-
W empik go
Wspomnienie o Cecylii,smutnej królowej - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
9 marca 2016
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Wspomnienie o Cecylii,smutnej królowej - ebook
Zbeletryzowany i nieco fantastyczny zapis trzech ostatnich dni życia polskiej królowej Cecylii Renaty, żony Władysława IV.
Próba przypomnienia niezwykłej kobiety. Portret władczyni, matki, żony, artystki, cichej buntowniczki i ofiary dynastii. Kobiety niepięknej, ale wielbiącej piękno.
Czytelnik znajdzie w tej opowieści nie tylko niezwykły kawałek historii Polski, ale przede wszystkim obraz sytuacji królowych i ich roli na dworze polskim. A także wspaniałe opisy noszonych wówczas strojów.
| Kategoria: | Powieść |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-7779-375-6 |
| Rozmiar pliku: | 710 KB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Marzec roku przestępnego 1644 jest zimny i wietrzny.
Królowa marznie, choć zakłada ciepłe, dziane pończochy z jedwabiu i koziej sierści wyrabiane przez gdańskich rzemieślników.
Są mięciutkie, ozdobione kwiatowym haftem i, gdyby nie spuchnięte kostki, można by je nawet pokazać spod lekko uniesionej krynoliny.
Żeby się nie zsuwały, wiąże się je pod kolanami wąską tasiemką tak ciasno, że dwórki, przebierając królową do snu, widzą na jej łydkach sine obręcze… Cecylia Renata syczy z bólu, narzeka na kłucie w boku i tkliwość nabrzmiałych piersi, więc podczas wieczornej toalety panny z fraucymeru ostrożnie zdejmują z niej aksamitną, wierzchnią suknię na ciężkiej obręczy, batystową koszulę, gorset i sztywne pantalony klejące się do pośladków…
„Skąd się we mnie tyle tego bierze? – myśli królowa. – Zmieniam podkład, a on zaraz jest znowu mokry… Medyk mówi, że to dobrze, bo schodzą ze mnie wszystkie brudy, ale ja wiem swoje… za dużo tego, za dużo…”
Cecylia Renata nosi trzewiki z delikatnej, siekanej skórki, ale od kamiennej posadzki ciągnie taki zimowy chłód, że nogi szybko jej lodowacieją i tracą czucie. Trzewiki są piękne, mają szeroką, ażurową klamrę z czystego srebra i wygiętą w łuk cieniutką podeszwę, podpartą stożkowym obcasem.
Królowa lubi ładne buty. Dostaje je w przesyłkach z Wiednia, ale krakowscy, gdańscy i wileńscy rzemieślnicy też potrafią robić prawdziwe cuda z atłasu, brokatu, cielęcej skórki i błyszczącego cordovanu, krojonego z końskich zadów.
Królowa się cieszy, że niedługo wróci do ulubionych, zgrabnych pantofelków z błękitnego adamaszku – są takie leciutkie, mają kokardki uplecione z drobnych perełek i nieduży, szerszy dołem obcas. Podobały się nawet wytwornej cesarzowej Marii, elegantce i znawczyni strojów alamoda!
Miło je będzie znowu poczuć na wąskich, długich stopach… Cecylia Renata ma nadzieję, że kiedy wreszcie urodzi dziecko, pozbędzie się tej wstrętnej opuchlizny, przez którą wszystkie trzewiki są za ciasne!
Po Bożym Narodzeniu przestała nosić chopineski na wysokich, drewnianych koturnach, wprawdzie ciepłe, ale niewygodne i wywrotne.
Bolały ją kolana, a kostki nóg puchły i siniały, odkąd ciężar ciała przesunął się do przodu, pod wpływem szybko rosnącego brzucha. Bała się, że upadnie i przez lekkomyślną nieuwagę sprowadzi nieszczęście na siebie i dynastię…
Och!… Dobrze pamięta tamten styczeń przed dwoma laty i kłucie strasznej igły pod łopatką, w żołądku, w gardle! Przez ten ostry kolec nie mogła oddychać, łapała powietrze, a ono nie chciało dojść do płuc, dusiło, dławiło, topiło świat w siwej mgle…
Medycy milczeli, kiedy pytała czy dziecko wyzdrowieje. W końcu przestała pytać…
Serce jej zamiera, bo wraca wspomnienie dziewczynki, którą żegnała, zaledwie po miesiącu ziemskiego życia.
Odgarniała jasne, kędzierzawe włoski, dotykała wargami zimnych policzków, chuchała w bezwładne piąstki z sinymi paznokietkami i szeptała:
– Nie martw się… Nie płacz… Przecież przyjdę do ciebie i będziemy już razem, na wieki! Nigdy cię nie opuszczę!
Królowa potrząsa głową, jakby chciała z niej wygonić myśli o malutkiej Marii Izabeli. Jeszcze nie czas… później… Teraz zbiera siły!
Od paru godzin źle się czuje.
Spod wygiętego kręgosłupa do pachwin i lędźwi płynie mrowiąca stróżka bólu przepowiadająca, że zbliża się wielkie, kobiece cierpienie.
Dobrze je zna! Rodziła dwa razy, więc wie, jak stalowe kleszcze najpierw rozrywają uda i brzuch, zaciskając się na kości krzyżowej, a później szczypią, zgniatają i miażdżą biodra, pośladki, wreszcie – łono…
Nie ma przed tym ratunku.
Królowa myśli, że najstraszniejsze tortury wbijania skazańców na pal i rozrywania pędzącymi końmi podpowiedziały katom kobiety, biegłe i doświadczone w najgorszym cierpieniu.
Przeczuwa, że to, co się zaczyna, ten nadchodzący dreszcz przeszywający ją na wylot i opasujący ciało, jak iglasta szarfa, będzie straszniejszy niż wszystko, co dotąd poznała i przeżyła.
– Strzeż mojej duszy i wybaw mnie – pokornie i ufnie modli się słowami psalmisty. – Niech się nie zawiodę, gdy uciekam się do Ciebie w lęku i strapieniu, bo tylko w Tobie, Panie, pokładam nadzieję…
Odmawia dwie Tajemnice bolesne Różańca, a potem cichutko powtarza:
– Zmiłuj się nade mną. – Robi szeroki znak krzyża i próbuje klęknąć przed czarnym krucyfiksem, z którego patrzy na nią umierający Chrystus. Nie może zgiąć kolan… przeszkadza jej wielki, wypukły brzuch… więc tylko zaczyna szeptać od początku:
– Niech się nie zawiodę, bo tylko w Tobie, Panie…
Chce wierzyć, że gdy się będzie tak modliła w kółko i ciągle od początku stanie się jak polna lilia czysta i nieskalana: wtedy Bóg ją oszczędzi… Ale jej niespokojne serce albo zamiera z lęku, albo trzepoce pod sztywnym, brokatowym gorsetem, jak przerażony wróbel.
Niedawno taka szara, pierzasta kulka wpadła przez uchylone okno do zamkowej komnaty i zaplątała się pod niskim stropem.
Miotała się i tłukła przerażona, szukała ratunku i walczyła o życie, aż w końcu rozbiła łepek o grube szyby, i choć królowa dmuchała i dmuchała w martwiejący dzióbek, nic nie pomogło: paciorkowate oczka zmętniały, zaszła na nie błoniasta powieka, wreszcie ptaszek znieruchomiał i zbrzydł, jak wszystko, z czego uleciało owo niewyobrażalne, tajemnicze, boskie tchnienie, które porusza serce i pompuje krew, a kiedy uchodzi, każdy kształt zwierzęcy czy ludzki staje się podobny do suchego świerszcza lub pokruszonego motyla.
Królowa drży ze strachu, że to może była zła wróżba…
Wierzy w czary i znaki, chociaż jej spowiednik grozi za to piekłem. Ale czy może je lekceważyć, skoro dookoła kryje się tyle zagadek, a ona, słaba i ułomna, nie wie, jak je rozwikłać?
Dalsza część rozdziału dostępna w pełnej wersji
Królowa marznie, choć zakłada ciepłe, dziane pończochy z jedwabiu i koziej sierści wyrabiane przez gdańskich rzemieślników.
Są mięciutkie, ozdobione kwiatowym haftem i, gdyby nie spuchnięte kostki, można by je nawet pokazać spod lekko uniesionej krynoliny.
Żeby się nie zsuwały, wiąże się je pod kolanami wąską tasiemką tak ciasno, że dwórki, przebierając królową do snu, widzą na jej łydkach sine obręcze… Cecylia Renata syczy z bólu, narzeka na kłucie w boku i tkliwość nabrzmiałych piersi, więc podczas wieczornej toalety panny z fraucymeru ostrożnie zdejmują z niej aksamitną, wierzchnią suknię na ciężkiej obręczy, batystową koszulę, gorset i sztywne pantalony klejące się do pośladków…
„Skąd się we mnie tyle tego bierze? – myśli królowa. – Zmieniam podkład, a on zaraz jest znowu mokry… Medyk mówi, że to dobrze, bo schodzą ze mnie wszystkie brudy, ale ja wiem swoje… za dużo tego, za dużo…”
Cecylia Renata nosi trzewiki z delikatnej, siekanej skórki, ale od kamiennej posadzki ciągnie taki zimowy chłód, że nogi szybko jej lodowacieją i tracą czucie. Trzewiki są piękne, mają szeroką, ażurową klamrę z czystego srebra i wygiętą w łuk cieniutką podeszwę, podpartą stożkowym obcasem.
Królowa lubi ładne buty. Dostaje je w przesyłkach z Wiednia, ale krakowscy, gdańscy i wileńscy rzemieślnicy też potrafią robić prawdziwe cuda z atłasu, brokatu, cielęcej skórki i błyszczącego cordovanu, krojonego z końskich zadów.
Królowa się cieszy, że niedługo wróci do ulubionych, zgrabnych pantofelków z błękitnego adamaszku – są takie leciutkie, mają kokardki uplecione z drobnych perełek i nieduży, szerszy dołem obcas. Podobały się nawet wytwornej cesarzowej Marii, elegantce i znawczyni strojów alamoda!
Miło je będzie znowu poczuć na wąskich, długich stopach… Cecylia Renata ma nadzieję, że kiedy wreszcie urodzi dziecko, pozbędzie się tej wstrętnej opuchlizny, przez którą wszystkie trzewiki są za ciasne!
Po Bożym Narodzeniu przestała nosić chopineski na wysokich, drewnianych koturnach, wprawdzie ciepłe, ale niewygodne i wywrotne.
Bolały ją kolana, a kostki nóg puchły i siniały, odkąd ciężar ciała przesunął się do przodu, pod wpływem szybko rosnącego brzucha. Bała się, że upadnie i przez lekkomyślną nieuwagę sprowadzi nieszczęście na siebie i dynastię…
Och!… Dobrze pamięta tamten styczeń przed dwoma laty i kłucie strasznej igły pod łopatką, w żołądku, w gardle! Przez ten ostry kolec nie mogła oddychać, łapała powietrze, a ono nie chciało dojść do płuc, dusiło, dławiło, topiło świat w siwej mgle…
Medycy milczeli, kiedy pytała czy dziecko wyzdrowieje. W końcu przestała pytać…
Serce jej zamiera, bo wraca wspomnienie dziewczynki, którą żegnała, zaledwie po miesiącu ziemskiego życia.
Odgarniała jasne, kędzierzawe włoski, dotykała wargami zimnych policzków, chuchała w bezwładne piąstki z sinymi paznokietkami i szeptała:
– Nie martw się… Nie płacz… Przecież przyjdę do ciebie i będziemy już razem, na wieki! Nigdy cię nie opuszczę!
Królowa potrząsa głową, jakby chciała z niej wygonić myśli o malutkiej Marii Izabeli. Jeszcze nie czas… później… Teraz zbiera siły!
Od paru godzin źle się czuje.
Spod wygiętego kręgosłupa do pachwin i lędźwi płynie mrowiąca stróżka bólu przepowiadająca, że zbliża się wielkie, kobiece cierpienie.
Dobrze je zna! Rodziła dwa razy, więc wie, jak stalowe kleszcze najpierw rozrywają uda i brzuch, zaciskając się na kości krzyżowej, a później szczypią, zgniatają i miażdżą biodra, pośladki, wreszcie – łono…
Nie ma przed tym ratunku.
Królowa myśli, że najstraszniejsze tortury wbijania skazańców na pal i rozrywania pędzącymi końmi podpowiedziały katom kobiety, biegłe i doświadczone w najgorszym cierpieniu.
Przeczuwa, że to, co się zaczyna, ten nadchodzący dreszcz przeszywający ją na wylot i opasujący ciało, jak iglasta szarfa, będzie straszniejszy niż wszystko, co dotąd poznała i przeżyła.
– Strzeż mojej duszy i wybaw mnie – pokornie i ufnie modli się słowami psalmisty. – Niech się nie zawiodę, gdy uciekam się do Ciebie w lęku i strapieniu, bo tylko w Tobie, Panie, pokładam nadzieję…
Odmawia dwie Tajemnice bolesne Różańca, a potem cichutko powtarza:
– Zmiłuj się nade mną. – Robi szeroki znak krzyża i próbuje klęknąć przed czarnym krucyfiksem, z którego patrzy na nią umierający Chrystus. Nie może zgiąć kolan… przeszkadza jej wielki, wypukły brzuch… więc tylko zaczyna szeptać od początku:
– Niech się nie zawiodę, bo tylko w Tobie, Panie…
Chce wierzyć, że gdy się będzie tak modliła w kółko i ciągle od początku stanie się jak polna lilia czysta i nieskalana: wtedy Bóg ją oszczędzi… Ale jej niespokojne serce albo zamiera z lęku, albo trzepoce pod sztywnym, brokatowym gorsetem, jak przerażony wróbel.
Niedawno taka szara, pierzasta kulka wpadła przez uchylone okno do zamkowej komnaty i zaplątała się pod niskim stropem.
Miotała się i tłukła przerażona, szukała ratunku i walczyła o życie, aż w końcu rozbiła łepek o grube szyby, i choć królowa dmuchała i dmuchała w martwiejący dzióbek, nic nie pomogło: paciorkowate oczka zmętniały, zaszła na nie błoniasta powieka, wreszcie ptaszek znieruchomiał i zbrzydł, jak wszystko, z czego uleciało owo niewyobrażalne, tajemnicze, boskie tchnienie, które porusza serce i pompuje krew, a kiedy uchodzi, każdy kształt zwierzęcy czy ludzki staje się podobny do suchego świerszcza lub pokruszonego motyla.
Królowa drży ze strachu, że to może była zła wróżba…
Wierzy w czary i znaki, chociaż jej spowiednik grozi za to piekłem. Ale czy może je lekceważyć, skoro dookoła kryje się tyle zagadek, a ona, słaba i ułomna, nie wie, jak je rozwikłać?
Dalsza część rozdziału dostępna w pełnej wersji
więcej..
