Wschód księżyca - ebook
Wschód księżyca - ebook
Minęły księżyce odkąd szóstka kotów wyruszyła w podróż, którą zapowiedziała przepowiednia. Teraz muszą powrócić do domu i przynieść wieści z dalekich stron. Jednak na drodze staje im plemię dzikich kotów, które ma własną przepowiednię do wyjaśnienia.
Tymczasem w lesie czterech klanów Ognista Gwiazda i Liściasta Łapa bezradnie przyglądają się, jak świat wokół nich ginie, rozrywany szponami bestii kierowanych przez Dwunożnych. Czy szóstka kotów zdąży wrócić na czas i uratować swoich pobratymców?
Kategoria: | Dla młodzieży |
Zabezpieczenie: |
Watermark
|
ISBN: | 978-83-65122-36-0 |
Rozmiar pliku: | 1,8 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Klan Pioruna
PRZYWÓDCA
Ognista Gwiazda — płomiennorudy kocur
ZASTĘPCA
Szara Pręga — długowłosy szary pręgowany kocur
MEDYCZKA
(kocur lub kotka, którzy posiedli zdolność leczenia)
Rozżarzona Skóra — ciemnoszara kotka; uczennica: Liściasta Łapa
WOJOWNICY
(koty i kotki bez młodych)
Mysie Futro — drobna, ciemnobrązowa kotka
Zakurzona Skóra — ciemnobrązowy pręgowany kocur
Piaskowa Burza — jasnoruda kotka
Obłoczny Ogon — długowłosy biały kocur
Paprociowe Futro — złocistobrązowy pręgowany kocur
Ciernisty Pazur — złocistobrązowy pręgowany kocur
Jasne Serce — biała kotka w rude łaty
Jeżynowy Pazur — ciemnobrązowy pręgowany kocur o bursztynowych oczach
Jesionowe Futro — ciemnoszary kocur (w ciemniejsze cętki) o ciemnoniebieskich oczach
Deszczowy Wąs — ciemnoszary kocur o niebieskich oczach
Okopcone Futro — jasnoszary kocur o bursztynowych oczach
Szczawiowy Ogon — szylkretowo-biała kotka o bursztynowych oczach
UCZNIOWIE
(koty, które skończyły sześć księżyców, szkolące się na wojowników)
Wiewiórcza Łapa — ciemnoruda kotka o zielonych oczach, uczennica Zakurzonej Skóry
Liściasta Łapa — jasnobrązowa pręgowana kotka o bursztynowych oczach i białych łapach
Pajęcza Łapa — czarny kocur o długich łapach, brązowym brzuchu i bursztynowych oczach, uczeń Mysiego Futra
Ryjówcza Łapa — ciemnobrązowy kocur o bursztynowych oczach, uczeń Ciernistego Pazura
Biała Łapa — biała kotka o zielonych oczach, uczennica Paprociowego Futra
KARMICIELKI
(kotki oczekujące młodych lub opiekujące się nimi)
Złoty Kwiat — jasnoruda kotka, najstarsza z karmicielek
Paprotkowa Chmura — jasnoszara kotka (w ciemniejsze łaty) o jasnozielonych oczach
STARSZYZNA
(byli wojownicy i karmicielki)
Oszronione Futro — piękna biała kocica o niebieskich oczach
Pstrokaty Ogon — niegdyś ładna szylkretowa kocica o pięknej cętkowanej sierści; najstarsza w klanie
Nakrapiany Ogon — jasno pręgowana kocica
Długi Ogon — jasny kocur w czarne pręgi; wcześnie dołączył do starszych z powodu osłabienia wzroku
Klan Cienia
PRZYWÓDCA
Czarna Gwiazda — duży biały kocur o wielkich czarnych łapach
ZASTĘPCA
Rdzawe Futro — ciemnoruda kotka
MEDYK
Mała Chmura — bardzo drobny pręgowany kocur
WOJOWNICY
Dębowe Futro — mały brązowy kocur
Brunatna Skóra — szylkretowa kotka o zielonych oczach
Cedrowe Serce — ciemnoszary kocur
Jarzębinowy Pazur — rudy kocur
Wysoki Mak — długonoga jasnobrązowa kotka
UCZNIOWIE
Dymna Łapa — ciemnoszary kocur, uczeń Dębowego Futra
Szponiasta Łapa — kocur o długich pazurach, uczeń Jarzębinowego Pazura
STARSZYZNA
Cieknący Nos — mały szaro-biały kocur; wcześniej medyk klanu
Klan Wiatru
PRZYWÓDCA
Wysoka Gwiazda — starszy czarno-biały kocur o bardzo długim ogonie
ZASTĘPCA
Błotnisty Pazur — nakrapiany bury kocur
MEDYK
Kaszlący Pysk — brązowy kocur o krótkim ogonie
WOJOWNICY
Pojedynczy Wąs — brązowy pręgowany kocur
Pajęczynowa Stopa — ciemnoszary pręgowany kocur
Rozdarte Ucho — pręgowany kocur
Biały Ogon — drobna biała kotka
UCZNIOWIE
Wronia Łapa — ciemnoszary, prawie czarny kocur o niebieskich oczach, uczeń Błotnistego Pazura
STARSZYZNA
Poranny Kwiat — szylkretowa kocica
Klan Rzeki
PRZYWÓDCZYNI
Lamparcia Gwiazda — nietypowo nakrapiana złocista kocica
ZASTĘPCZYNI
Mglista Stopa — szara kotka o niebieskich oczach
MEDYK
Muliste Futro — długowłosy jasnobrązowy kocur; uczennica: Ćmie Skrzydło
WOJOWNICY
Czarny Pazur — kruczoczarny kocur
Ciężki Krok — mocno zbudowany pręgowany kocur
Burzowe Futro — ciemnoszary kocur o bursztynowych oczach
Pierzasty Ogon — jasnoszara kotka o niebieskich oczach
Jastrzębi Mróz — ciemnobrązowy kocur o szerokim karku
Omszona Skóra — szylkretowa kotka
UCZNIOWIE
Ćmie Skrzydło — piękna złocista pręgowana kotka o bursztynowych oczach
KARMICIELKI
Zaranny Kwiat — jasnoszara kotka
STARSZYZNA
Cienista Skóra — bardzo ciemna szara kotka
Głośny Brzuch — ciemnobrązowy kocur
Koty nie należące do klanów
Jęczmień — czarno-biały kocur mieszkający w gospodarstwie w pobliżu lasu
Krucza Łapa — lśniący czarny kocur mieszkający w gospodarstwie z Jęczmieniem
Piękniś — starszy pręgowany kocur mieszkający w lasach niedaleko morzaProlog
Jeden za drugim koty zakradały się do jaskini. Sierść miały poznaczoną plamami błota, szeroko otwarte ze strachu oczy odbijały zimne światło księżyca przenikające przez szczelinę w stropie. Przysiadły z brzuchami przy ziemi, rzucając spojrzenia na boki, jakby spodziewały się, że z cienia wyskoczy wróg.
Promienie księżyca padały na kałuże w dnie jaskini i oświetlały las spiczastych kamieni, z których jedne narastały słupami w górę, inne zwisały ze stropu. Niektóre z nich łączyły się pośrodku, tworząc smukłe drzewa z białej lśniącej skały. Przemykał między nimi wiatr, mierzwiąc kotom futra. W czystym, wilgotnym powietrzu rozlegał się grzmot spadającej wody.
Zza jednego z kamiennych słupów wyszedł kocur. Miał długi, wąski tułów, umięśnione nogi, a jego sierść, pozlepiana błotem w strąki, upodabniała go do kamiennego posągu.
— Witajcie — miauknął ochryple. — Światło księżyca leży na wodzie. Zgodnie z prawami Plemienia Wiecznych Łowów nadszedł czas przepowiadania.
Jeden z kotów wypełzł do przodu i skłonił głowę przed ubłoconym kocurem.
— Bardzie, czy dostałeś znak? Czy Plemię Wiecznych Łowów przemówiło do ciebie?
Zza jego pleców odezwał się inny kot:
— Czy wreszcie świta nadzieja?
Bard pochylił głowę.
— W odbiciu księżycowego światła na skale zobaczyłem słowa Plemienia Wiecznych Łowów; widziałem je również w cieniach rzucanych przez skały, słyszałem w dźwięku kropel deszczu spadających ze stropu. — Przerwał na chwilę i przesunął spojrzenie po otaczających go kotach. — Tak — podjął — powiedzieli mi, że jest nadzieja.
Przez grupę przebiegł lekki szmer, przypominający szelest liści na wietrze. Koty spojrzały na Barda rozjaśnionymi oczami i uniosły uszy. Kot, który wyszedł przed inne, miauknął niepewnie:
— Zatem wiesz, co pomoże nam pozbyć się tego okropnego zagrożenia?
— Tak, Szpicu — odparł Bard. — Plemię Wiecznych Łowów obiecało mi, że nadejdzie kot, srebrny kot — nie z tego plemienia — który pomoże nam pozbyć się Ostrych Zębów już na zawsze.
Na chwilę zapadła cisza.
— Więc poza Plemieniem Płynącej Wody istnieją jeszcze inne koty? — zapytał ktoś z tyłu grupy.
— Muszą istnieć — odparł inny kot.
— Słyszałem o obcych — miauknął Szpic — chociaż nigdy żadnego nie widziałem. Ale kiedy przyjdzie ten srebrny kot? — dodał rozpaczliwie.
Wokół rozległy się pomiaukiwania:
— Tak, kiedy?
— Czy to prawda?
Bard strzepnięciem ogona nakazał ciszę.
— Tak, to prawda — miauknął. — Plemię Wiecznych Łowów nigdy nas nie okłamało. Sam widziałem blask jego srebrnego futra w oświetlonej księżycem sadzawce.
— Ale kiedy? — nalegał Szpic.
— Plemię Wiecznych Łowów nie pokazało mi tego — odparł Bard. — Nie wiem, kiedy pojawi się srebrny kot i skąd nadejdzie, ale będziemy o tym wiedzieli, jak już przybędzie.
Uniósł głowę ku stropowi jaskini, a w jego oczach odbiły się dwa maleńkie księżyce.
— Do tego czasu, współplemieńcy, pozostaje nam tylko czekać.