XXI wiek - ebook

_To moja pierwsza poważna publikacja treści w tradycyjnej formie. Chcę, aby te podziękowania nosiły za sobą wielką szczerość jak emocje w moim tomiku. Treści w tym tomiku są zwieńczeniem wszystkich moich emocji, które tliły się we mnie od lat. W życiu każdego z nas są ludzie, którzy stają się dla was pierwszym życiowym kompasem._

_Dla mnie takim człowiekiem była Monika (moja ciocia). “Ciocia” to trywialne nazewnictwo dla tej kobiety. Była ze mną od początku moich dorastających wraz ze mną emocji. Przeżywała ze mną każdy rodzaj bólu dla młodego, dojrzewającego człowieka. Przy niej byłam tym kim chciałam być w swojej codzienności. W codziennej rutynie musiałam tkwić z ludźmi, którzy mnie nie rozumieli. Musiałam zakładać teatralną maskę, aby odnaleźć się w szarej szkolnej rzeczywistości. Wieczorne herbaty z Moniką napawały radością, szczerością i prawdziwością w dialogu, dlatego dosypywałyśmy do nich cukru, aby nie słodzić tylko rozmowy. Mimo, że piszę o naszej młodości to w teraźniejszości przyczyniła się do napisania mojej pierwszej publikacji. To ona jako pierwsza była krytykiem mojej twórczości. Dziękuję, że byłaś i jesteś przy mnie od zawsze._

_Każdy z nas potrafi się zagubić w towarzystwie nieodpowiednim dla nas. Wkraczamy w złe znajomości, które nie owocują wzrostem dojrzałości nas samych. W szkole średniej pojawił się pewien mężczyzna, który wzniósł moje oczekiwania w stronę życia do góry. Jego ambicja, inteligencja uniosła mnie do góry. Chciałam od codzienności więcej, dlatego teraz moja pasja stała się przyszłością._

_Po śmierci mojego ukochanego dziadka brakowało mi człowieka, który będzie taki jak on. Poznając pewnego prawnika, poznałam swój kunszt w pisaniu. Zostałam przez niego doceniona. Poczułam pewność siebie… Prawie tak samą jak w momencie pomalowania ust czerwoną pomadką. Dzięki temu człowiekowi zaczęłam poznawać coraz bardziej siebie. Zaczęłam zauważać jacy ludzie mnie inspirują i z jakimi ludźmi chcę przebywać w moim prywatnym życiu. Intryguje mnie inteligencja. To właśnie tacy ludzie sprawiają, że chcę rosnąć poziomami wraz z nimi._

_Kim jest tajemnicza Amelia, z którą współpracuję w sferze muzyki? Amelia to kobieta, która odmieniła moje życie w aspekcie sztuki. Jej talent uwydatnił się już na początku naszej znajomości, gdy pokazała mi swoje nagranie coveru utworu pt. “Mori” Dawida Podsiadło. Wyznała mi, że bała się mojej oceny, gdyż jest to nasz ulubiony polski artysta. Zapamiętałam z mojej oceny tylko jeden cytat, który ukazał się w mojej głowie: “Ależ ona ma talent. Jest niesamowita!”. Wiele razy potrafiłam źle ulokować swoje zaufanie. W tym przypadku również zrobiłam to szybko i wiecie co? Niczego nie żałuję. Nasza relacja jest jedną z najbardziej wartościowych relacji i to nie tylko pod względem artyzmu. Zapewniam Was, że jeśli relacja jest szczera, pełna wartości i emocji to teksty dla was również takowe będą. Śledźcie nas od naszych początków. Jestem pewna, że się nie zawiedziecie, a Tobie Amelio dziękuję za spełnienie mojego najskrytszego marzenia._

_Naprawdę muszę wspominać o podziękowaniach dla mojej rodziny i pozostałych przyjaciół? Dziękuję, że byliście i jesteście przy mnie. Bliscy to nieunikniona wartość, która jest przyklejona do mojego serca. Każdy uśmiech i łzy widzieliście właśnie Wy i to Was cenić będę zawsze. Kocham was._

_Dziadku! Wiem, że jesteś ze mnie dumny gdziekolwiek jesteś. Zawsze we mnie wierzyłeś. Pomimo mojego młodego wieku zapamiętałam co do mnie mówiłeś. Wszystkie Twoje słowa zapisały się w ramy mojej pamięci. Odpoczywaj, a ja będę uwieczniać Cię w mojej polskiej poezji._

_Wspominałam w podziękowaniach, że żyję muzyką pomimo braku talentu do śpiewu? Chciałabym podziękować również Dawidowi Podsiadło, Tymoteuszowi Buckiemu (Tymkowi), Zuzannie Grabowskiej (Sanah), Miley Cyrus i Amelii Naczas. To przy Waszej muzyce każdy mój tekst rośnie w emocjonalną siłę. To wasza muzyka sprawia, iż każdego dnia ładują się moje akumulatory, aby tworzyć, działać. W najgorszych momentach życia to Wasza muzyka przywracała mnie do życia lub trapiła moje serce jeśli faktycznie tego chciałam. Teksty, melodia w Waszych melancholijnych, ale i szczęśliwych utworach są miodem na moje artystyczne serce. Mam nadzieję, że osiągnięcie jeszcze więcej niż dotychczas, zwłaszcza Ty moja Amelio._

_Podziękowania były tworzone przy utworze pt. “Bez słów” Sanah._Nowoczesny\ dziwny\ świat

Czesław Niemen mówił: “Dziwny jest ten świat”.

Chorobą cywilizacyjną stała się depresja.

Ludzie są nieakceptowani.

Lekarze nie potrafią pomóc.

Czynniki nas otaczające nie pozwalają na dobrą

kondycję psychiczną.

Z tolerancji zrobiliśmy modę i zabawę.

Z orientacji zrobiliśmy pośmiewisko.

Gdy ludzie skorzy są do zrozumienia,

wówczas aktywiści szukają więcej

problemów.

Ludzie nie wiedzą jak już czynić dobrze.

Starając się dostają wypowiedź: “To nie wystarczy!”

“To nie wystarczy” — cytat człowieka,

który sam siebie zrozumieć nie potrafi.

Szuka akceptacji, ale jak?

Nie rozumiem niebinarności.

Nie rozumiem coach’ów życia.

Obie warstwy społeczne mówią,

że w życiu wszystko jest takie proste.

Co jest ludzie proste?

Życie w społeczeństwie pełnym skrajności?

Życie w społeczeństwie pełnym stereoptypów?

Nielogiczny, toksyczny człowiek pluje mi w twarz.

Idąc do psychiatry, dowiaduję się,

iż to ja jestem psychiczna.

Tabletki potencjalnego życia stają się życiem.

Tabletki potecjalnego życia również zabijają.

Już w farmakologii zachowany paradoks.

Szkoła momentami zabija pasję ucznia.

Nauczyciele są w szkole momentami, bo muszą.

Zabijając przy tym uczniów i ich chęć do działania.

Pewien chłopiec wrócił z olimpiady matematycznej.

Chemica z niezdrowym trybem życia zarzuciła mu

niedbalstwo i debilizm.

Usiadł nie mówiąc nic.

“Ferdydurke” Witolda Gombrowicza

siedzi w mej głowie.

Uczennica kilka ławek dalej przez swoją wrażliwość

płakała jak Kordian w swojej skrajności.

Rodziny od środka też płatają dzieciom figle.

Dorośli stają się w oczach dzieci dziećmi.

Zarzucają infantylność swoim pociechom.

Rodzic atakuje swoje dziecko

nie wiedząc co czuje w środku.

Może właśnie je zabijasz, rodzicu.

Pragnę wspomnieć, że w Twoim własnym domu.

Wyprowadzka staje się najlepszą opcją.

Na zewnątrz czekają oni — ludzie.

Kolejni ludzie, których nie zrozumiesz.

Podywagujmy jeszcze trochę.

Dopiero na początku tomiku jesteś, a już na głębokie

treści trafiasz, mój czytelniku.Zrozumienie\ i niezrozumienie

Lubię dywagować, więc…

Dlaczego ludzie dają w biogramie zaimki?

Dlaczego ludzie niebinarni

nie potrafią siebie określić?

Dlaczego oczekują w aspekcie niebinarności wiedzy

skoro sami nic o sobie nie wiedzą?

Dlaczego niebinarny człowiek utożsamia się

w życiu prywatnym z rzeczą?

Dlaczego w pracy można ludzi niebinarnych

określać płcią biologiczną?

Dlaczego niezrozumienie

ma się spotkać ze zrozumieniem?Czekasz\ na receptę?

W głowach wielu z was

przeszła przeszywająca myśl.

Boję się pomyśleć jaka.

Zgaduję, że czyn, o którym myślisz

urodził się w nocy?

Spróbuj pójść do specjalisty.

Spróbuj połknąć “tabletki życia”.

Spróbuj pomyśleć inaczej.

Co ja pierdolę — to już słyszeliście.

Wejdź we mnie — wczuj się.

Wypełniona gniewem, goryczą, smutkiem.

Rozpalam większą ilością drewna gniew.

Sączyłam sok z depresji.

Pióro przywróciło mnie.

To nie jest moja recepta.

Recepty nie dostaniesz.