-
W empik go
Wojna to Przekręt! - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
10 września 2022
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
PDF
czytaj
na laptopie
czytaj
na tablecie
Format e-booków, który możesz odczytywać na tablecie oraz
laptopie. Pliki PDF są odczytywane również przez czytniki i smartfony,
jednakze względu na komfort czytania i brak możliwości skalowania
czcionki, czytanie plików PDF na tych urządzeniach może być męczące dla
oczu. Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na laptopie
Pliki PDF zabezpieczone watermarkiem możesz odczytać na dowolnym
laptopie po zainstalowaniu czytnika dokumentów PDF. Najpowszechniejszym
programem, który umożliwi odczytanie pliku PDF na laptopie, jest Adobe
Reader. W zależności od potrzeb, możesz zainstalować również inny
program - e-booki PDF pod względem sposobu odczytywania nie różnią
niczym od powszechnie stosowanych dokumentów PDF, które odczytujemy
każdego dnia.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Wojna to Przekręt! - ebook
"Ta książka otworzy Ci oczy i wbije nóż w serce"
- Jon Rappoport, amerykański reporter śledczy nominowany do nagrody Pulitzera
Smedley D. Butler zaciągnął się do amerykańskiej piechoty morskiej w 1898 roku. Po awansie na generała dywizji w 1931 r. został niemalże postawiony przed sądem wojennym. Przeszedł na emeryturę. Wstąpił do Ligi Przeciwko Wojnie i Faszyzmowi. Napisał książkę War is a Racket! (ang. Wojna to Przekręt!).
Oto fragment przemówienia, które wygłosił w 1933 roku. Przedstawia on wyjątkową perspektywę lojalnego żołnierza, który widzi w wojnie coś więcej niż tylko podejście nacjonalistyczne czy patriotyczne:
"Nie poszedłbym ponownie na wojnę, jak to już czyniłem, by chronić jakąś marną inwestycję bankierów. (…) W 1914 roku pomogłem uczynić Meksyk, a zwłaszcza Tampico, miejscem bezpiecznym dla amerykańskich interesów naftowych. Pomogłem uczynić Hawaje i Kubę przyzwoitymi miejscami do gromadzenia dochodów przez chłopców z National City Bank. Pomogłem stłamsić pół tuzina republik środkowoamerykańskich dla korzyści Wall Street. Historia tego przekrętu jest długa. Pomogłem oczyścić Nikaraguę dla międzynarodowego domu bankowego Brown Brothers w latach 1909–1912. W 1916 roku otworzyłem Republikę Dominikańską dla amerykańskich interesów cukrowych. W Chinach pomogłem dopilnować, aby Standard Oil działał bez przeszkód. W tych latach miałem, jak mawiają chłopcy z zaplecza, "niezły ubaw". Zostałem nagrodzony odznaczeniami, medalami i awansami. Patrząc na to z perspektywy czasu, mam wrażenie, że mogłem dać Alowi Capone kilka wskazówek. Jego największym dokonaniem było prowadzenie swojej szajki w trzech okręgach. Ja działałem na trzech kontynentach".
- Smedley D. Butler
Generał dywizji, United States Marines
(w stanie spoczynku, 1935 rok)
Poniżej fragment książki:
"Wojna to przekręt. Zawsze tak było. Jest prawdopodobnie najstarszym, najbardziej dochodowym i z pewnością najokrutniejszym przekrętem. Jedynym, który ma zasięg międzynarodowy. Jedynym, w czasie trwania którego, zyski liczone są w dolarach, a straty w ludziach.
Cały ten przekręt najlepiej opisać, jak sądzę, jako coś, co nie jest tym, czym wydaje się być, w opinii większości ludzi. Tylko niewielka grupa „wewnątrz” wie, o co w tym wszystkim chodzi. Wojna jest prowadzona dla dobra nielicznych, kosztem bardzo wielu. Na wojnie tylko kilka osób zbija ogromne fortuny..."
Gdyby Polska była dziś suwerennym krajem, ta pozycja stanowiłaby podstawę kanonu lektur obowiązkowych.
Spis treści
Rozdział pierwszy
WOJNA TO PRZEKRĘT
Rozdział drugi
DO KOGO TRAFIAJĄ ZYSKI?
Rozdział trzeci
KTO PŁACI RACHUNKI?
Rozdział czwarty
JAK ROZBIĆ TEN PRZEKRĘT!
Rozdział piąty
DO DIABŁA Z WOJNĄ!
| Kategoria: | Literatura faktu |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-65185-31-0 |
| Rozmiar pliku: | 911 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Rozdział pierwszy
WOJNA TO PRZEKRĘT
Wojna to przekręt. Zawsze tak było. Jest prawdopodobnie najstarszym, najbardziej dochodowym i z pewnością najokrutniejszym przekrętem. Jedynym, który ma zasięg międzynarodowy. Jedynym, w czasie trwania którego, zyski liczone są w dolarach, a straty w ludziach.
Cały ten przekręt najlepiej opisać, jak sądzę, jako coś, co nie jest tym, czym wydaje się być, w opinii większości ludzi. Tylko niewielka grupa „wewnątrz” wie, o co w tym wszystkim chodzi. Wojna jest prowadzona dla dobra nielicznych, kosztem bardzo wielu. Na wojnie tylko kilka osób zbija ogromne fortuny. W czasie pierwszej wojny światowej tylko nieliczni czerpali zyski z tego konfliktu. W toku jej trwania w Stanach Zjednoczonych pojawiło się co najmniej dwadzieścia jeden tysięcy nowych milionerów i miliarderów. Tylu z nich przyznało się do ogromnych zysków z krwi w swoich zeznaniach podatkowych. Ilu innych wojennych milionerów sfałszowało swoje zeznania podatkowe? – Tego nikt nie wie.
Ilu z tych wojennych milionerów chwyciło za karabin? Ilu z nich kopało okopy? Ilu z nich wiedziało, co to znaczy głodować w zasiedlonej przez szczury
ziemiance? Ilu z nich spędziło bezsenne, pełne przerażenia noce, kryjąc się przed pociskami, odłamkami i kulami z karabinów maszynowych? Ilu z nich odpierało pchnięcia bagnetem wroga? Ilu z nich zostało rannych lub zabitych w walce?
Po zakończeniu wojny narody zdobywają dodatkowe terytorium, jeśli odniosą zwycięstwo. Po prostu je zabierają. To nowo zdobyte terytorium jest natychmiast eksploatowane przez nielicznych – tych samych nielicznych, którzy w czasie wojny wyciskali dolary z krwi. Rachunek płaci ogół społeczeństwa.
A co to za rachunek?
Ten rachunek to straszna księgowość. Nowoustawione nagrobki. Zmasakrowane ciała. Zdruzgotane umysły. Złamane serca i domy. Niestabilność ekonomiczna. Recesja i wszystkie związane z nią nieszczęścia. Uciążliwe opodatkowanie dla wielu pokoleń.
Przez wiele lat, jako żołnierz, podejrzewałem, że wojna to oszustwo, ale dopiero gdy przeszedłem do cywila, zdałem sobie z tego sprawę w pełni. Teraz, gdy widzę, że znów się zbierają międzynarodowe chmury wojenne, tak jak to ma miejsce dzisiaj, muszę stawić temu czoła i zabrać głos.
Znowu świat dzieli się na skonfliktowane ze sobą strony. Francja i Rosja spotkały się i uzgodniły, że będą staćpo jednej stronie. Włochy i Austria pospieszyły, aby zawrzeć podobne porozumienie. Polska i Niemcy zaczęły przymilać się do siebie, jakby na chwilę zapominając o sporze o polski korytarz. Sprawę skomplikowało zabójstwo króla Jugosławii Aleksandra. Jugosławia i Węgry, od dawna zatwardziali wrogowie,
niemal rzucili się sobie do gardeł. Włochy były gotowe wkroczyć do akcji, ale Francja zwlekała. Czekała też Czechosłowacja. Wszystkie rządy czekały na wojnę. Nie zwykli ludzie – nie ci, którzy walczą, płacą i umierają – tylko ci, którzy wywołują wojny i pozostają bezpieczni w domu, aby czerpać z nich zyski.
Na świecie jest dziś czterdzieści milionów ludzi pod bronią, a nasi mężowie stanu i dyplomaci mają czelność twierdzić, że nie szykuje się żadna wojna.
Piekielne dzbany! Czy te czterdzieści milionów mężczyzn jest szkolonych na tancerzy?
Na pewno nie we Włoszech. Premier Mussolini wie, do czego są oni przygotowywani. On przynajmniej jest na tyle szczery, by o tym mówić. Niedawno Il Duce w „International Conciliation”, publikacji przygotowanej przez Carnegie Endowment for International Peace, powiedział:
Przede wszystkim, z perspektywy faszyzmu, im bardziej rozważa się i obserwuje przyszłość i rozwój ludzkości, abstrahując od bieżących uwarunkowań politycznych, nie wierzy się ani w możliwość, ani w użyteczność wieczystego pokoju. Tylko wojna podnosi do najwyższego napięcia całą ludzką energię i odciska piętno szlachetności na narodach, które mają odwagę jej sprostać.
Niewątpliwie Mussolini ma na myśli dokładnie to, o czym mówi. Jego dobrze wyszkolona armia, wielka flota samolotów, a nawet marynarka wojenna, są gotowe do wojny i najwyraźniej bardzo jej pragną. Świadczy o tym jego niedawne opowiedzenie się po stronie Węgier w sporze z Jugosławią. Pokazała to również pospieszna mobilizacja jego wojsk na granicy austriackiej, po zabójstwie Dollfussa. W Europie są też inni, których pobrzękiwanie szabelką, stanowi zapowiedź wojny, która prędzej czy później wybuchnie.
Herr Hitler, ze swoimi zbrojeniami i ciągłym żądaniem coraz większej ilości broni, jest takim samym, jeśli nie większym, zagrożeniem dla pokoju. Francja dopiero niedawno wydłużyła okres służby wojskowej dla swojej młodzieży z roku do osiemnastu miesięcy.
Tak, na całym świecie narody koczują już z bronią w ręku. Wściekłe psy Europy są na wolności.
W krajach Orientu manewry są bardziej zręczne. W 1904 roku, kiedy Rosja walczyła z Japonią, odtrąciliśmy Rosjan, naszych starych przyjaciół i poparliśmy Japonię. Wtedy nasi bardzo hojni międzynarodowi bankierzy finansowali Japonię. Teraz tendencja jest taka, żeby skłócić nas z Japończykami. Co oznacza dla nas polityka „otwartych drzwi” w Chinach? Nasz handel z Chinami wynosi około dziewięćdziesiąt milionów dolarów rocznie.
Dla porównania weźmy Wyspy Filipińskie. W ciągu trzydziestu pięciu lat wydaliśmy na Filipinach około sześćset milionów dolarów, a nasze prywatne inwestycje (a raczej naszych bankierów, przemysłowców i spekulantów) wynoszą nieco mniej niż dwieście milionów dolarów.
W takim układzie, aby uratować handel z Chinami o wartości około dziewięćdziesięciu milionów dolarów lub aby ochronić prywatne inwestycje na Filipinach, o wartości niespełna dwustu milionów dolarów, będzie się w nas podsycać nienawiść do Japonii, aby rozpocząć z nią wojnę, która mogłaby nas kosztować dziesiątki miliardów dolarów, życia setek tysięcy Amerykanów i kolejne setki tysięcy okaleczonych fizycznie i niezrównoważonych psychicznie ludzi.
Oczywiście, ta strata byłaby zrekompensowana zyskiem – powstałyby fortuny. Pojawiłyby się miliony i miliardy dolarów. Zarobione przez nielicznych. Producentów amunicji. Bankierów. Budowniczych statków. Wytwórców. Producentów konserw. Spekulantów. Im wszystkim powodziłoby się dobrze.
Tak, oni wszyscy przygotowują się do kolejnej wojny. Dlaczego nie mieliby tego robić? To przynosi duże zyski.
Ale co z tego wynika dla mas?
Co zyskują zabici? Co zyskują mężczyźni, którzy są okaleczeni? Co zyskują ich matki i siostry, ich żony i ukochane? Jaki jest z tego pożytek dla ich dzieci?
Co to daje komukolwiek, poza tymi nielicznymi, dla których wojna oznacza ogromne zyski?
Otóż to – nic. A co z tego ma naród?
Weźmy za przykład nasz własny przypadek. Do roku 1898 nie posiadaliśmy ani kawałka terytorium poza kontynentem Ameryki Północnej. W tym czasie nasz dług narodowy wynosił nieco ponad miliard dolarów. Potem zaczęliśmy „myśleć międzynarodowo”. Zapomnieliśmy lub odłożyliśmy na bok rady Ojca naszego kraju. Zapomnieliśmy o ostrzeżeniu Waszyngtona przed „uwikłaniem się w sojusze”. Wyruszyliśmy na wojnę. Zdobyliśmy zagraniczne terytoria Pod koniec okresu wojny światowej, w wyniku naszego mieszania się w sprawy międzynarodowe, nasz dług publiczny wzrósł do ponad dwudziestu pięciu miliardów dolarów. Nasz całkowity korzystny bilans handlowy w okresie dwudziestu pięciu lat wynosił około dwadzieścia cztery miliardy dolarów. Zatem z czysto finansowego punktu widzenia, rok do roku byliśmy nieco w tyle, a ten sam poziom handlu zagranicznego mógłby być przez nas osiągnięty także bez uczestnictwa w wojnach.
Dla przeciętnego Amerykanina, który płaci rachunki, byłoby o wiele taniej (żeby nie powiedzieć bezpieczniej) trzymać się z dala od zagranicznych uwikłań. Dla nielicznych ten proceder, podobnie jak przemyt i inne nielegalne interesy, przynosi imponujące zyski, ale koszty działalności zawsze są przenoszone na ludzi, którzy nie czerpią z tego żadnych korzyści.
WOJNA TO PRZEKRĘT
Wojna to przekręt. Zawsze tak było. Jest prawdopodobnie najstarszym, najbardziej dochodowym i z pewnością najokrutniejszym przekrętem. Jedynym, który ma zasięg międzynarodowy. Jedynym, w czasie trwania którego, zyski liczone są w dolarach, a straty w ludziach.
Cały ten przekręt najlepiej opisać, jak sądzę, jako coś, co nie jest tym, czym wydaje się być, w opinii większości ludzi. Tylko niewielka grupa „wewnątrz” wie, o co w tym wszystkim chodzi. Wojna jest prowadzona dla dobra nielicznych, kosztem bardzo wielu. Na wojnie tylko kilka osób zbija ogromne fortuny. W czasie pierwszej wojny światowej tylko nieliczni czerpali zyski z tego konfliktu. W toku jej trwania w Stanach Zjednoczonych pojawiło się co najmniej dwadzieścia jeden tysięcy nowych milionerów i miliarderów. Tylu z nich przyznało się do ogromnych zysków z krwi w swoich zeznaniach podatkowych. Ilu innych wojennych milionerów sfałszowało swoje zeznania podatkowe? – Tego nikt nie wie.
Ilu z tych wojennych milionerów chwyciło za karabin? Ilu z nich kopało okopy? Ilu z nich wiedziało, co to znaczy głodować w zasiedlonej przez szczury
ziemiance? Ilu z nich spędziło bezsenne, pełne przerażenia noce, kryjąc się przed pociskami, odłamkami i kulami z karabinów maszynowych? Ilu z nich odpierało pchnięcia bagnetem wroga? Ilu z nich zostało rannych lub zabitych w walce?
Po zakończeniu wojny narody zdobywają dodatkowe terytorium, jeśli odniosą zwycięstwo. Po prostu je zabierają. To nowo zdobyte terytorium jest natychmiast eksploatowane przez nielicznych – tych samych nielicznych, którzy w czasie wojny wyciskali dolary z krwi. Rachunek płaci ogół społeczeństwa.
A co to za rachunek?
Ten rachunek to straszna księgowość. Nowoustawione nagrobki. Zmasakrowane ciała. Zdruzgotane umysły. Złamane serca i domy. Niestabilność ekonomiczna. Recesja i wszystkie związane z nią nieszczęścia. Uciążliwe opodatkowanie dla wielu pokoleń.
Przez wiele lat, jako żołnierz, podejrzewałem, że wojna to oszustwo, ale dopiero gdy przeszedłem do cywila, zdałem sobie z tego sprawę w pełni. Teraz, gdy widzę, że znów się zbierają międzynarodowe chmury wojenne, tak jak to ma miejsce dzisiaj, muszę stawić temu czoła i zabrać głos.
Znowu świat dzieli się na skonfliktowane ze sobą strony. Francja i Rosja spotkały się i uzgodniły, że będą staćpo jednej stronie. Włochy i Austria pospieszyły, aby zawrzeć podobne porozumienie. Polska i Niemcy zaczęły przymilać się do siebie, jakby na chwilę zapominając o sporze o polski korytarz. Sprawę skomplikowało zabójstwo króla Jugosławii Aleksandra. Jugosławia i Węgry, od dawna zatwardziali wrogowie,
niemal rzucili się sobie do gardeł. Włochy były gotowe wkroczyć do akcji, ale Francja zwlekała. Czekała też Czechosłowacja. Wszystkie rządy czekały na wojnę. Nie zwykli ludzie – nie ci, którzy walczą, płacą i umierają – tylko ci, którzy wywołują wojny i pozostają bezpieczni w domu, aby czerpać z nich zyski.
Na świecie jest dziś czterdzieści milionów ludzi pod bronią, a nasi mężowie stanu i dyplomaci mają czelność twierdzić, że nie szykuje się żadna wojna.
Piekielne dzbany! Czy te czterdzieści milionów mężczyzn jest szkolonych na tancerzy?
Na pewno nie we Włoszech. Premier Mussolini wie, do czego są oni przygotowywani. On przynajmniej jest na tyle szczery, by o tym mówić. Niedawno Il Duce w „International Conciliation”, publikacji przygotowanej przez Carnegie Endowment for International Peace, powiedział:
Przede wszystkim, z perspektywy faszyzmu, im bardziej rozważa się i obserwuje przyszłość i rozwój ludzkości, abstrahując od bieżących uwarunkowań politycznych, nie wierzy się ani w możliwość, ani w użyteczność wieczystego pokoju. Tylko wojna podnosi do najwyższego napięcia całą ludzką energię i odciska piętno szlachetności na narodach, które mają odwagę jej sprostać.
Niewątpliwie Mussolini ma na myśli dokładnie to, o czym mówi. Jego dobrze wyszkolona armia, wielka flota samolotów, a nawet marynarka wojenna, są gotowe do wojny i najwyraźniej bardzo jej pragną. Świadczy o tym jego niedawne opowiedzenie się po stronie Węgier w sporze z Jugosławią. Pokazała to również pospieszna mobilizacja jego wojsk na granicy austriackiej, po zabójstwie Dollfussa. W Europie są też inni, których pobrzękiwanie szabelką, stanowi zapowiedź wojny, która prędzej czy później wybuchnie.
Herr Hitler, ze swoimi zbrojeniami i ciągłym żądaniem coraz większej ilości broni, jest takim samym, jeśli nie większym, zagrożeniem dla pokoju. Francja dopiero niedawno wydłużyła okres służby wojskowej dla swojej młodzieży z roku do osiemnastu miesięcy.
Tak, na całym świecie narody koczują już z bronią w ręku. Wściekłe psy Europy są na wolności.
W krajach Orientu manewry są bardziej zręczne. W 1904 roku, kiedy Rosja walczyła z Japonią, odtrąciliśmy Rosjan, naszych starych przyjaciół i poparliśmy Japonię. Wtedy nasi bardzo hojni międzynarodowi bankierzy finansowali Japonię. Teraz tendencja jest taka, żeby skłócić nas z Japończykami. Co oznacza dla nas polityka „otwartych drzwi” w Chinach? Nasz handel z Chinami wynosi około dziewięćdziesiąt milionów dolarów rocznie.
Dla porównania weźmy Wyspy Filipińskie. W ciągu trzydziestu pięciu lat wydaliśmy na Filipinach około sześćset milionów dolarów, a nasze prywatne inwestycje (a raczej naszych bankierów, przemysłowców i spekulantów) wynoszą nieco mniej niż dwieście milionów dolarów.
W takim układzie, aby uratować handel z Chinami o wartości około dziewięćdziesięciu milionów dolarów lub aby ochronić prywatne inwestycje na Filipinach, o wartości niespełna dwustu milionów dolarów, będzie się w nas podsycać nienawiść do Japonii, aby rozpocząć z nią wojnę, która mogłaby nas kosztować dziesiątki miliardów dolarów, życia setek tysięcy Amerykanów i kolejne setki tysięcy okaleczonych fizycznie i niezrównoważonych psychicznie ludzi.
Oczywiście, ta strata byłaby zrekompensowana zyskiem – powstałyby fortuny. Pojawiłyby się miliony i miliardy dolarów. Zarobione przez nielicznych. Producentów amunicji. Bankierów. Budowniczych statków. Wytwórców. Producentów konserw. Spekulantów. Im wszystkim powodziłoby się dobrze.
Tak, oni wszyscy przygotowują się do kolejnej wojny. Dlaczego nie mieliby tego robić? To przynosi duże zyski.
Ale co z tego wynika dla mas?
Co zyskują zabici? Co zyskują mężczyźni, którzy są okaleczeni? Co zyskują ich matki i siostry, ich żony i ukochane? Jaki jest z tego pożytek dla ich dzieci?
Co to daje komukolwiek, poza tymi nielicznymi, dla których wojna oznacza ogromne zyski?
Otóż to – nic. A co z tego ma naród?
Weźmy za przykład nasz własny przypadek. Do roku 1898 nie posiadaliśmy ani kawałka terytorium poza kontynentem Ameryki Północnej. W tym czasie nasz dług narodowy wynosił nieco ponad miliard dolarów. Potem zaczęliśmy „myśleć międzynarodowo”. Zapomnieliśmy lub odłożyliśmy na bok rady Ojca naszego kraju. Zapomnieliśmy o ostrzeżeniu Waszyngtona przed „uwikłaniem się w sojusze”. Wyruszyliśmy na wojnę. Zdobyliśmy zagraniczne terytoria Pod koniec okresu wojny światowej, w wyniku naszego mieszania się w sprawy międzynarodowe, nasz dług publiczny wzrósł do ponad dwudziestu pięciu miliardów dolarów. Nasz całkowity korzystny bilans handlowy w okresie dwudziestu pięciu lat wynosił około dwadzieścia cztery miliardy dolarów. Zatem z czysto finansowego punktu widzenia, rok do roku byliśmy nieco w tyle, a ten sam poziom handlu zagranicznego mógłby być przez nas osiągnięty także bez uczestnictwa w wojnach.
Dla przeciętnego Amerykanina, który płaci rachunki, byłoby o wiele taniej (żeby nie powiedzieć bezpieczniej) trzymać się z dala od zagranicznych uwikłań. Dla nielicznych ten proceder, podobnie jak przemyt i inne nielegalne interesy, przynosi imponujące zyski, ale koszty działalności zawsze są przenoszone na ludzi, którzy nie czerpią z tego żadnych korzyści.
więcej..
