Wrzuć 5 centów - ebook

WRZUĆ PIĘĆ CENTÓW

Jechali powoli, rozglądając się, chociaż im się spieszyło, ale wiedzieli, że jest to najlepszy sposób dotarcia do celu. Ziemia znajdowała się wszędzie, a nie mogli jej odnaleźć, choć o to właśnie im chodziło. Rosła metalowa trawa i uginała się, skrzypiąc pod kopytami ich koni, tak je przynajmniej nazywali.

- Co to jest? - zapytał pierwszy z mędrców.

Mech porastał jego policzki. Stwardniał miejscami i się wykruszał, więc uważali go za starego.

Drugi wytężył wzrok. W każdym jego oku widniały po dwie, zielone tęczówki i dwie źrenice, dlatego uważali go za wszechwidzącego.

- Nazwę to miastem - wtrącił trzeci.

Odznaczał się wysokim wzrostem i jasną skórą, która wydawała się na wpół przejrzysta. Jego wewnętrzne ciało oplatała sieć niebieskich żył. Wykrzywił blade usta, spoglądając z pogardą ponad głowami towarzyszy.

- Jacyś barwni ludzie w widmie tęczy - dodał.

Wszechwidzący wytężył swoje podwójne źrenice, aż wypłynęła z nich poświata.

- To nie są żywe istoty.

- To fantazmaty - powiedział człowiek.

- Słyszałem o tym- pochwalił się mędrzec. - Kiedy Ziemia była całkowita i ograniczona, ludzie je wytwarzali.

- W jaki sposób? - rzekł zaczepnie człowiek.

Mędrzec się zamyślił.

- Przestań! - krzyknął na niego człowiek. - Broda ci rośnie od myślenia. Atakujemy! - I ruszył pierwszy, wystawiając swoje dwa wyostrzone palce.

Wszechwidzący i mędrzec popatrzyli na siebie, kiwając głowami. Odwaga człowieka zawsze ich oszałamiała. A on pędził jak szalony. Wiatr rozwiewał mu długie włosy. Podążyli za nim przyjacielskim truchtem, ale nim go dognali, zniknął. Kiedy znaleźli się blisko barwnych postaci, najpierw zbadali je ostrożnie, włożywszy w nie palce wskazujące. Potem zanurzyli ręce aż po łokcie i jeszcze raz na siebie spojrzawszy, ponaglili konie, wjeżdżając w gęstwinę kolorowych fantomów.

To niestety koniec bezpłatnego fragmentu. Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki.