji, wirtualizacji i cybernetyzacji umożliwiają oni redukowanie nieskończonego świata analogowego do postaci skończonego świata cyfrowego w każdej sferze ludzkiej aktywności, a nawet w świadomości. Zwiedzione materializmem i zainfekowane nihilizmem globalne masy uległy pokusie wygody, łatwości, szybkości i przyjemności, nie bacząc na długofalowe i całościowe ryzyka i zagrożenia.

Oprócz przedmiotowego zakresu omawianych tu wyników badań dotyczących przebiegu wielkiego i głębokiego resetowania świata występuje też ich zakres podmiotowy, wskazujący na interesariuszy tego resetowania. Bezwolna implementacja innowacji cywilizacji informacyjnej następuje w stopniu niedającym się powstrzymać, a tym bardziej odwrócić, nawet jeśli ceną jest ograniczanie sfer wolności i uszczuplanie praw własności. Reset (wielki i głęboki) rozwija się poprzez rozbudowę cyfrowych systemów identyfikacji tożsamości (cyfrowe ID), dokonywania płatności (cyfrowa waluta) i regulowania zachowań (system kredytu społecznego). Oznacza to, że przeszkodą dla wielkiego i głębokiego resetu jest świat realny jako niezależny, niespodziewany, niezdefiniowany, nieskatalogowany, nieokiełznany i nieskończony. Postępująca jego cyfryzacja otwiera drogę do globalnej technokracji i indywidualnego transhumanizmu. Poszczególne przeszkody na tej drodze są konsekwentnie, podstępnie, permanentnie i brutalnie usuwane. Chociaż opór wobec cyfrowego symulowania rzeczywistości i sterowania nią jest konieczny, zdaje się nie mieć większego znaczenia. Kwotowo płatności cyfrowe dawno przewyższyły płatności gotówkowe.

Wielkie i głębokie resetowanie świata i człowieka jako dostrzegalne na powierzchni zmian i rozpoznane w ukrytych strukturach przeobrażeń posiada swoich architektów – kreatorów, inżynierów – operatorów, i menadżerów – admiratorów zainteresowanych powodzeniem przedsięwzięcia. Zainteresowanymi są podmioty globalne jako wspierające globalizację (w tym jej architekturę, infrastrukturę i koniunkturę) i czerpiące z niej korzyści. W netokratycznym układzie trzymającym globalną władzę wyróżnić można co najmniej pięć poziomów sprawczości i decyzyjności. Najniżej plasują się czynniki oficjalnie sprawujące tzw. władzę demokratyczną jako sprawowaną z mniej lub bardziej nominalnego mandatu społecznego. Powyżej znajduje się władza biurokratyczna wraz z sędziokratyczną o znamionach coraz bardziej technokratycznych. Ponad nimi widoczna jest władza mediokratyczna, a w tym infokratyczna. Warunkiem wykonywania wymienionych władz jest władza plutokratyczna, ustalająca zasady przepływu kapitału. Ta jednak, koncentrując się na pomnażaniu zasobów, nie jest zdolna do wyznaczania ostatecznych celów zasługujących na preferencyjne finansowanie, ale na priorytetowe pacyfikowanie. Stąd na najwyższym piętrze znajduje się władza ideokratyczna tożsama z władzą teokratyczną.

7. Konkluzja

KONKLUZJA oznacza tu wniosek wpływający na przyszłość badań, którego treści trudno było przewidzieć. W następstwie prac badawczych przeprowadzonych nad Wielkim Resetem, jak również rozpoczynanych badań nad resetem głębokim konkluzja dotyczy przyjmowanych postaw badawczych względem zagadnień społeczno-humanistycznych na styku polityki, gospodarki i kultury. Zakres państwowej interwencji (obecności) bądź absencji (nieobecności) wymaga odchodzenia od idealizmu i dogmatyzmu w kierunku realizmu i pragmatyzmu, lecz z zachowaniem dawno już zweryfikowanych rozwiązań ustrojowych, odnoszących się chociażby do prawa i pieniądza, które winny być przez państwo respektowane. Prawo realne jako osadzone w naturze, kulturze i religii oraz realny pieniądz jako oparty na kruszcu, pracy i dobrach zapewniają stabilny, trwały, pewny i ciągły rozwój.

Zaufanie do prawa i pieniądza płynie z ich niezależności od państwa i polityki, a zarazem zależności od społeczeństwa i jego kondycji, czyli rozproszonych – autentycznych i autonomicznych aksjologicznych ocen i alokacyjnych decyzji. Ciągłość nieskrępowanych ocen moralnych i decyzji gospodarczych ujawnia zbiorową mądrość społeczeństwa, któremu sprzeniewierzają się politycy, uważając się za jeszcze mądrzejszych, kiedy narzucają swoje oceny i decyzje. Kwestionowanie przez władzę polityczną ciągłości ocen i wyborów społecznych stanowi zaprzeczenie demokracji, a zarazem jest symptomem szybko nadchodzącej technokracji.

Aktualne i trafne konkluzje na temat wielkiego i głębokiego resetu świata wskazują na wielopoziomową jego złożoność, sztucznie zintegrowane jego przyspieszanie, intencjonalnie celowe ukierunkowanie, niszczące w skutkach oddziaływanie oraz poznawcze jego nieogarnianie. Dziesięciolecia, a nawet stulecia wymazywania z pokoleniowej pamięci doniosłej wiedzy oraz blokowanie naturalnych umiejętności przetrwania doprowadziło do lekceważenia ostatecznego zamachu na pojedynczego człowieka i całą ludzkość. Wskazujące na to dowody empiryczne wydają się wciąż jeszcze nazbyt oryginalne, a dowody logiczne nazbyt drastyczne, gdy w rzeczywistości rozgrywa się ostateczna walka o świat, ze światem i przeciw światu. Jest ona ostateczna nie w sensie końca świata, lecz w tym sensie, że przyszłość człowieka zostanie, po ludzku rzecz biorąc, ostatecznie ukształtowana bez poszanowania zasad cywilizowanego życia i współżycia.

Obserwując metodycznie, systemowo i całościowo globalne trendy, którym ulega już nawet instytucjonalny Kościół rzymskokatolicki, trudno spodziewać się zastopowania drogi do zniewolenia, ruiny i zagłady. Biednych, smutnych, zagubionych i roztrzęsionych obywateli wprowadzają na tę drogę skorumpowani, chciwi, wiarołomni i nikczemni przywódcy, którzy zostali przez tych samych obywateli wybrani. Ludzie medialnie mamieni, socjalnie karmieni, podatkowo wykorzystywani i farmakologicznie dobijani już nie stanowią siły zdolnej stawić opór. Przez establishment teokratyczno-okultystyczny oraz wysługujący się mu konglomerat rządowo-korporacyjny ludzkie masy są uważane za nieludzkie, bo głupie, leniwe i szpetne, a to z tego powodu, że dały się do takiego stanu doprowadzić mimo posiadania najwspanialszej w znanych dziejach świata cywilizacji, która prowadziła ludzi do prawdy, dobra, piękna, szczęścia i świętości. Czynnie bądź biernie wzgardziwszy darem Opatrzności, a zarazem owocem pokoleniowych poświęceń, ludzie znów obracają się w niewolników własnych żądz i wrogich rządów. Na horyzoncie już wyraźnie widoczna jest skala czekającej ludzkość niedorzeczności i nieprawości.

◗◗

Od czasu Soboru Watykańskiego II, a zdecydowanie już od pontyfikatu papieża Franciszka, hierarchowie Kościoła katolickiego i znaczna część duchowieństwa, tłumacząc, że chodzi o dialog ze współczesnym światem, w tym z protestantyzmem, judaizmem i islamem oraz globalnymi ruchami ekumenicznymi, ekologicznymi i klimatycznymi, ulega w opinii wiernych duchowi tego świata, przed czym przestrzegają Ewangelie wprost słowami Jezusa Chrystusa. Współczesny Kościół ulega trendom globalnym, dryfując w kierunku modernizmu, liberalizmu czy socjalizmu, przed czym przestrzegali od XIX wieku kolejni papieże, w tym przed rozmywaniem spójności i wyrazistości doktrynalnej i moralnej Kościoła. Doprowadziło to już do wycofania się z jednoznacznego głoszenia wiernym, że katolicyzm jest jedyną prawdziwą wiarą oraz wycofania się z otwartej ewangelizacji z obawy zarzutu popełniania „grzechu prozelityzmu”. W zamian instytucje kościelne przekształcają się w placówki charytatywne, opiekuńcze i kulturalne. Właśnie z powodu ideologicznego relatywizmu, politycznego konformizmu i postępującego moralnego indyferentyzmu Kościół katolicki traci na Zachodzie setki milionów wiernych na przestrzeni ostatniej dekady. Najbardziej wymownym przykładem instytucjonalnego wikłania się Kościoła rzymskokatolickiego w ducha (mody) i materię (finanse) tego świata było utworzenie przy Watykanie Rady do spraw Kapitalizmu Inkluzywnego. Ostatecznie oznacza to zamianę personalistycznego uniwersalizmu na koniunkturalny globalizm, wyrażany fałszywymi hasłami tolerancji, równości i włączenia. W Polsce szeroko o tym piszą redaktorzy świeccy, tacy jak Paweł Lisicki i Grzegorz Górny oraz katoliccy profesorowie, tacy jak ks. Robert Skrzypczak i ks. Tadeusz Guz, których stanowiska nie przebijają się w komunikatach z Konferencji Episkopatu Polski. Wierni mogą mieć wrażenie, że milczenie ich pasterzy wobec uzurpacji władz świeckich nakazujących zamykanie kościołów, czy wojennych podżegań zakazujących wzywania do pokoju, wynika z ich wygody i obaw o siebie oraz małej wiary i lekceważenia prawdy.

◗◗

Należałoby spytać, kto dziś przejmuje się dowodami faktycznymi, argumentami rozumowymi, wskazaniami moralnymi czy anatemami religijnymi podczas podejmowania decyzji państwowych, a tym bardziej w trakcie wyrokowania o losach narodów z pozycji ponadpaństwowych. Widoczne jest natomiast wyraźne zniecierpliwienie w dążeniu do wepchnięcia jednostek w bratobójcze utarczki, a narodów w światowy konflikt. Możni tego świata – pozapaństwowi i ponadpaństwowi architekci i kreatorzy nowego porządku oraz państwowi i międzypaństwowi jego administratorzy i operatorzy – grają do jednej bramki ustawionej na zniszczenie świata, pognębienie człowieka, zdziczenie dzieci, rozbicie rodziny, zdeprawowanie nauki, zmarginalizowanie filozofii, zrujnowanie gospodarki, ośmieszenie Kościoła, spustoszenie kultury i załamanie cywilizacji. Coraz więcej ludzi traci złudzenia co do globalizmu pod wpływem ujawnianych afer, a zarazem nabiera uprzedzenia do antyglobalizmu z powodu obaw o własne przetrwanie. Jakoby roztropne odkładanie na później jawnego i czynnego sprzeciwu oraz masowego i biernego oporu wobec galopującej zdrady (już nie tylko państwa i narodu, lecz świata i ludzkości) definitywnie odbiera wszelką nadzieję na odwrócenie ujawnionej przez Mateusza Morawieckiego wizji szczęśliwości ludzi zajętych kopaniem i zasypywaniem rowów w zamian za miskę ryżu.