-
W empik go
Wilk, psy i ludzie; W puszczy - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 stycznia 2011
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Wilk, psy i ludzie; W puszczy - ebook
Klasyka na e-czytnik to kolekcja lektur szkolnych, klasyki literatury polskiej, europejskiej i amerykańskiej w formatach ePub i Mobi. Również miłośnicy filozofii, historii i literatury staropolskiej znajdą w niej wiele ciekawych tytułów.
Seria zawiera utwory najbardziej znanych pisarzy literatury polskiej i światowej, począwszy od Horacego, Balzaca, Dostojewskiego i Kafki, po Kiplinga, Jeffersona czy Prousta. Nie zabraknie w niej też pozycji mniej znanych, pióra pisarzy średniowiecznych oraz twórców z epoki renesansu i baroku.
| Kategoria: | Klasyka |
| Zabezpieczenie: | brak |
| Rozmiar pliku: | 288 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
W PUSZCZY.
(Nowele)
Z Przedmową
Teodora Jeske-Choińskiego.
WARSZAWA.
DRUKARNIA
Granowskiego i Sikorskiego.
47. Nowy-Świat 47.
Äîçâîëåíî Öåíçóðîþ.
Âàðøàâà, 20 Àâãóńòà 1898 ãîäà.
Obrazki zwierzęce Dygańskiego.
Swoje utwory artystyczne poprzedził Adolf Dygasiński bardzo rozległą działalnością pedagogiczną, naukową i dziennikarską. Filolog, filozof i potrosze etnograf, a głównie pedagog, wydał on, zanim napisał pierwszą nowelę, cały szereg przekładów, studyów i podręczników.
Urodzony w r. 1839-tym w Niegosławicach (w powiecie miechowskim), pobierał Dygasiński nauki średnie w Kielcach, gdzie kończył gimnazyum realne, wyższe zaś w warszawskiej Szkole Głównej. Przez jakiś czas trudnił się w Krakowie księgarstwem i wydawnictwami („Szkice społeczne i literackie”, 1876, 1876), sprzykrzywszy sobie jednak handel, do którego nie miał nigdy – pociągu, osiadł w Warszawie (1879 r.) i poświęcił się wyłącznie pedagogice i literaturze.
Już jako księgarz ogłosił w Krakowie (1873 r.) przekład dzieła Maksa Mullera p… t, „Religia jako przedmiot umiejętności porównawczej” i pomieszczał w swoich „Szkicach społecznych” drobniejsze artykuły.
W Warszawie wszedł Dygasiński do prasy postępowej, zowiącej się wówczas „młodą”, a nazywanej przez przeciwników „pozytywną.” Zasilał on artykułami pubłicystycznemi i pedagogicznemi: „Przegląd Tygodniowy”, „Przegląd pedagogiczny”, „Ateneum”, „Wędrowca”, „Niwę”, „Glos” i t… d. Równocześnie wydawał dzieła pedagogiczne („Nauczanie bez książki”, 1880 r., „Pierwsze nauczanie w domu i w szkole”, „Obraz psychicznych zjawisk w organizmie ludzkim”, 1885. „Podręcznik do nauki stylu”; „Krytyczny katalog książek dla dzieci”; „Wypisy polskie”; „Jak się uczyć i uczyć innych”, 1891 r.; „Nauka czytania i pisania”, 1892 r.; „Przygody młodzieńca, czyli Robinson Polski” 1892 r.; „Wskazówki do ćwiczeń stylistycznych polskich”, 1893 r.; „Lekcye o rzeczach”, „Historya naturalna w obrazach”) i tłómaczył dużo z obcych języków (Milia, Lewesa, Mullera, Seignobosa, Berta).
Jako beletrysta wystąpił Dygasiński w r. 1883, w „Przeglądzie Tygodniowym”, gdzie drukował swoje pierwsze obrazki zwierzęce, wydane w książce w r. 1884 p… t. „Nowele.”
Wychowaniec chwili, która wysunęła na pierwszy plan „wiedzę niezawisłą”, kształcił się Dygasiński przeważnie na wzorach „pozytywnych” i przejął „się nawskroś ich metodą i zasadami. Jest on z pomiędzy naszych beletrystów ostatniej epoki najwięcej pozytywistą, wciela najsystematyczniej i naj wytrwałej teorye swoich mistrzów ulubionych.
Jego poglądy na życie oświetla najlepiej jedna z jego dawniejszych powiastek p… t. „Niezdara.”
Jantek Mróz, ożeniwszy się z Baśką Nowakówną, kupił u dziedzica pod lasem karczowisko i wy budował sobie chałupę z zamiarem stworzenia nowe kolonii.
Ale Jantek nie uczył się mądrości życia u filozofów pozytywnych, przeto nie wiedział, że w „klimacie, wodzie, glebie, w zwierzętach nie przemieszkiwa żadna idea, ani poczucie sprawiedliwości, że zwierzę, równie jak człowiek, rządzone jest przez nieubłagane prawa, którym wcale nic natem nie zależy, czy kto cierpi, albo jest szczęśliwy.” Jemu zdawało się, że dość posiadać dwie zdrowe ręce, trochę grosza, kawał gruntu i szczerą chęć utrzymania się na powierzchni ziemi, aby nie umrzeć z głodu. Chłopisko nie domyślało się nawet, iż „pracowitość, sumienność, inteligencya i uczciwość nie zapewniają człowiekowi szczęścia na tym padole wszelakich podłości”, na których walka o byt jest najwyższym rządem i prawidłem.
Jantek nie słyszał nic o tem, że: „gwoli korzyści i wygody własnej (Dygasiński) chciałaby każda istota żywa świat ten urządzić–wytępić swoich wrogów, albo nawet i nie wrogów, lecz współzawodników, a następnie–swobodnie panować.”
Nie wiedział, że „ta idea, czy to pożądanie, przesiąknęło całe stworzenie, wyrodziło mnóstwe środków i sposobów, do celu wiodących, a któremi posługuje się zarówno gatunek ludzi, jak każdy inny.”
A ponieważ Jantek o tem wszystkiem nic nie słyszał i nie wiedział, ponieważ chciał walczyć z bieją more antiquo „modlitwą i pracą”, przeto zmarniał, jak groch przy drodze Dygasiński nasłał na niego zające lubiące kapustę, lisy wrogów drobiu, dziki tępicielów kartotli, jastrzębie – zabójców gołębi. Co chłop wyhodował, zjedli jego sąsiedzi, czworonożni i skrzydlaci.
Nie dość natem. Jantkową zagrodę zalewała na wiosnę i na jesień woda, a zimą zasypywała ją śnieżyca
Jeszcze nie koniec. Jasiek Skórzak, gajowy, zbałamucił Jantkowi żonę zastrzelił mu psa, godził na jego życie.
Wszystkiemi temi przeciwnościami zniecierpliwiony, plunął chłop na swoją kolonię i cały świat i powiesił się na gruszy
I tak zawsze u Dygasińskiego
Okrutnie gospodarują „niezmienne prawa” w jego nowelach, tak okrutnie, jak w przyrodzie. Żaden z jego „bohaterów” nie umie się oprzeć fatalizmowi doktryny pozytywnej. Wszyscy padają w walce o byt zwyciężeni, zniechęceni. Przed nieszczęściem nie broni ich pracowitość, oszczędność, charakter, wola, uczciwość, przezorność Te pomocnice w bezlitosnym boju o byt powszedni nietylko nie służą człowiekowi, lecz, przeciwnie, szkodzą mu stanowczo. U Dygasińskiego giną zawsze szlachetni i dzielni.
Nie trudne się domyślić, iż beletrysta, którego wyobraźnię i zmysł obserwacyjny krępuje ściśle określona, nie uznająca żadnych wyjątków teorya, nie umie sobie radzić z ruchliwym, zmiennym materyałem subtelniejszej psychologii. Gdzie nie można zastosować prawideł, obowiązujących przyrodę, gdzie trzeba odgadywać za pomocą intuicyi pobudki postępowania natur złożonych, głębszych, wykwintniejszych, tam traci Dygasiński pewność ręki.
Rodzaj jego umysłowości i kierunek myśli zamknął jego twórczość artystyczną w ramach tematów, że się tak wyrażę, grubszych. Zwierzę i człowiek, nie wyrzeźbiony przez cywilizacyę, odpowiadają najlepiej talentowi Dygasińskiego. I tylko w tych granicach stworzył on dzieła znakomite, które złożą się kiedyś dla niego na pomnik niespożyty.
Przechodząc od nowel i powieści Dygasińskiego, osnutych na tle stosunków cywilizowanych, do obrazków ze świata zwierzęcego i chłopskiego, doznaje się bardzo przyjemnego wrażenia. Jego ludzie, ubrani w surdut, posługujący się językiem wykształconym, wyglądają, jak manekiny, porusz me to w tę, to w ową stronę, stosownie do potrzeby jakiejś formułki, ale jego Bartki, Wojtki, Kuby, jego psy, wilki, zające i jastrzębie – żyją, sprawiają pełne złudzenie. Na gruncie cywilizacyi skrajny pesymista, pozbywa się Dygasiński pomiędzy chłopami i zwierzętami posępności i umie się nawet szczerze, z zadowoleniem fozśmiać. Czuć, że znajduje się tu w swoim żywiole, że zna doskonale i kocha ciemnych Bartków i przebiegłych mieszkańców lasu.
Podmiotowy, ilekroć maluje ludzi wytworniejszych, staje się przedmiotowym i spokojnym obserwatorem, kiedy wstępuje do boru, na bagna, na pola…
Jako malarz zwierząt, zajmuje Adolf Dygasiński w naszej beletrystyce współczesnej miejsce naczelne. Nikt mu dotąd w tym kierunku nie dorównał.
Pomieszczone w tomie niniejszym dwie powieści zwierzęce („Wilk, psy i ludzie” i „W Puszczy”) należą do arcydzieł Dygasińskiego.
(Nowele)
Z Przedmową
Teodora Jeske-Choińskiego.
WARSZAWA.
DRUKARNIA
Granowskiego i Sikorskiego.
47. Nowy-Świat 47.
Äîçâîëåíî Öåíçóðîþ.
Âàðøàâà, 20 Àâãóńòà 1898 ãîäà.
Obrazki zwierzęce Dygańskiego.
Swoje utwory artystyczne poprzedził Adolf Dygasiński bardzo rozległą działalnością pedagogiczną, naukową i dziennikarską. Filolog, filozof i potrosze etnograf, a głównie pedagog, wydał on, zanim napisał pierwszą nowelę, cały szereg przekładów, studyów i podręczników.
Urodzony w r. 1839-tym w Niegosławicach (w powiecie miechowskim), pobierał Dygasiński nauki średnie w Kielcach, gdzie kończył gimnazyum realne, wyższe zaś w warszawskiej Szkole Głównej. Przez jakiś czas trudnił się w Krakowie księgarstwem i wydawnictwami („Szkice społeczne i literackie”, 1876, 1876), sprzykrzywszy sobie jednak handel, do którego nie miał nigdy – pociągu, osiadł w Warszawie (1879 r.) i poświęcił się wyłącznie pedagogice i literaturze.
Już jako księgarz ogłosił w Krakowie (1873 r.) przekład dzieła Maksa Mullera p… t, „Religia jako przedmiot umiejętności porównawczej” i pomieszczał w swoich „Szkicach społecznych” drobniejsze artykuły.
W Warszawie wszedł Dygasiński do prasy postępowej, zowiącej się wówczas „młodą”, a nazywanej przez przeciwników „pozytywną.” Zasilał on artykułami pubłicystycznemi i pedagogicznemi: „Przegląd Tygodniowy”, „Przegląd pedagogiczny”, „Ateneum”, „Wędrowca”, „Niwę”, „Glos” i t… d. Równocześnie wydawał dzieła pedagogiczne („Nauczanie bez książki”, 1880 r., „Pierwsze nauczanie w domu i w szkole”, „Obraz psychicznych zjawisk w organizmie ludzkim”, 1885. „Podręcznik do nauki stylu”; „Krytyczny katalog książek dla dzieci”; „Wypisy polskie”; „Jak się uczyć i uczyć innych”, 1891 r.; „Nauka czytania i pisania”, 1892 r.; „Przygody młodzieńca, czyli Robinson Polski” 1892 r.; „Wskazówki do ćwiczeń stylistycznych polskich”, 1893 r.; „Lekcye o rzeczach”, „Historya naturalna w obrazach”) i tłómaczył dużo z obcych języków (Milia, Lewesa, Mullera, Seignobosa, Berta).
Jako beletrysta wystąpił Dygasiński w r. 1883, w „Przeglądzie Tygodniowym”, gdzie drukował swoje pierwsze obrazki zwierzęce, wydane w książce w r. 1884 p… t. „Nowele.”
Wychowaniec chwili, która wysunęła na pierwszy plan „wiedzę niezawisłą”, kształcił się Dygasiński przeważnie na wzorach „pozytywnych” i przejął „się nawskroś ich metodą i zasadami. Jest on z pomiędzy naszych beletrystów ostatniej epoki najwięcej pozytywistą, wciela najsystematyczniej i naj wytrwałej teorye swoich mistrzów ulubionych.
Jego poglądy na życie oświetla najlepiej jedna z jego dawniejszych powiastek p… t. „Niezdara.”
Jantek Mróz, ożeniwszy się z Baśką Nowakówną, kupił u dziedzica pod lasem karczowisko i wy budował sobie chałupę z zamiarem stworzenia nowe kolonii.
Ale Jantek nie uczył się mądrości życia u filozofów pozytywnych, przeto nie wiedział, że w „klimacie, wodzie, glebie, w zwierzętach nie przemieszkiwa żadna idea, ani poczucie sprawiedliwości, że zwierzę, równie jak człowiek, rządzone jest przez nieubłagane prawa, którym wcale nic natem nie zależy, czy kto cierpi, albo jest szczęśliwy.” Jemu zdawało się, że dość posiadać dwie zdrowe ręce, trochę grosza, kawał gruntu i szczerą chęć utrzymania się na powierzchni ziemi, aby nie umrzeć z głodu. Chłopisko nie domyślało się nawet, iż „pracowitość, sumienność, inteligencya i uczciwość nie zapewniają człowiekowi szczęścia na tym padole wszelakich podłości”, na których walka o byt jest najwyższym rządem i prawidłem.
Jantek nie słyszał nic o tem, że: „gwoli korzyści i wygody własnej (Dygasiński) chciałaby każda istota żywa świat ten urządzić–wytępić swoich wrogów, albo nawet i nie wrogów, lecz współzawodników, a następnie–swobodnie panować.”
Nie wiedział, że „ta idea, czy to pożądanie, przesiąknęło całe stworzenie, wyrodziło mnóstwe środków i sposobów, do celu wiodących, a któremi posługuje się zarówno gatunek ludzi, jak każdy inny.”
A ponieważ Jantek o tem wszystkiem nic nie słyszał i nie wiedział, ponieważ chciał walczyć z bieją more antiquo „modlitwą i pracą”, przeto zmarniał, jak groch przy drodze Dygasiński nasłał na niego zające lubiące kapustę, lisy wrogów drobiu, dziki tępicielów kartotli, jastrzębie – zabójców gołębi. Co chłop wyhodował, zjedli jego sąsiedzi, czworonożni i skrzydlaci.
Nie dość natem. Jantkową zagrodę zalewała na wiosnę i na jesień woda, a zimą zasypywała ją śnieżyca
Jeszcze nie koniec. Jasiek Skórzak, gajowy, zbałamucił Jantkowi żonę zastrzelił mu psa, godził na jego życie.
Wszystkiemi temi przeciwnościami zniecierpliwiony, plunął chłop na swoją kolonię i cały świat i powiesił się na gruszy
I tak zawsze u Dygasińskiego
Okrutnie gospodarują „niezmienne prawa” w jego nowelach, tak okrutnie, jak w przyrodzie. Żaden z jego „bohaterów” nie umie się oprzeć fatalizmowi doktryny pozytywnej. Wszyscy padają w walce o byt zwyciężeni, zniechęceni. Przed nieszczęściem nie broni ich pracowitość, oszczędność, charakter, wola, uczciwość, przezorność Te pomocnice w bezlitosnym boju o byt powszedni nietylko nie służą człowiekowi, lecz, przeciwnie, szkodzą mu stanowczo. U Dygasińskiego giną zawsze szlachetni i dzielni.
Nie trudne się domyślić, iż beletrysta, którego wyobraźnię i zmysł obserwacyjny krępuje ściśle określona, nie uznająca żadnych wyjątków teorya, nie umie sobie radzić z ruchliwym, zmiennym materyałem subtelniejszej psychologii. Gdzie nie można zastosować prawideł, obowiązujących przyrodę, gdzie trzeba odgadywać za pomocą intuicyi pobudki postępowania natur złożonych, głębszych, wykwintniejszych, tam traci Dygasiński pewność ręki.
Rodzaj jego umysłowości i kierunek myśli zamknął jego twórczość artystyczną w ramach tematów, że się tak wyrażę, grubszych. Zwierzę i człowiek, nie wyrzeźbiony przez cywilizacyę, odpowiadają najlepiej talentowi Dygasińskiego. I tylko w tych granicach stworzył on dzieła znakomite, które złożą się kiedyś dla niego na pomnik niespożyty.
Przechodząc od nowel i powieści Dygasińskiego, osnutych na tle stosunków cywilizowanych, do obrazków ze świata zwierzęcego i chłopskiego, doznaje się bardzo przyjemnego wrażenia. Jego ludzie, ubrani w surdut, posługujący się językiem wykształconym, wyglądają, jak manekiny, porusz me to w tę, to w ową stronę, stosownie do potrzeby jakiejś formułki, ale jego Bartki, Wojtki, Kuby, jego psy, wilki, zające i jastrzębie – żyją, sprawiają pełne złudzenie. Na gruncie cywilizacyi skrajny pesymista, pozbywa się Dygasiński pomiędzy chłopami i zwierzętami posępności i umie się nawet szczerze, z zadowoleniem fozśmiać. Czuć, że znajduje się tu w swoim żywiole, że zna doskonale i kocha ciemnych Bartków i przebiegłych mieszkańców lasu.
Podmiotowy, ilekroć maluje ludzi wytworniejszych, staje się przedmiotowym i spokojnym obserwatorem, kiedy wstępuje do boru, na bagna, na pola…
Jako malarz zwierząt, zajmuje Adolf Dygasiński w naszej beletrystyce współczesnej miejsce naczelne. Nikt mu dotąd w tym kierunku nie dorównał.
Pomieszczone w tomie niniejszym dwie powieści zwierzęce („Wilk, psy i ludzie” i „W Puszczy”) należą do arcydzieł Dygasińskiego.
więcej..
