Wiersze zebrane - ebook

Teresa Bogusławska

Wydawnictwo:

PIW - Państwowy Instytut Wydawniczy

Format:

EPUB

Data wydania:

1 lutego 2023

3490 pkt

punktów Virtualo

Wiersze zebrane - ebook

Szósty tomik z tzw. "serii księżycowe", jednej z najciekawszych serii PIW-u, zawiera poezje Teresy Bogusławskiej (1929-1945), autorki tragicznej i niesłusznie zapomnianej. Córka poety i oficera WP Antoniego Bogusławskiego oraz lekarki Marii Wolszczan, silnie zaangażowała się w pomoc przy powstaniu warszawskim - szycie mundurów, opasek, tworzenie ryngrafów z wizerunkiem Matki Boskiej. Została w bardzo młodym wieku aresztowana przez gestapo i przewieziona na Pawiak, gdzie podczas tortur nabawiła się gruźlicy. Zmarła na zapalenie opon mózgowych, jest pochowana na Powązkach Wojskowych. W 1946 roku Bogusławski wydał w Londynie (pośmiertnie) tom z wierszami córki pt. "Mogiłom i cieniom".

Kategoria:	Poezja
Język:	Polski
Zabezpieczenie:	Watermark Watermark Watermarkowanie polega na znakowaniu plików wewnątrz treści, dzięki czemu możliwe jest rozpoznanie unikatowej licencji transakcyjnej Użytkownika. E-książki zabezpieczone watermarkiem można odczytywać na wszystkich urządzeniach odtwarzających wybrany format (czytniki, tablety, smartfony). Nie ma również ograniczeń liczby licencji oraz istnieje możliwość swobodnego przenoszenia plików między urządzeniami. Pliki z watermarkiem są kompatybilne z popularnymi programami do odczytywania ebooków, jak np. Calibre oraz aplikacjami na urządzenia mobilne na takie platformy jak iOS oraz Android.
ISBN:	978-83-8196-547-7
Rozmiar pliku:	770 KB
Użytkowanie:	w granicach licencji Informacje na temat użytkowania Kopia przeznaczona jest wyłącznie do własnego użytku osobistego w granicach udzielonej licencji. Wszelkie prawa są zastrzeżone chyba, że właściciel praw autorskich udzieli wyraźnej licencji. Z wyjątkiem sytuacji dopuszczalnych przez prawo lub uzyskania zgody uprawnionego z tytułu praw autorskich, jakiekolwiek powielanie, montaż, wyświetlanie, wypożyczanie, publiczne pokazy czy inne rozpowszechnianie zawartości tej kopii lub jej fragmentów czy części jest bezwzględnie zabronione. Niniejsza kopia nie może być przedmiotem odsprzedaży czy dystrybucji i sprzedaży handlowej bez uzyskania odpowiedniej licencji udzielonej przez Virtualo sp. z o.o.
Drukowanie:	w granicach licencji Informacje na temat użytkowania Kopia przeznaczona jest wyłącznie do własnego użytku osobistego w granicach udzielonej licencji. Wszelkie prawa są zastrzeżone chyba, że właściciel praw autorskich udzieli wyraźnej licencji. Z wyjątkiem sytuacji dopuszczalnych przez prawo lub uzyskania zgody uprawnionego z tytułu praw autorskich, jakiekolwiek powielanie, montaż, wyświetlanie, wypożyczanie, publiczne pokazy czy inne rozpowszechnianie zawartości tej kopii lub jej fragmentów czy części jest bezwzględnie zabronione. Niniejsza kopia nie może być przedmiotem odsprzedaży czy dystrybucji i sprzedaży handlowej bez uzyskania odpowiedniej licencji udzielonej przez Virtualo sp. z o.o.
Kopiowanie:	w granicach licencji Informacje na temat użytkowania Kopia przeznaczona jest wyłącznie do własnego użytku osobistego w granicach udzielonej licencji. Wszelkie prawa są zastrzeżone chyba, że właściciel praw autorskich udzieli wyraźnej licencji. Z wyjątkiem sytuacji dopuszczalnych przez prawo lub uzyskania zgody uprawnionego z tytułu praw autorskich, jakiekolwiek powielanie, montaż, wyświetlanie, wypożyczanie, publiczne pokazy czy inne rozpowszechnianie zawartości tej kopii lub jej fragmentów czy części jest bezwzględnie zabronione. Niniejsza kopia nie może być przedmiotem odsprzedaży czy dystrybucji i sprzedaży handlowej bez uzyskania odpowiedniej licencji udzielonej przez Virtualo sp. z o.o.

Antoni Bogusławski
Nić

Moja mała córeczka, poetka,

wątły promyk na mrocznym Pawiaku,

wije rymy w pół-słowach, pół-szeptach,

łuska perły w więziennym przetaku.

Pająk z okna po nici swej spełza,

czarny strażnik, włochaty, szkaradny.

Półświadomie, w uśmiechach i we łzach,

nić się snuje młodziutkiej Ariadny.

Tam, za kratą, coś szumi – to drzewa;

tam, za murem, szybują w lot ptaki.

Mała wróżka dobiera, przesiewa

białych pereł wątek różnoraki.

Co to będzie? Hymn buntu i burzy?

Co to będzie? Stęskniona śpiewanka?

– Bóg ze słońca wieczystej podróży

złotą nitkę dał jej tego ranka.MOGIŁOM I CIENIOM
POEZJE Z TEKI POŚMIERTNEJ

Mogiłom i cieniom

I

Wyszeptacie mi kiedyś o sobie

złoto-krwawą, przejasną legendę.

Wasze słowa z śnieżycy wyprzędę,

święty skarbiec pamiątek z nich zrobię.

W którąś białą, styczniową zawieję,

może jutro, a może po latach,

napiszecie mi na śnieżnych płatach,

jakie były te serc waszych dzieje.

Jak wichura was niosła ku słońcom,

kędy droga jej wiodła męczeńska,

gdzie zwycięstwo, gdzie była wam klęska,

gdzie mogiły sypano tysiącom.

Opowiecie mi kiedyś prześpiewną

złoto-krwawą serc Waszych legendę…

Długo, długo słuchać wtedy będę

i zrozumiem – na pewno, na pewno…

II

Chciałabym wam piosenkę napisać,

trochę smutną i trochę radosną,

by ją szumem mógł las wykołysać,

kiedy w liście ustroi się wiosną.

By ją strumień wyszeptał nieśmiały,

swą daleką przepływając drogą,

i by chórem wam ją wyśpiewały

bzów okiście – najładniej, jak mogą.

Ton piosenki nie może być złoty,

ni z lekkimi bajki kolorami:

musi tętnić, jak kroki piechoty,

co się nocą przedziera lasami.

Musi błyszczeć, jak szable i kosy,

i grzmieć jako okrzyki komendy,

i mieć musi proste, szorstkie głosy

jak z biwaków żołnierskie gawędy.

Hej, piosenko! Pobiegłabyś echem,

gdzie zapadłe, nieznane mogiły,

każdym ziemi wzniecona oddechem,

pełna życia i gwaru, i siły.

Powtarzałyby cię polne maki,

które z mogił wykwitnęły jasno,

a radosne, rozkrzyczane ptaki

wyśpiewałyby ciebie, jak własną.

Hej! Roztętniałby tobą świat cały,

piosnko moja, dla mogił i cieni!

Gwar i tętent… przyśpiewki i strzały…

prosty mundur, który krwią się mieni…

Było – przeszło. Żyje jeno w pieśni,

w sercach czasem się budzi wspomnieniem…

Tam, nad wami, półbogowie leśni,

bór się kłoni piosenką-westchnieniem.

III

Chciałabym wam napisać podzwonne

najgodniejsze, najświętsze, najlepsze…

Chcę. Jak?

Nie wiem.

Macierzanki wonne

ponad wami rosną coraz bledsze.

więcej.. mniej..

Wiersze zebrane - ebook

FRAGMENT KSIĄŻKI

BESTSELLERY