-
W empik go
Wirujący sztylet hiszpańskiej kusicielki - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
Luty 2015
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Wirujący sztylet hiszpańskiej kusicielki - ebook
„Wirujący sztylet hiszpańskiej kusicielki” – to opowiadanie (kryminał), którego główny bohater, inspektor Franco Fog, znany z powieści „Zemsta kobiet”, ma za zadanie rozwiązać zagadkę dotyczącą śmierci pewnego przedsiębiorcy budowlanego. Kiedy sprawa zostaje niemal rozwiązana, pan inspektor musi stawić czoła tajemniczej Hiszpance, która z równą precyzją posługuje się nożem, jak i czarami. Czym skończy się dla Franco Foga spotkanie z nieznajomą dziewczyną, niech przekona się sam Czytelnik.
| Kategoria: | Opowiadania |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-7859-457-4 |
| Rozmiar pliku: | 2,0 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Inspektor Franco Fog otworzył oczy i pierwsze, co zobaczył, to wiszący na ścianie obraz, na którym naga, rudowłosa piękność tuliła do serca pęk polnych kwiatów. Po chwili poczuł w nozdrzach intensywny zapach kobiecych perfum i, chcąc nie chcąc, zaczął się zastanawiać, z kim i gdzie spędził ostatnią noc. Wszystko wskazywało na to, że nie obudził się w swoim łóżku, a ponadto nie jest w stanie przypomnieć sobie imienia właścicielki obezwładniającej woni, królującej nad wszystkim, co może objąć jego wzrok. Kiedy usiadł na kanapie i zaczął zapinać koszulę, przypomniał sobie, że tuż przed północą wylądował w klubie „Nocny Wędrowiec”, który słynął z oryginalnych drinków oraz równie nietuzinkowej klienteli. Siedząc przy barze i popijając wódkę z odrobiną cytryny, zauważył leżącą przed nim szachownicę, na której ktoś z chirurgiczną wręcz precyzją poustawiał piony i figury. W tym samym momencie podeszła do niego młoda, ciemnowłosa dziewczyna, która sięgnęła po jego szklaneczkę i bez słowa wstępu wykonała pierwszy ruch w grze. Ostatecznie pokonała go w kilku prostych posunięciach, wychyliła trunek i, wskazując wzrokiem drzwi, zachęciła do wspólnego opuszczenia lokalu. Gdy znaleźli się na ulicy, przyciągnęła go do siebie za niemodny od wielu lat krawat i sprowokowała do namiętnego pocałunku, który obudził w nim niekłamane żądze. Następnie wsiedli do jego wiernego mustanga i pognali, ile tylko sił pod maską, pod wskazany przez dziewczynę adres. Natomiast to, co działo się później, pomimo wielu podejmowanych przez pana inspektora prób, pozostawało wciąż dla niego słodką i niezwykle ponętną tajemnicą.
Z delikatnym uśmieszkiem na twarzy Franco Fog podniósł się na równe nogi i, szukając wzrokiem barku, rozejrzał się po przestronnym i urządzonym ze smakiem salonie. Oprócz dwóch kanap i kilku foteli jego wzrok przykuła niewielka biblioteczka oraz niezliczona ilość wiszących na ścianach obrazów. Większość z nich stanowiły niezwykłej urody akwarelki, poświęcone tematyce marynistycznej, jednak największe wrażenie zrobiły na nim kobiece akty. Niektóre były wykonane z niezwykłą wręcz pieczołowitością i nawet taki laik jak Franco Fog musiał docenić kunszt artysty, natomiast kilka ze zdobiących salon dzieł wyraźnie odcinało się od pozostałych, gdyż kobiece postacie zostały przeniesione na płótna za pomocą prostych i jakby przypadkowo wykonanych pociągnięć pędzla. Pan inspektor przez dłuższy czas smakował darowane jego oczom cuda natury, lecz nawet nadmiar kobiecego piękna nie zagłuszył w nim narastającego, z każdą upływającą chwilą, pragnienia. Pomimo szczerych chęci nie odnalazł barku i z grymasem bólu na twarzy otworzył duże, szklane drzwi prowadzące wprost na taras. Postąpił kilka kroków i dopiero wtedy zrozumiał, że znajduje się dobrych kilka kilometrów od centrum Warszawy. Jego oczom ukazała się, w całej swej krasie, rzeka Wisła oraz niewielka zatoczka, do brzegów której prowadziła dróżka przecinająca posiadłość. Na samym jej końcu znajdował się niewielki pomost, przy którym zacumowane były łódź motorowa oraz dwuosobowy kajak. Lustrując okolicę, Franco Fog dostrzegł na horyzoncie, w miejscu gdzie schodziły się wody zatoczki oraz główny nurt rzeki, starszego mężczyznę w łódce, który rozpoczął dzień od relaksującego połowu ryb. Widok wędkarza o świcie na tle urokliwej zatoczki wydał mu się dziwnie znajomy, jednak w tamtym momencie nie potrafił przyporządkować go do żadnego obrazu, który utkwiłby mu na stałe w głowie. Zazdroszcząc mężczyźnie świętego spokoju, postanowił wycofać się do salonu i odnaleźć, najszybciej jak tylko potrafi, jakąkolwiek butelkę, chociażby z zimną wodą.
…
Pan inspektor zamknął drzwi prowadzące na taras, poprawił spodnie i rozejrzał się raz jeszcze w poszukiwaniu jakiegokolwiek trunku. Rekonesans zakończył się fiaskiem i gdy miał skwitować wysiłki jakimś mało wybrednym przekleństwem, zobaczył przed sobą młodziutką brunetkę, która weszła do salonu od strony wejściowych drzwi. W tym samym momencie poczuł ze zdwojoną siłą zapach uwodzicielskich perfum i z niemałym trudem zachował kamienny wyraz twarzy. Doskonale wiedział, że ma do czynienia z kobietą świadomą swoich wdzięków, które, jak słusznie zresztą uważał, niejednemu mężczyźnie wywróciły już bezpowrotnie świat i rozum na drugą stronę. Nie chciał być jej kolejną, tanią zdobyczą, dlatego ze stoickim spokojem skinął na powitanie głową i dopiero wtedy przyjrzał się jej nienagannej figurze zatopionej w prześlicznej sukience w różnokolorowe kwiaty. Dziewczyna odwzajemniła się natychmiast wyjątkowo naturalnym uśmiechem, dygnęła jak uczennica i powiedziała:
– Witaj, senior. Chciałam ci życzyć miłego dnia.
Słowa brunetki podziałały na Franco Foga jak balsam, który w jednej chwili ukoił ból głowy oraz niezaspokojone pragnienie. Stary wyga nie dał jednak poznać tego po sobie i odpowiedział:
– Witaj, nieznajoma.
Dziewczyna przyjęła w milczeniu jego słowa, oparła dłonie na krągłych biodrach i, patrząc rozmówcy prosto w oczy, zapytała:
– Piękna nieznajoma czy brzydka nieznajoma?
– Czy to ważne?
– Tak, i to nawet bardzo.
– W takim razie – pan inspektor wytrzymał jej piekielne spojrzenie – zdecydowanie piękna.
– A czy pamiętasz, senior, jak mi na imię?
– No, cóż… – Franco Fog podrapał się po brodzie. – Tak mi zawróciłaś wczoraj w głowie, że całkiem zapomniałem.
– Nieładnie, senior, nieładnie.
– To może mi przypomnisz?
– Moje imię zaczyna się na literę „l” i kończy na „a”.
– Luiza? – pan inspektor błysnął pomysłowością.
– Luisina, senior.
– Piękne imię.
– Luisina Amada.
– Jeszcze piękniej.
– Luisina Amada Conchita Prudencia Nuniez! – brunetka wyrzuciła z siebie jednym tchem i tupnęła nogą. – W moich żyłach płynie hiszpańsko-cygańska krew. Ole!
Temperamentne zachowanie dziewczyny przypadło Franco Fogowi do gustu i, chcąc okazać należyty szacunek rozmówczyni, postanowił natychmiast się przedstawić. Podszedł do najbliżej stojącego fotela, oparł na nim dłonie i, uśmiechając się półgębkiem, powiedział:
– Panienka pozwoli, że nadrobię zaległości. Nazywam się…
– Franco Fog – brunetka przerwała mu w pół zdania i sama dokończyła prezentację. – Chyba nie myślisz, senior, że jestem aż tak nieroztropna, aby nie wiedzieć, z kim spędzam noc? Doskonale wiem, kim jesteś.
– Doprawdy? – pan inspektor przyjrzał się dziewczynie z niekłamanym zainteresowaniem.
– A zatem – brunetka zaczęła przymierzać się do recytacji hasła z nieistniejącej encyklopedii – Inspektor Franco Fog, lat czterdzieści trzy, kawaler, pełni służbę w Komendzie Głównej Policji, w wydziale zabójstw. Służbę rozpoczął w dzielnicy portowej w sekcji konnej. Dwadzieścia nagan, osiem pochwał. Dwukrotnie odznaczony. Czy mam mówić dalej?
– Nie, dziękuję. Widzę, że jesteś doskonale zorientowana.
– To nie wszystko, senior. Znam także twoje upodobania oraz słabości.
– Na przykład?
– Żądasz dowodu?
– Hmm… Chyba coś w tym rodzaju.
Luisina przyjęła ze zrozumieniem wątpiącą postawę pana inspektora, odgarnęła opadającą na piersi burzę długich, kruczoczarnych włosów i z miną potulnego kociaka wycofała się w stronę wejściowych drzwi. Po chwili wróciła do salonu, niosąc przed sobą tacę, na której leżały otwarta paczka cameli, srebrna zapalniczka zippo oraz szklaneczka pierwszorzędnej whisky. W ułamku sekundy zbliżyła się do Franco Foga i wciąż z tą samą miną słodkiej trzpiotki zapytała:
– Zdałam egzamin, senior?
– Celująco.
– Jesteś ze mnie zadowolony?
– Ty chyba jesteś świętą, Luisino!
– Dziękuję, senior, zawsze do usług.
Kompletnie zaskoczony pan inspektor natychmiast sięgnął po szklaneczkę wypełnioną życiodajnym płynem, przechylił ją na dwa razy i z o wiele szczęśliwszym niż jeszcze przed momentem obliczem zapytał:
– Skąd tyle o mnie wiesz, Luisino?
– Dowiesz się o tym w odpowiednim czasie.
– To znaczy, kiedy?
– Wcześniej niż myślisz, senior. A póki co – dziewczyna dotknęła dłonią drobnej ranki na uchu Franco Foga – muszę założyć ci plaster.
– Nie trzeba – pan inspektor odruchowo sięgnął ręką do delikatnie piekącego miejsca. – Tylko skąd się wzięła ta krew? – zapytał, zobaczywszy drobny ślad na dłoni i po chwili przeniósł wzrok na brunetkę.
– To też ci wyjaśnię, senior.
– Kiedy?
– Już wkrótce.
…
Z delikatnym uśmieszkiem na twarzy Franco Fog podniósł się na równe nogi i, szukając wzrokiem barku, rozejrzał się po przestronnym i urządzonym ze smakiem salonie. Oprócz dwóch kanap i kilku foteli jego wzrok przykuła niewielka biblioteczka oraz niezliczona ilość wiszących na ścianach obrazów. Większość z nich stanowiły niezwykłej urody akwarelki, poświęcone tematyce marynistycznej, jednak największe wrażenie zrobiły na nim kobiece akty. Niektóre były wykonane z niezwykłą wręcz pieczołowitością i nawet taki laik jak Franco Fog musiał docenić kunszt artysty, natomiast kilka ze zdobiących salon dzieł wyraźnie odcinało się od pozostałych, gdyż kobiece postacie zostały przeniesione na płótna za pomocą prostych i jakby przypadkowo wykonanych pociągnięć pędzla. Pan inspektor przez dłuższy czas smakował darowane jego oczom cuda natury, lecz nawet nadmiar kobiecego piękna nie zagłuszył w nim narastającego, z każdą upływającą chwilą, pragnienia. Pomimo szczerych chęci nie odnalazł barku i z grymasem bólu na twarzy otworzył duże, szklane drzwi prowadzące wprost na taras. Postąpił kilka kroków i dopiero wtedy zrozumiał, że znajduje się dobrych kilka kilometrów od centrum Warszawy. Jego oczom ukazała się, w całej swej krasie, rzeka Wisła oraz niewielka zatoczka, do brzegów której prowadziła dróżka przecinająca posiadłość. Na samym jej końcu znajdował się niewielki pomost, przy którym zacumowane były łódź motorowa oraz dwuosobowy kajak. Lustrując okolicę, Franco Fog dostrzegł na horyzoncie, w miejscu gdzie schodziły się wody zatoczki oraz główny nurt rzeki, starszego mężczyznę w łódce, który rozpoczął dzień od relaksującego połowu ryb. Widok wędkarza o świcie na tle urokliwej zatoczki wydał mu się dziwnie znajomy, jednak w tamtym momencie nie potrafił przyporządkować go do żadnego obrazu, który utkwiłby mu na stałe w głowie. Zazdroszcząc mężczyźnie świętego spokoju, postanowił wycofać się do salonu i odnaleźć, najszybciej jak tylko potrafi, jakąkolwiek butelkę, chociażby z zimną wodą.
…
Pan inspektor zamknął drzwi prowadzące na taras, poprawił spodnie i rozejrzał się raz jeszcze w poszukiwaniu jakiegokolwiek trunku. Rekonesans zakończył się fiaskiem i gdy miał skwitować wysiłki jakimś mało wybrednym przekleństwem, zobaczył przed sobą młodziutką brunetkę, która weszła do salonu od strony wejściowych drzwi. W tym samym momencie poczuł ze zdwojoną siłą zapach uwodzicielskich perfum i z niemałym trudem zachował kamienny wyraz twarzy. Doskonale wiedział, że ma do czynienia z kobietą świadomą swoich wdzięków, które, jak słusznie zresztą uważał, niejednemu mężczyźnie wywróciły już bezpowrotnie świat i rozum na drugą stronę. Nie chciał być jej kolejną, tanią zdobyczą, dlatego ze stoickim spokojem skinął na powitanie głową i dopiero wtedy przyjrzał się jej nienagannej figurze zatopionej w prześlicznej sukience w różnokolorowe kwiaty. Dziewczyna odwzajemniła się natychmiast wyjątkowo naturalnym uśmiechem, dygnęła jak uczennica i powiedziała:
– Witaj, senior. Chciałam ci życzyć miłego dnia.
Słowa brunetki podziałały na Franco Foga jak balsam, który w jednej chwili ukoił ból głowy oraz niezaspokojone pragnienie. Stary wyga nie dał jednak poznać tego po sobie i odpowiedział:
– Witaj, nieznajoma.
Dziewczyna przyjęła w milczeniu jego słowa, oparła dłonie na krągłych biodrach i, patrząc rozmówcy prosto w oczy, zapytała:
– Piękna nieznajoma czy brzydka nieznajoma?
– Czy to ważne?
– Tak, i to nawet bardzo.
– W takim razie – pan inspektor wytrzymał jej piekielne spojrzenie – zdecydowanie piękna.
– A czy pamiętasz, senior, jak mi na imię?
– No, cóż… – Franco Fog podrapał się po brodzie. – Tak mi zawróciłaś wczoraj w głowie, że całkiem zapomniałem.
– Nieładnie, senior, nieładnie.
– To może mi przypomnisz?
– Moje imię zaczyna się na literę „l” i kończy na „a”.
– Luiza? – pan inspektor błysnął pomysłowością.
– Luisina, senior.
– Piękne imię.
– Luisina Amada.
– Jeszcze piękniej.
– Luisina Amada Conchita Prudencia Nuniez! – brunetka wyrzuciła z siebie jednym tchem i tupnęła nogą. – W moich żyłach płynie hiszpańsko-cygańska krew. Ole!
Temperamentne zachowanie dziewczyny przypadło Franco Fogowi do gustu i, chcąc okazać należyty szacunek rozmówczyni, postanowił natychmiast się przedstawić. Podszedł do najbliżej stojącego fotela, oparł na nim dłonie i, uśmiechając się półgębkiem, powiedział:
– Panienka pozwoli, że nadrobię zaległości. Nazywam się…
– Franco Fog – brunetka przerwała mu w pół zdania i sama dokończyła prezentację. – Chyba nie myślisz, senior, że jestem aż tak nieroztropna, aby nie wiedzieć, z kim spędzam noc? Doskonale wiem, kim jesteś.
– Doprawdy? – pan inspektor przyjrzał się dziewczynie z niekłamanym zainteresowaniem.
– A zatem – brunetka zaczęła przymierzać się do recytacji hasła z nieistniejącej encyklopedii – Inspektor Franco Fog, lat czterdzieści trzy, kawaler, pełni służbę w Komendzie Głównej Policji, w wydziale zabójstw. Służbę rozpoczął w dzielnicy portowej w sekcji konnej. Dwadzieścia nagan, osiem pochwał. Dwukrotnie odznaczony. Czy mam mówić dalej?
– Nie, dziękuję. Widzę, że jesteś doskonale zorientowana.
– To nie wszystko, senior. Znam także twoje upodobania oraz słabości.
– Na przykład?
– Żądasz dowodu?
– Hmm… Chyba coś w tym rodzaju.
Luisina przyjęła ze zrozumieniem wątpiącą postawę pana inspektora, odgarnęła opadającą na piersi burzę długich, kruczoczarnych włosów i z miną potulnego kociaka wycofała się w stronę wejściowych drzwi. Po chwili wróciła do salonu, niosąc przed sobą tacę, na której leżały otwarta paczka cameli, srebrna zapalniczka zippo oraz szklaneczka pierwszorzędnej whisky. W ułamku sekundy zbliżyła się do Franco Foga i wciąż z tą samą miną słodkiej trzpiotki zapytała:
– Zdałam egzamin, senior?
– Celująco.
– Jesteś ze mnie zadowolony?
– Ty chyba jesteś świętą, Luisino!
– Dziękuję, senior, zawsze do usług.
Kompletnie zaskoczony pan inspektor natychmiast sięgnął po szklaneczkę wypełnioną życiodajnym płynem, przechylił ją na dwa razy i z o wiele szczęśliwszym niż jeszcze przed momentem obliczem zapytał:
– Skąd tyle o mnie wiesz, Luisino?
– Dowiesz się o tym w odpowiednim czasie.
– To znaczy, kiedy?
– Wcześniej niż myślisz, senior. A póki co – dziewczyna dotknęła dłonią drobnej ranki na uchu Franco Foga – muszę założyć ci plaster.
– Nie trzeba – pan inspektor odruchowo sięgnął ręką do delikatnie piekącego miejsca. – Tylko skąd się wzięła ta krew? – zapytał, zobaczywszy drobny ślad na dłoni i po chwili przeniósł wzrok na brunetkę.
– To też ci wyjaśnię, senior.
– Kiedy?
– Już wkrótce.
…
więcej..
