MENU
Nasze ceny
Przeczytaj fragment on-line
-
W empik go
Wierszykowe pomagajki - ebook
Wierszykowe pomagajki - ebook
Wierszykowe pomagajki to seria krótkich, różnorodnych wierszyków dla dzieci w formie jednego opowiadania, które mają pomóc w rozwiązywaniu dziecięcych wyzwań stawianych przez życie. Znajdują się tu wierszyki mówiące o potrzebie jedzenia warzyw i owoców, o skutkach lenistwa, o wyśmiewaniu wśród rówieśników i wiele innych.
| Kategoria: | Dla dzieci |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8104-656-5 |
| Rozmiar pliku: | 1,6 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Pożegnanie z nocnikiem
Nocniku, nocniku mój Ty pomocniku,
Gdy się poznaliśmy, nie było mi do śmiechu,
Mamusia sadzała mnie na Ciebie pełna ciepłego uśmiechu,
Ja jednak płakałem, wyrywałem się i kopałem,
Z wygodnych, jednorazowych pieluszek zrezygnować nie chciałem.
Nocniku, nocniku mój Ty pomocniku,
Całe życie robiłem pisiu i kupkę w pieluszki,
Nagle rodzice zmuszają mnie, żebym przed tym ściągnął ciuszki,
Nie wiedziałem najpierw co w tym jest fajnego,
Przecież robiąc w pieluchę mogę równocześnie bawić się w kolegą.
Nocniku, nocniku mój Ty pomocniku,
Mamusia raz, dla odmiany, założyła mi majciochy,
Od razu zauważyłem ile dzięki temu mam radochy,
Nic mnie między nogami nie uwierało,
Wygodniej i szybciej też mi się biegało.
Nocniku, nocniku mój Ty pomocniku,
Gdyby nie Ty, bawiłbym się z kupką w gatkach,
Gdyby nie Ty roznosiłbym smrodek po wszystkich sąsiadkach,
Dzięki Tobie umiem już siusiać na dworze,
Czasem jedynie jeszcze Tata mi trochę pomoże.
Nocniku, nocniku mój Ty pomocniku,
Przeżyliśmy wspólnie wspaniałe chwile,
Na pewno będę Cię wspominał długo i mile,
Przyszedł jednak czas naszego rozstania,
Bo umiem już siusiać bez z Ciebie korzystania.
Nocniku, nocniku mój Ty pomocniku,
Toalety są dla nie o wiele wygodniejsze,
Nocniki są odpowiednie na dzieci mniejsze,
Żegnaj więc mój drogi przyjacielu,
Na pewno pomożesz jeszcze dzieciom wielu.
Ciekawy prawda? A to jeszcze nic. Kiedy pierwszy raz w życiu, babcia dała mi posmakować batonika czekoladowego — miałem wtedy cztery lata — nie chciałem już jeść nic innego. Żegnajcie warzywa, do widzenia owoce — mówiłem. Mama była wtedy bardzo nie zadowolona i niezwykle zmartwiona. Denerwowała się bardzo, kiedy nie chciałem jeść nic poza słodyczami. Wymyśliła wtedy taką opowieść:Puf i Pufinka
Cukierkowa kraina, mlekiem i miodem płynąca,
A w niej para włochatych kuleczek mieszkająca,
Mają na imię Puf i Pufinka,
I bardzo wesoła jest z nich rodzinka.
Mieszkają w miejscu, którego każde dziecko im zazdrości,
Gdzie na śniadanie, obiad i kolacje je się tylko słodkości,
Mama zębów później myć nie karze,
A czasu na mycie i spanie nie ma na ich zegarze.
Wszystkie drzewa i rośliny zrobione są z cukrowej masy,
Jeziora i rzeki to mleko miodowe, w której pływają ananasy,
Nikt nie zmusza tu do jedzenia tłustej kiełbasy,
Darmowy fragment
Nocniku, nocniku mój Ty pomocniku,
Gdy się poznaliśmy, nie było mi do śmiechu,
Mamusia sadzała mnie na Ciebie pełna ciepłego uśmiechu,
Ja jednak płakałem, wyrywałem się i kopałem,
Z wygodnych, jednorazowych pieluszek zrezygnować nie chciałem.
Nocniku, nocniku mój Ty pomocniku,
Całe życie robiłem pisiu i kupkę w pieluszki,
Nagle rodzice zmuszają mnie, żebym przed tym ściągnął ciuszki,
Nie wiedziałem najpierw co w tym jest fajnego,
Przecież robiąc w pieluchę mogę równocześnie bawić się w kolegą.
Nocniku, nocniku mój Ty pomocniku,
Mamusia raz, dla odmiany, założyła mi majciochy,
Od razu zauważyłem ile dzięki temu mam radochy,
Nic mnie między nogami nie uwierało,
Wygodniej i szybciej też mi się biegało.
Nocniku, nocniku mój Ty pomocniku,
Gdyby nie Ty, bawiłbym się z kupką w gatkach,
Gdyby nie Ty roznosiłbym smrodek po wszystkich sąsiadkach,
Dzięki Tobie umiem już siusiać na dworze,
Czasem jedynie jeszcze Tata mi trochę pomoże.
Nocniku, nocniku mój Ty pomocniku,
Przeżyliśmy wspólnie wspaniałe chwile,
Na pewno będę Cię wspominał długo i mile,
Przyszedł jednak czas naszego rozstania,
Bo umiem już siusiać bez z Ciebie korzystania.
Nocniku, nocniku mój Ty pomocniku,
Toalety są dla nie o wiele wygodniejsze,
Nocniki są odpowiednie na dzieci mniejsze,
Żegnaj więc mój drogi przyjacielu,
Na pewno pomożesz jeszcze dzieciom wielu.
Ciekawy prawda? A to jeszcze nic. Kiedy pierwszy raz w życiu, babcia dała mi posmakować batonika czekoladowego — miałem wtedy cztery lata — nie chciałem już jeść nic innego. Żegnajcie warzywa, do widzenia owoce — mówiłem. Mama była wtedy bardzo nie zadowolona i niezwykle zmartwiona. Denerwowała się bardzo, kiedy nie chciałem jeść nic poza słodyczami. Wymyśliła wtedy taką opowieść:Puf i Pufinka
Cukierkowa kraina, mlekiem i miodem płynąca,
A w niej para włochatych kuleczek mieszkająca,
Mają na imię Puf i Pufinka,
I bardzo wesoła jest z nich rodzinka.
Mieszkają w miejscu, którego każde dziecko im zazdrości,
Gdzie na śniadanie, obiad i kolacje je się tylko słodkości,
Mama zębów później myć nie karze,
A czasu na mycie i spanie nie ma na ich zegarze.
Wszystkie drzewa i rośliny zrobione są z cukrowej masy,
Jeziora i rzeki to mleko miodowe, w której pływają ananasy,
Nikt nie zmusza tu do jedzenia tłustej kiełbasy,
Darmowy fragment
więcej..
