-
W empik go
Wybieram - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
3 października 2022
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Wybieram - ebook
Ta książka jest ostatnią częścią szkolenia i eksperymentu „Praca z relacjami lub Jak wziąć ślub”. W pierwszej części trylogii psycholog szczerze opowiada o tym, jak przebiega praca nad sobą po zerwaniu z ukochaną osobą. W drugiej książce praca psychologiczna trwa, a teraz zadaniem jest nauczyć się kochać siebie. W tej samej książce autor opowiada o tym, jak wybrać godnego partnera życiowego i kompetentnie budować z związek. Przetłumaczone na język polski z pomocą tłumacza.
| Kategoria: | Proza |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8324-246-0 |
| Rozmiar pliku: | 1,2 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Potrzeby
_Śnił mi się bardzo przystojny facet. Przytulił mnie we śnie, a potem wsiedliśmy razem do pociągu, żeby pojechać na wycieczkę. Następnego dnia zobaczyłam w internecie faceta z mojego snu i byłam tak zaskoczona, że napisałam do niego smsa: „Przepraszam, nie wierzę w mistykę, ale śnił mi się pan. Odpowiedział. Tydzień później siedzimy naprzeciwko siebie w restauracji. Jest niesamowicie przystojny, inteligentny i zdecydowany. Patrzy na mnie bardzo uważnie. Widzę, że naprawdę mnie lubi. Jedyne co mnie martwi to: dlaczego taki książę jest sam?_
_W miarę upływu rozmowy okazuje się, że oprócz urody nowa znajoma ma godne podziwu zasady. Nie pije alkoholu i jest gotów zmienić firmę, w której pracuje, jeśli jej etyka korporacyjna uzasadnia zbliżenie kolegów poprzez alkohol i imprezy poza miastem. I nie są to tylko słowa. Działania z jego strony, które obserwuję, potwierdzają to._
_A potem ląduję w szpitalu. Mój nowy przyjaciel bez zastanowienia pędzi w moją stronę. Mówi mi, jaka jestem piękna, podczas gdy ja wpatruję się w niego ze zdziwieniem i zażenowaniem ze szpitalnego łóżka._
_Związek powoli się rozwija. To chyba mój prince charming, na którego czekałam — tak bardzo go lubię. Ale pisze coraz rzadziej, powołując się na zapracowanie. Wydaje mi się, że mniej na mnie patrzy i nie słucha już tak uważnie…_
W tej sytuacji w przeszłości moją reakcją byłoby: wybranie związku, „dostosowanie się” do mężczyzny, znalezienie wymówek — jest zajęty, jest zmęczony, pracuje itd. W tym samym czasie ja cierpiałabym z powodu jego braku uwagi. Ale po pracy nad asymilacją, którą wykonałem w drugiej części książki i uzdrowieniu neurotycznych współuzależnień, wszystko się zmieniło. Dziś wybieram komfort emocjonalny nad relacjami! Mówię więc kiedyś nowej znajomej, że za mało uwagi poświęcam sobie. Jeśli jego stosunek do mnie się nie zmieni, to zaprzestanę naszej komunikacji. Tak, to boli i to bardzo, że nie jesteśmy dla siebie odpowiedni! Ale udręka nie będzie trwała długo; to naturalne i normalne. A jeśli zostanę w tym związku licząc na zmianę w przyszłości będę cierpiała długo, upokarzająco i bez sensu. Już tak nie będzie!
Jeśli jesteś w takiej sytuacji i wybierasz związek, to polecam Ci przeczytać drugą część tej trylogii. Jeśli jesteś w związku, który nie ma dla Ciebie sensu, ale boisz się go zakończyć, przeczytaj pierwszą część książki.
Jeśli przepracowałeś zarówno pierwszą, jak i drugą część, lub jeśli uważasz, że jesteś w porządku i nie masz w zwyczaju cierpieć w związku, to ta książka jest więcej niż prawdopodobna dla Ciebie. Tutaj wybieramy to, co sprawia nam radość. Mężczyzna? Rodzina? Zachowanie? Najpierw wybierzemy siebie!
METAFORY ZASOBÓW
W poprzedniej części książki pracowaliśmy z Terapią Wyobraźni Poznawczej (CST) nad samoakceptacją, poczuciem własnej wartości poprzez relację rodzic-dziecko. Wykonując ćwiczenia, musieliśmy wymyślić pozytywne metafory dotyczące relacji z mamą dziś, z mamą w dzieciństwie, z tatą dziś i z tatą w dzieciństwie, a także z samym sobą i z Bogiem (wszechświatem). Jeśli osoba była wychowywana przez ojczyma, babcię lub znaczącą inną osobę dorosłą poza rodzicami, należy również stworzyć metafory dotyczące relacji z tą osobą dorosłą. W tej części książki zaczniemy od sprawdzenia aktualnego stanu metafor, a następnie doprowadzimy je do stanu zasobności. Czyli nie tylko dobre metafory, ale takie, które sprawiają, że w sercu robi się ciepło i dobrze.
Wyobraź sobie metaforę swojej relacji z tatą w tym momencie. Wyraź na obrazku, jak się czujesz w relacji z tatą w tym momencie swojego życia. Jeśli metafora jest negatywna, powinieneś popracować nad tym tematem. Jak to zrobić dowiesz się w drugiej części tej trylogii. Jeśli twój rodzic nie żyje, to nie ma znaczenia.
W tym czasie wciąż kreślisz metaforę swojego związku z nim.
Ważną rolę w moim życiu, oprócz taty, odegrał dziadek. On już nie żyje. Stworzę też metaforę mojej relacji z nim. Na wygaszaczu ekranu mojego telefonu jest zdjęcie, na którym trzyma mnie, małą dziewczynkę, w ramionach. Dla mnie fotografia jest wsparciem i zasobem. Miłość „wychodzi” z niego.
Gdyby wyobrazić sobie mój stosunek do niego jako metaforę, to byłaby to dziewczyna. Ze wszystkim w przyrodzie rozmawia jak z dziadkiem, czuje jego niewidzialne wsparcie i opiekę. Ważne jest, aby stworzyć obraz jak najbardziej szczegółowy: dziewczynka wrzuca do wody kamyki, jak nauczył ją dziadek, i wypowiada życzenie. Wie, że dziadek obserwuje ją z nieba, czuje jego obecność, mimo że go nie widzi. Podziwia ją i obejmuje swoim sercem, kochając ją serdecznie.
W tym obrazie jest silna zaradność. Można to jeszcze bardziej uwydatnić, wyobrażając sobie, że obraz dziadka niewidzialnie stoi obok niej, przytula ją lub całuje w głowę, jak ukochane dziecko.
Jeśli metafora okaże się dla Ciebie równie zaradna, dodaj do niej jedną małą zmianę, która uczyni ją jeszcze lepszą. A potem spróbuj pomyśleć, jak można ten stan „naprawić” w życiu. Na przykład, jak już mówiłem, na moim ekranie jest zdjęcie mojego dziadka tel. Za każdym razem, gdy go widzę, moje serce wypełnia się tym zaradnym stanem. Zastanów się, jak możesz umieścić obraz zasobów w swoim życiu? Może wyciągnąć perfumy ukochanej osoby i nałożyć je na kilka rzeczy? Znaleźć sensowną książkę lub melodię?
Jeśli obraz jest dobry, pozytywny, ale nie zaradny, to od teraz Twoim zadaniem jest codzienna zmiana jednego elementu w nim, tak aby było coraz lepiej. Rób to tak długo, aż obraz będzie wywoływał tylko bardzo silne pozytywne uczucia. Następnie „Dodaj ją do swojego prawdziwego życia w jeden z opisanych powyżej sposobów lub wymyśl własny. Czyli zrób coś, co będzie Ci o niej przypominać i sprawi, że poczujesz się dobrze.
Jeśli teraz ten algorytm nie wydaje Ci się całkiem jasny, znajdziesz tu przykłady, które mam nadzieję, że rozjaśnią sprawę. Jeśli obraz wywołuje negatywne uczucia, należy go również stopniowo zmieniać na lepsze za pomocą dodatkowych technik opisanych w drugiej części książki.
Stworzyłeś więc metaforę dzisiejszej relacji ze znaczącym innym lub rodzicem. Jeśli wymaga ona dopracowania, najpierw trzeba uczynić ją zasobną, zmieniając codziennie jeden element. Jeśli, tak jak w moim przykładzie, jest ona dobra i zaradna, tworzymy drugą metaforę swojego dziecięcego związku z tą osobą.
Moja relacja z dziadkiem w dzieciństwie wyraża się w postaci obrazka, na którym widzę, jak idę po parapecie, a on trzyma mnie za rękę, żebym nie spadła. Mówi mi coś o otaczającym mnie świecie i lubię z nim spacerować. Dla mnie ta metafora jest bardzo przyjemna i pomysłowa. Dlatego zostawiam to tak, jak jest. Aby przenieść to do mojej rzeczywistości, mogę myśleć o tym, że trzyma mnie za rękę, gdy idę sama.
Jeśli Twoja metafora wymaga dopracowania, zrób to i nie przechodź do tworzenia nowych obrazów związanych z innymi osobami. W moim przypadku relacja z dziadkiem jest w pełni rozwinięta. Przechodzę zatem do metafory relacji z ojcem w tym okresie życia.
Metafora mojej relacji z tatą w tej chwili jest taka: ja, dziecko, chodzę po placu zabaw i wiem, że tata jest w domu. On jest w pobliżu, ale ja jestem sama na zewnątrz. Pilnuje mnie z okna i w każdej chwili mogę go zawołać. Metafora jest w porządku, ale nie jest tak pomysłowa, jak bym chciał. Dlatego trzeba ją zmodyfikować. Dodam, że mój tata wychodzi na podwórko i daje mi, dziecku, kotka lub szczeniaka.
Dopóki nie poprawimy metafory relacji jednej osoby w dzisiejszych czasach, nie przejdziemy do tego, jak to było w przeszłości, w dzieciństwie. Jeśli jednak obraz, z którym pracujemy, nie jest negatywny (jak w moim przykładzie), możemy równolegle pracować nad metaforami innych istotnych relacji. Jeśli masz metafory z negatywnymi uczuciami, nie można ich uruchomić równolegle. Wyjaśnię: najpierw metafora z jedną osobą w dniu dzisiejszym, potem z tą samą osobą w przeszłości. Dopiero potem przejdź do przepracowania relacji z kolejnym znaczącym innym. Ponieważ w moim przypadku duża część pracy jest już wykonana (opisana w poprzedniej książce), a metafory, z którymi teraz pracuję, są pozytywne, mogę je uruchomić i przepracować równolegle.
Sposób, w jaki postrzegam obecnie moją relację z matką, jest następujący: patrzę na siebie w lustrze, ale w odbiciu widzę moją matkę. Metafora jest wystarczająco dobra, ale nie jest najbardziej pomysłowa. Dlatego to również wymaga zmiany. Pierwszą zmianą, jaką wprowadzę, aby obraz był przyjemniejszy, będzie: odwrócę się i zobaczę stojącą obok mnie matkę.
Popracuj nad kolejną metaforą — nastawieniem do siebie. Nasz stosunek do siebie możemy ocenić w skali 10, gdzie 0 to niechęć do siebie, a 10 to najbardziej pozytywny stosunek do siebie. W poprzednim rozdziale wyjaśniłem to szczegółowo. Jak na razie osiągnąłem wynik samooceny na poziomie 9. Jest to bardzo wysoki wynik i nie wymaga pracy nad nim. Zamierzam jednak poddać to próbie. Stworzę obraz zasobów i wymyślę, jak zakotwiczyć go w moim realnym życiu.
Sposób, w jaki widzę siebie teraz, ma postać następującej metafory: początek Calineczki, gdy pewna kobieta, której urodziła się córeczka, zrobiła z płatka kwiatu łódkę. Calineczka pływała w łódce na talerzu z wodą. Jaka troska i miłość do małej dziewczynki ze strony kobiety, która tak bardzo na nią czekała i pragnęła! To dobra i bardzo pomysłowa metafora, więc nie będę jej zmieniał.
Jedyne co można dodać to kilka szczegółów. Na przykład ta kobieta ma bardzo przytulny dom, piękne kwiaty na parapecie, pachnie herbatą i jakimś wypiekiem. Tę metaforę powiążę ze swoim życiem, pijąc pachnącą herbatę i wyobrażając sobie, że ten zapach znajduje się w przytulnym domu kobiety, która marzy o urodzeniu długo wyczekiwanego dziecka. Calineczka wychowała się w tulipanie. Może kupię sobie tulipany — to „utrwali” metaforę w rzeczywistości.
Jeśli Twój wynik samooceny jest niższy niż 6 lub 7, polecam Ci pracę nad poczuciem własnej wartości z wykorzystaniem drugiej części trylogii lub innych moich szkoleń i książek. Znajdziesz tu wiele ćwiczeń i technik na to przeznaczonych. Jeśli wynik jest wyższy, stwórz metaforę swojej postawy i zamień ją w zasób. Następnie wymyśl, jak możesz ją wprowadzić do swojego realnego życia, czerpiąc z mojego przykładu.
Następna metafora relacji to relacja z Bogiem lub wszechświatem. W moim przypadku metaforą jest duża kolejka do szefa, w której siedzę. Ta metafora nie jest zbyt dobra i nie jest w pełni rozwinięta.
_Śnił mi się bardzo przystojny facet. Przytulił mnie we śnie, a potem wsiedliśmy razem do pociągu, żeby pojechać na wycieczkę. Następnego dnia zobaczyłam w internecie faceta z mojego snu i byłam tak zaskoczona, że napisałam do niego smsa: „Przepraszam, nie wierzę w mistykę, ale śnił mi się pan. Odpowiedział. Tydzień później siedzimy naprzeciwko siebie w restauracji. Jest niesamowicie przystojny, inteligentny i zdecydowany. Patrzy na mnie bardzo uważnie. Widzę, że naprawdę mnie lubi. Jedyne co mnie martwi to: dlaczego taki książę jest sam?_
_W miarę upływu rozmowy okazuje się, że oprócz urody nowa znajoma ma godne podziwu zasady. Nie pije alkoholu i jest gotów zmienić firmę, w której pracuje, jeśli jej etyka korporacyjna uzasadnia zbliżenie kolegów poprzez alkohol i imprezy poza miastem. I nie są to tylko słowa. Działania z jego strony, które obserwuję, potwierdzają to._
_A potem ląduję w szpitalu. Mój nowy przyjaciel bez zastanowienia pędzi w moją stronę. Mówi mi, jaka jestem piękna, podczas gdy ja wpatruję się w niego ze zdziwieniem i zażenowaniem ze szpitalnego łóżka._
_Związek powoli się rozwija. To chyba mój prince charming, na którego czekałam — tak bardzo go lubię. Ale pisze coraz rzadziej, powołując się na zapracowanie. Wydaje mi się, że mniej na mnie patrzy i nie słucha już tak uważnie…_
W tej sytuacji w przeszłości moją reakcją byłoby: wybranie związku, „dostosowanie się” do mężczyzny, znalezienie wymówek — jest zajęty, jest zmęczony, pracuje itd. W tym samym czasie ja cierpiałabym z powodu jego braku uwagi. Ale po pracy nad asymilacją, którą wykonałem w drugiej części książki i uzdrowieniu neurotycznych współuzależnień, wszystko się zmieniło. Dziś wybieram komfort emocjonalny nad relacjami! Mówię więc kiedyś nowej znajomej, że za mało uwagi poświęcam sobie. Jeśli jego stosunek do mnie się nie zmieni, to zaprzestanę naszej komunikacji. Tak, to boli i to bardzo, że nie jesteśmy dla siebie odpowiedni! Ale udręka nie będzie trwała długo; to naturalne i normalne. A jeśli zostanę w tym związku licząc na zmianę w przyszłości będę cierpiała długo, upokarzająco i bez sensu. Już tak nie będzie!
Jeśli jesteś w takiej sytuacji i wybierasz związek, to polecam Ci przeczytać drugą część tej trylogii. Jeśli jesteś w związku, który nie ma dla Ciebie sensu, ale boisz się go zakończyć, przeczytaj pierwszą część książki.
Jeśli przepracowałeś zarówno pierwszą, jak i drugą część, lub jeśli uważasz, że jesteś w porządku i nie masz w zwyczaju cierpieć w związku, to ta książka jest więcej niż prawdopodobna dla Ciebie. Tutaj wybieramy to, co sprawia nam radość. Mężczyzna? Rodzina? Zachowanie? Najpierw wybierzemy siebie!
METAFORY ZASOBÓW
W poprzedniej części książki pracowaliśmy z Terapią Wyobraźni Poznawczej (CST) nad samoakceptacją, poczuciem własnej wartości poprzez relację rodzic-dziecko. Wykonując ćwiczenia, musieliśmy wymyślić pozytywne metafory dotyczące relacji z mamą dziś, z mamą w dzieciństwie, z tatą dziś i z tatą w dzieciństwie, a także z samym sobą i z Bogiem (wszechświatem). Jeśli osoba była wychowywana przez ojczyma, babcię lub znaczącą inną osobę dorosłą poza rodzicami, należy również stworzyć metafory dotyczące relacji z tą osobą dorosłą. W tej części książki zaczniemy od sprawdzenia aktualnego stanu metafor, a następnie doprowadzimy je do stanu zasobności. Czyli nie tylko dobre metafory, ale takie, które sprawiają, że w sercu robi się ciepło i dobrze.
Wyobraź sobie metaforę swojej relacji z tatą w tym momencie. Wyraź na obrazku, jak się czujesz w relacji z tatą w tym momencie swojego życia. Jeśli metafora jest negatywna, powinieneś popracować nad tym tematem. Jak to zrobić dowiesz się w drugiej części tej trylogii. Jeśli twój rodzic nie żyje, to nie ma znaczenia.
W tym czasie wciąż kreślisz metaforę swojego związku z nim.
Ważną rolę w moim życiu, oprócz taty, odegrał dziadek. On już nie żyje. Stworzę też metaforę mojej relacji z nim. Na wygaszaczu ekranu mojego telefonu jest zdjęcie, na którym trzyma mnie, małą dziewczynkę, w ramionach. Dla mnie fotografia jest wsparciem i zasobem. Miłość „wychodzi” z niego.
Gdyby wyobrazić sobie mój stosunek do niego jako metaforę, to byłaby to dziewczyna. Ze wszystkim w przyrodzie rozmawia jak z dziadkiem, czuje jego niewidzialne wsparcie i opiekę. Ważne jest, aby stworzyć obraz jak najbardziej szczegółowy: dziewczynka wrzuca do wody kamyki, jak nauczył ją dziadek, i wypowiada życzenie. Wie, że dziadek obserwuje ją z nieba, czuje jego obecność, mimo że go nie widzi. Podziwia ją i obejmuje swoim sercem, kochając ją serdecznie.
W tym obrazie jest silna zaradność. Można to jeszcze bardziej uwydatnić, wyobrażając sobie, że obraz dziadka niewidzialnie stoi obok niej, przytula ją lub całuje w głowę, jak ukochane dziecko.
Jeśli metafora okaże się dla Ciebie równie zaradna, dodaj do niej jedną małą zmianę, która uczyni ją jeszcze lepszą. A potem spróbuj pomyśleć, jak można ten stan „naprawić” w życiu. Na przykład, jak już mówiłem, na moim ekranie jest zdjęcie mojego dziadka tel. Za każdym razem, gdy go widzę, moje serce wypełnia się tym zaradnym stanem. Zastanów się, jak możesz umieścić obraz zasobów w swoim życiu? Może wyciągnąć perfumy ukochanej osoby i nałożyć je na kilka rzeczy? Znaleźć sensowną książkę lub melodię?
Jeśli obraz jest dobry, pozytywny, ale nie zaradny, to od teraz Twoim zadaniem jest codzienna zmiana jednego elementu w nim, tak aby było coraz lepiej. Rób to tak długo, aż obraz będzie wywoływał tylko bardzo silne pozytywne uczucia. Następnie „Dodaj ją do swojego prawdziwego życia w jeden z opisanych powyżej sposobów lub wymyśl własny. Czyli zrób coś, co będzie Ci o niej przypominać i sprawi, że poczujesz się dobrze.
Jeśli teraz ten algorytm nie wydaje Ci się całkiem jasny, znajdziesz tu przykłady, które mam nadzieję, że rozjaśnią sprawę. Jeśli obraz wywołuje negatywne uczucia, należy go również stopniowo zmieniać na lepsze za pomocą dodatkowych technik opisanych w drugiej części książki.
Stworzyłeś więc metaforę dzisiejszej relacji ze znaczącym innym lub rodzicem. Jeśli wymaga ona dopracowania, najpierw trzeba uczynić ją zasobną, zmieniając codziennie jeden element. Jeśli, tak jak w moim przykładzie, jest ona dobra i zaradna, tworzymy drugą metaforę swojego dziecięcego związku z tą osobą.
Moja relacja z dziadkiem w dzieciństwie wyraża się w postaci obrazka, na którym widzę, jak idę po parapecie, a on trzyma mnie za rękę, żebym nie spadła. Mówi mi coś o otaczającym mnie świecie i lubię z nim spacerować. Dla mnie ta metafora jest bardzo przyjemna i pomysłowa. Dlatego zostawiam to tak, jak jest. Aby przenieść to do mojej rzeczywistości, mogę myśleć o tym, że trzyma mnie za rękę, gdy idę sama.
Jeśli Twoja metafora wymaga dopracowania, zrób to i nie przechodź do tworzenia nowych obrazów związanych z innymi osobami. W moim przypadku relacja z dziadkiem jest w pełni rozwinięta. Przechodzę zatem do metafory relacji z ojcem w tym okresie życia.
Metafora mojej relacji z tatą w tej chwili jest taka: ja, dziecko, chodzę po placu zabaw i wiem, że tata jest w domu. On jest w pobliżu, ale ja jestem sama na zewnątrz. Pilnuje mnie z okna i w każdej chwili mogę go zawołać. Metafora jest w porządku, ale nie jest tak pomysłowa, jak bym chciał. Dlatego trzeba ją zmodyfikować. Dodam, że mój tata wychodzi na podwórko i daje mi, dziecku, kotka lub szczeniaka.
Dopóki nie poprawimy metafory relacji jednej osoby w dzisiejszych czasach, nie przejdziemy do tego, jak to było w przeszłości, w dzieciństwie. Jeśli jednak obraz, z którym pracujemy, nie jest negatywny (jak w moim przykładzie), możemy równolegle pracować nad metaforami innych istotnych relacji. Jeśli masz metafory z negatywnymi uczuciami, nie można ich uruchomić równolegle. Wyjaśnię: najpierw metafora z jedną osobą w dniu dzisiejszym, potem z tą samą osobą w przeszłości. Dopiero potem przejdź do przepracowania relacji z kolejnym znaczącym innym. Ponieważ w moim przypadku duża część pracy jest już wykonana (opisana w poprzedniej książce), a metafory, z którymi teraz pracuję, są pozytywne, mogę je uruchomić i przepracować równolegle.
Sposób, w jaki postrzegam obecnie moją relację z matką, jest następujący: patrzę na siebie w lustrze, ale w odbiciu widzę moją matkę. Metafora jest wystarczająco dobra, ale nie jest najbardziej pomysłowa. Dlatego to również wymaga zmiany. Pierwszą zmianą, jaką wprowadzę, aby obraz był przyjemniejszy, będzie: odwrócę się i zobaczę stojącą obok mnie matkę.
Popracuj nad kolejną metaforą — nastawieniem do siebie. Nasz stosunek do siebie możemy ocenić w skali 10, gdzie 0 to niechęć do siebie, a 10 to najbardziej pozytywny stosunek do siebie. W poprzednim rozdziale wyjaśniłem to szczegółowo. Jak na razie osiągnąłem wynik samooceny na poziomie 9. Jest to bardzo wysoki wynik i nie wymaga pracy nad nim. Zamierzam jednak poddać to próbie. Stworzę obraz zasobów i wymyślę, jak zakotwiczyć go w moim realnym życiu.
Sposób, w jaki widzę siebie teraz, ma postać następującej metafory: początek Calineczki, gdy pewna kobieta, której urodziła się córeczka, zrobiła z płatka kwiatu łódkę. Calineczka pływała w łódce na talerzu z wodą. Jaka troska i miłość do małej dziewczynki ze strony kobiety, która tak bardzo na nią czekała i pragnęła! To dobra i bardzo pomysłowa metafora, więc nie będę jej zmieniał.
Jedyne co można dodać to kilka szczegółów. Na przykład ta kobieta ma bardzo przytulny dom, piękne kwiaty na parapecie, pachnie herbatą i jakimś wypiekiem. Tę metaforę powiążę ze swoim życiem, pijąc pachnącą herbatę i wyobrażając sobie, że ten zapach znajduje się w przytulnym domu kobiety, która marzy o urodzeniu długo wyczekiwanego dziecka. Calineczka wychowała się w tulipanie. Może kupię sobie tulipany — to „utrwali” metaforę w rzeczywistości.
Jeśli Twój wynik samooceny jest niższy niż 6 lub 7, polecam Ci pracę nad poczuciem własnej wartości z wykorzystaniem drugiej części trylogii lub innych moich szkoleń i książek. Znajdziesz tu wiele ćwiczeń i technik na to przeznaczonych. Jeśli wynik jest wyższy, stwórz metaforę swojej postawy i zamień ją w zasób. Następnie wymyśl, jak możesz ją wprowadzić do swojego realnego życia, czerpiąc z mojego przykładu.
Następna metafora relacji to relacja z Bogiem lub wszechświatem. W moim przypadku metaforą jest duża kolejka do szefa, w której siedzę. Ta metafora nie jest zbyt dobra i nie jest w pełni rozwinięta.
więcej..
