-
W empik go
Z Chenonceau do Chaumont nad Loarą. Z cyklu Podróże z Barbarą - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
Październik 2015
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
PDF
czytaj
na laptopie
czytaj
na tablecie
Format e-booków, który możesz odczytywać na tablecie oraz
laptopie. Pliki PDF są odczytywane również przez czytniki i smartfony,
jednakze względu na komfort czytania i brak możliwości skalowania
czcionki, czytanie plików PDF na tych urządzeniach może być męczące dla
oczu. Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Format
MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników
e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i
tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji
znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu.
Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu.
Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji
multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka
i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej
Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego
tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na
karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją
multiformatu.
czytaj
na laptopie
Pliki PDF zabezpieczone watermarkiem możesz odczytać na dowolnym
laptopie po zainstalowaniu czytnika dokumentów PDF. Najpowszechniejszym
programem, który umożliwi odczytanie pliku PDF na laptopie, jest Adobe
Reader. W zależności od potrzeb, możesz zainstalować również inny
program - e-booki PDF pod względem sposobu odczytywania nie różnią
niczym od powszechnie stosowanych dokumentów PDF, które odczytujemy
każdego dnia.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
LUB
24,99 zł za tytuł
Tytuł dostępny w abonamencie Empik Go już od 24,99 zł / 30 dni
Sprawdź
Słuchaj i czytaj w abonamencie Go Standard już za 24,99 zł / 30 dni. Subskrypcja Go Standard daje możliwość dodania do biblioteki 3 dowolne tytuły w danym okresie rozliczeniowym (30 dni). Wybierasz z ponad 200 tys. audiobooków, ebooków i podcastów.
Z Chenonceau do Chaumont nad Loarą. Z cyklu Podróże z Barbarą - ebook
Książka opisuje wyprawę do zamków Chenonceau oraz Chaumont-sur-Loire śladami Diany de Poitier i Katarzyny Medycejskiej. Pierwsza była faworytą króla Henryka II Walezjusza druga jego żoną. Krótki zarys historii obu zamków i ludzi z nimi związanych.
| Kategoria: | Obyczajowe |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-7859-587-8 |
| Rozmiar pliku: | 17 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Wstęp
O Dianie de Poitiers wspomniałam Barbarze podczas naszej ostatniej wizyty w zamku w Montrésor. Było to zupełnie naturalne, gdyż po pierwsze ta żyjąca w XVI wieku postać była wnuczką jednego z właścicieli zamku, po drugie była osobą znaną, i po trzecie mieszkała w znajdującym się niedaleko Chenonceau. Historia, którą opowiedziałam tak bardzo Barbarę wzburzyła, że nie mogła o niej zapomnieć. Chodziło o to, że zamek Chenonceau został Dianie odebrany przez królową Katarzynę Medycejską. Barbara co jakiś czas wracała do tej sprawy, koniecznie chciała się dowiedzieć, co spowodowało podjęcie tak drastycznej decyzji, zapragnęła również zobaczyć to miejsce na własne oczy.
– Może rzeczywiście za bardzo się tym przejęłam – mówiła zdenerwowana Barbara, – ale to taka nieprzyjemna sprawa zostać wyrzuconym z własnego zamku! Sama rozumiesz!
– Staram się.
– I co?! Jak się czujesz?! To znaczy, jakbyś się czuła w takiej sytuacji?
– Chyba niezbyt przyjemnie. Pragnę ci jednak przypomnieć, że w zamian za Chenonceau Diana dostała od Katarzyny Chaumont nad Loarą (Chaumont-sur-Loire).
Postanowiłyśmy, że z nadejściem wiosny pojedziemy do Chenonceau oraz do Chaumont-sur-Loire. Barbara miała przygotować wyprawę od strony logistycznej, a ja od strony historycznej ze szczególnym naciskiem na historie ludzi związanych z wyżej wymienionymi miejscami. Przygotowania zaczęłam od zbierania materiałów dotyczących Diany de Poitier i Katarzyny Medycejskiej.
– I co nowego wyczytałaś? – pytała Barbara przy każdym naszym spotkaniu.
– Ostatnio wyczytałam, że Chenonceau to nie był rodowy zamek Diany de Poitier. Dostała go w prezencie od króla Henryka II Walezjusza.
– To wspaniały prezent! – Barbara nie kryła zachwytu.
– Prezent był wspaniały i w ogóle Diana cieszyła się specjalnymi względami u króla. Mimo, iż w tym czasie był on już mężczyzną żonatym. I właśnie tą zdradzaną i odsuniętą na drugi plan żoną była Katarzyna Medycejska. Przez wiele lat cierpiała w milczeniu, ale gdy Henryk II zmarł postanowiła wziąć rewanż na rywalce – relacjonowałam.
– No tak, w sumie to przestałam się jej dziwić. Wyobrażam sobie, że nie była zachwycona, gdy mąż robił Dianie kosztowne prezenty i dlatego po jego śmierci odebrała jej Chenonceau. Zemsta była słodka – powiedziała Barbara.
Po czym zamyśliła się przez chwilę i spytała: – A czy Diana miała męża?
– Tak, wyszła za mąż mając piętnaście lat, a właściwie została wydana za dużo starszego Ludwika de Brézé. Podobno, mimo różnicy wieku, małżeństwo było udane. Z tego związku urodziły się dwie córki Franciszka i Luiza.
– Też słyszałam, że takie małżeństwa są na ogół udane. Z drugiej strony skoro było takie udane to dziwię się, że jej mąż nie protestował przeciwko podarkom od innego – powiedziała Barbara.
– Nie mógł zaprotestować, bo już nie żył.
– Ach tak – zmartwiła się Barbara.
Kiedy Ludwik zmarł w 1531 roku Diana miała trzydzieści lat, a przyszły król zaledwie dziesięć. Przez cały okres trwania małżeństwa Diana była wierną i kochającą żoną. Mieszkali razem z córkami w Anet, w pałacyku należącym do męża, położonym około 80 kilometrów na zachód od Paryża. Po śmierci Ludwika Diana wybudowała mężowi wspaniały nagrobek i już na zawsze przywdziała stroje w czarno-białych kolorach oznaczających żałobę. Odziedziczony pałacyk kazała całkowicie przerobić, a właściwie kazała go zburzyć. Słynny wówczas architekt Philibert de l’Orme zaprojektował nowy pałacyk, stoi on w Anet do dziś. Diana mieszkała w nim aż do czasu przeprowadzki do Chenonceau w 1547 roku.
Już za życia Diana zyskała sławę jako faworyta króla Henryka II Walezjusza i sława ta przetrwała do dziś. Jednak w wielu opracowaniach można spotkać opinię, że króla z Dianą nic poza przyjaźnią nie łączyło, ale są i tacy, którzy twierdzą coś zupełnie przeciwnego. Do tej grupy zalicza się Pierre de Bourdeille, francuski pamiętnikarz, autor wspomnień, w których skład wchodzą między innymi „Żywoty pań swawolnych”. Twierdził on, że Diana de Poitier nie tylko była metresą króla, ale że miała z nim również córkę, Dianę Francuską.
– No i bądź tu mądry. To ja teraz nie wiem, co mam o tym myśleć – powiedziała wyraźnie niezadowolona Barbara.
– Jedno jest pewne, Diana miała ogromny wpływ na króla. Król nosił stroje w jej ulubionych kolorach, na jego zbroi widniały inicjały HD, czyli Henryk i Diana...
– Ależ to romantyczne – westchnęła Barbara.
– Mówiono, że w wieku 11 lat, przyszły król wskazał na nią jako na damę swego serca zgodnie z panującymi w średniowieczu rycerskimi zwyczajami. W czasie odbywającego się turnieju opuścił przed nią trzymaną w dłoniach włócznię. Ponoć opieka jaką Diana roztaczała nad przyszłym królem, gdy ten był jeszcze dzieckiem, sprawiła, że przez całe życie miała na niego silny wpływ. Praktycznie nic nie działo się bez jej wiedzy, była jego powiernikiem i doradcą. Król obdarowywał ją klejnotami, tytułami i dobrami.
– To raczej musiało być coś więcej niż przyjaźń – stwierdziła stanowczo Barbara
Diana pochodziła ze starej francuskiej rodziny, jej członkowie pełnili ważne funkcje w królestwie francuskim. Jej dziadek ze strony matki Imbert de Batarnay (1438-1523), Pan na Montrésor doradzał aż czterem królom Francji: Ludwikowi XI, Karolowi VIII, Ludwikowi XII i Franciszkowi I. Diana miała około sześciu lat kiedy, w 1505 roku, zmarła jej matka Joanna de Batarnay, od tej pory dziewczynka przebywała na dworze Anny Francuskiej (córki Ludwika XI), gdzie otrzymała bardzo staranne wykształcenie. Później została damą dworu królowej Klaudii, żony Franciszka I.
Henryk był jednym z synów Franciszka I i Klaudii, Diana znała go właściwie od urodzenia. W roku 1525 po przegranej bitwie pod Pawią, król Franciszek I trafił do niewoli cesarza Karola V. Został uwolniony po roku na mocy traktatu madryckiego, ale do czasu jego zatwierdzenia przez parlament musiał oddać jako zakładników swoich dwóch synów 8 letniego Franciszka i 7 letniego Henryka. Diana znajdowała się w orszaku towarzyszącemu księciom do granicy.
– To straszne! A co na to ich matka!? – wykrzyknęła Barbara.
– Klaudia zmarła w 1524 roku, nie mogła więc stanąć w obronie synów.
Franciszek I nie miał zamiaru przestrzegać postanowień traktatu, synowie pozostali w niewoli aż 4 lata. Prawdopodobnie ten trudny okres odcisnął swoje piętno na Henryku II, był małomówny i zamknięty w sobie. Gdy powrócił do Francji jego edukacją, na prośbę Franciszka I, zajęła się Diana. W tym czasie powstał również projekt małżeństwa Henryka z Katarzyną Medycejską, bardzo wspierany przez Dianę i jej męża. Ostatecznie ślub odbył się w 1533 roku.
Trzeba tu wspomnieć, że obie panie były ze sobą spokrewnione. Babka Diany ze strony ojca była rodzoną siostrą dziadka Katarzyny ze strony matki.
– Poczekaj, poczekaj. Powoli. Wszystko mi się myli – jęknęła Barbara.
– Babka Diany ze strony ojca, Joanna de La Tour d’Auvergne, 29 listopada 1472 roku wyszła za mąż za Aymar de Poitiers, Pana Saint-Vallier.
– Ok.
– Urodził im się syn Jan de Poitiers. Jan ożenił się z Joanną de Batarnay. Wkrótce Janowi i Joannie urodziła się córka Diana.
– To rozumiem, co dalej? – rzekła Barbara.
– Wróćmy do babki Diany.
– Joanny de La Tour d’Auvergne?
– Tak. Joanna miała brata Jana de La Tour d’Auvergne. Jan ożenił się z Joanną Burbon, mieli kilkoro dzieci, wśród nich córkę Magdalenę (1501-1519).
– No to długo ta bidkulka nie pożyła – powiedziała Barbara.
– Nie, ale zdążyła wyjść za mąż i urodzić dziecko. W 1518 roku Magdalena poślubiła Wawrzyńca II Medyceusza. Ich jedynym dzieckiem była Katarzyna.
– Ta Katarzyna?!
– Tak. Katarzyna została sierotą zaraz po urodzeniu, jej dziadkowie ze strony matki już nie żyli, ze strony ojca żyła tylko babka, Alfonsina Orsini. To właśnie ona oraz jej córka Klara Medycejska, siostra Wawrzyńca II Medyceusza, zajęły się edukacją małej Katarzyny. Niestety, Klara Medycejska zmarła w 1528 roku, a niedługo po niej w 1531 roku zmarła Alfonsina Orsini. Katarzyna miała wówczas 12 lat. Po śmierci babki została umieszczona pod opieką swojego kuzyna, papieża Klemensa VII. W 1533 papież zawarł sojusz z królem Francji Franciszkiem I, który przewidywał miedzy innymi małżeństwo Katarzyny z Henrykiem Walezjuszem. Jak już wspomniałam ten pomysł wspierali wcześniej Ludwik i jego żona Diana. W 1533 w wieku 14 lat Katarzyna poślubiła Henryka, przyszłego króla Francji.
Zbieranie materiałów, a zwłaszcza wybieranie najbardziej interesujących nas spraw posuwało się powoli. Zniecierpliwiona Barbara dzwoniła do mnie co jakiś czas pytając czy już jestem gotowa. W końcu nadeszła wiosna i najwyższy czas by ruszać. Zamek cieszy się ogromną popularnością i latem jest oblegany przez tysiące turystów, chciałyśmy uniknąć tych wielkich tłumów.
O Dianie de Poitiers wspomniałam Barbarze podczas naszej ostatniej wizyty w zamku w Montrésor. Było to zupełnie naturalne, gdyż po pierwsze ta żyjąca w XVI wieku postać była wnuczką jednego z właścicieli zamku, po drugie była osobą znaną, i po trzecie mieszkała w znajdującym się niedaleko Chenonceau. Historia, którą opowiedziałam tak bardzo Barbarę wzburzyła, że nie mogła o niej zapomnieć. Chodziło o to, że zamek Chenonceau został Dianie odebrany przez królową Katarzynę Medycejską. Barbara co jakiś czas wracała do tej sprawy, koniecznie chciała się dowiedzieć, co spowodowało podjęcie tak drastycznej decyzji, zapragnęła również zobaczyć to miejsce na własne oczy.
– Może rzeczywiście za bardzo się tym przejęłam – mówiła zdenerwowana Barbara, – ale to taka nieprzyjemna sprawa zostać wyrzuconym z własnego zamku! Sama rozumiesz!
– Staram się.
– I co?! Jak się czujesz?! To znaczy, jakbyś się czuła w takiej sytuacji?
– Chyba niezbyt przyjemnie. Pragnę ci jednak przypomnieć, że w zamian za Chenonceau Diana dostała od Katarzyny Chaumont nad Loarą (Chaumont-sur-Loire).
Postanowiłyśmy, że z nadejściem wiosny pojedziemy do Chenonceau oraz do Chaumont-sur-Loire. Barbara miała przygotować wyprawę od strony logistycznej, a ja od strony historycznej ze szczególnym naciskiem na historie ludzi związanych z wyżej wymienionymi miejscami. Przygotowania zaczęłam od zbierania materiałów dotyczących Diany de Poitier i Katarzyny Medycejskiej.
– I co nowego wyczytałaś? – pytała Barbara przy każdym naszym spotkaniu.
– Ostatnio wyczytałam, że Chenonceau to nie był rodowy zamek Diany de Poitier. Dostała go w prezencie od króla Henryka II Walezjusza.
– To wspaniały prezent! – Barbara nie kryła zachwytu.
– Prezent był wspaniały i w ogóle Diana cieszyła się specjalnymi względami u króla. Mimo, iż w tym czasie był on już mężczyzną żonatym. I właśnie tą zdradzaną i odsuniętą na drugi plan żoną była Katarzyna Medycejska. Przez wiele lat cierpiała w milczeniu, ale gdy Henryk II zmarł postanowiła wziąć rewanż na rywalce – relacjonowałam.
– No tak, w sumie to przestałam się jej dziwić. Wyobrażam sobie, że nie była zachwycona, gdy mąż robił Dianie kosztowne prezenty i dlatego po jego śmierci odebrała jej Chenonceau. Zemsta była słodka – powiedziała Barbara.
Po czym zamyśliła się przez chwilę i spytała: – A czy Diana miała męża?
– Tak, wyszła za mąż mając piętnaście lat, a właściwie została wydana za dużo starszego Ludwika de Brézé. Podobno, mimo różnicy wieku, małżeństwo było udane. Z tego związku urodziły się dwie córki Franciszka i Luiza.
– Też słyszałam, że takie małżeństwa są na ogół udane. Z drugiej strony skoro było takie udane to dziwię się, że jej mąż nie protestował przeciwko podarkom od innego – powiedziała Barbara.
– Nie mógł zaprotestować, bo już nie żył.
– Ach tak – zmartwiła się Barbara.
Kiedy Ludwik zmarł w 1531 roku Diana miała trzydzieści lat, a przyszły król zaledwie dziesięć. Przez cały okres trwania małżeństwa Diana była wierną i kochającą żoną. Mieszkali razem z córkami w Anet, w pałacyku należącym do męża, położonym około 80 kilometrów na zachód od Paryża. Po śmierci Ludwika Diana wybudowała mężowi wspaniały nagrobek i już na zawsze przywdziała stroje w czarno-białych kolorach oznaczających żałobę. Odziedziczony pałacyk kazała całkowicie przerobić, a właściwie kazała go zburzyć. Słynny wówczas architekt Philibert de l’Orme zaprojektował nowy pałacyk, stoi on w Anet do dziś. Diana mieszkała w nim aż do czasu przeprowadzki do Chenonceau w 1547 roku.
Już za życia Diana zyskała sławę jako faworyta króla Henryka II Walezjusza i sława ta przetrwała do dziś. Jednak w wielu opracowaniach można spotkać opinię, że króla z Dianą nic poza przyjaźnią nie łączyło, ale są i tacy, którzy twierdzą coś zupełnie przeciwnego. Do tej grupy zalicza się Pierre de Bourdeille, francuski pamiętnikarz, autor wspomnień, w których skład wchodzą między innymi „Żywoty pań swawolnych”. Twierdził on, że Diana de Poitier nie tylko była metresą króla, ale że miała z nim również córkę, Dianę Francuską.
– No i bądź tu mądry. To ja teraz nie wiem, co mam o tym myśleć – powiedziała wyraźnie niezadowolona Barbara.
– Jedno jest pewne, Diana miała ogromny wpływ na króla. Król nosił stroje w jej ulubionych kolorach, na jego zbroi widniały inicjały HD, czyli Henryk i Diana...
– Ależ to romantyczne – westchnęła Barbara.
– Mówiono, że w wieku 11 lat, przyszły król wskazał na nią jako na damę swego serca zgodnie z panującymi w średniowieczu rycerskimi zwyczajami. W czasie odbywającego się turnieju opuścił przed nią trzymaną w dłoniach włócznię. Ponoć opieka jaką Diana roztaczała nad przyszłym królem, gdy ten był jeszcze dzieckiem, sprawiła, że przez całe życie miała na niego silny wpływ. Praktycznie nic nie działo się bez jej wiedzy, była jego powiernikiem i doradcą. Król obdarowywał ją klejnotami, tytułami i dobrami.
– To raczej musiało być coś więcej niż przyjaźń – stwierdziła stanowczo Barbara
Diana pochodziła ze starej francuskiej rodziny, jej członkowie pełnili ważne funkcje w królestwie francuskim. Jej dziadek ze strony matki Imbert de Batarnay (1438-1523), Pan na Montrésor doradzał aż czterem królom Francji: Ludwikowi XI, Karolowi VIII, Ludwikowi XII i Franciszkowi I. Diana miała około sześciu lat kiedy, w 1505 roku, zmarła jej matka Joanna de Batarnay, od tej pory dziewczynka przebywała na dworze Anny Francuskiej (córki Ludwika XI), gdzie otrzymała bardzo staranne wykształcenie. Później została damą dworu królowej Klaudii, żony Franciszka I.
Henryk był jednym z synów Franciszka I i Klaudii, Diana znała go właściwie od urodzenia. W roku 1525 po przegranej bitwie pod Pawią, król Franciszek I trafił do niewoli cesarza Karola V. Został uwolniony po roku na mocy traktatu madryckiego, ale do czasu jego zatwierdzenia przez parlament musiał oddać jako zakładników swoich dwóch synów 8 letniego Franciszka i 7 letniego Henryka. Diana znajdowała się w orszaku towarzyszącemu księciom do granicy.
– To straszne! A co na to ich matka!? – wykrzyknęła Barbara.
– Klaudia zmarła w 1524 roku, nie mogła więc stanąć w obronie synów.
Franciszek I nie miał zamiaru przestrzegać postanowień traktatu, synowie pozostali w niewoli aż 4 lata. Prawdopodobnie ten trudny okres odcisnął swoje piętno na Henryku II, był małomówny i zamknięty w sobie. Gdy powrócił do Francji jego edukacją, na prośbę Franciszka I, zajęła się Diana. W tym czasie powstał również projekt małżeństwa Henryka z Katarzyną Medycejską, bardzo wspierany przez Dianę i jej męża. Ostatecznie ślub odbył się w 1533 roku.
Trzeba tu wspomnieć, że obie panie były ze sobą spokrewnione. Babka Diany ze strony ojca była rodzoną siostrą dziadka Katarzyny ze strony matki.
– Poczekaj, poczekaj. Powoli. Wszystko mi się myli – jęknęła Barbara.
– Babka Diany ze strony ojca, Joanna de La Tour d’Auvergne, 29 listopada 1472 roku wyszła za mąż za Aymar de Poitiers, Pana Saint-Vallier.
– Ok.
– Urodził im się syn Jan de Poitiers. Jan ożenił się z Joanną de Batarnay. Wkrótce Janowi i Joannie urodziła się córka Diana.
– To rozumiem, co dalej? – rzekła Barbara.
– Wróćmy do babki Diany.
– Joanny de La Tour d’Auvergne?
– Tak. Joanna miała brata Jana de La Tour d’Auvergne. Jan ożenił się z Joanną Burbon, mieli kilkoro dzieci, wśród nich córkę Magdalenę (1501-1519).
– No to długo ta bidkulka nie pożyła – powiedziała Barbara.
– Nie, ale zdążyła wyjść za mąż i urodzić dziecko. W 1518 roku Magdalena poślubiła Wawrzyńca II Medyceusza. Ich jedynym dzieckiem była Katarzyna.
– Ta Katarzyna?!
– Tak. Katarzyna została sierotą zaraz po urodzeniu, jej dziadkowie ze strony matki już nie żyli, ze strony ojca żyła tylko babka, Alfonsina Orsini. To właśnie ona oraz jej córka Klara Medycejska, siostra Wawrzyńca II Medyceusza, zajęły się edukacją małej Katarzyny. Niestety, Klara Medycejska zmarła w 1528 roku, a niedługo po niej w 1531 roku zmarła Alfonsina Orsini. Katarzyna miała wówczas 12 lat. Po śmierci babki została umieszczona pod opieką swojego kuzyna, papieża Klemensa VII. W 1533 papież zawarł sojusz z królem Francji Franciszkiem I, który przewidywał miedzy innymi małżeństwo Katarzyny z Henrykiem Walezjuszem. Jak już wspomniałam ten pomysł wspierali wcześniej Ludwik i jego żona Diana. W 1533 w wieku 14 lat Katarzyna poślubiła Henryka, przyszłego króla Francji.
Zbieranie materiałów, a zwłaszcza wybieranie najbardziej interesujących nas spraw posuwało się powoli. Zniecierpliwiona Barbara dzwoniła do mnie co jakiś czas pytając czy już jestem gotowa. W końcu nadeszła wiosna i najwyższy czas by ruszać. Zamek cieszy się ogromną popularnością i latem jest oblegany przez tysiące turystów, chciałyśmy uniknąć tych wielkich tłumów.
więcej..
