-
W empik go
Wojna polsko-bolszewicka 1919—1920 - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 kwietnia 2023
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Wojna polsko-bolszewicka 1919—1920 - ebook
Książka opisuje Wojnę Polsko-Bolszewicką przedstawia najważniejsze bitwy i kampanie, takie jak bitwę Warszawską, czy ofensywę wiosenną 1920 roku. Autor omawia też kampanie wiosenno-letnią, letnio-jesienną oraz zimową 1919—1920 roku oraz kontrofensywę bolszewicką. Opisuje skutki wojny dla Polski i Europy oraz podpisanie rozejmu. Książka jest cennym źródłem informacji dla wszystkich zainteresowanych historią Polski i Europy Środkowo-Wschodniej w XX wieku.
| Kategoria: | Historia |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8351-006-4 |
| Rozmiar pliku: | 1,0 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Wprowadzenie
W 1919 roku Polska była nowo powstałym państwem, które odzyskało niepodległość po 123 latach zaborów. Na skutek rozpadu imperiów europejskich po I wojnie światowej, granice Polski wytyczono na mocy traktatu wersalskiego z 1919 roku.
Jednak Polska nie miała spokojnego początku swojej niepodległości. Od samego początku była atakowana przez swoich sąsiadów, w tym przez Rosję Radziecką, która walczyła z rewolucją i wojną domową.
W 1918 roku, po rewolucji październikowej, Rosja Radziecka ogłosiła swoje zamiary ekspansji na zachód i w kierunku Europy Środkowo-Wschodniej. Armia Czerwona zdobyła Kijów, Charków, Kursk i inne miasta, zajmując tereny, które należały do Polski. Polska nie była gotowa do wojny, ale była zmuszona do działań obronnych.
W marcu 1919 roku Armia Czerwona wkroczyła na terytorium Polski. Polska, licząc na poparcie ze strony zachodnich sojuszników, w tym Francji i Wielkiej Brytanii, wypowiedziała wojnę Rosji Radzieckiej. Wojna polsko-bolszewicka trwała od 1919 do 1920 roku.
Przyczyną konfliktu był głównie spór o terytoria na wschodzie Polski, które po I wojnie światowej stały się przedmiotem sporu między Polską a Rosją Radziecką. Polska, po odzyskaniu niepodległości, dążyła do odzyskania historycznych ziem wschodnich, w tym Kresów Wschodnich i ziem zaboru rosyjskiego.
Jednocześnie bolszewicy, którzy objęli władzę w Rosji po rewolucji październikowej w 1917 roku, byli zainteresowani ekspansją swojego państwa na zachód. W latach 1918—1919 bolszewicy prowadzili kampanię wojskową przeciwko krajom bałtyckim oraz Ukrainie, chcąc zwiększyć swoją sferę wpływów.
W tej sytuacji Polska postanowiła zająć Kijów, aby uniemożliwić bolszewikom dalszą ekspansję na zachód. W odpowiedzi bolszewicy podjęli próbę zajęcia Polski, co doprowadziło do wybuchu wojny polsko-bolszewickiej.
Wojna ta była jednym z najważniejszych wydarzeń w historii Polski i Rosji. Była to walka o przyszłość Europy Środkowej i Wschodniej, a także o kształt nowego świata powstałego po I wojnie światowej. Konflikt ten miał ogromne znaczenie dla Polski, ponieważ ugruntował jej niepodległość i dał początek polskiej armii oraz polskiej polityce zagranicznej.Bitwa o Wilno
Wojna polsko-bolszewicka była konfliktem zbrojnym między Polską a Rosyjską Federacyjną Socjalistyczną Republiką Radziecką (RFSRR), który miał miejsce w latach 1919—1920. Wojna ta miała charakter obronny dla Polski, która starała się o ochronę swojego terytorium przed ekspansją bolszewicką.
Bitwa o Wilno była jedną z najważniejszych bitew w czasie wojny polsko-bolszewickiej. Wilno było strategicznym miastem, ponieważ znajdowało się na skrzyżowaniu ważnych szlaków komunikacyjnych i było kluczowe dla kontroli nad regionem.
Bitwa rozpoczęła się 14 kwietnia 1919 roku, kiedy oddziały polskie pod dowództwem gen. Lucjana Żeligowskiego wkroczyły do miasta. Bolszewicy próbowali odeprzeć polskie wojska, ale nie zdołali ich powstrzymać. Po kilku dniach walk Polacy zdobyli Wilno, co umocniło ich pozycję na froncie wschodnim.
Następnie doszło do kilku starć z bolszewikami, którzy próbowali odzyskać miasto. Jednym z największych starć było natarcie bolszewickie na Wilno 30 lipca 1920 roku. Polacy zdołali jednak obronić miasto i odeprzeć atak wroga.
Bitwa o Wilno była ważnym zwycięstwem polskim w wojnie polsko-bolszewickiej. Pozwoliło to na utrzymanie kontroli nad regionem i zwiększyło szanse na ostateczne zwycięstwo.Bitwa o Lwów
Jednym z najważniejszych epizodów wojny polsko-bolszewickiej była bitwa o Lwów, która miała miejsce w lipcu 1919 roku.
Lwów, ówczesna stolica Galicji, był jednym z najważniejszych miast na wschodnim froncie wojny polsko-bolszewickiej. Po klęsce pod Kijowem, Armia Czerwona postanowiła skierować swoje siły na Lwów, który był kluczowym punktem na drodze do Krakowa.
Pod dowództwem generała Edwarda Rydza-Śmigłego, polskie wojska stawiły zaciekły opór Armii Czerwonej. W bitwie wzięły udział m.in. polskie Legiony, a także ochotnicy z różnych części Polski. W czasie walk o Lwów, Polacy bronili miasta z zaciekłością, a ich wysiłki zostały nagrodzone zwycięstwem.
W dniach 21—22 lipca, po ciężkich walkach, oddziały polskie zdołały odeprzeć natarcie Armii Czerwonej i zmusić ją do odwrotu. Dzięki temu zwycięstwu, Polska zyskała czas na wzmocnienie swoich sił i przygotowanie się do kolejnych bitew z Armią Czerwoną.
Bitwa o Lwów była jednym z najważniejszych wydarzeń wojny polsko-bolszewickiej. Ostatecznie, konflikt zakończył się podpisaniem rozejmu w październiku 1920 roku, który przyniósł Polsce uznanie przez Rosję Radziecką granic wschodnich, a także uzyskanie kontroli nad Kresami Wschodnimi.Wstęp
Kampania letnia-jesienna 1919 roku to okres walk podczas wojny Polsko-Bolszewickiej. Wojna ta została rozpoczęta przez Sowietów, którzy chcieli rozprzestrzenić rewolucję na tereny Polski i innych państw Europy Środkowo-Wschodniej. Polska natomiast broniła swojego terytorium i chciała powstrzymać bolszewicką agresję.
Kampania letnia-jesienna 1919 roku była jednym z najważniejszych etapów wojny. W ciągu kilku miesięcy wojska polskie przeprowadziły kilka kampanii, a ich największe zwycięstwa odniesione zostały podczas bitw warszawskiej i nad Niemnem. W wyniku tych zwycięstw Polska odrzuciła bolszewickie natarcie i zaczęła ofensywę, która zakończyła się sukcesami w kolejnych bitwach.
Kampania letnia-jesienna 1919 roku była jednym z najtrudniejszych okresów w historii Polski. Wojska polskie musiały zmierzyć się z silnym przeciwnikiem, który był dobrze zorganizowany i miał liczne oddziały. Mimo to, dzięki determinacji i bohaterstwu polskich żołnierzy, udało się powstrzymać bolszewicką agresję i zapewnić niepodległość Polski.bitwa o Radzymin
Bitwa o Radzymin była jedną z największych bitew wojny polsko-bolszewickiej, która toczyła się w latach 1919—1920. Bitwa rozegrała się w dniach 13—15 sierpnia 1920 roku w okolicach miasta Radzymin, położonego na północny wschód od Warszawy.
Polskie siły, dowodzone przez gen. Józefa Hallera i gen. Stanisława Szeptyckiego, liczyły około 25 tysięcy żołnierzy. Ich przeciwnikiem była bolszewicka Armia Zachodnia, dowodzona przez Michaiła Tuchaczewskiego, która składała się z około 40 tysięcy żołnierzy.
Bitwa rozpoczęła się 13 sierpnia, gdy polskie oddziały wycofywały się z Warszawy w kierunku Modlina. Armia Tuchaczewskiego zaatakowała siły polskie pod Radzyminem, jednak po kilku godzinach walki została odparta. 14 sierpnia bolszewicy rozpoczęli kolejny atak, który zakończył się niepowodzeniem.
15 sierpnia, w dzień św. Rocha, polskie wojska przeprowadziły kontratak na pozycje bolszewickie. Walki trwały cały dzień, a wieczorem polskie siły zajęły Radzymin. Sukces ten umożliwił Polakom utrzymanie frontu nad Wisłą i zahamowanie ofensywy Armii Czerwonej.
Bitwa o Radzymin była jednym z najważniejszych starć w trakcie wojny polsko-bolszewickiej. Dzięki zwycięstwu pod Radzyminem polskie siły mogły skonsolidować swoje pozycje i przygotować się do decydującej bitwy, jaką była Bitwa Warszawska, która miała miejsce kilka dni później.Wstęp
Kampania zimowa 1919—1920 była jednym z ważniejszych etapów wojny polsko-bolszewickiej, która miała miejsce po zakończeniu I wojny światowej.
W czasie tej kampanii wojska polskie pod dowództwem Józefa Piłsudskiego przeprowadziły decydujący atak na Rosję Sowiecką, który doprowadził do odparcia bolszewików i ostatecznie do zakończenia wojny w 1920 roku.
Kampania rozpoczęła się w grudniu 1919 roku, kiedy to wojska polskie przystąpiły do ofensywy w celu opanowania obszaru Podola i Wołynia. Następnie siły polskie skierowały się na północ, w kierunku Mińska i Wilna, gdzie stoczyły kilka decydujących bitew z armią czerwoną.
Polskie siły zdołały pokonać bolszewickie oddziały w bitwach pod Berezą Kartuską, Lwowem oraz Warszawą, co pozwoliło na odzyskanie kontroli nad terytorium Polski i zabezpieczenie granicy wschodniej.
W czasie tej kampanii wojska polskie musiały stawić czoła trudnym warunkom zimowym oraz brakowi odpowiedniego wyposażenia i zaopatrzenia, co poważnie wpłynęło na morale i dyscyplinę wśród żołnierzy.
Mimo to, dzięki determinacji i umiejętnościom dowódców, wojska polskie odniosły ostateczne zwycięstwo, co pozwoliło na zakończenie wojny polsko-bolszewickiej i utworzenie niepodległej Polski.Bitwa pod Berezą Kartuską
Bitwa pod Berezą Kartuską była jednym z większych starć w trakcie wojny polsko-bolszewickiej, która miała miejsce w latach 1919—1920. Bitwa rozegrała się w dniach 14—16 lutego 1920 roku, w okolicach miasta Bereza Kartuska (obecnie Biełaja Kałitwa) na Białorusi.
W trakcie bitwy wojska polskie pod dowództwem generała Edwarda Rydza-Śmigłego stawiły czoła siłom Armii Czerwonej dowodzonej przez Michaiła Tuchaczewskiego. Walki były bardzo zacięte i trwały przez trzy dni. Ostatecznie polska armia odniosła zwycięstwo, zadając znaczne straty wojskom bolszewickim i zmuszając je do wycofania się.
W 1919 roku Polska była nowo powstałym państwem, które odzyskało niepodległość po 123 latach zaborów. Na skutek rozpadu imperiów europejskich po I wojnie światowej, granice Polski wytyczono na mocy traktatu wersalskiego z 1919 roku.
Jednak Polska nie miała spokojnego początku swojej niepodległości. Od samego początku była atakowana przez swoich sąsiadów, w tym przez Rosję Radziecką, która walczyła z rewolucją i wojną domową.
W 1918 roku, po rewolucji październikowej, Rosja Radziecka ogłosiła swoje zamiary ekspansji na zachód i w kierunku Europy Środkowo-Wschodniej. Armia Czerwona zdobyła Kijów, Charków, Kursk i inne miasta, zajmując tereny, które należały do Polski. Polska nie była gotowa do wojny, ale była zmuszona do działań obronnych.
W marcu 1919 roku Armia Czerwona wkroczyła na terytorium Polski. Polska, licząc na poparcie ze strony zachodnich sojuszników, w tym Francji i Wielkiej Brytanii, wypowiedziała wojnę Rosji Radzieckiej. Wojna polsko-bolszewicka trwała od 1919 do 1920 roku.
Przyczyną konfliktu był głównie spór o terytoria na wschodzie Polski, które po I wojnie światowej stały się przedmiotem sporu między Polską a Rosją Radziecką. Polska, po odzyskaniu niepodległości, dążyła do odzyskania historycznych ziem wschodnich, w tym Kresów Wschodnich i ziem zaboru rosyjskiego.
Jednocześnie bolszewicy, którzy objęli władzę w Rosji po rewolucji październikowej w 1917 roku, byli zainteresowani ekspansją swojego państwa na zachód. W latach 1918—1919 bolszewicy prowadzili kampanię wojskową przeciwko krajom bałtyckim oraz Ukrainie, chcąc zwiększyć swoją sferę wpływów.
W tej sytuacji Polska postanowiła zająć Kijów, aby uniemożliwić bolszewikom dalszą ekspansję na zachód. W odpowiedzi bolszewicy podjęli próbę zajęcia Polski, co doprowadziło do wybuchu wojny polsko-bolszewickiej.
Wojna ta była jednym z najważniejszych wydarzeń w historii Polski i Rosji. Była to walka o przyszłość Europy Środkowej i Wschodniej, a także o kształt nowego świata powstałego po I wojnie światowej. Konflikt ten miał ogromne znaczenie dla Polski, ponieważ ugruntował jej niepodległość i dał początek polskiej armii oraz polskiej polityce zagranicznej.Bitwa o Wilno
Wojna polsko-bolszewicka była konfliktem zbrojnym między Polską a Rosyjską Federacyjną Socjalistyczną Republiką Radziecką (RFSRR), który miał miejsce w latach 1919—1920. Wojna ta miała charakter obronny dla Polski, która starała się o ochronę swojego terytorium przed ekspansją bolszewicką.
Bitwa o Wilno była jedną z najważniejszych bitew w czasie wojny polsko-bolszewickiej. Wilno było strategicznym miastem, ponieważ znajdowało się na skrzyżowaniu ważnych szlaków komunikacyjnych i było kluczowe dla kontroli nad regionem.
Bitwa rozpoczęła się 14 kwietnia 1919 roku, kiedy oddziały polskie pod dowództwem gen. Lucjana Żeligowskiego wkroczyły do miasta. Bolszewicy próbowali odeprzeć polskie wojska, ale nie zdołali ich powstrzymać. Po kilku dniach walk Polacy zdobyli Wilno, co umocniło ich pozycję na froncie wschodnim.
Następnie doszło do kilku starć z bolszewikami, którzy próbowali odzyskać miasto. Jednym z największych starć było natarcie bolszewickie na Wilno 30 lipca 1920 roku. Polacy zdołali jednak obronić miasto i odeprzeć atak wroga.
Bitwa o Wilno była ważnym zwycięstwem polskim w wojnie polsko-bolszewickiej. Pozwoliło to na utrzymanie kontroli nad regionem i zwiększyło szanse na ostateczne zwycięstwo.Bitwa o Lwów
Jednym z najważniejszych epizodów wojny polsko-bolszewickiej była bitwa o Lwów, która miała miejsce w lipcu 1919 roku.
Lwów, ówczesna stolica Galicji, był jednym z najważniejszych miast na wschodnim froncie wojny polsko-bolszewickiej. Po klęsce pod Kijowem, Armia Czerwona postanowiła skierować swoje siły na Lwów, który był kluczowym punktem na drodze do Krakowa.
Pod dowództwem generała Edwarda Rydza-Śmigłego, polskie wojska stawiły zaciekły opór Armii Czerwonej. W bitwie wzięły udział m.in. polskie Legiony, a także ochotnicy z różnych części Polski. W czasie walk o Lwów, Polacy bronili miasta z zaciekłością, a ich wysiłki zostały nagrodzone zwycięstwem.
W dniach 21—22 lipca, po ciężkich walkach, oddziały polskie zdołały odeprzeć natarcie Armii Czerwonej i zmusić ją do odwrotu. Dzięki temu zwycięstwu, Polska zyskała czas na wzmocnienie swoich sił i przygotowanie się do kolejnych bitew z Armią Czerwoną.
Bitwa o Lwów była jednym z najważniejszych wydarzeń wojny polsko-bolszewickiej. Ostatecznie, konflikt zakończył się podpisaniem rozejmu w październiku 1920 roku, który przyniósł Polsce uznanie przez Rosję Radziecką granic wschodnich, a także uzyskanie kontroli nad Kresami Wschodnimi.Wstęp
Kampania letnia-jesienna 1919 roku to okres walk podczas wojny Polsko-Bolszewickiej. Wojna ta została rozpoczęta przez Sowietów, którzy chcieli rozprzestrzenić rewolucję na tereny Polski i innych państw Europy Środkowo-Wschodniej. Polska natomiast broniła swojego terytorium i chciała powstrzymać bolszewicką agresję.
Kampania letnia-jesienna 1919 roku była jednym z najważniejszych etapów wojny. W ciągu kilku miesięcy wojska polskie przeprowadziły kilka kampanii, a ich największe zwycięstwa odniesione zostały podczas bitw warszawskiej i nad Niemnem. W wyniku tych zwycięstw Polska odrzuciła bolszewickie natarcie i zaczęła ofensywę, która zakończyła się sukcesami w kolejnych bitwach.
Kampania letnia-jesienna 1919 roku była jednym z najtrudniejszych okresów w historii Polski. Wojska polskie musiały zmierzyć się z silnym przeciwnikiem, który był dobrze zorganizowany i miał liczne oddziały. Mimo to, dzięki determinacji i bohaterstwu polskich żołnierzy, udało się powstrzymać bolszewicką agresję i zapewnić niepodległość Polski.bitwa o Radzymin
Bitwa o Radzymin była jedną z największych bitew wojny polsko-bolszewickiej, która toczyła się w latach 1919—1920. Bitwa rozegrała się w dniach 13—15 sierpnia 1920 roku w okolicach miasta Radzymin, położonego na północny wschód od Warszawy.
Polskie siły, dowodzone przez gen. Józefa Hallera i gen. Stanisława Szeptyckiego, liczyły około 25 tysięcy żołnierzy. Ich przeciwnikiem była bolszewicka Armia Zachodnia, dowodzona przez Michaiła Tuchaczewskiego, która składała się z około 40 tysięcy żołnierzy.
Bitwa rozpoczęła się 13 sierpnia, gdy polskie oddziały wycofywały się z Warszawy w kierunku Modlina. Armia Tuchaczewskiego zaatakowała siły polskie pod Radzyminem, jednak po kilku godzinach walki została odparta. 14 sierpnia bolszewicy rozpoczęli kolejny atak, który zakończył się niepowodzeniem.
15 sierpnia, w dzień św. Rocha, polskie wojska przeprowadziły kontratak na pozycje bolszewickie. Walki trwały cały dzień, a wieczorem polskie siły zajęły Radzymin. Sukces ten umożliwił Polakom utrzymanie frontu nad Wisłą i zahamowanie ofensywy Armii Czerwonej.
Bitwa o Radzymin była jednym z najważniejszych starć w trakcie wojny polsko-bolszewickiej. Dzięki zwycięstwu pod Radzyminem polskie siły mogły skonsolidować swoje pozycje i przygotować się do decydującej bitwy, jaką była Bitwa Warszawska, która miała miejsce kilka dni później.Wstęp
Kampania zimowa 1919—1920 była jednym z ważniejszych etapów wojny polsko-bolszewickiej, która miała miejsce po zakończeniu I wojny światowej.
W czasie tej kampanii wojska polskie pod dowództwem Józefa Piłsudskiego przeprowadziły decydujący atak na Rosję Sowiecką, który doprowadził do odparcia bolszewików i ostatecznie do zakończenia wojny w 1920 roku.
Kampania rozpoczęła się w grudniu 1919 roku, kiedy to wojska polskie przystąpiły do ofensywy w celu opanowania obszaru Podola i Wołynia. Następnie siły polskie skierowały się na północ, w kierunku Mińska i Wilna, gdzie stoczyły kilka decydujących bitew z armią czerwoną.
Polskie siły zdołały pokonać bolszewickie oddziały w bitwach pod Berezą Kartuską, Lwowem oraz Warszawą, co pozwoliło na odzyskanie kontroli nad terytorium Polski i zabezpieczenie granicy wschodniej.
W czasie tej kampanii wojska polskie musiały stawić czoła trudnym warunkom zimowym oraz brakowi odpowiedniego wyposażenia i zaopatrzenia, co poważnie wpłynęło na morale i dyscyplinę wśród żołnierzy.
Mimo to, dzięki determinacji i umiejętnościom dowódców, wojska polskie odniosły ostateczne zwycięstwo, co pozwoliło na zakończenie wojny polsko-bolszewickiej i utworzenie niepodległej Polski.Bitwa pod Berezą Kartuską
Bitwa pod Berezą Kartuską była jednym z większych starć w trakcie wojny polsko-bolszewickiej, która miała miejsce w latach 1919—1920. Bitwa rozegrała się w dniach 14—16 lutego 1920 roku, w okolicach miasta Bereza Kartuska (obecnie Biełaja Kałitwa) na Białorusi.
W trakcie bitwy wojska polskie pod dowództwem generała Edwarda Rydza-Śmigłego stawiły czoła siłom Armii Czerwonej dowodzonej przez Michaiła Tuchaczewskiego. Walki były bardzo zacięte i trwały przez trzy dni. Ostatecznie polska armia odniosła zwycięstwo, zadając znaczne straty wojskom bolszewickim i zmuszając je do wycofania się.
więcej..
